Are life course variables associate

Are life course variables associated with the perceived causes of divorce?
Kitson (1992) found that individuals who married at a young age
were more likely to report difficulties in “settling down,” such as going out
with the boys/girls and infidelity. In addition, Kitson (1992) noted that
people married for a longer time were more likely to mention changes in
interests or having “no sense of family,” whereas people married for a
shorter time were more likely to mention in-laws or sexual problems.
Goode’s (1956) research revealed that complaints of infidelity, drinking,
and the general quality of home life increased with duration of marriage,
whereas complaints about personality and value conflict decreased.
Bloom et al. (1985) found a positive correlation between length of marriage
and infidelity. Although the underlying pattern is not entirely clear, it
appears that long-term marriages are especially likely to be disrupted
when people seek out newsexual partners (perhaps out of boredom) or become
aware of changes in themselves or their partners due to the passage
of time.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีชีวิตตัวแปรหลักสูตรที่เกี่ยวข้องกับการรับรู้สาเหตุการหย่าหรือไม่Kitson (1992) พบว่าบุคคลที่แต่งงานที่อายุยังน้อยมีแนวโน้มที่จะรายงานปัญหาในการ "ชำระลง เช่นออกไปชาย/หญิงและความไม่ซื่อสัตย์ นอกจากนี้ Kitson (1992) ไว้ที่คนที่แต่งงานเป็นเวลานานมีแนวโน้มที่จะพูดถึงการเปลี่ยนแปลงในสนใจหรือมี "ไม่มีความรู้สึกของครอบครัว ในขณะที่คนที่แต่งงานในแบบเวลาสั้นมีแนวโน้มที่จะพูดถึงปัญหาทางเพศหรือ in-lawsเปิดเผยการวิจัยของ Goode (1956) ที่ข้อร้องเรียนของความไม่ซื่อสัตย์ ดื่มและคุณภาพของชีวิตภายในบ้านที่เพิ่มขึ้นกับระยะเวลาของการแต่งงาน ทั่วไปในขณะที่ข้อร้องเรียนเกี่ยวกับบุคลิกภาพและค่าความขัดแย้งลดลงบลูมและ al. (1985) พบความสัมพันธ์ในเชิงบวกระหว่างความยาวของงานแต่งงานและความไม่ซื่อสัตย์ ถึงแม้ว่าไม่ชัดเจน รูปแบบนั้นปรากฏ ว่าระยะยาวใช้โดยเฉพาะอย่างยิ่งแนวโน้มที่จะได้เมื่อคนหาคู่ newsexual (บางทีจากความเบื่อ) หรือเป็นตระหนักถึงการเปลี่ยนแปลงในตัวเองหรือพันธมิตรเนื่องจากเส้นทางเวลา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นตัวแปรแน่นอนชีวิตที่เกี่ยวข้องกับการรับรู้สาเหตุของการหย่าร้าง?
คิทสัน (1992)
พบว่าผู้ที่แต่งงานในวัยหนุ่มสาวมีแนวโน้มที่จะรายงานความยากลำบากใน"นั่งลง"
เช่นการออกไปกับชาย/ หญิงและนอกใจ นอกจากนี้คิทสัน (1992)
ตั้งข้อสังเกตว่าคนที่แต่งงานกันมาเป็นเวลานานมีแนวโน้มที่จะพูดถึงการเปลี่ยนแปลงในความสนใจหรือมี
"ความรู้สึกของคนในครอบครัวไม่มี"
ในขณะที่คนที่แต่งงานเป็นเวลาที่สั้นลงมีแนวโน้มที่จะพูดถึงกฎหมายหรือปัญหาทางเพศ.
กู๊ด (1956) การวิจัยพบว่าการร้องเรียนของความไม่ซื่อสัตย์ดื่มและคุณภาพทั่วไปของชีวิตที่บ้านเพิ่มขึ้นในช่วงระยะเวลาของการแต่งงานในขณะที่การร้องเรียนเกี่ยวกับความขัดแย้งบุคลิกภาพและความคุ้มค่าลดลง. บลูม, et al (1985) พบว่ามีความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่างความยาวของการแต่งงานและการนอกใจ แม้ว่ารูปแบบพื้นฐานไม่ชัดเจนก็ปรากฏว่าการแต่งงานในระยะยาวโดยเฉพาะอย่างยิ่งมีแนวโน้มที่จะหยุดชะงักเมื่อมีคนหาพันธมิตรnewsexual (อาจจะออกจากความเบื่อหน่าย) หรือกลายเป็นตระหนักถึงการเปลี่ยนแปลงในตัวเองหรือคู่ค้าของพวกเขาเนื่องจากทางเดินของเวลา.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตัวแปรที่เกี่ยวข้องกับหลักสูตรชีวิตการรับรู้สาเหตุของการหย่าร้าง ?
คิดสั้น ( 1992 ) พบว่า บุคคลที่แต่งงานที่
อายุน้อยมีแนวโน้มที่จะรายงานปัญหาในการ " นั่ง " เช่นออกไปข้างนอก
กับชาย / หญิง และความไม่ซื่อสัตย์ . นอกจากนี้ คิทสัน ( 1992 ) กล่าวว่า
คนแต่งงานเป็นเวลานานมีแนวโน้มที่จะพูดถึงการเปลี่ยนแปลงใน
สนใจหรือมี " ความรู้สึกของครอบครัว " ในขณะที่คนแต่งงานสำหรับ
เวลาสั้นมีแนวโน้มที่จะกล่าวถึงในกฎหมายหรือปัญหาทางเพศ .
กู๊ด ( 1956 ) การวิจัยพบว่าข้อร้องเรียนของการนอกใจ , ดื่ม ,
และคุณภาพทั่วไปของชีวิตในบ้าน เพิ่มขึ้นตามระยะเวลาของการแต่งงาน
ส่วนร้องเรียนเกี่ยวกับบุคลิกภาพ ค่าความขัดแย้งลดลง
บลูม et al .( 1985 ) พบความสัมพันธ์ระหว่างความยาวของการแต่งงาน
และการนอกใจ . แม้ว่าจะปรับเปลี่ยนรูปแบบมันไม่ได้ทั้งหมดชัดเจนมัน
ปรากฏว่าการแต่งงานระยะยาวโดยเฉพาะอย่างยิ่งมีแนวโน้มที่จะถูกรบกวน
เมื่อผู้คนหาหุ้นส่วน newsexual ( บางทีอาจจะออกจากความเบื่อ ) หรือกลายเป็น
ตระหนักถึงการเปลี่ยนแปลงในตนเองหรือคู่ค้าของพวกเขาเนื่องจากทางเดิน
ของเวลา