Two years. It had been two years. T

Two years.

It had been two years.

That's what Park Kahi thought sitting on the couch in her house. The new house she shared with Kim Jungah, her wife.

Her wife.

A big smile crossed Kahi's face when that thought appeared in her mind.

"My wife."

When the sound of those words reached her ears, her smile widened, while her eyes went automatically to her hand, where a silver band shone on her ring finger.

The always fierce look in her eyes softened until all the love that burned within her chest was reflected in them.

Twenty years had passed since she and Jungah had met at that park not far from their homes, and almost from the beginning the feelings had seized both girls.

Until they separated for several years and suddenly, in the least expected way, they met again, without knowing that one was the person that the other was looking for.

The love they felt for each other's reappeared in their life, like a giant wave, sweeping away everything else, until it was only the feeling that reign in their hearts.

And after many problems there were they.

Happily married, sharing a small house in Seoul's downtown.

With no one that could stop them.

Because a kind of love that survives at everything is impossible to extinguish.

And there was Kahi, staring at the wedding ring that was shining in her hand, while her memory traveled back in time to one year back and her smile grew while she dropped herself on the couch, sighing happily with her hands behind her head while put her legs, sheathed in tight white pants, on the small table that was in the middle of the living room, while her blue shirt highlighted against the dark leather couch.

Flashback:

Kahi and Jungah were in this little cafe where they normally ate breakfast before going to work. Jungah had a special affection to the cafe and its owner, a girl who was 20 years old at that moment, because without her advice she wouldn't have returned to Kahi's the arms.

Eyoung approached Jungah with a smile on her face and hugged her from behind, startling her slightly. Kahi smiled.

"Ah, Eyoungie, you scared me..." Jungah said, turning around and hugging Eyoung with a smile.

"I'm sorry unnie." Eyoung pouted.

"It's okay." Jungah said, moving a chair and telling a Eyoung to sit beside her. Kahi rested her elbows on the table and smiled at the younger girl.

"Where's your girl, Eyoungie?" Eyoung grinned and turned her face, looking at the girl who was behind the bar.

The girl looked around, feeling observed, and when she saw Eyoung staring at her, she grinned, forming a perfect half-moon in her eyes. Eyoung smiled back and waved her hand to her to come closer. The girl nodded and left behind the counter, wiping her hands on a small rag of cloth that hung from her pants and stood beside Eyoung, smiling, before making a small bow.

"Annyeong unnies."

"Hello Kaeunnie." Jungah said, holding her hand with a smile.

"How are you?" Kahi asked to Kaeun, winking. Kaeun smiled and returned the gesture.

"EVERYTHING is fine, Kahi unnie." Kaeun said, emphasizing the first word. Kahi smiled, leaning back in her chair, and nodding with pleasure.

Eyoung looked at her girlfriend and then at Kahi, arching an eyebrow. Kaeun saw her and grabbed her arm, pulling her toward the kitchen. A few minutes they returned to the table, but instead Eyoung wore a big smile painted on her face and two steaming cups of hot chocolate.

"Gift of the house." Eyoung happily said, placing a cup in front of Kahi and another one in front of Jungah, separating from the table and looking eager to Jungah.

Kahi looked at her and said them with a nod to leave. Kaeun nodded and dragged Eyoung back to the kitchen, watching everything from behind the door.

Kahi smiled looking at Jungah, who smiled back at her while carrying her cup of hot chocolate at her mouth. After taking a big gulp, Jungah's expression changed slightly and then she opened her mouth after swallow, pulling out an object from it.

"What the hell..." Jungah said. "Why is there a gummy ring in my hot chocolate?" Shee asked. Kahi smiled broadly.

"Because the proposal ring is here." Kahi said.

"What are you talking ab-" Jungah interrupted her words and her eyes widened when Kahi knelt before her with a simple silver ring with a diamond in the middle and a smile of a million dollars on her lips.

"I'm talking about this ring, Kim Jungah, and all I want to express with it. All I love you, that you already know, you've known all the time and I know that you'll never forget it. At some time, I said I want to do everything with you and do it slowly. I think it's time to take the next step. Therefore I ask you, Kim Jungah, will you marry me?"

At that time Jungah's eyes filled with tears, as she dropped on her knees beside Kahi, who looked at her with a sweet smile on her face.

Jungah strongly embraced Kahi, burying her face in her chest and nodded. Kahi's smile widened and she grabbed Jungah's face between the palms of her hands, kissing her tenderly on the lips.

"I want to hear you say it, love." Kahi said, looking tenderly at Jungah. Jungah dried her tears and leaned her forehead against Kahi's.

"Yes, I want to marry you, Park Kahi."

That the time customers of the cafe cheered like crazy and the kitchen door swung open, revealing a group of people running to them at high speed.

Jooyeon, Uee, Raina, Bekah, Lizzy, Nana, Eyoung, Kaeun and Dambi ran without stopping to the two women who were embraced on the floor, while Marco walked quietly with the little Jiyoung in his arms and an easy smile on his face.

"Always taking care of those kids..." Marco sighed and kissed his daughter on the cheek, addressing the group of women who rolled on the ground emitting cries of happiness.

End of flashback.

At that time, the front door opened and the sound made that Kahi woke of from her memories, with a big smile on her face. Within a few seconds, Jungah appeared in the doorway of the living room with a large bag on her shoulder and her long brown hair falling over her shoulders. Seeing Kahi sitting in the couch, the bag fell to the ground with a thud and Junga quickly came to Kahi, while Kahi rose from the couch, running to her wife with open arms.

Both women were cast in a warm embrace, their lips desperately seeking the other's.

When they finally met, a moan escaped their throat, while Jungah gently pushed Kahi toward the room, while her hands ventured into the shirt of her wife, stroking her hard, toned abs.

Kahi chewed Jungah's lips tirelessly, while opening with just a pull the black shirt that Jungah was wearing, matching her black pants.

