In a non-partitioned ad-hoc network

In a non-partitioned ad-hoc network, there exists at least
one path for a node to communicate with any other node. So
theoretically, any node can reach any other node through a
random forwarding path. However, the power consumption
along different paths varies, due to its dependence on
variations of distance between directly communicating
nodes and noise interference levels. The greater the values
these parameters hold, the larger amount of power is
demanded to transmit. Minimum total transmission energy,
such as MTPR, focuses on end-to-end energy efficiency.
Generally, the route selected by conserving energy is the
shortest distance path or minimum hop path. Even though
some nodes may be dissipating more energy due to
dynamics of link characteristics such as distance or error
rate, the end-to-end shortest path naturally leads to
conservation of energy in transmission.
The majority of energy efficient routing protocols for
MANET try to reduce energy consumption by means of an
energy efficient routing metric, used in routing table
computation instead of the minimum-hop metric. This way,
a routing protocol can easily introduce energy efficiency in
its packet forwarding. These protocols try either to route
data through the path with maximum energy bottleneck, or
to minimize the end-to-end transmission energy for packets,
or a weighted combination of both. A first approach for
energy-efficient routing is known as MTPR. That
mechanism uses a simple energy metric, represented by the
total energy consumed to forward the information along the
route. This way, MTPR reduces the overall transmission
power consumed per packet, but it does not directly affect
the lifetime of each node (because it does not take into
account the available energy of network nodes). However,
minimizing transmission energy only differs from shortesthop
routing if nodes can adjust transmission power levels, so
that multiple short hops are more advantageous, from an
energy point of view, than a single long hop. In 802.11 we
do not have access to this capability, so that, in a fixed
transmission power context, this metric corresponds to a
Shortest Path routing.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในเครือข่ายเฉพาะกิจที่ไม่แบ่งพาร์ติชันมีอยู่อย่างน้อยหนึ่งเส้นทางสำหรับโหนดในการสื่อสารกับโหนดอื่น ๆ
ดังนั้นในทางทฤษฎีโหนดใด ๆ ที่สามารถเข้าถึงโหนดอื่น ๆ ผ่านเส้นทางการส่งต่อแบบสุ่ม อย่างไรก็ตามการใช้พลังงานตามเส้นทางที่แตกต่างกันจะแตกต่างกันเนื่องจากการพึ่งพารูปแบบของระยะห่างระหว่างการสื่อสารโดยตรงโหนดและระดับเสียงรบกวน ยิ่งค่าพารามิเตอร์เหล่านี้ถือเป็นจำนวนเงินขนาดใหญ่ของพลังงานเรียกร้องที่จะส่ง พลังงานส่งรวมขั้นต่ำเช่น MTPR มุ่งเน้นไปที่แบบ end-to-end พลังงานอย่างมีประสิทธิภาพ. โดยทั่วไปเส้นทางที่เลือกโดยการอนุรักษ์พลังงานเป็นเส้นทางระยะทางที่สั้นหรือเส้นทางการฟ้อนรำขั้นต่ำ แม้ว่าบางโหนดอาจจะสลายพลังงานมากขึ้นอันเนื่องมาจากการเปลี่ยนแปลงของลักษณะการเชื่อมโยงดังกล่าวเป็นระยะทางหรือข้อผิดพลาดอัตราend-to-end เส้นทางที่สั้นที่สุดตามธรรมชาติจะนำไปสู่การอนุรักษ์พลังงานในการส่ง. ส่วนใหญ่ของเส้นทางโปรโตคอลประหยัดพลังงานสำหรับMANET พยายามที่จะ ลดการใช้พลังงานโดยวิธีการของพลังงานที่มีประสิทธิภาพตัวชี้วัดการกำหนดเส้นทางที่ใช้ในตารางเส้นทางการคำนวณแทนของตัวชี้วัดขั้นต่ำปฮอป วิธีนี้โปรโตคอลเส้นทางสามารถแนะนำประสิทธิภาพการใช้พลังงานในการส่งต่อแพ็คเก็ตของ โปรโตคอลเหล่านี้ลองทั้งเส้นทางข้อมูลผ่านเส้นทางที่มีคอขวดพลังงานสูงสุดหรือเพื่อลดend-to-end พลังงานสำหรับการส่งแพ็คเก็ต, หรือการรวมกันของทั้งสองถ่วงน้ำหนัก วิธีการเป็นครั้งแรกสำหรับการกำหนดเส้นทางพลังงานอย่างมีประสิทธิภาพเป็นที่รู้จักกัน MTPR ที่กลไกการใช้ตัวชี้วัดการใช้พลังงานง่ายๆตัวแทนจากพลังงานทั้งหมดที่บริโภคเพื่อส่งต่อข้อมูลไปตามเส้นทาง วิธีนี้จะช่วยลดการส่ง MTPR โดยรวมอำนาจการบริโภคต่อแพ็คเก็ตแต่ก็ไม่ได้ส่งผลโดยตรงต่อชีวิตของแต่ละโหนด(เพราะมันไม่ได้ใช้เวลาในการบัญชีการใช้พลังงานที่มีอยู่ของโหนดเครือข่าย) อย่างไรก็ตามการลดพลังงานที่ส่งเฉพาะแตกต่างจาก shortesthop เส้นทางถ้าโหนดสามารถปรับระดับพลังงานส่งเพื่อที่กระโดดสั้นหลายข้อได้เปรียบมากขึ้นจากจุดพลังงานในมุมมองกว่าการฟ้อนรำยาวเดียว ใน 802.11 เราไม่ได้มีความสามารถในการเข้าถึงนี้เพื่อให้ในการคงบริบทกำลังส่งตัวชี้วัดนี้สอดคล้องกับเส้นทางที่สั้นที่สุดเส้นทาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในที่ไม่แบ่งของเครือข่ายมีอยู่อย่างน้อยหนึ่งโหนด
เส้นทางสื่อสารอื่นใดกับโหนด ดังนั้น
ทุกคน สามารถเข้าถึงโหนดโหนดใด ๆอื่น ๆผ่าน
สุ่มส่งต่อเส้นทาง อย่างไรก็ตาม การใช้พลังงาน
คนละเส้นทางแตกต่างกันเนื่องจากการพึ่งพา
รูปแบบของระยะทางระหว่างโหนดและระดับการแทรกแซงโดยตรงติดต่อ
เสียงยิ่งค่า
พารามิเตอร์เหล่านี้ถือ ขนาดใหญ่ปริมาณของพลังงาน
เรียกร้องเพื่อส่ง ขั้นต่ำรวมส่งพลังงาน
เช่น mtpr เน้นที่ประสิทธิภาพการใช้พลังงาน ) .
ทั่วไป เส้นทางที่เลือกโดยการอนุรักษ์พลังงาน
ระยะทางที่สั้นที่สุดหรือเส้นทางเส้นทางฮอปน้อยที่สุด แม้ว่า
บางโหนดอาจจะสลายพลังงานมากขึ้นเนื่องจาก
พลวัตของการเชื่อมโยงลักษณะ เช่นระยะทาง หรืออัตราความผิดพลาด
; เส้นทางสั้นที่สุด ย่อมนำไปสู่การอนุรักษ์พลังงานในการส่ง
.
ส่วนใหญ่ของพลังงานที่มีประสิทธิภาพเส้นทางโปรโตคอลสำหรับ
มาเนตพยายามที่จะลดการใช้พลังงานโดยการใช้พลังงานอย่างมีประสิทธิภาพเส้นทาง
เมตริกที่ใช้ในการคำนวณตารางเส้นทาง
แทนเมตริกฮอปน้อยที่สุด . วิธีนี้
การกำหนดเส้นทางโปรโตคอลสามารถแนะนำประสิทธิภาพพลังงานของแพ็กเก็ตส่งต่อ
. รูปแบบเหล่านี้ พยายามให้ข้อมูลผ่านทางเส้นทาง

