As shown in Table 3, the average to

As shown in Table 3, the average total body weight (and thus weight gain) after 110 days was the same of rats fed the two high fat (high energy) diets, whereas the rats fed on the lower energy reference diet had a lower weight gain, as expected.

Other biometrical data show that there are no notable differences between the groups. Rats in the two high fat dietary groups had the same daily feed intake and their water intake was also the same (data not shown). The reference group consumed somewhat more feed than rats in the two high fat groups, but their daily energy intake was lower, explaining their lower weight gain. In conclusion, the experiment showed that the oil composition of the present invention does not affect performance of rats fed a high fat diet and there were no signs of adverse effects on the animals.

When the animals were sacrificed after 110 days of feeding and the bellies opened up, a notable difference between the two high-fat groups could be observed with the naked eye: Rats on the experimental high-fat diet supplemented with the oil composition of the present invention, had visibly less visceral fat than the corresponding high-fat group, resembling more the visceral fat accumulation in rats that had been fed on the low fat reference diet, when comparing rats of about same size. Statistical analysis of the weights of visceral fat in the three groups confirmed this direct visual observation. Since the amount of visceral fat increases with body size, independent on feeding regime, the primary data on perirenal fat in the three dietary groups have been plotted as a function of body weight at sacrifice, as shown in Figure 1.

Statistical treatment of these weight data revealed the following: There was a clear linear correlation between visceral fat weight and body weight in all three groups, with a level of statistical significance of p = 0.034 for the reference group (Control), p = 0.003 for the high-fat group (HF) and p = 0.018 for the experimental group containing the oil composition of the present invention (HF + 1.5% CO). Based on the fact that a statistically significant correlation exists between visceral fat weight and body weight, the statistical difference between the groups could be calculated by ANCOVA analysis, using weight as a covariate. The analysis showed that the difference between the group containing the experimental oil and the corresponding high- fat diet was statistically significant (p = 0.00241), whereas there was no statistically significant difference between the experimental oil group and the low fat group. The experimental oil group and the low fat reference group, taken together, were significantly different from the high-fat group (p = 0.0084). In conclusion therefore, the oil of the present invention, given as a minor supplement to high fat obesity inducing diet, inhibits the accumulation of visceral fat.

Figure 2 shows the glucose oxidation capacity of heart muscle tissue of rats which had been feeding on the three diets. Rats on the high-fat diet (HF) had reduced glucose oxidation capacity compared to rats on the low-fat control diet (Control), whereas in rats that had been fed on the high-fat diet containing 1.5 % of the present oil composition (HF + 1.5% CO), glucose oxidation capacity was comparable to that of the low- fat control rats. It is evident therefore that the present oil composition may counteract deterioration of healthy heart function even after long time feeding on an obesity inducing high-fat diet.

Figure 3 (A) shows the blood glucose levels during intraperitoneal glucose tolerance test in mice given the control diet (Control), high fat diet (HF) and high fat diet with oil composition (HF + 1.5% CO), respectively. Figure 3 (B) shows the area under the glucose tolerance curves shown in panel A. Data are expressed as mean ± SE. *P < 0.05 for HF vs Control; #P < 0.05 for HF + 1.5% CO vs HF. Blood glucose levels were significantly increased during the intraperitoneal glucose tolerance test in the HF mice compared with the Control mice. These results show that feeding with a high fat diet for 50 days induced insulin resistance characteristic of type 2 diabetes. Importantly, inclusion of 1.5% of the oil composition of the present invention to the high fat diet counteracted the development of insulin resistance.

