…. Gigantic crimson sword-like wind

…. Gigantic crimson sword-like wind turned to mere winds just behind him.


It was dangerous. To think that wench stood up again in no time. No, not only that, but to get even stronger. I don’t know what happened, but it was probably because of that mage brat.


He grinded his teeth after tasting the bitterness of retreating.


“I won’t forget this humiliation, humans. I’ll pay you back once this wound heals….”


Rajas flew towards even greater elevation while captivated by rage and muttering endlessly.


“...It might be dangerous to pass through a cumulonimbus cloud with this kind of injury, but it can’t be helped.”


What I looked at was the escape route I needed to go through. There was a possibility they could catch up if I flied too low. Considering how far away they were now, it wasn’t likely to happen, but this was after that dramatic reversal in battle. I knew I could hide for certain if I went past the clouds.


It was infuriating, but I had taken severe damage due to that wench’s counter-attack. If I just jumped into the cumulonimbus cloud in my current state, it wouldn’t be pretty. But now wasn’t the time to be concerned with something like that. This was the only way to go back.


― That’s right. It was the time to worry about penetrating through the cumulonimbus cloud.


“What….?”


I noticed it when I looked up.


My mind went blank at the unexpected turn of events. That was right―


There was no cumulonimbus cloud. Nowhere in the sky.


“―?!”


I was so surprised I looked around left and right furiously. Something that should have been there wasn’t there. That cumulonimbus cloud carrying thunder with it, that loud thunder, it was just there until moments ago.


I stared at the spot wondering if I was seeing things, but there was no cumulonimbus cloud. There was only the cloudy sky hiding the starlight.


There was thunder sounding from somewhere since some time ago. It was incredibly noisy even during the battle. But how could it have been? Where was the thunder noise coming from even though there was no cumulonimbus cloud?


I looked down in that moment.


“What…..?!”


I couldn’t say anything at the abominable plight occurring just under my feet.


At the end of the gaze was an incredible sight that stopped my breath. The army that was assembled in the plains, mountainside and the forest was nowhere to be seen. In their place were burning flames, and sunken earth.

Ones trapped in never-melting ice, ones boiling and melting in the sea of eternally decaying ocean of poison and acid. And on the ground was a figure with a familiar-like shadow. The most shocking thing above all was the fact the remains did not match the number of his minions.


The army I had brought wasn’t there as if they never existed in the first place.


“W, what happened here….”


There was no way something like this could have happened. Even if the humans sent an army, they could never create such a horrendous sight. I knew that extremely well from battles at Noshias. But if an atrocity like this happened here, there must be a culprit as well―