Jungah opened the door of the room, while playing with her own tongue against Kahi's, while the little gasps that left the body of both women was the only sound in the room.

Kahi grabbed Jungah up, moving her lips to her neck, nibbling it gently, and then caress it with her tongue, while Jungah hands buried in Kahi's now completely black hair, while biting her own lips in anticipation.

"Kahi..." Jungah sighed taking her lips to Kahi's ear and playing with it between her teeth.

Kahi groaned and left Jungah in the bed, finishing to undress her. Once Jungah was , Kahi looked at her, stripping herself same and lying above her wife, returning to kiss her with intensity.

Jungah moaned loudly feeling Kahi's skin on her own, responding to kiss the same way that her better half, melting into that kiss full of desire and need.

Kahi pulled away momentarily from Jungah, looking into her eyes and leaning her forehead against her wife's.

"You just don't know how much I've missed you the two weeks you've been traveling with your mother and your sister... You just don't know..." Kahi said, holding one of Jungah's hands and brought it to her lips. Jungah smiled and stroked her face.

"I assure you that I know. I've missed you the same or more." Kahi smiled at her words and slowly slid one hand between her wife's legs, stroking her with her thumb. Her smile grew even bigger as the noticed how Jungah's face relaxed at the pleasure.

"Perfect." Kahi said kissing again Jungah's lips. "Because we lost a lot of time."

With a big smile, Kahi slid her lips down Jungah's neck, who longed to feel the caresses that Kahi was providing to her already stimulated . Gradually Kahi's lips reached her s, rubbing the s with the tip of her tongue, one after the other, until both were hard and erect. Jungah's back arched against her lips, seeking for more contact and more pleasure after two long weeks without Kahi.

Meanwhile, Kahi's fingers continued their adventure through Jungah's legs, entering her wet cave and enjoying her warmth, while a shiver of pleasure across Jungah's body and her legs began to tremble slightly.

"K-Kahi..." Jungah whispered when Kahi's tongue began to trace its way down by her slightly defined abs, arounding her navel with the tip and then fully inserted it in. A smile appeared on Kahi's lips when a small laugh left Jungah's.

"I love you so much..." Kahi sighed, bringing her face to Jungah's womanhood, where her fingers were working nonstop.

"As I love you..." Jungah moaned, arching her back again and moving her hips gently as Kahi's lips closed on her , which screamed to be treated by her tongue.

When Kahi's tongue came into contact with the most intimate part of her body, Jungah lost control and closed her fists over her wife's hair, bringing her closer to her skin, while countless sounds escaped from her lips, while her legs were closed on Kahi's shoulders.

Kahi smiled again seeing Jungah's reaction. Her wife only reacted that way to her and she loved it.

Slowly, Kahi's fingers, lips and tongue increased the pace of their movements, while the groans that escaped from Jungah's mouth became more intense. Her lips parted and her eyes closed tightly, sweat beading her face, were a reflection of the feelings that only Kahi could make her expe

