วันหนึ่งลมกับดวงอาทิตย์โต้เถียงกันว่าใครมีกำลังมากกว่ากัน
ทันใดนั้นพวกเขาก็เห็นคนเดินทางคนหนึ่งกำลังเดินมาตามถนน แล้วดวงอาทิตย์ก็พูดขึ้นว่า
“ข้าพบวิธีีที่จะตัดสินการโต้เถียงของเราแล้ว ไม่ว่าใครก็ตามที่สามารถทำให้คนเดินทางผู้นั้นถอดเสื้อคลุมได้ จะถูกนับว่าเป็นผู้ที่แข็งแรงกว่า ท่านเริ่มก่อนน่ะ”
ดังนั้นดวงอาิทิตย์จึงหลบไปอยู่หลังก้อนเมฆ แล้วลมก็เริ่มพัดคนเดินทางแรงที่สุดเท่าที่จะสามารถทำได้
แต่ยิ่งลมพัดแรงเท่าไรคนเิดินทางก็ยิ่งคลุมร่างกายมิดชิดมากขึ้นเท่านั้น จนกระทั่งในที่สุดลมก็หมดหวัง
จากนั้นดวงอาทิตย์ก็ออกมาและส่องแสงสว่างเต็มกำลังไปยังคนเดินทางผู้นั้น ไม่นานเขาก็เริ่มรู้สึกร้อนเกินกว่าจะเดินต่อไปพร้อมกับถอดเสื้อคลุมออกด้วย
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“ความอ่อนโยนได้ผลกว่าความรุนแรง”