At her side were gathered a few of

At her side were gathered a few of what looked to be companions. The young girl was a mage, while the others were warriors, swordsmen, and archers.

Judging by the roles they had assembled, they would have passed for a balanced party in a game, drawing extreme interest from Suimei. That said, he certainly was not acquainted with them.

“Those are the companions that took down the semi-giant with me.”

“Ohh, so that’s them.”

Lefille’s remark dissipated his confusion. So those are the aforementioned guild adventurers, huh.

“We were on pretty good terms while together. We’ve had some interactions before.”

As Lefille explained, the young girl cupped her hands to her mouth like a megaphone. Judging by her actions, she seemed to have decided they hadn’t heard.

“I think they’re calling for you.”

“Looks like it. I’m going to head over there for a bit,” she replied before setting off in their direction.

Before his eyes, a joyous reunion took place.

“Companions, huh…” he murmured.

If he had to be honest with himself, the sight made him somewhat envious. That notwithstanding, this was undoubtedly a path that he had chosen for himself. He didn’t have the right to indulge himself in such a feeling.

He exhaled deeply, as if to purge the unnecessary feeling from his body as well, when a sudden sensation caused him to rub his neck.

“…”

…He wasn’t sure why, but ever since he’d left Mehter, his back would feel strangely warm at times. It wasn’t at all a good feeling – an ill omen perhaps? Any other person would likely have discounted the feeling, deciding that they were simply overthinking things. When Suimei, however, had experienced this in the past, it had always proven to be eerily prescient. He had the feeling his father had once explained the reason for this phenomenon, but try as he might, he just couldn’t recall.

…In a flash, he focused on his surroundings, though he was unable to find any hint of someone in chase.

I guess I’m worrying about nothing, he decided, discarding that line of thought as he looked up toward the sky.

The wind was blowing westward. The gentle, refreshing breeze blew past his body, bringing with it the air of this other world – mild and untouched by pollution – setting his heart at ease.

The weather seemed to be giving its blessing, wishing them a smooth and uneventful trip, an atmosphere without the least hint of danger.