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สองปี มันได้สองปี นั่นคือสิ่ง Kahi สวนคิดว่า นั่งอยู่บนโซฟาในบ้าน บ้านใหม่ที่เธอร่วมกับคิม Jungah ภรรยาของเธอ ภรรยาของเธอ ยิ้มข้ามหน้าของ Kahi เมื่อคิดที่ appeared ในใจของเธอ "ภรรยาของผม" เมื่อเสียงของคำเหล่านั้นมาถึงหูของเธอ รอยยิ้มของเธอ widened ในขณะที่ตาของเธอไปโดยอัตโนมัติด้วยมือของเธอ ที่วงเงิน shone บนนิ้วของเธอ ดูรุนแรงเสมอในสายตาของเธอก่อจนกว่าความรักทั้งหมดที่เขียนภายในอกของเธอถูกสะท้อนใน ยี่สิบปีได้ผ่านตั้งแต่เธอ และ Jungah ได้พบว่าสวนไม่ไกลจากบ้านของพวกเขา และเกือบจากจุดเริ่มต้น ความรู้สึกที่ได้ยึดทั้งหญิง จนกว่าพวกเขาแยกจากกันหลายปี และทันใดนั้น ในลักษณะที่คาดไว้อย่างน้อย พวกเขาพบอีก โดยไม่ทราบว่า หนึ่งเป็นคนที่ที่อื่น ๆ ถูกมองหา ความรักที่พวกเขารู้สึกกันได้ reappeared ในชีวิตของพวกเขา เช่นคลื่นยักษ์ กวาดเก็บทุกอย่าง จนกระทั่งมันเป็นเพียงความรู้สึกที่ครอบครองใจของ และหลัง จากที่มีปัญหามากมายพวกเขา แต่งงานเป็นสุข ร่วมบ้านหลังเล็ก ๆ ในตัวเมืองของกรุงโซล มีใคร ที่สามารถหยุดพวกเขา เนื่องจากชนิดของรักที่ survives ที่ทุกสิ่งเป็นไปไม่ได้ดับ และมี Kahi จ้องแหวนแต่งงานที่ถูกส่องแสงในมือของเธอ ในขณะที่หน่วยความจำของเธอเดินทางกลับในเวลาหนึ่งปีหลัง และรอยยิ้มของเธอเติบโตในขณะที่เธอทิ้งตัวเองบนโซฟา sighing อย่างมีความสุข ด้วยมือของเธอข้างหลังศีรษะของเธอในขณะที่วางขาของเธอ หุ้มในกางเกงขาวแน่น บนโต๊ะเล็ก ๆ ที่อยู่กลางห้องนั่งเล่น ในขณะที่เสื้อสีฟ้าของเธอเน้นกับโซฟาหนังสีเข้ม รำลึกความหลัง: Kahi และ Jungah อยู่ในคาเฟ่เล็ก ๆ นี้ที่ปกติกินอาหารเช้าก่อนไปทำงาน Jungah มีจิตพิเศษคาเฟ่และเจ้า ผู้หญิงที่มี 20 ปีในช่วงเวลานั้น เนื่องจากไม่ มีคำแนะนำของเธอ ก็จะไม่ได้กลับมา Kahi ของแขน Eyoung ประดับ Jungah ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ และ hugged เธอจากด้านหลัง ตกใจเธอเล็กน้อย Kahi ยิ้ม "อา Eyoungie คุณกลัวฉัน... " Jungah กล่าวว่า เปิดรอบ และกอด Eyoung ดี "ฉันขอ unnie" Eyoung pouted "มันเป็นไร" Jungah กล่าวว่า ย้ายเก้าอี้เป็น และบอก Eyoung นั่งข้างเธอ Kahi สรรพแต่งของเธอบนโต๊ะ และยิ้มที่สาวน้อย "ที่เป็นผู้หญิงของคุณ Eyoungie" Eyoung grinned และเปิดใบหน้าของเธอ ดูสาวเจ้าหลังแถบ หญิงสาวมองรอบ ๆ สังเกต ความรู้สึก และเมื่อเธอเห็น Eyoung จ้องเธอ นาง grinned ขึ้นรูปครึ่งดวงจันทร์สมบูรณ์แบบในสายตาของเธอ Eyoung ยิ้มกลับ และ waved มือของเธอให้เธอมาใกล้ชิด หญิงสาวพยักหน้า แล้วทิ้งตัวนับ เช็ดมือของเขาในผ้าขี้ริ้วเล็กผ้าที่แขวนจากกางเกง และยืนอยู่ข้าง Eyoung ยิ้ม ก่อนทำโบว์เล็ก "Annyeong unnies" "สวัสดี Kaeunnie" Jungah กล่าวว่า จับมือของเธอ ด้วยรอยยิ้ม "ซำบายดีบ๊อ" Kahi ต้อง Kaeun ขยิบตา Kaeun ยิ้ม และคืนรูปแบบลายเส้น "พนง Kahi unnie " Kaeun กล่าวว่า เน้นคำแรก Kahi ยิ้ม พิงในเก้าอี้ของเธอ และ nodding มีความสุข Eyoung ดู ที่แฟนของเธอแล้ว ที่ Kahi, arching มีคิ้ว Kaeun เธอ และคว้าแขน ดึงเธอไปยังห้องครัว ไม่กี่นาทีที่เขาเหล่านั้นกลับไปยังตาราง แต่แทน Eyoung สวมยิ้มบนใบหน้าของเธอและช็อกโกแลตร้อนสองถ้วยนึ่ง "ของขวัญของบ้าน" Eyoung อย่างมีความสุขกล่าว ถ้วยหน้า Kahi และหนึ่งหน้า Jungah แยกจากตาราง และมองอยาก Jungah Kahi มองเธอ และกล่าวว่า พวกเขากับพยักหน้าไป Kaeun พยักหน้า แล้วลาก Eyoung กลับไปยังห้องครัว เฝ้าดูทุกอย่างพอประตู Kahi ยิ้มมอง Jungah ที่ยิ้มในขณะที่ถือครองถ้วยช็อกโกแลตร้อนที่ปากของเธอของเธอที่เธอ หลังจากการ gulp ขนาดใหญ่ นิพจน์ของ Jungah การเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยแล้ว เธอเปิดปากของเธอหลังจากสวอลโล่ ดึงออกวัตถุนั้น "อะไรนรก..." Jungah กล่าวว่า "ทำไมมีแหวนเยลลี่เบอร์ในโกโก้ของฉัน" ชีถาม Kahi ยิ้มอย่างกว้างขวาง "เนื่องจากแหวนข้อเสนอได้ที่นี่" Kahi กล่าว "สิ่งคุณพูด ab-" Jungah จังหวะคำของเธอและดวงตาของเธอ widened เมื่อ Kahi knelt ก่อนที่เธอจะ มีแหวนง่าย ๆ ด้วยเพชรตรงกลางและรอยยิ้มของล้านดอลลาร์บนริมฝีปากของเธอ "ฉันพูดคุยเกี่ยวกับแหวนนี้ คิม Jungah และทั้งหมดต้องการด่วนด้วยการ ทั้งหมดรักคุณ ที่คุณ รู้อยู่แล้ว คุณรู้จักตลอดเวลา และทราบว่า คุณจะไม่มีวันลืมมัน บางครั้ง ที่ฉันกล่าวว่า อยากจะทำทุกอย่างกับคุณ และทำมันอย่างช้า ๆ ผมคิดว่า ถึงเวลาที่จะใช้ขั้นตอนต่อไป ดังนั้น ผมขอให้คุณ คิม Jungah คุณจะแต่งงานฉัน" ที่ เวลา Jungah ตาเต็มไป ด้วยน้ำตา ขณะที่เธอตกอยู่หัวเข่าของเธอข้าง Kahi ที่มองเธอ ด้วยรอยยิ้มหวานบนใบหน้าของเธอ Jungah ขอกอด Kahi, burying ใบหน้าของเธอในหน้าอกของเธอ และพยักหน้า รอยยิ้มของ Kahi widened และเธอคว้าใบหน้าของ Jungah ระหว่างฝ่ามือของเธอ จูบเธอละม่อมบนริมฝีปาก "อยากได้ยินคุณพูดว่า รัก" Kahi กล่าว ดูละม่อม Jungah Jungah แห้งน้ำตาของเธอ และหน้าผากของเธอกับของ Kahi เอง "ใช่ ต้องการแต่งงาน Kahi สวนกัน" ลูกค้าเวลาของคาเฟ่ได้โห่ร้องยินดีเช่นบ้าและประตูห้องครัว swung เปิด เผยให้เห็นกลุ่มคนที่ทำงานไปที่ความเร็วสูง Jooyeon, Uee, Raina, Bekah, Lizzy นานา Eyoung, Kaeun และ Dambi วิ่งโดยไม่หยุดกับผู้หญิงสองคนก็กอดบนพื้น ในขณะที่มาร์โคเดินเงียบ ๆ กับ Jiyoung น้อยในแผ่นดินของเขาและรอยยิ้มกลายเป็นหน้า "เสมอดูแลเด็กเหล่านั้น..." มาร์โคถอนหายใจ และรั้งลูกสาวของเขาแก้ม กำหนดกลุ่มของผู้หญิงที่สะสมบนพื้นดินที่เปล่งเสียงร้องของความสุข จุดสิ้นสุดของการรำลึกความหลัง ในขณะนั้น เปิดประตูหน้า และเสียงทำให้ Kahi ตื่นของจากความทรงจำของเธอ ด้วยยิ้มบนใบหน้าของเธอ ภายในไม่กี่วินาที Jungah ปรากฏในประตูห้องนั่งเล่นมีกระเป๋าขนาดใหญ่บนไหล่ของเธอและผมยาวสีน้ำตาลตกเหนือไหล่ของเธอ เห็นนั่งในโซฟา Kahi กระเป๋าตกไปพื้นดินกับปึ่ก และ Junga อย่างรวดเร็วมา Kahi ขณะ Kahi โรสจากโซฟา ทำงานกับภรรยาของเธอ ด้วยอาวุธเปิด ผู้หญิงทั้งสองถูกโยนในอ้อมกอดที่อบอุ่น ริมฝีปากของพวกเขาหมดกำลังอื่น ๆ ของ เมื่อพวกเขาก็ได้พบ คร่ำที่หลบหนีออกคอของพวกเขา ในขณะที่ Jungah ผลักดัน Kahi เบา ๆ ไปทางห้องพัก ในขณะที่มือของเธอ ventured เป็นเสื้อของภรรยาของเธอ ตบเธอ abs ยาก กระชับ Kahi chewed ของ Jungah ริมฝีปากเปลว ขณะเปิดมีเพียงดึงเสื้อดำที่ Jungah สวม จับคู่กางเกงสีดำ Jungah เปิดประตูห้องพัก ในขณะที่เล่นกับลิ้นของเธอเองกับ Kahi ของ ในขณะน้อย gasps ที่เหลือ ร่างกายของผู้หญิงทั้งสองถูกเสียงเดียวในห้อง Kahi คว้า Jungah ขึ้น เลื่อนริมฝีปากของเธอเธอคอ nibbling เบา ๆ และธนากับลิ้นของเธอ ในขณะที่ Jungah มือของ Kahi ฝังในตอนนี้ทั้งดำผม ขณะเสียดสีริมฝีปากของตนเองในความคาดหมาย "Kahi..." Jungah ถอนหายใจทำริมฝีปากของเธอของ Kahi หู และเล่นกับมันระหว่างฟันของเธอ Kahi groaned และซ้าย Jungah เตียง สิ้นเปลื้องเธอ เมื่อ Jungah ถูก Kahi มองดูที่เธอ ตัวเองปอกเหมือนกัน และนอนอยู่ข้างภรรยาของเธอ ความจูบเธอ ด้วยความรุนแรง Jungah moaned ดังรู้สึก Kahi ของผิวบนของตนเอง การตอบสนองการจูบเหมือนที่เธอครึ่งดี ละลายเป็นจูบที่เต็มไปด้วยความปรารถนา และจำเป็น Kahi ดึงไปพลาง ๆ จาก Jungah มองเข้าไปในตาของเธอ และเอียงหน้าผากของเธอกับภรรยาของเธอ "คุณก็ไม่รู้ว่าว่าฉันได้พลาดคุณสองสัปดาห์ที่คุณได้เดินทางไปกับแม่และน้องสาวของคุณ... คุณก็ไม่รู้ว่า..." Kahi กล่าว ว่า การจับมือของ Jungah อย่างใดอย่างหนึ่ง และมาจากริมฝีปากของเธอ Jungah ยิ้ม และแบบขีดลงใบหน้าของเธอ "ผมมั่นใจว่า ฉันรู้ว่า ฉันได้พลาดคุณเดียวหรือมากกว่านั้น" Kahi ยิ้มที่คำของเธอ และฝ่อมือหนึ่งระหว่างขาของเธอภรรยา ตบเธอ ด้วยนิ้วหัวแม่มือของเธออย่างช้า ๆ รอยยิ้มของเธอโตยิ่งใหญ่เป็นที่สังเกตว่าใบหน้าของ Jungah ผ่อนคลายในความสุข "สมบูรณ์แบบ" Kahi ว่า จูบริมฝีปากของ Jungah อีกครั้ง "เพราะเราหายไปมาก" มียิ้ม Kahi ฝ่อริมฝีปากของเธอลงคอของ Jungah ผู้ปรารถนาที่จะรู้สึกแล้วขาวกระตุ้น caresses ที่ Kahi มีให้เธอ ค่อย ๆ ริมฝีปากของ Kahi ถึงเธอ s ถู s กับปลายลิ้นของเธอ หนึ่งหลังอื่น ๆ จนกว่าทั้งสองได้ยาก และตรง การกลับมาของ Jungah ปักษากับริมฝีปากของเธอ หาที่ติดต่อเพิ่มเติมและเพิ่มเติมความสุขหลังจากสองสัปดาห์ยาว โดย Kahi ในขณะเดียวกัน นิ้วของ Kahi ต่อพวกเขาผจญภัยผ่านขาของ Jungah เข้าถ้ำของเธอเปียก และเพลิดเพลินกับความอบอุ่นของเธอ ในขณะศิวะสุขทั่วร่างกายของ Jungah และขาของเธอเริ่มสั่นเครือเล็กน้อย "K-Kahi..." Jungah whispered when Kahi's tongue began to trace its way down by her slightly defined abs, arounding her navel with the tip and then fully inserted it in. A smile appeared on Kahi's lips when a small laugh left Jungah's. "I love you so much..." Kahi sighed, bringing her face to Jungah's womanhood, where her fingers were working nonstop. "As I love you..." Jungah moaned, arching her back again and moving her hips gently as Kahi's lips closed on her , which screamed to be treated by her tongue. When Kahi's tongue came into contact with the most intimate part of her body, Jungah lost control and closed her fists over her wife's hair, bringing her closer to her skin, while countless sounds escaped from her lips, while her legs were closed on Kahi's shoulders. Kahi smiled again seeing Jungah's reaction. Her wife only reacted that way to her and she loved it. Slowly, Kahi's fingers, lips and tongue increased the pace of their movements, while the groans that escaped from Jungah's mouth became more intense. Her lips parted and her eyes closed tightly, sweat beading her face, were a reflection of the feelings that only Kahi could make her expe

