Two days later I woke up. I was in

Two days later I woke up. I was in bed at the hotel.
Someone had found me on the edge of the path,
high above the Reichenbach Falls.
After a week I returned to London. I went
immediately to the empty house, where I burned the
papers and destroyed the jars. I wanted to be sure
that nobody would ever know the evil things that
Holmes had done. I wanted only the good that was
in my friend to live on after his death.
I was lucky. ACD had been busy writing more stories
about Holmes. These stories were an immediate
success. ACD became a famous writer, and people
who had never met Holmes the man, knew Holmes
the story-book detective. As the years passed,
people began to forget that Sherlock Holmes had
ever been a real person.
After Holmes's death my life was difficult for a long
time. It was two years before I could live without
cocaine. I could not work, and my wife and I had
little money.
My story is at an end. Since Holmes's death I have
lived quietly. But sometimes, as I sit by the fire in the
evening, I think of that day at the Reichenbach Falls.
I hear again the gentleness of Holmes's last words,
and see the light of understanding in his eyes during
those last moments, when he seemed once again
the best and wisest man I have ever known.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สองวันต่อมาผมตื่นขึ้นมา ผมนอนที่โรงแรมคนที่ได้พบผมที่ขอบของเส้นทางสูงกว่าน้ำตก Reichenbachหลังจากสัปดาห์ฉันกลับไปลอนดอน ผมทันทีเพื่อบ้านว่าง ที่ฉันเขียนในกระดาษ และทำลายขวด ต้องให้แน่ใจว่าว่าไม่มีใครเคยจะรู้ในสิ่งที่ชั่วร้ายที่โฮลมส์เคยทำ ดีที่ถูกต้องในเพื่อนของฉันอยู่บนหลังจากการตายผมโชคดี ACD ได้ว่างเขียนเรื่องราวเพิ่มเติมเกี่ยวกับโฮลมส์ เรื่องราวเหล่านี้ได้ทันทีประสบความสำเร็จ ACD เป็น ที่มีชื่อเสียงเขียน และคนที่ไม่เคยได้พบโฮล์มส์คน รู้ว่าโฮล์มส์นักสืบหนังสือนิทาน ขณะที่ปีที่ผ่านคนเริ่มจะลืมว่า เชอร์ล็อกโฮลมส์มีเคยมีคนหลังจากการตายของโฮล์มส์ ของฉันชีวิตยุ่งยากเป็นเวลานานครั้ง ก็สองปีก่อนฉันอยู่ได้โดยไม่ต้องโคเคน ฉันไม่สามารถทำงาน และผมและภรรยามีเงินน้อยเรื่องราวของฉันสิ้นสุด ตั้งแต่การเสียชีวิตของโฮลมส์ มีอยู่อย่างเงียบ ๆ แต่บาง ครั้ง ฉันนั่ง ด้วยไฟในการตอนเย็น ฉันคิดว่า วันที่ฟอลส์ Reichenbachฉันได้ยินอีกอ่อนโยนของคำสุดท้ายของโฮลมส์และเห็นแสงของความเข้าใจในดวงตาของเขาในระหว่างครั้งสุดท้ายช่วงเวลา เมื่อเขาลำบากอีกครั้งที่ดีที่สุด และชาญฉลาดคนฉันเคยรู้จัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สองวันต่อมาฉันตื่นขึ้นมา ผมอยู่ในเตียงที่โรงแรม.
ใครบางคนพบฉันบนขอบของเส้นทางที่
สูงเหนือน้ำตก Reichenbach.
หลังจากนั้นหนึ่งสัปดาห์ผมกลับไปที่ลอนดอน ผมไป
ทันทีไปที่บ้านที่ว่างเปล่าที่ฉันเผา
เอกสารและทำลายขวด ผมอยากจะให้แน่ใจ
ว่าไม่มีใครเลยที่จะรู้ว่าสิ่งที่ชั่วร้ายที่
โฮล์มส์ได้ทำ ผมอยากดีเท่านั้นที่เป็น
เพื่อนของฉันจะมีชีวิตอยู่หลังจากที่เขาตาย.