And yet, for some unknown reason, as he gazed up at the heavens engulfing the road ahead, he couldn’t help but shake the feeling that the wind and the clouds were slowly but surely undergoing a transformation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่ด้านซ้ายของเธอมารวมตัวของสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นคู่หูกัน เด็กสาวเป็น mage ในขณะที่คนอื่น ๆ นักรบ ดาบ และยิงธนูตัดสิน โดยบทบาทที่พวกเขาได้รวบรวม พวกเขาจะได้ผ่านงานปาร์ตี้สมดุลในเกม วาดสนใจมากจาก Suimei ที่กล่าวว่า เขาแน่นอนคือไม่คุ้นเคยกับพวกเขา"ผู้เป็นสหายที่เอาลงกึ่งยักษ์กับฉัน""โอ้ ดังนั้นที่เป็นพวกเขา"หมายเหตุของ Lefille dissipated สับสนของเขา ดังนั้น ผู้เป็นนักผจญภัยกิลด์ดังกล่าว ฮะ"เราได้เงื่อนไขที่ดีในขณะที่โดด เราได้มีการโต้ตอบบางอย่างก่อน"Lefille อธิบาย เด็กสาวคิดกันมือของเธอกับปากของเธอเช่นโทรโข่ง ตัดสิน โดยการกระทำของเธอ เธอดูเหมือนจะได้ตัดสินใจไม่ได้"ผมคิดว่า คุยกับคุณ""ดูเหมือนว่ามัน ผมจะหัวนั่นสำหรับบิต เธอตอบก่อนออกในทิศทางของก่อนตา เรอูนียงมีความสุขเกิดขึ้น"สหาย ฮะ..." เขา murmuredถ้าเขาจะซื่อสัตย์กับตัวเอง สายตาทำให้เขาค่อนข้างอิจฉา แม้จะมี นี้ว่าไม่ต้องสงสัยเส้นทางที่เขาได้เลือกสำหรับตัวเอง เขาไม่มีสิทธิที่จะผ่อนคลายตัวเองในความรู้สึกเขาลึก exhaled ว่าเพื่อกำจัดความรู้สึกไม่จำเป็นจากร่างกายของเขาเช่นกัน เมื่อความรู้สึกฉับพลันเกิดเขาจะถูคอของเขา“…”… เขาไม่แน่ใจว่าทำไม แต่นับตั้งแต่มา Mehter หลังของเขาจะรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาดบางครั้ง มันไม่ได้เลยความรู้สึกที่ดี – เป็นอวมงคลที บุคคลอื่นจะมีแนวโน้มได้ลดความรู้สึก ตัดสินใจว่า พวกเขามีเพียงแค่ overthinking สิ่งที่ เมื่อ Suimei อย่างไรก็ตาม มี มีประสบการณ์นี้ในอดีตได้เสมอพิสูจน์จะขน prescient เขามีรู้สึกที่บิดาของเขาได้เมื่ออธิบายเหตุผลนี้ แต่เขาอาจลอง เขาเพียงแค่ไม่สามารถเรียกคืน… ในแฟลช เขาเน้นสภาพแวดล้อมของเขา เขาเองก็ไม่สามารถหาคำแนะนำใด ๆ ของบุคคลในการไล่ล่าฉันเดาฉันกังวลเกี่ยวกับอะไร เขาตัดสินใจ ทิ้งบรรทัดที่คิดเป็นเขามองขึ้นไปบนท้องฟ้าลมก็พัดให้ช้าลง อ่อนโยน สดชื่นสายลมพัดผ่านร่างกายของเขา นำมันอื่น ๆ โลกนี้ – อ่อน และแตะต้องมลพิษทางอากาศ – การตั้งใจเขาสบายใจสภาพอากาศที่ดูเหมือนจะ ให้พรตน ที่ต้องการได้อย่างราบรื่น และฟื้นตัวเดิน บรรยากาศโดยไม่ต้องใบ้น้อยอันตรายและยัง เหตุผลบางอย่างที่ไม่รู้จัก เช่นเขาจ้องขึ้นสวรรค์ที่ท่วมถนนข้างหน้า เขาไม่สามารถช่วย แต่เขย่าความรู้สึกที่ลมและเมฆอย่างช้า ๆ แต่แน่นอนว่า ในระหว่างการเปลี่ยนแปลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ด้านข้างของเธอถูกรวบรวมของสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นสหาย เด็กสาวเป็นผู้วิเศษในขณะที่คนอื่น ๆ เป็นนักรบดาบและธนู. ตัดสินโดยบทบาทที่พวกเขาได้รวมตัวกันที่พวกเขาจะได้ผ่านสำหรับบุคคลที่มีความสมดุลในเกม, การวาดภาพที่น่าสนใจมากจาก Suimei ที่กล่าวว่าแน่นอนเขาไม่ได้ทำความคุ้นเคยกับพวกเขา. "เหล่านี้เป็นสหายที่เอาลงกึ่งยักษ์กับฉัน." "โอ๋เพื่อที่ว่าพวกเขา." คำพูดของ Lefille กระจายความสับสนของเขา ดังนั้นผู้ที่มีนักผจญภัยสมาคมดังกล่าวฮะ. "เรามีข้อตกลงที่ดีงามในขณะที่อยู่ด้วยกัน เราได้มีการโต้ตอบบางอย่างก่อน. " ในฐานะที่เป็น Lefille อธิบายเด็กสาวป้องมือของเธอไปที่ปากของเธอเหมือนโทรโข่ง ตัดสินโดยการกระทำของเธอเธอดูเหมือนจะมีการตัดสินใจที่พวกเขาไม่เคยได้ยิน. "ผมคิดว่าพวกเขากำลังเรียกร้องให้คุณ." "ดูเหมือนมัน ฉันจะมุ่งหน้าไปที่นั่นสำหรับบิต "เธอตอบก่อนที่จะกำหนดออกในทิศทางของพวกเขา. ก่อนที่ดวงตาของเขาการชุมนุมมีความสุขที่เกิดขึ้น. " สหายฮะ ... "เขาบ่นอยู่. ถ้าเขาจะซื่อสัตย์กับตัวเอง สายตาทำให้เขาค่อนข้างอิจฉา แม้จะมีที่นี้คือไม่ต้องสงสัยเส้นทางที่เขาได้รับการแต่งตั้งให้ตัวเอง เขาไม่ได้มีสิทธิที่จะทำตามใจตัวเองในความรู้สึก. เขาหายใจออกลึกเช่นถ้าจะล้างความรู้สึกที่ไม่จำเป็นออกจากร่างกายของเขาเป็นอย่างดีเมื่อมีความรู้สึกอย่างฉับพลันทำให้เขาต้องถูคอของเขา. " ... " ... เขา wasn ' t แน่ใจว่าทำไม แต่นับตั้งแต่ที่เขาทิ้งไว้ Mehter เขากลับจะรู้สึกแปลกอบอุ่นในช่วงเวลาที่ มันไม่ได้ที่ทุกคนมีความรู้สึกที่ดี - ลางไม่ดีบางที? บุคคลอื่นใดที่มีแนวโน้มว่าจะมีการลดความรู้สึกในการตัดสินใจว่าพวกเขาเพียงแค่ overthinking สิ่ง เมื่อ Suimei แต่เคยมีประสบการณ์ในอดีตที่ผ่านมาได้พิสูจน์ให้เห็นเสมอที่จะขนทิพยเนตร เขามีความรู้สึกที่พ่อของเขาได้อธิบายเหตุผลหนึ่งครั้งสำหรับปรากฏการณ์นี้ แต่พยายามในขณะที่เขาอาจจะเขาก็จำไม่ได้ว่า. ... ในแฟลชเขามุ่งเน้นไปที่สภาพแวดล้อมของเขา แต่เขาก็ไม่สามารถที่จะหาคำใบ้ของคนใด ๆ ใน การไล่ล่า. ผมคิดว่าผมกำลังกังวลเกี่ยวกับอะไรที่เขาตัดสินใจทิ้งแนวความคิดว่าขณะที่เขามองขึ้นไปบนท้องฟ้า. ลมพัดไปทางทิศตะวันตก อ่อนโยนสายลมสดชื่นพัดผ่านมาร่างกายของเขาพร้อมกับนำอากาศอื่น ๆ ของโลกนี้ - ไม่รุนแรงและไม่มีใครแตะต้องจากมลพิษ. - การตั้งค่าหัวใจของเขาได้อย่างสะดวกสบายอากาศดูเหมือนจะให้ศีลให้พรของตนที่ต้องการให้พวกเขาเดินทางราบรื่นและเหตุการณ์ที่ บรรยากาศโดยไม่ต้องคำใบ้น้อยอันตราย. และยังไม่ทราบด้วยเหตุผลบางอย่างในขณะที่เขาจ้องขึ้นที่ชั้นฟ้าทั้งหลายท่วมถนนข้างหน้าเขาอาจจะไม่ได้ช่วย แต่เขย่าความรู้สึกว่าลมและเมฆเป็นช้า แต่แน่นอนระหว่างการเปลี่ยนแปลง .