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สองปี. จะได้รับสองปี. นั่นคือสิ่งที่ปาร์คกาฮีคิดว่านั่งอยู่บนโซฟาในบ้านของเธอ บ้านใหม่เธอร่วมกับคิม Jungah ภรรยาของเธอ. ภรรยาของเธอ. รอยยิ้มที่ใหญ่ข้ามใบหน้า Kahi เมื่อความคิดที่ปรากฏในใจของเธอ. "ภรรยาของฉัน." เมื่อเสียงของคำเหล่านั้นมาถึงหูของเธอ, รอยยิ้มของเธอเพิ่มขึ้นในขณะที่เธอ ตาไปโดยอัตโนมัติไปยังมือของเธอที่วงสีเงินส่องบนนิ้วนางของเธอ. ดูรุนแรงเสมอในสายตาของเธอปรับตัวลดลงจนทุกความรักที่เผาไหม้ภายในหน้าอกของเธอได้สะท้อนให้เห็นในพวกเขา. ยี่สิบปีที่ผ่านมาตั้งแต่เธอและ Jungah ได้พบกันที่ สวนสาธารณะที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านของพวกเขาและเกือบจากจุดเริ่มต้นความรู้สึกได้ยึดเด็กหญิงทั้งสอง. จนกว่าพวกเขาจะแยกออกจากกันเป็นเวลาหลายปีและก็ในทางคาดว่าอย่างน้อยที่พวกเขาพบกันอีกครั้งโดยไม่ทราบว่าเป็นคนที่คนอื่นเป็น มองหา. ความรักที่พวกเขารู้สึกของแต่ละคนโผล่เข้ามาในชีวิตของพวกเขาเช่นคลื่นยักษ์กวาดไปทุกอย่างอื่นจนมันก็เป็นเพียงความรู้สึกที่ครองราชย์อยู่ในหัวใจของพวกเขาที่. และหลังจากที่ปัญหามากมายมีพวกเขา. แต่งงานกันอย่างมีความสุขร่วมกัน บ้านหลังเล็ก ๆ ในย่านใจกลางเมืองของกรุงโซล. ด้วยไม่มีใครที่จะหยุดพวกเขา. เพราะความรักที่ยังมีชีวิตทุกอย่างที่เป็นไปไม่ได้ที่จะดับได้. และมีกาฮีจ้องมองที่แหวนแต่งงานที่ส่องแสงอยู่ในมือของเธอในขณะที่หน่วยความจำของเธอเดินทางกลับ ในระยะเวลาหนึ่งปีหลังและรอยยิ้มของเธอเพิ่มขึ้นในขณะที่เธอลดลงตัวเองบนโซฟาถอนหายใจอย่างมีความสุขด้วยมือของเธอด้านหลังศีรษะของเธอในขณะที่ใส่ขาของเธอห่อหุ้มกางเกงสีขาวแน่นบนโต๊ะขนาดเล็กที่อยู่ในช่วงกลางของห้องนั่งเล่น ในขณะที่เสื้อเชิ้ตสีฟ้าของเธอเน้นกับโซฟาหนังสีเข้ม. รำลึกความหลัง: กาฮีและ Jungah อยู่ในร้านกาแฟเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้ที่พวกเขาได้ตามปกติกินอาหารเช้าก่อนไปทำงาน Jungah มีความรักเป็นพิเศษกับร้านกาแฟและเจ้าของของหญิงสาวที่เป็น 20 ปีเก่าในขณะนั้นเพราะไม่มีคำแนะนำของเธอเธอจะไม่ได้กลับไปที่แขน Kahi ของ. Eyoung เข้าหา Jungah ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอและกอดเธอ จากด้านหลังของเธอตกใจเล็กน้อย กาฮียิ้ม. "อา Eyoungie คุณฉันกลัว ... " Jungah กล่าวว่าหันไปรอบ ๆ และกอด Eyoung ด้วยรอยยิ้ม. "ฉันขอโทษพี่." Eyoung pouted. "มันโอเค." Jungah กล่าวว่าการย้ายเก้าอี้และบอก Eyoung ที่จะนั่งอยู่ข้างๆเธอ กาฮีวางข้อศอกของเธอบนโต๊ะและยิ้มให้สาวที่อายุน้อยกว่า. "ที่เป็นผู้หญิงของคุณ Eyoungie?" Eyoung ยิ้มและหันใบหน้าของเธอมองไปที่หญิงสาวที่อยู่เบื้องหลังบาร์. หญิงสาวที่มองไปรอบ ๆ รู้สึกสังเกตและเมื่อเธอเห็น Eyoung จ้องมองที่เธอเธอยิ้มกลายเป็นที่สมบูรณ์แบบครึ่งดวงจันทร์ในดวงตาของเธอ Eyoung ยิ้มกลับมาและโบกมือให้กับเธอเธอจะมาใกล้ชิด หญิงสาวพยักหน้าและทิ้งไว้ข้างหลังเคาน์เตอร์เช็ดมือของเธอบนเศษเล็ก ๆ ของผ้าที่ห้อยลงมาจากกางเกงของเธอและยืนอยู่ข้าง Eyoung ยิ้ม. ก่อนที่จะทำการโบว์เล็ก ๆ"Annyeong 'พี่สาว." "สวัสดี Kaeunnie." Jungah กล่าวว่าจับมือของเธอด้วยรอยยิ้ม. "คุณเป็นอย่างไรบ้าง" กาฮีขอให้ Kaeun, กระพริบ Kaeun กลับยิ้มและท่าทาง. "ทุกอย่างจะปรับ Kahi พี่." Kaeun กล่าวเน้นคำแรก กาฮียิ้มพิงหลังในเก้าอี้ของเธอและพยักหน้าด้วยความสุข. Eyoung มองไปที่แฟนของเธอแล้วที่กาฮีโค้งคิ้ว Kaeun เห็นเธอและคว้าแขนของเธอดึงเธอที่มีต่อห้องครัว ไม่กี่นาทีพวกเขากลับไปที่โต๊ะ แต่แทนที่จะ Eyoung สวมรอยยิ้มขนาดใหญ่ที่วาดอยู่บนใบหน้าของเธอและสองถ้วยนึ่งของช็อคโกแลตร้อน. "ของขวัญของบ้าน." Eyoung