Some twenty years after Pakistan’s

Some twenty years after Pakistan’s independence, an exploration sponsored by WWF—UK revealed that wildlife and wetlands resources in Pakistan were severely threatened and, in most areas, declining in condition. The expedition report prepared by Mountfort (1967) recommended that a range of wetland sites be declared Protected Areas. Other early efforts included extensive surveys made by Savage (1967- 1970) and Koning (1970, 1976, 1987 and 1989).

Koning’s field work was supported by the International Wetlands Research Bureau (IWRB) and he made the first ever effort to train provincial conservation staff in waterfowl identification. Pakistan ratified the Ramsar Convention in 1975 and, simultaneously, nine wetland sites were somewhat hastily recognised by the Ramsar Bureau as being of international importance. Early inventory work tended to be confined to readily accessible wetland sites, In 1980, IUCN compiled A Directory of Wetlands of International Importance in the Western Palaearctic. This was followed by the International Council for Bird Preservation’s preliminary Inventory of Wetlands in East Asia. The Directory of Asian Wetlands prepared by Scott (1989) listed 52 sites in Pakistan, based on the work of the NCCW and other agencies. Scott and Poole (1989) subsequently compiled an overview of important wetlands in Asia that featured some of the resources in Pakistan. In 1987 Wetlands International (WI) initiated a mid winter waterfowl census in the region and government staff from a range of institutions have participated in this survey series annually since that time. The Pakistan National Conservation Strategy (1992) included the protection of watersheds and water bodies as two of fourteen major programme areas for priority implementation. A report based on joint surveys by the NCCW and Ramsar Bureau in 1990 identified priorities for action including surveys, conservation measures, awareness raising, management and applied research. The report recommended rationalising the existing list of Ramsar sites. As a consequence, several were amalgamated into a complex, three existing sites were withdrawn from the list and two others added, bringing the total number of Ramsar sites in March 1996, to eight.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยี่สิบปีหลังจากประกาศอิสรภาพของประเทศปากีสถาน สนับสนุนการสำรวจ โดย WWF – สหราชอาณาจักรเปิดเผยว่า คุกคามทรัพยากรสัตว์ป่าและพื้นที่ชุ่มน้ำในประเทศปากีสถานอย่างรุนแรงและ ใน พื้นที่มากที่สุด การลดลงในสภาพการ รายงานเดินทาง Mountfort (1967) โดยแนะนำว่า ช่วงของอเมริกาพื้นที่ชุ่มน้ำประกาศพื้นที่คุ้มครอง ความพยายามก่อนอื่นรวมการสำรวจอย่างละเอียดโดย Savage (1967-1970) และ Koning (1970, 1976, 1987 และ 1989) งานฟิลด์ของ Koning ได้รับการสนับสนุนโดยนานาชาติพื้นที่ชุ่มน้ำวิจัยสำนัก (IWRB) และเขาทำครั้งแรกเคยพยายามที่จะฝึกเจ้าหน้าที่อนุรักษ์จังหวัดในรหัส waterfowl ปากีสถานสำคัญในอนุสัญญาปี 1975 และ พร้อมกัน 9 ไซต์พื้นที่ชุ่มน้ำค่อนข้างรีบยัง โดยสำนัก Ramsar เป็นความสำคัญระหว่างประเทศ งานสินค้าคงคลังต้นมีแนวโน้มที่จะจำกัดพื้นที่ชุ่มน้ำพร้อมสามารถเข้าถึงไซต์ ในปี 1980, A ไดเรกทอรีของพื้นที่ชุ่มน้ำของนานาชาติสำคัญใน Palaearctic ตะวันตกรวบรวมเพื่อการอนุรักษ์ธรรมชาติ นี้ถูกตาม ด้วยคณะกรรมการนานาชาติสำหรับการอนุรักษ์นกเบื้องต้นสินค้าคงคลังของพื้นที่ชุ่มน้ำในเอเชียตะวันออก ไดเรกทอรีของเอเชียพื้นที่ชุ่มน้ำโดยสก็อต (1989) แสดงรายการไซต์ 52 ในปากีสถาน ขึ้นอยู่กับการทำงานของ NCCW การและหน่วยงานอื่น ๆ สก็อตและ Poole (1989) มารวบรวมภาพของพื้นที่ชุ่มน้ำสำคัญในเอเชียที่ที่โดดเด่นของทรัพยากรในประเทศปากีสถาน ใน ปี 1987 พื้นที่ชุ่มน้ำนานาชาติ (อินเตอร์) เริ่มหนาวกลาง waterfowl บ้านในภูมิภาคและรัฐบาลพนักงานจากสถาบันได้มีส่วนร่วมในแบบสำรวจชุดนี้เป็นประจำทุกปีตั้งแต่ครั้งที่ ปากีสถานชาติอนุรักษ์กลยุทธ์ (1992) รวมของรูปธรรมและแหล่งน้ำเป็นสองพื้นที่หลักสูตรหลักสิบสี่สำหรับงานสำคัญ รายงานที่ขึ้นอยู่กับการร่วมสำรวจ NCCW และสำนัก Ramsar 1990 ที่ระบุระดับความสำคัญสำหรับการดำเนินการรวมทั้งสร้างความตื่นตัว จัดการ สำรวจ มาตรการอนุรักษ์ และใช้การวิจัย รายงานแนะนำ rationalising รายการที่มีอยู่ของอเมริกา Ramsar ผล หลายถูกประสมเข้าที่ซับซ้อน สามเว็บไซต์ถูกถอนจากรายการ และสองคน เพิ่ม นำจำนวนของไซต์ Ramsar มีนาคม 1996 แปด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บางยี่สิบปีหลังจากเป็นอิสระของปากีสถานสำรวจการสนับสนุนจาก WWF-สหราชอาณาจักรเปิดเผยว่าทรัพยากรสัตว์ป่าและพื้นที่ชุ่มน้ำในปากีสถานกำลังถูกคุกคามอย่างรุนแรงและในพื้นที่ส่วนใหญ่อยู่ในสภาพที่ลดลง รายงานการเดินทางที่จัดทำโดย Mountfort (1967) แนะนำว่าช่วงของเว็บไซต์พื้นที่ชุ่มน้ำได้รับการประกาศพื้นที่คุ้มครอง ความพยายามในช่วงต้นอื่น ๆ รวมถึงการสำรวจที่กว้างขวางทำโดยโหด (1967- 1970) และ Koning (1970, 1976, 1987 และ 1989). การทำงานภาคสนาม Koning ได้รับการสนับสนุนจากนานาชาติพื้นที่ชุ่มน้ำสำนักวิจัย (IWRB) และเขาได้ใช้ความพยายามเป็นครั้งแรกในการฝึกอบรมในต่างจังหวัด พนักงานในการระบุการอนุรักษ์นก ปากีสถานยอมรับ Ramsar สนธิสัญญาในปี 1975 และพร้อมกันเก้าพื้นที่ชุ่มน้ำได้รับการยอมรับค่อนข้างเร่งรีบโดยสำนัก Ramsar เป็นความสำคัญระหว่างประเทศ การทำงานของสินค้าคงคลังในช่วงต้นมีแนวโน้มที่จะถูกคุมขังเพื่อเข้าถึงพื้นที่ชุ่มน้ำในปี 1980 IUCN รวบรวมไดเรกทอรีของพื้นที่ชุ่มน้ำสำคัญระหว่างประเทศในตะวันตก Palaearctic นี้ตามมาด้วยสภาระหว่างประเทศเพื่อการสินค้าคงคลังเบื้องต้นของการอนุรักษ์นกชายเลนในเอเชียตะวันออก ไดเรกทอรีเอเชียพื้นที่ชุ่มน้ำที่จัดทำโดยสกอตต์ (1989) ของ บริษัท จดทะเบียน 52 แห่งในปากีสถานอยู่บนพื้นฐานของการทำงานของ NCCW และหน่วยงานอื่น ๆ สกอตต์และพูล (1989) ต่อมารวบรวมภาพรวมของพื้นที่ชุ่มน้ำที่สำคัญในเอเชียที่ให้ความสำคัญบางส่วนของทรัพยากรในปากีสถาน ในปี 1987 พื้นที่ชุ่มน้ำนานาชาติ (WI) เริ่มมีการสำรวจสำมะโนประชากรนกในช่วงฤดูหนาวกลางในภูมิภาคและเจ้าหน้าที่รัฐบาลจากช่วงของสถาบันได้มีส่วนร่วมในซีรีส์การสำรวจครั้งนี้เป็นประจำทุกปีตั้งแต่เวลานั้น ปากีสถานกลยุทธ์อนุรักษ์แห่งชาติ (1992) รวมถึงการป้องกันของแหล่งต้นน้ำและแหล่งน้ำเป็นสองสิบสี่พื้นที่โครงการที่สำคัญสำหรับการดำเนินการจัดลำดับความสำคัญ รายงานจากการสำรวจร่วมกันโดย NCCW และสำนักแรมซาร์ในปี 1990 ระบุลำดับความสำคัญสำหรับการดำเนินการรวมถึงการสำรวจมาตรการอนุรักษ์สร้างความตระหนักในการจัดการและการวิจัยประยุกต์ รายงานแนะนำการปรับรายการที่มีอยู่ของเว็บไซต์ Ramsar เป็นผลให้หลาย บริษัท เข้ามาในที่ซับซ้อนสามเว็บไซต์ที่มีอยู่ถูกถอนออกจากรายการและอื่น ๆ เพิ่มนำจำนวนของเว็บไซต์ Ramsar มีนาคม 1996, แปด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บางหลังจากยี่สิบปีของปากีสถาน มีการสำรวจพบว่า การสนับสนุนจาก wwf-uk และสัตว์ป่าชายเลนทรัพยากรในปากีสถานถูกคุกคามอย่างรุนแรง และในพื้นที่มากที่สุด ลดลงในภาวะ สำรวจรายงานเตรียมโดย mountfort ( 1967 ) แนะนำว่าช่วงของเว็บไซต์พื้นที่มีการประกาศพื้นที่คุ้มครอง .ความพยายามแรกอื่น ๆรวมการสำรวจอย่างละเอียด โดย ซาเวจ ( 1967 - 1970 ) และ koning ( 1970 , 1976 , 1987 และ 1989 )

koning ฟิลด์งาน สนับสนุนโดยสำนักงานวิจัยระหว่างประเทศพื้นที่ชุ่มน้ำ ( iwrb ) เขาทำครั้งแรกเคยพยายามฝึกเจ้าหน้าที่อนุรักษ์นกน้ำจังหวัด ระบุ ปากีสถานในปี 2518 และให้สัตยาบันในอนุสัญญาแรมซาร์ พร้อมกันเก้าพื้นที่เว็บไซต์เป็นค่อนข้างรีบการยอมรับโดยสำนักงานเป็น Ramsar ความสำคัญระหว่างประเทศ ก่อนงานสินค้าคงคลังมีแนวโน้มจะแคบไปเข้าถึงได้พร้อมระบบเว็บไซต์ใน 1980 , และรวบรวมไดเรกทอรีของพื้นที่ชุ่มน้ำที่มีความสำคัญระหว่างประเทศในตะวันตก palaearctic .นี้ตามด้วยสภานานาชาติเพื่อการอนุรักษ์นกชายเลนในเบื้องต้นของสินค้าคงคลังของเอเชียตะวันออก ไดเรกทอรีของเอเชียเพื่อเตรียมโดย Scott ( 1989 ) ที่มีอยู่ 52 เว็บไซต์ในปากีสถาน ตามงานของ nccw และหน่วยงานอื่น ๆ สก็อต และ พูล ( 1989 ) ซึ่งรวบรวมภาพรวมของพื้นที่ชุ่มน้ำสำคัญในเอเชียที่โดดเด่นบางส่วนของทรัพยากรในปากีสถานในปี 1987 ชายเลนนานาชาติ ( WI ) ซึ่งเป็นนกน้ำกลางฤดูหนาว ประชากรในภูมิภาค และเจ้าหน้าที่รัฐบาลจากหลายสถาบันเข้าร่วมในการสำรวจนี้ชุดเป็นรายปีตั้งแต่เวลา . ปากีสถานแห่งชาติอนุรักษ์กลยุทธ์ ( 1992 ) รวมถึงการคุ้มครองลุ่มน้ำและแหล่งน้ำเป็นสองสิบสี่พื้นที่โครงการหลักสำหรับการลําดับความสําคัญรายงานจากการสำรวจร่วมกันโดย nccw Ramsar สำนักงานในปี 1990 และระบุลำดับความสำคัญสำหรับการกระทำ รวมทั้งการสร้างความตระหนักมาตรการการอนุรักษ์ การจัดการ และการวิจัยประยุกต์ รายงานแนะนำเข้าไปที่มีอยู่รายชื่อแรมซาร์ไซต์ . เป็นผลให้หลายบริษัทในที่ซับซ้อนสามเว็บไซต์ที่มีอยู่ถูกถอนจากรายการและสองอื่น ๆเพิ่มนำจำนวนรวมของเว็บไซต์ในเดือนมีนาคม 2539 ถึงแปด