ของพลังงานสูงสุด หรือเพื่อลดพลังงานการส่งผ่านแบบ end - to - end สำหรับแพ็คเก็ต ,
หรือรวมกันหนักทั้งคู่ วิธีการประหยัดพลังงานครั้งแรก
เส้นทางเป็นที่รู้จักกันเป็น mtpr . กลไกที่ใช้ง่าย

( แสดงโดยพลังงาน ,พลังงานทั้งหมดที่ใช้ในการส่งต่อข้อมูลตาม
เส้นทาง วิธีนี้ mtpr ลดโดยรวมส่ง
พลังงานที่บริโภคต่อแพ็คเก็ต แต่มันไม่ได้ส่งผลโดยตรงต่อ
อายุการใช้งานของแต่ละโหนด ( เพราะไม่ได้เอาลง
บัญชีพลังงานของของโหนดเครือข่าย ) อย่างไรก็ตาม การลดการส่งผ่านพลังงานแตกต่างจาก

shortesthopเส้นทาง ถ้าโหนดสามารถปรับระดับกำลังส่ง ดังนั้นที่หลาย ๆ สั้น กระโดดเป็นประโยชน์

พลังงานมากขึ้นจากจุดของมุมมอง ดีกว่าเดียวยาวกระโดด ใน 802.11 เรา
ไม่ได้มีการเข้าถึงความสามารถนี้ ดังนั้น ในการส่งพลังงานคงที่
บริบท เมตริกนี้สอดคล้องกับ

เส้นทางสั้นที่สุด การ