อย่างมีความสุขกล่าวว่าการวางถ้วยในด้านหน้าของกาฮีและเป็นหนึ่งในด้านหน้าของ Jungah อื่นแยกจากโต๊ะและมองความกระตือรือร้นที่จะ Jungah. กาฮีมองที่เธอและกล่าวว่าพวกเขาด้วยการพยักหน้าให้ออกจาก Kaeun พยักหน้าและลาก Eyoung กลับไปที่ห้องครัวที่ดูทุกอย่างจากด้านหลังประตู. กาฮียิ้มมองหาที่ Jungah ที่ยิ้มกลับมาที่เธอในขณะที่เธอแบกถ้วยช็อคโกแลตร้อนที่ปากของเธอ หลังจากการอึกใหญ่ Jungah แสดงออกของการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยและแล้วเธอก็เปิดปากของเธอหลังจากที่กลืนดึงออกวัตถุจากมัน. "อะไร ... " Jungah กล่าวว่า "ทำไมถึงมีแหวนเหนียวในช็อคโกแลตร้อนของฉัน" ชีถาม กาฮียิ้มกว้าง. "เพราะแหวนข้อเสนอเป็นที่นี่." กาฮีกล่าวว่า. "สิ่งที่คุณกำลังพูด AB-" Jungah ขัดจังหวะคำพูดและสายตาของเธอกว้างขึ้นเมื่อกาฮีคุกเข่าก่อนที่เธอกับแหวนเงินที่เรียบง่ายกับเพชรในระดับกลางและรอยยิ้มของล้านดอลลาร์บนริมฝีปากของเธอ. "ฉัน พูดคุยเกี่ยวกับแหวนวงนี้คิม Jungah และทั้งหมดที่ฉันต้องการที่จะแสดงกับมัน. ทั้งหมดที่ฉันรักคุณที่คุณรู้อยู่แล้วว่าคุณได้รู้จักกันตลอดเวลาและฉันรู้ว่าคุณจะไม่มีวันลืมมัน. ในเวลาบางอย่างผม บอกว่าผมต้องการที่จะทำทุกอย่างกับคุณและทำมันอย่างช้าๆ. ฉันคิดว่ามันเป็นเวลาที่จะใช้ขั้นตอนต่อไป. ดังนั้นฉันขอให้คุณคิม Jungah คุณจะแต่งงานกับฉัน? "ในเวลานั้นตาJungah เต็มไปด้วยน้ำตาขณะที่เธอหล่นลงบน หัวเข่าของเธอข้าง Kahi ที่มองเธอด้วยรอยยิ้มหวานบนใบหน้าของเธอ. Jungah ขอกอด Kahi ฝังใบหน้าของเธอในหน้าอกของเธอและพยักหน้า รอยยิ้มกว้างของกาฮีและเธอคว้าใบหน้า Jungah ระหว่างฝ่ามือของเธอจูบเธออย่างนุ่มนวลที่ริมฝีปาก. "ผมต้องการที่จะได้ยินคุณพูดมันรัก." กาฮีกล่าวว่ามองละม่อมที่ Jungah Jungah แห้งน้ำตาของเธอและโน้มหน้าผากของเธอกับกาฮีของ. "ใช่ฉันต้องการที่จะแต่งงานกับคุณปาร์คกาฮี." ที่ลูกค้าช่วงเวลาของร้านกาแฟที่ให้กำลังใจอย่างบ้าคลั่งและประตูห้องครัวเหวี่ยงเปิดเผยให้เห็นกลุ่มคนที่ทำงานให้กับพวกเขาที่ ความเร็วสูง. จูยอน, Uee, Raina, Bekah, ลิซซี่, นานา Eyoung, Kaeun และดัมบิวิ่งโดยไม่หยุดกับผู้หญิงสองคนที่กอดอยู่บนชั้นในขณะที่มาร์โกเดินเงียบ ๆ กับเล็ก ๆ น้อย ๆ จียองของเขาในแขนและง่ายต่อรอยยิ้มบน ใบหน้าของเขา. "เสมอการดูแลเด็กเหล่านั้น ... " มาร์โกถอนหายใจและจูบลูกสาวของเขาที่แก้ม, ที่อยู่ในกลุ่มของผู้หญิงที่กลิ้งอยู่บนพื้นดินเปล่งเสียงร้องของความสุข. the จุดจบของเรื่องย้อนหลัง. ในขณะที่ประตูด้านหน้า และเปิดเสียงทำที่กาฮีตื่นจากความทรงจำของเธอมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ ภายในเวลาไม่กี่วินาที, Jungah ปรากฏในประตูของห้องนั่งเล่นที่มีถุงขนาดใหญ่บนไหล่และผมสีน้ำตาลยาวของเธอเธอล้มไหล่ของเธอ เห็นกาฮีนั่งอยู่ในที่นอน, ถุงล้มลงกับพื้นด้วย thud และ Junga อย่างรวดเร็วมาถึงกาฮีในขณะที่กาฮีลุกขึ้นจากที่นอนวิ่งเพื่อชีวิตของเธอที่มีแขนเปิด. ผู้หญิงทั้งสองคนถูกทิ้งไว้ในอ้อมกอดที่อบอุ่นริมฝีปากของพวกเขาหมด ที่กำลังมองหาคนอื่น ๆ . ที่สุดเมื่อพวกเขาได้พบกับครางหนีคอของพวกเขาในขณะที่ Jungah เบา ๆ ผลัก Kahi ต่อห้องในขณะที่มือของเธอเข้าไปในเสื้อของภรรยาของเธอลูบหนักของเธอ, เอบีเอสกระชับ. Kahi เคี้ยวริมฝีปากของ Jungah อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยในขณะที่เปิด มีเพียงดึงเสื้อสีดำที่ Jungah สวมจับคู่กางเกงขายาวสีดำของเธอ. Jungah เปิดประตูของห้องพักในขณะที่เล่นกับลิ้นของเธอเองกับ Kahi