As time passed, he slowly adopted t

As time passed, he slowly adopted to this atmosphere and didn’t think too much of it. He poured tea for the middle aged woman and himself, and then drank from the cup. Both of them were silent as they listened to the crickets in the Herb Garden. Slowly, his mind calmed and wandered off.

Only until then did he realize that he had always liked quiet and was used to quiet.

He never liked to talk much when he was little.

Only until he arrived at the capital did he really started speaking to others. He spoke with Madam Xu, Shuang Er, and Lady Mo Yu for some particular reason. After Tang Thirty Six came to Tradition Academy, he showed his true self and talked all day and

Chen Chang Sheng had no choice but to talk back.

He was tired out from all the conversations.

There was no rule saying that when two people sit together, they must speak.

Sometimes it’s fine to just sit there quietly.

Even if they need to converse, they don’t need to speak. A simple gesture will suffice.

It was as if he returned to Xi Ning Village. He was with his senior near the river behind the old temple. They were reading the Scrolls of the Way with the help of starlight. When they read up to a confusing part, they would gesture each other to communicate, then they would continue reading silently.

The river was just like Herb Garden at this moment. It was quiet. It was comfortable.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เวลาผ่านไป เขาค่อย ๆ นำบรรยากาศแบบนี้ และไม่คิดมากเกินไปของมัน เขาเทชากลางอายุผู้หญิงและตัวเอง และจากนั้น ให้ดื่มจากถ้วย ทั้งสองอย่างก็เงียบ ตามที่พวกเขาฟังจิ้งหรีดในสวนสมุนไพร ช้า จิตสงบ และเดินออกเท่านั้นจนแล้ว ไม่เขาตระหนักว่า เขาได้เสมอชอบเงียบสงบ และใช้ในการเงียบเขาไม่ชอบพูดมากเมื่อเขาน้อยจนกระทั่งเขามาที่เมืองหลวง ได้เขาจริง ๆ เริ่มพูดกับบุคคลอื่น เขาพูดกับ Madam Xu, Shuang Er และ ยูเลดี้ Mo ด้วยเหตุผลบางอย่างเฉพาะ หลังจากแทงสามสิบหกมาอคาเดมีประเพณี เขาแสดงให้เห็นตัวตนที่แท้ของเขา และพูดคุยกันทั้งวัน และChen Sheng ช้างก็เถียงเขาก็เหนื่อยออกจากการสนทนาทั้งหมดไม่มีกฎที่บอกว่า เมื่อคนสองคนนั่งติดกัน พวกเขาต้องพูดได้บางครั้งก็ดีแค่นั่งเงียบ ๆแม้ว่าพวกเขาจำเป็นต้องสนทนา พวกเขาไม่จำเป็นต้องพูด ท่าทางง่ายจะพอเพียงเช่น ถ้าเขากลับไปที่หมู่บ้านซีหนิงได้ เขาก็ มีอาวุโสเขาใกล้แม่น้ำด้านหลังวัดเก่า พวกเขาจะได้อ่านคัมภีร์ของทางช่วยสตาร์ไลท์ เมื่อพวกเขาอ่านถึงส่วนสับสน พวกเขาจะท่าทางแต่ละอื่น ๆ เพื่อการสื่อสาร แล้วพวกเขาจะอ่านเงียบ ๆ ต่อแม่น้ำที่เป็นเหมือนสวนสมุนไพรขณะนี้ มันก็เงียบ ก็สะดวกสบาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อเวลาผ่านไปเขาค่อย ๆ นำไปใช้เพื่อบรรยากาศแบบนี้และไม่คิดว่ามากเกินไปของมัน เขาเทชาสำหรับผู้หญิงวัยกลางคนและตัวเขาเองและจากนั้นดื่มจากถ้วย ทั้งสองของพวกเขาเงียบขณะที่พวกเขาฟังจิ้งหรีดในสวนสมุนไพร ช้าจิตใจของเขาสงบและเดินออกไป.

เท่านั้นจนแล้วเขาก็ตระหนักว่าเขามักจะชอบที่เงียบสงบและถูกใช้ในการเงียบ.

เขาไม่เคยชอบที่จะพูดมากเมื่อเขาได้เล็ก ๆ น้อย ๆ .