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

…. ลมเหมือนดาบเข้มยักษ์หันไปเพียงลมด้านหลังเขามันเป็นอันตราย คิด wench ที่ลุกขึ้นยืนอีกครั้งในเวลาไม่นาน ไม่ ไม่เท่านั้น แต่จะได้รับแข็งแกร่ง ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็อาจจะเนื่องจากว่าสารเลว mage เขาบดฟันของเขาหลังจากที่ชิมขมของถอยทัพ"ฉันจะไม่ลืมความอัปยศอดสูนี้ มนุษย์ ผมจะจ่ายคุณสมานแผลนี้...เมื่อ"Rajas บินไปทางยกระดับมากขึ้นในขณะที่หลงรักความโกรธ และ muttering ไม่รู้จบ“... มันอาจจะอันตรายผ่านเมฆฟุตกับชนิดของการบาดเจ็บ แต่มันไม่ช่วย"ผมมองที่ถูกต้องผ่านเส้นทางหลบหนี มีความเป็นไปได้ที่พวกเขาไม่สามารถจับขึ้นถ้าฉัน flied ต่ำเกินไป พิจารณาระยะห่างก็ตอนนี้ มันไม่ได้อาจเกิดขึ้น แต่นี้เป็นหลังจากการกลับรายการที่น่าทึ่งในการรบ ฉันรู้ว่า ฉันสามารถซ่อนบางถ้าผมผ่านเมฆมันเป็น infuriating แต่ฉันได้นำความเสียหายรุนแรงเนื่องจาก wench ที่ตอบโต้การโจมตี ถ้าฉันเพียงเข้าสู่ระบบคลาวด์จะฟุตในสถานะปัจจุบันของฉัน มันไม่สวย แต่ตอนนี้ ไม่ใช่เวลาที่จะกังวลกับสิ่งที่ต้องการ นี้เป็นวิธีเดียวที่จะกลับไป―ที่เหมาะสม มันเป็นเวลาที่จะต้องกังวลผ่านฟ้าคะนอง "อะไร..."ผมสังเกตเห็นมันเมื่อฉันมองขึ้นก็ใจของฉันว่างเปล่าเลี้ยวของเหตุการณ์ไม่คาดคิด นั่นคือ right―There was no cumulonimbus cloud. Nowhere in the sky.“―?!”I was so surprised I looked around left and right furiously. Something that should have been there wasn’t there. That cumulonimbus cloud carrying thunder with it, that loud thunder, it was just there until moments ago. I stared at the spot wondering if I was seeing things, but there was no cumulonimbus cloud. There was only the cloudy sky hiding the starlight.There was thunder sounding from somewhere since some time ago. It was incredibly noisy even during the battle. But how could it have been? Where was the thunder noise coming from even though there was no cumulonimbus cloud?I looked down in that moment.“What…..?!”I couldn’t say anything at the abominable plight occurring just under my feet. At the end of the gaze was an incredible sight that stopped my breath. The army that was assembled in the plains, mountainside and the forest was nowhere to be seen. In their place were burning flames, and sunken earth. Ones trapped in never-melting ice, ones boiling and melting in the sea of eternally decaying ocean of poison and acid. And on the ground was a figure with a familiar-like shadow. The most shocking thing above all was the fact the remains did not match the number of his minions.The army I had brought wasn’t there as if they never existed in the first place. “W, what happened here….”There was no way something like this could have happened. Even if the humans sent an army, they could never create such a horrendous sight. I knew that extremely well from battles at Noshias. But if an atrocity like this happened here, there must be a culprit as well―