Mice on the high fat diet (HF) had reduced myocardial glucose oxidation rates compared to mice on the control diet (Control) (p < 0.05). Glucose oxidation was partly restored, however, in mice that had been fed the high fat diet containing 1.5 % of the present oil composition (HF + 1.5% CO) (p < 0.05). It is evident, therefore, that the oil composition of the present invention may counteract the reduction in myocardial glucose oxidation capacity which occur after feeding with a high fat diet.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดังแสดงในตารางที่ 3 น้ำหนักเฉลี่ยรวมของร่างกาย (และน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นจึง) หลังจาก 110 วันก็เหมือนกับของหนูที่เลี้ยงด้วยไขมันสูงสอง (พลังงานสูง) อาหารในขณะที่หนูกินอาหารที่มีพลังงานต่ำกว่าการอ้างอิงมีน้ำหนักลดลง ได้รับเป็นที่คาดหวังข้อมูลไบโอเมตริกซ์อื่น ๆ แสดงให้เห็นว่าไม่มีความแตกต่างที่โดดเด่นระหว่างกลุ่ม หนูทั้งสองกลุ่มอาหารไขมันสูงมีปริมาณอาหารที่กินในแต่ละวันเดียวกันและปริมาณน้ำของพวกเขาก็เป็นเหมือนกัน (ไม่ได้แสดงข้อมูล) กลุ่มอ้างอิงบริโภคอาหารค่อนข้างมากกว่าหนูในทั้งสองกลุ่มที่มีไขมันสูง แต่ปริมาณพลังงานในชีวิตประจำวันของพวกเขาลดลงอธิบายการเพิ่มน้ำหนักของพวกเขาลดลง ในการสรุปการทดลองแสดงให้เห็นว่าองค์ประกอบน้ำมันของสิ่งประดิษฐ์ในปัจจุบันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อประสิทธิภาพการทำงานของหนูที่เลี้ยงด้วยอาหารที่มีไขมันสูงและมีไม่มีสัญญาณของผลกระทบต่อสัตว์เมื่อสัตว์ที่ถูกเสียสละหลังจาก 110 วันของการให้อาหารและท้อง เปิดขึ้นโดดเด่นแตกต่างระหว่างสองกลุ่มที่มีไขมันสูงอาจจะสังเกตเห็นได้ด้วยตาเปล่า: หนูในอาหารที่มีไขมันสูงการทดลองเสริมด้วยองค์ประกอบน้ำมันของสิ่งประดิษฐ์ในปัจจุบันมีไขมันอวัยวะภายในอย่างเห็นได้ชัดน้อยกว่าที่มีไขมันสูงที่เกี่ยวข้อง กลุ่มคล้ายมากขึ้นการสะสมไขมันอวัยวะภายในในหนูที่ได้รับอาหารในอาหารอ้างอิงไขมันต่ำเมื่อเปรียบเทียบกับหนูที่ประมาณขนาดเดียวกัน การวิเคราะห์ทางสถิติของน้ำหนักของไขมันในอวัยวะภายในในกลุ่มที่สามได้รับการยืนยันการสังเกตภาพนี้โดยตรง เนื่องจากการเพิ่มขึ้นของปริมาณไขมันอวัยวะภายในที่มีขนาดร่างกายเป็นอิสระเกี่ยวกับการให้อาหารระบอบการปกครองข้อมูลหลักในไขมัน perirenal ในสามกลุ่มอาหารที่ได้รับการวางแผนเป็นหน้าที่ของน้ำหนักตัวที่เสียสละตามที่แสดงในรูปที่ 1 รักษาสถิติของน้ำหนักเหล่านี้ ข้อมูลที่เปิดเผยต่อไปนี้: มีความสัมพันธ์เชิงเส้นที่ชัดเจนระหว่างน้ำหนักไขมันอวัยวะภายในและน้ำหนักตัวในทั้งสามกลุ่มที่มีระดับนัยสำคัญทางสถิติของ p = 0.034 สำหรับกลุ่มอ้างอิง (Control) p = 0.003 สำหรับกลุ่มที่มีไขมันสูง (HF) และ p = 0.018 สำหรับกลุ่มทดลองที่มีองค์ประกอบของน้ำมันของสิ่งประดิษฐ์ในปัจจุบัน (HF + 1.5% CO) ขึ้นอยู่กับความจริงที่ว่ามีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่มีอยู่ระหว่างน้ำหนักไขมันอวัยวะภายในและน้ำหนักตัวที่แตกต่างทางสถิติระหว่างกลุ่มจะได้รับการคำนวณโดยการวิเคราะห์ความแปรปรวนโดยใช้น้ำหนักเป็นตัวแปรร่วม การวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่าความแตกต่างระหว่างกลุ่มทดลองที่มีน้ำมันและอาหารที่มีไขมันสูงที่สอดคล้องกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p = 0.00241) ในขณะที่ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างกลุ่มน้ำมันทดลองและกลุ่มที่มีไขมันต่ำ กลุ่มทดลองน้ำมันและกลุ่มอ้างอิงไขมันต่ำนำมารวมกันอย่างมีนัยสำคัญที่แตกต่างจากกลุ่มที่มีไขมันสูง (p = 0.0084) ดังนั้นจึงสรุปได้ว่าน้ำมันของสิ่งประดิษฐ์ในปัจจุบันให้เป็นอาหารเสริมเล็กน้อยกับโรคอ้วนที่มีไขมันสูงอาหารที่ทำให้เกิดการยับยั้งการสะสมของไขมันอวัยวะภายในรูปที่ 2 แสดงให้เห็นถึงความสามารถในการออกซิเดชั่กลูโคสของเนื้อเยื่อของกล้ามเนื้อหัวใจของหนูที่ได้รับอาหารที่สาม อาหาร หนูที่กินอาหารที่มีไขมันสูง (HF) ได้ลดกำลังการผลิตกลูโคสออกซิเดชั่เทียบกับหนูในการควบคุมอาหารไขมันต่ำ (Control) ในขณะที่ในหนูที่ได้รับอาหารในอาหารที่มีไขมันสูงที่มี 1.5% ขององค์ประกอบน้ำมันในปัจจุบัน (HF + 1.5% CO) ความสามารถในการออกซิเดชั่กลูโคสเป็นเปรียบกับของหนูควบคุมไขมันต่ำ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องที่เห็นได้ชัดว่าองค์ประกอบน้ำมันในปัจจุบันอาจต่อต้านการเสื่อมสภาพของการทำงานของหัวใจมีสุขภาพดีแม้หลังจากที่เวลานานกินโรคอ้วนทำให้เกิดอาหารไขมันสูงรูปที่ 3 (A) แสดงให้เห็นว่าระดับน้ำตาลในเลือดในระหว่างการทดสอบความทนทานต่อกลูโคสเข้าช่องท้องในหนูที่ได้รับการควบคุม อาหาร (Control) การรับประทานอาหารที่มีไขมันสูง (HF) และอาหารที่มีไขมันสูงที่มีส่วนประกอบของน้ำมัน (HF + 1.5% CO) ตามลำดับ รูปที่ 3 (B) แสดงให้เห็นว่าพื้นที่ใต้เส้นโค้งความทนทานต่อกลูโคสแสดงในพาเนลของข้อมูลจะแสดงเป็นค่าเฉลี่ย± SE * p <0.05 สำหรับ HF vs ควบคุม; #P <0.05 สำหรับ HF + 1.5% vs CO HF ระดับน้ำตาลในเลือดเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในระหว่างการทดสอบความทนทานต่อกลูโคสเข้าช่องท้องในหนู HF เมื่อเทียบกับการควบคุมหนู ผลการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าการกินอาหารที่มีอาหารที่มีไขมันสูงสำหรับ 50 วันเกิดลักษณะดื้อต่ออินซูลินของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่สำคัญรวม 1.5% ขององค์ประกอบน้ำมันของสิ่งประดิษฐ์ในปัจจุบันที่จะรับประทานอาหารที่มีไขมันสูงล่วงรู้การพัฒนาของการดื้อต่ออินซูลินในหนูที่ได้รับอาหารที่มีไขมันสูง (HF) ได้ลดอัตราการเกิดออกซิเดชันของกล้ามเนื้อหัวใจกลูโคสเมื่อเทียบกับหนูในอาหารควบคุม (control ) (p <0.05) กลูโคสออกซิเดชั่รับการบูรณะบางส่วนอย่างไรก็ตามในหนูที่ได้รับอาหารอาหารไขมันสูงที่มี 1.5% ขององค์ประกอบน้ำมันปัจจุบัน (HF + 1.5% CO) (p <0.05) มันเห็นได้ชัดจึงว่าองค์ประกอบน้ำมันของสิ่งประดิษฐ์ในปัจจุบันอาจจะรับมือกับการลดลงของกล้ามเนื้อหัวใจความจุออกซิเดชันกลูโคสซึ่งเกิดขึ้นหลังจากการให้อาหารด้วยอาหารที่มีไขมันสูง