ของในขณะที่อ้าปากค้างเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เหลือร่างกายของผู้หญิงทั้งสองเป็นเสียงเดียวใน ห้องพัก. กาฮีคว้า Jungah ขึ้นย้ายริมฝีปากของเธอที่คอของเธอ nibbling มันเบา ๆ แล้วกอดรัดกับลิ้นของเธอในขณะที่มือ Jungah ฝังอยู่ในขณะนี้กาฮีสมบูรณ์ผมสีดำในขณะที่กัดริมฝีปากของเธอเองในความคาดหมาย. "กาฮี .. . "ถอนหายใจ Jungah การริมฝีปากของเธอกับหูของกาฮีและเล่นกับมันระหว่างฟันของเธอ. Kahi ครางและซ้าย Jungah ในเตียงจบที่จะเปลื้องผ้าของเธอ เมื่อ Jungah เป็น Kahi มองที่เธอลอกตัวเองเหมือนกันและนอนอยู่เหนือชีวิตของเธอกลับไปจูบเธอที่มีความรุนแรง. Jungah ครางเสียงดังผิวรู้สึก Kahi ของเธอเองตอบสนองต่อการจูบเช่นเดียวกับที่ดีกว่าครึ่งหนึ่งของเธอละลายลงไปจูบที่ เต็มไปด้วยความปรารถนาและความจำเป็น. กาฮีดึงออกไปชั่วขณะจาก Jungah มองเข้าไปในดวงตาของเธอและพิงหน้าผากของเธอกับภรรยาของเธอ. "คุณก็ไม่ทราบว่าเท่าไหร่ที่ฉันคิดถึงเธอสองสัปดาห์ที่คุณได้รับการเดินทางไปพร้อมกับคุณแม่ของคุณ และน้องสาวของคุณ ... คุณก็ไม่ทราบ ... "กาฮีกล่าวว่าถือเป็นหนึ่งในมือ Jungah และนำมาให้ริมฝีปากของเธอ Jungah ยิ้มและลูบใบหน้าของเธอ. "ผมมั่นใจว่าฉันรู้ว่า. ฉันคิดถึงเธอเหมือนกันหรือมากขึ้น." กาฮียิ้มคำพูดของเธอและค่อยๆเลื่อนมือข้างหนึ่งระหว่างขาของภรรยาของเธอลูบเธอด้วยนิ้วหัวแม่มือของเธอ รอยยิ้มของเธอเติบโตที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่สังเกตเห็นว่าใบหน้าของ Jungah ผ่อนคลายที่มีความสุข. "ที่สมบูรณ์แบบ." กาฮีกล่าวอีกครั้งจูบริมฝีปากของ Jungah "เพราะเราสูญเสียเวลามาก." ด้วยรอยยิ้มขนาดใหญ่, กาฮีเลื่อนริมฝีปากของเธอลงลำคอของ Jungah ที่อยากจะรู้สึก caresses ที่กาฮีได้ให้กับเธอกระตุ้นแล้ว ค่อยๆริมฝีปากของกาฮีมาถึงของเธอถู s ด้วยปลายลิ้นของเธอหนึ่งหลังจากที่อื่นจนกว่าทั้งสองอย่างหนักและสร้าง กลับ Jungah ของโค้งกับริมฝีปากของเธอที่กำลังมองหาสำหรับการติดต่อมากขึ้นและมีความสุขมากขึ้นหลังจากที่สองสัปดาห์ที่ผ่านมานานโดยไม่ต้อง Kahi. ในขณะที่นิ้วมือของกาฮียังคงผจญภัยของพวกเขาผ่านขา Jungah ของการเข้าสู่ถ้ำเธอเปียกและเพลิดเพลินกับความอบอุ่นของเธอในขณะที่ตัวสั่นของความสุขทั่วร่างกาย Jungah และ ขาของเธอเริ่มที่จะสั่นเล็กน้อย. "K-Kahi ... " Jungah กระซิบเมื่อลิ้นกาฮีเริ่มที่จะติดตามทางลงของเธอกำหนดเอบีเอสเล็กน้อย arounding สะดือของเธอกับเคล็ดลับและจากนั้นใส่อย่างเต็มที่ใน. รอยยิ้มปรากฏบน Kahi ของ เมื่อริมฝีปากหัวเราะเล็ก ๆ ที่เหลือของ Jungah. "ผมรักคุณมาก ... " กาฮีถอนหายใจนำใบหน้าของเธอจะเป็นหญิง Jungah ของที่นิ้วมือของเธอกำลังทำงานดุ๊กดิ๊ก. "ในฐานะที่ผมรักคุณ ... " Jungah ครางโค้งหลังของเธอ อีกครั้งและย้ายสะโพกของเธอเบา ๆ เป็นริมฝีปากของกาฮีปิดให้บริการในของเธอซึ่งกรีดร้องที่จะได้รับการรักษาโดยลิ้นของเธอ. เมื่อลิ้น Kahi ของเข้ามาติดต่อกับส่วนที่ใกล้ชิดที่สุดของร่างกายของเธอ, Jungah สูญเสียการควบคุมและปิดหมัดของเธอมากกว่าผมภรรยาของเธอนำ เธอใกล้ชิดกับผิวของเธอในขณะที่เสียงนับไม่ถ้วนหนีออกมาจากริมฝีปากของเธอในขณะที่ขาของเธอถูกปิดบนไหล่ของกาฮี. กาฮียิ้มอีกครั้งที่ได้เห็นปฏิกิริยาของ Jungah ชีวิตของเธอเพียงปฏิกิริยาแบบนั้นกับเธอและเธอรักมัน. ช้านิ้วมือของกาฮีริมฝีปากและลิ้นที่เพิ่มขึ้นก้าวของการเคลื่อนไหวของพวกเขาในขณะที่ครางที่หนีออกมาจากปากของ Jungah กลายเป็นรุนแรงมากขึ้น ริมฝีปากของเธอแยกและดวงตาของเธอปิดฝาให้แน่นเหงื่อประดับด้วยลูกปัดใบหน้าของเธอเป็นภาพสะท้อนของความรู้สึกว่ามีเพียงกาฮีจะทำให้ expe เธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 ปี