เท่านั้นจนกว่าเขาจะมาถึงเมืองหลวงเขาจริงๆเริ่มพูด กับคนอื่น ๆ เขาได้พูดคุยกับมาดามเสี่ยว Shuang Er, และเลดี้โม Yu ด้วยเหตุผลบางอย่างโดยเฉพาะอย่างยิ่ง หลังจากตั้งสามสิบหกมาถึงประเพณีสถาบันการศึกษาเขาแสดงให้เห็นตัวตนที่แท้จริงของเขาและพูดคุยกันตลอดทั้งวันและ

เฉินช้าง Sheng ไม่มีทางเลือก แต่ที่จะพูดคุยกลับ.

เขาเหนื่อยจากการสนทนาทั้งหมด.

มีกฎไม่บอกก็คือว่าเมื่อคนสองคนนั่งกัน พวกเขาจะต้องพูด.

บางครั้งก็ปรับให้มีเพียงแค่นั่งเงียบ ๆ .

แม้ว่าพวกเขาต้องการที่จะพูดคุยพวกเขาไม่จำเป็นต้องพูด ท่าทางที่เรียบง่ายจะพอเพียง.

มันเป็นเหมือนกับว่าเขาจะกลับไป Xi หนิงวิลเลจ เขาเป็นคนที่มีอาวุโสของเขาอยู่ใกล้แม่น้ำที่อยู่เบื้องหลังเป็นวัดเก่าแก่ พวกเขาได้รับการอ่านคัมภีร์ของวิธีการที่มีความช่วยเหลือของแสงดาว เมื่อพวกเขาอ่านถึงเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เกิดความสับสนว่าพวกเขาจะท่าทางแต่ละอื่น ๆ ในการสื่อสารแล้วพวกเขาจะอ่านต่อไปอย่างเงียบ ๆ .

แม่น้ำเป็นเหมือนสวนสมุนไพรในขณะนี้ มันเป็นที่เงียบสงบ มันเป็นความสะดวกสบาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อเวลาผ่านไป เขาก็ค่อยๆ รับกับบรรยากาศแบบนี้ และไม่คิดว่ามากเกินไป เขาเทชาสำหรับผู้หญิงวัยกลางคน และตัวเอง แล้วดื่มน้ำจากถ้วย ทั้งคู่เงียบเช่นที่พวกเขาฟังเสียงจิ้งหรีดในสวนสมุนไพร อย่างช้าๆ จิตใจของเขาสงบและเดินออกไปจนกว่าจะถึงตอนนั้นเขาตระหนักว่าเขาได้ชอบเงียบและถูกใช้ในการเงียบเขาไม่เคยชอบคุยมาก ตอนเขาเป็นเด็กแค่จนกว่าเขาจะมาถึงเมืองหลวงแล้วเขาก็เริ่มพูดกับคนอื่น เขาพูดกับมาดามซูซวงเอ้อ , และสาวโม ยู สำหรับบางเหตุผลที่ชัดเจน หลังจากตั้งสามสิบหกมาสถาบันประเพณี เขาแสดงให้เห็นตัวตนที่แท้จริงของเขา และพูดทั้งวันเฉินฉาง เซิง ไม่มีทางเลือก แต่ที่จะพูดกลับเขาเหนื่อยจากการสนทนาทั้งหมดมันไม่ได้มีกฎว่าเมื่อสองคนนั่งด้วยกัน พวกเขาก็ต้องพูดบางครั้งก็แค่นั่งเงียบๆแม้ว่าพวกเขาจะต้องพูดคุย ไม่ต้องพูด ท่าทางที่เรียบง่ายจะพอเพียงมันเป็นถ้าเขากลับไปที่ซีหนิง วิลเลจ เขาอยู่กับอาวุโสของเขาใกล้แม่น้ำวิหารหลังเก่า พวกเขาอ่านคัมภีร์ของวิธีการด้วยความช่วยเหลือของแสงดาว เมื่ออ่านถึงตอนสับสน เขาจะแสดงท่าทางแต่ละอื่น ๆเพื่อสื่อสาร แล้วพวกเขาจะอ่านอย่างเงียบๆแม่น้ำที่เป็นเหมือนสมุนไพร ในช่วงเวลานี้ มันก็เงียบ มันเป็นความสะดวกสบาย