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

... ลมสีแดงเข้มเหมือนดาบขนาดยักษ์หันไปเพียงแค่ลมอยู่ข้างหลังเขา. มันเป็นอันตราย ที่จะคิดว่าหญิงสาวลุกขึ้นยืนอีกครั้งในเวลาไม่นาน ไม่มีไม่เพียง แต่จะได้รับที่แข็งแกร่ง ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่เกิดขึ้น แต่มันก็อาจจะเป็นเพราะเด็กเหลือขอ Mage ที่. เขาบดฟันของเขาหลังจากได้ชิมความขมขื่นของการถอย. "ผมจะไม่ลืมความอัปยศอดสูนี้มนุษย์ ฉันจะจ่ายเงินให้คุณกลับมาครั้งเดียวแผลสมานนี้ ... . " Rajas บินไปสู่การยกระดับมากยิ่งขึ้นในขณะที่หลงรักโดยความโกรธและความพึมพำอย่างไม่มีที่สิ้นสุด. " ... มันอาจจะเป็นอันตรายต่อผ่านเมฆ cumulonimbus กับชนิดของการบาดเจ็บนี้ แต่มันก็สามารถทำได้ 'T ได้รับความช่วยเหลือ. " สิ่งที่ผมมองที่เป็นเส้นทางหลบหนีที่ฉันต้องการที่จะไปผ่าน มีความเป็นไปได้ที่พวกเขาสามารถจับได้ถ้าฉัน flied ต่ำเกินไปคือ พิจารณาวิธีการที่อยู่ห่างไกลที่พวกเขาตอนนี้มันก็ไม่น่าจะเกิดขึ้น แต่ตอนนี้หลังจากที่การพลิกกลับอย่างมากในการต่อสู้ ผมรู้ว่าผมสามารถซ่อนบางอย่างถ้าผมเดินผ่านเมฆ. มันก็โกรธ แต่ฉันได้รับความเสียหายอย่างรุนแรงเนื่องจากการของหญิงสาวที่เคาน์เตอร์โจมตี ถ้าฉันเพียงแค่กระโดดลงไปในเมฆ cumulonimbus ในสถานะปัจจุบันของฉันมันจะไม่สวย แต่ตอนนี้ก็ยังไม่ถึงเวลาที่จะต้องกังวลกับสิ่งที่ต้องการที่ นี่เป็นวิธีเดียวที่จะกลับไป. - ที่เหมาะสม มันเป็นเวลาที่จะต้องกังวลเกี่ยวกับการเจาะผ่านเมฆ cumulonimbus ได้. "มีอะไร ... .?" ผมสังเกตเห็นมันเมื่อฉันมองขึ้น. ใจของฉันก็ว่างเปล่าที่ไม่คาดฝันของเหตุการณ์ นั่นคือขวาไม่มีเมฆ cumulonimbus เป็น ไม่มีที่ไหนในท้องฟ้า. "- ?!" ฉันรู้สึกประหลาดใจดังนั้นผมมองไปรอบ ๆ ด้านซ้ายและขวาคึก สิ่งที่ควรได้รับมีไม่ได้มี เมฆ cumulonimbus แบกฟ้าร้องกับมันว่าฟ้าร้องเสียงดังมันเป็นเพียงแค่ที่นั่นจนกระทั่งช่วงเวลาที่ผ่านมา. ผมจ้องที่จุดที่สงสัยว่าถ้าผมได้เห็นสิ่ง แต่ไม่มีเมฆ cumulonimbus มีเพียงท้องฟ้ามีเมฆมากซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางแสงดาวเป็น. มีฟ้าร้องเสียงจากที่ไหนสักแห่งตั้งแต่เวลาที่ผ่านมา มันเป็นที่มีเสียงดังอย่างไม่น่าเชื่อแม้กระทั่งในระหว่างการสู้รบ แต่วิธีการที่จะได้รับมัน? ก็มีเสียงฟ้าร้องมาจากแม้ไม่มีเมฆ cumulonimbus ที่ไหนผมมองลงไปในช่วงเวลานั้น. "สิ่งที่ ... .. ?!" ผมไม่สามารถพูดอะไรที่น่ารังเกียจชะตากรรมที่เกิดขึ้นเพียงภายใต้เท้าของฉัน. ในตอนท้ายของ จ้องมองเป็นสายตาที่ไม่น่าเชื่อว่าหยุดลมหายใจของฉัน กองทัพที่ถูกประกอบในที่ราบริมภูเขาและป่าคือไม่มีที่ไหนเลยที่จะเห็น ในสถานที่ของพวกเขาถูกเผาไหม้เปลวไฟและจมแผ่นดิน. คนที่ติดอยู่ในที่ไม่เคยละลายน้ำแข็งคนเดือดและละลายในทะเลของมหาสมุทรเนื้อที่นิรันดร์ของพิษและกรด และบนพื้นดินเป็นรูปที่มีเงาคุ้นเคยเหมือน สิ่งที่น่าตกใจที่สุดเหนือสิ่งอื่นใดคือความจริงที่ยังคงไม่ตรงกับจำนวนสมุนของเขา. กองทัพที่ผมได้นำมาไม่ได้มีราวกับว่าพวกเขาไม่เคยมีอยู่ในสถานที่แรก. "W สิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่ ... ." มี บางสิ่งบางอย่างไม่มีทางเช่นนี้อาจจะเกิดขึ้น แม้ว่ามนุษย์ส่งกองทัพพวกเขาไม่เคยสามารถสร้างดังกล่าวเป็นภาพที่น่ากลัว ผมรู้ว่าดีมากจากการต่อสู้ที่ Noshias แต่ถ้าโหดร้ายเช่นนี้เกิดขึ้นที่นี่จะต้องมีผู้ร้ายเป็นอย่างดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