มันก็สองปีแล้วนะ

นั่นคือสิ่งที่ปาร์คกาฮีคิดว่านั่งอยู่บนโซฟาในบ้านของเธอ บ้านหลังใหม่ที่เธอเคยอยู่กับ คิม จองอา ภรรยาของเธอ ภรรยาของเธอ



รอยยิ้มขนาดใหญ่ข้ามใบหน้ากาเมื่อความคิดที่ปรากฏในหัวของเธอ . . . . .

" ภรรยา "

เมื่อเสียงคำพูดถึงหูของเธอ เธอยิ้มกว้างขึ้น ในขณะที่ตาของเธอไปโดยอัตโนมัติ กับมือ เธอที่เป็นแถบสีเงินส่องแสงบนนิ้วนางของเธอ

หน้าตาดุร้ายเสมอในสายตาของเธอลดลง จนความรักทั้งหมดที่เผาภายในหน้าอกของเธอสะท้อนในนั้น

20 ปีที่ผ่านมาตั้งแต่เธอ กับ จุงอา เจอที่สวนสาธารณะไม่ไกลจากบ้านของพวกเขาและเกือบตั้งแต่ต้น ความรู้สึกที่ได้จับ สองสาว

จนแยกออกจากกันหลายปี และทันใดนั้นคาดอย่างน้อยในทางที่พวกเขาพบกันอีกครั้ง โดยไม่รู้ว่าคนที่ว่าคนอื่นมอง

ความรักที่พวกเขารู้สึกของอีกฝ่ายก็อยู่ในชีวิตของพวกเขา เหมือนคลื่นยักษ์กวาดทุกสิ่งทุกอย่างจนมันเป็นเพียงความรู้สึกที่ครอบครองหัวใจของพวกเขา .

และ หลังจากปัญหามากมายมีพวกเขา .

แต่งงานอย่างมีความสุขร่วมกัน บ้านหลังเล็กๆ ในตัวเมืองโซล

ไม่มีใครที่สามารถจะหยุดพวกเขาได้

เพราะชนิดของความรักที่มีชีวิตอยู่ที่ทุกอย่างไม่สามารถดับไฟได้

และมีกา จ้องมองแหวนที่ส่องแสงอยู่ในมือของเธอ ในขณะที่ความทรงจำได้เดินทางกลับในเวลาหนึ่งปีหลัง และรอยยิ้มของเธอเติบโตขึ้นในขณะที่เธอทำเองบน โซฟา ถอนหายใจอย่างมีความสุข กับมือหลังศีรษะในขณะที่วางขาของเธอเปลือกในกางเกงสีขาวแน่น บนโต๊ะเล็กๆ ที่กลางห้องนั่งเล่น ในขณะที่เธอเสื้อสีฟ้าเน้นกับโซฟาหนังสีดำ

คิดถึง :

กา กับ จุงอา ในนี้เล็กน้อยที่ร้านปกติก็กินข้าวเช้าก่อนไปทำงาน จุงอา มีความพิเศษที่คาเฟ่และเจ้าของ , ผู้หญิงที่อายุ 20 ปีในขณะนั้นเพราะถ้าเธอไม่กลับากาเป็นอาวุธ

eyoung เข้าหา จุงอา พร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอและกอดเธอจากข้างหลัง เธอสะดุ้งเล็กน้อย กาฮียิ้ม

" อ๊ะ eyoungie ตกใจหมดเลย . . . " จองอาพูด และหันไปรอบ ๆและกอด eyoung ด้วยรอยยิ้ม

" ขอโทษครับพี่ " eyoung ยื่น

" ไม่เป็นไร " จองอาพูดย้ายเก้าอี้ และบอก eyoung นั่งอยู่ข้างๆเธอ กาฮีจับข้อศอกเธอบนโต๊ะและยิ้มให้น้องสาว

" ที่เป็นผู้หญิง eyoungie ? " eyoung สแยะยิ้มและหันใบหน้ามองผู้หญิงที่อยู่ข้างหลังบาร์

หญิงสาวมองไปรอบๆ รู้สึกได้ และเมื่อเธอเห็น eyoung จ้องเธอ เธอเลยด้วยรูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวที่สมบูรณ์แบบในสายตาของเธอ