ผมโชคดี ACD ได้รับการว่างการเขียนเรื่องราวเพิ่มเติม
เกี่ยวกับโฮล์มส์ เรื่องราวเหล่านี้ได้ทันที
ที่ประสบความสำเร็จ ACD กลายเป็นนักเขียนที่มีชื่อเสียงและผู้คน
ที่ไม่เคยได้พบกับโฮล์มส์คนที่รู้ว่าโฮล์มส์
นักสืบเรื่องหนังสือ เมื่อปีที่ผ่าน,
คนเริ่มที่จะลืมว่า Sherlock Holmes ได้
เคยเป็นคนจริง.
หลังจากการตายของโฮล์มส์ชีวิตของฉันเป็นเรื่องยากสำหรับระยะ
เวลา มันเป็นเวลาสองปีก่อนที่ฉันจะมีชีวิตอยู่ได้โดยไม่ต้อง
โคเคน ฉันไม่สามารถทำงานและภรรยาของฉันและฉันมี
เงินน้อย.
เรื่องราวของฉันเป็นที่สิ้นสุด หลังจากการตายของโฮล์มส์ผมได้
อาศัยอยู่อย่างเงียบ ๆ แต่บางครั้งที่ผมนั่งด้วยไฟในที่
เย็นผมคิดว่าวันนั้นที่น้ำตก.
ฉันได้ยินอีกครั้งอ่อนโยนของคำพูดสุดท้ายของโฮล์มส์ของ
และเห็นแสงของความเข้าใจในสายตาของเขาในระหว่าง
ช่วงเวลาที่ผ่านมานั้นเมื่อเขาลำบาก อีกครั้งหนึ่ง
ที่ดีที่สุดและทุกอย่างที่ผู้ชายคนที่ฉันเคยรู้จัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สองวันต่อมาผมตื่นขึ้นมา ฉันอยู่บนเตียงในโรงแรมใครเจอฉันบนขอบของเส้นทางสูงเหนือน้ำตกไรเคนบาค .หลังจากสัปดาห์ที่ผมกลับลอนดอน ฉันไปทันทีที่บ้านที่ว่างเปล่า ที่เผาเอกสารและทำลายเหยือก ฉันต้องการให้แน่ใจที่ไม่มีใครเคยรู้สิ่งที่ชั่วร้ายว่าโฮล์มส์ได้สำเร็จ ฉันต้องการเพียงที่ดีที่คือเพื่อนของฉันอยู่ในหลังจากการตายของเขาฉันโชคดี และได้รับการยุ่งกับการเขียนเรื่องราวมากขึ้นเรื่องโฮล์ม เรื่องราวเหล่านี้เป็นทันทีความสำเร็จ และกลายเป็นนักเขียนที่มีชื่อเสียงและคนใครไม่เคยเจอ โฮล์ม ผู้ชายรู้ว่า โฮมส์หนังสือนักสืบ เป็นปีที่ผ่านผู้คนเริ่มที่จะลืมว่ามี เชอร์ล็อค โฮล์มส์เคยมีตัวตนจริงหลังจากการตายของโฮล์มส์ ชีวิตลำบากนานเวลา มันเป็นสองปี ก่อนที่ผมจะอยู่โดยไม่มีโคเคน ผมจะไม่ทำงาน และภรรยาของฉันและฉันมีเงินที่เล็ก ๆน้อย ๆเรื่องราวของฉันจะสิ้นสุดลงแล้ว ตั้งแต่โฮล์มส์ตายได้อยู่เงียบๆ แต่บางครั้ง ฉันนั่งผิงไฟในตอนเย็น ฉันนึกถึงวันนั้นที่น้ำตกไรเคนบาค .ฉันได้ยินอีกครั้ง ความอ่อนโยนของโฮล์มส์เป็นคำสุดท้ายและเห็นแสงสว่างแห่งความเข้าใจในสายตาของเขาในระหว่างช่วงเวลาที่ผ่านมา เมื่อเขาดูอีกครั้งที่ดีที่สุดและฉลาดที่สุดที่ผมเคยรู้จัก