. . . . . . . ดาบยักษ์สีแดงเข้มเหมือนสายลมกลายเป็นลมเพียงแค่อยู่ข้างหลังเขามันเป็นอันตราย คิดว่า นางลุกขึ้นยืนอีกครั้งในเวลาไม่ ไม่เพียง แต่จะได้รับที่แข็งแกร่ง ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่มันก็อาจเป็นเพราะผู้วิเศษสารเลวมันบดฟันของเขาหลังจากที่ชิมความขมขื่นจากการล่าถอย" ฉันไม่ลืมความอัปยศนี้ มนุษย์ ผมจะจ่ายคืนให้เมื่อแผลหาย . . . . . . . "ราจัสบินต่อยิ่งสูงในขณะที่เขาโกรธและบ่นไม่รู้จบ" . . . . . . . มันอาจจะอันตรายผ่านเมฆคิวมูโลนิมบัสกับชนิดนี้ของการบาดเจ็บ แต่มันก็ช่วยไม่ได้ "สิ่งที่ผมมองคือ เส้นทางการหลบหนี ฉันต้องไปผ่าน มีความเป็นไปได้ที่พวกเขาอาจจะจับขึ้นถ้าฉัน flied ต่ำเกินไป พิจารณาวิธีห่างได้ตอนนี้ มันไม่น่าจะเกิดขึ้น แต่นี้คือหลังจากกลับที่น่าทึ่งในการต่อสู้ ฉันรู้ว่าฉันสามารถซ่อนบางอย่างถ้าฉันผ่านเมฆมันน่าโมโห แต่ฉันได้รับความเสียหายรุนแรงจากผู้หญิงคนนั้นโจมตีตอบโต้ ถ้าฉันกระโดดเข้าไปในเมฆดำในสถานะปัจจุบันของฉัน มันคงสวย แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะกังวลกับอะไรแบบนี้ นี่เป็นหนทางเดียวที่จะกลับไปผมอยากนั่นแหละ มันคือเวลาที่จะต้องเป็นห่วงทะลุผ่านเมฆพายุ" . . . . . . . อะไร ? "ผมสังเกตเห็นมันเมื่อฉันเงยหน้าขึ้นมองจิตใจของฉันมันว่างเปล่า ที่เปิดที่ไม่คาดคิดของเหตุการณ์ นั่นใช่ผมอยากไม่มีเมฆฝนเมฆ ไม่มีที่ไหนในท้องฟ้า" ผมอยาก ? ! "ผมตกใจ ผมมองไปรอบ ๆซ้ายและขวาแรง บางอย่างที่ควรจะได้รับมีไม่มี เมฆคิวมูโลนิมบัสที่ถือสายฟ้ากับมันดังฟ้าร้อง มันอยู่ตรงนั้น จนกระทั่งเมื่อกี้นี้ฉันมองไปที่จุดที่สงสัยว่าถ้าผมเห็นบางอย่าง แต่ไม่มีเมฆฝนเมฆ มีเพียงท้องฟ้ามีเมฆบดบังแสงดาวมีสายฟ้าเสียงจากที่ไหนสักแห่งตั้งแต่เมื่อนานมาแล้ว มันน่ารำคาญชะมัด ระหว่างการต่อสู้ แต่ทำไมมันมี ? ที่เป็นเสียงฟ้าร้องมาจากทั้งที่ไม่มีเมฆฝนเมฆฉันมองลงไปในขณะนั้น" . . . . . อะไร ? ! "ฉันไม่สามารถพูดอะไรที่สภาพที่น่ารังเกียจที่เกิดขึ้นเพียงภายใต้เท้าของฉันที่ปลายสายตาจ้องมองอย่างไม่น่าเชื่อสายตาที่หยุดลมหายใจของฉัน กองทัพที่ประกอบในที่ราบ ภูเขาและป่าคือไม่มีที่ไหนเลยที่จะเห็น ในสถานที่ของพวกเขาถูกเผาไฟ และดินยุบตัวคนที่ติดอยู่ในน้ำแข็งที่ไม่เคยละลาย , เดือดและละลายในทะเลตลอดกาลเนื้อที่มหาสมุทรของพิษและกรด และบนพื้นดินเป็นรูปกับคุ้นเคยเหมือนเงา ที่น่าตกใจที่สุดเหนือสิ่งอื่นใดคือความเป็นจริงยังคงไม่ตรงกับหมายเลขของลูกน้องของเขากองทัพเราได้นำไม่ได้มีเป็นถ้าพวกเขาไม่เคยมีตัวตนอยู่ในสถานที่แรก" W , เกิดอะไรขึ้นที่นี่ . . . . . . . "ไม่มีทางเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น แม้ว่ามนุษย์ส่งกองทัพ พวกเขาไม่เคยสร้าง ช่างเป็นภาพที่น่ากลัว ฉันรู้มากจากการต่อสู้ที่ noshias . แต่ถ้าสถานการณ์เลวร้ายแบบนี้เกิดขึ้นที่นี่ ต้องมีผู้ร้ายเช่นกันผมอยาก