The current study aims to examine t

The current study aims to examine the level of accuracy of the Oculus Rift during cervical spine movement, as well as to investigate the amount of error contributed by different error sources. Overall, the results indicate that using the Oculus Rift to measure cervical spine mobility during the task performed in this study could provide an approximate estimate of the RoM of lateral bending, axial rotation and flexion/extension. However, the measurement error of unilateral RoM can be greater than the error of the full RoM (Table 1). This is mainly related to the drifting error of the inertial sensor as well as the movement of the trunk during the task. While such error sources exist, in the case of one side RoM being over/ underestimated and the other side RoM being under/overestimated, and then the entire RoM could be less affected. The average trace of ISðtÞRGoðtÞ over time showed a prominent drift for approximately 61 in the first 3 s at the beginning of a trial. The drift over the rest of the time until the end of a trial was approximately 21. As the Rift was designed to deliver a VR environment to gamers, it is important that the content displayed in the Rift and the Rift both share the same orientation in the global coordinate system of the physical environment. In order to achieve that, the Rift artificially drifts the orientation of the inertial sensor to eliminate the accelerometer-based tilting angle in the few seconds after the initialization of the Rift (LaValle, 2013). However, this feature may positively or negatively impact the measured cervical spine kinematics. When the trunk and the head are well aligned along the vertical y-axis, this artificial drift can be helpful in correcting the error due to the initial misalignment between the Rift and the head, and the orientation of the inertial sensor at time t should be calculated relative to the time that the artificial drift has ceased. If the trunk and the head cannot be vertically aligned, such as when a user lies on an incline, this feature could introduce more errors to cervical spine kinematics. It should be noted that
the advantage of the Rift is to provide an affordable immersive VR environment for the gaming industry, and the provided customized
algorithm to track the goggles movement is not necessarily optimized for monitoring cervical spine mobility. If a VR environment is not
included in a study, one can use multiple inertial sensors and functional calibrations to derive a better accuracy for cervical spine
measurement, as proposed by Duc et al. (2014). There was minimal trunk movement involved in this study (Fig. 2a). It should be noted, however, that the task performed in the VR environment did not require the participants to move their head to an extreme posture since it was designed based on 80% of the mean neck RoM. During the full RoM movement, the trunk is more likely to move and the movement of the trunk can contribute more errors to the Rift-based cervical spine kinematics. In addition, each task was only performed for 1 min. For a longer duration of data collection, the cumulative trunk movement could be greater and
result in more error. Therefore, the trunk orientation needs to be well fixed during the data collection to improve the accuracy of the Riftbased cervical spine kinematics. The trace of TðtrÞRGoðtrÞ and GoðtÞRHðtÞ indicates that there were some misalignments between the Rift and the trunk at the beginning of the task, and between the Rift and the head. Further analysis indicates that between the Rift and the trunk, the Rift deviated from the trunk coordinate system by 1.71 (3.11) in lateral bending, 1.01 (6.51) in axial rotation, and 0.01 (8.21) in flexion/extension. This suggests that the misalignment between the Rift and the trunk at the beginning of the task varied between individuals but was unbiased over all the participants. Between the Rift and the head, the Rift
deviated from the head coordinate system by 0.81 (2.21) in lateral bending, 0.81 (2.41) in axial rotation, and 5.91 (5.21) in flexion/
extension. Such results suggest that, compared with the head coordinate system, the Rift flexed down for most of the participants.
This is possibly because the Rift sometimes was slightly flexed down when mounting it on the head in order to have a more secure contact with the floor of the orbits. There are some limitations that need to be addressed. First, the task performed in the current study only involved moderate head movement. Given that the inertial sensor error is influenced by the magnitude of angular velocity (Guo and Zhong, 2013), the accuracy level of using the Rift to measure cervical spine mobility can be altered when the head movement is more drastic. Second, due to the moderate head movement, it was assumed that the head and the Rift moved together,
and the marker clusters placed on the Rift was used to track the movements of the head and the Rift. With a more drastic head movement, relative movement between the head and the Rift can be expected, which would introduce additional error to the measurement of cervical spine mobility. Third, the current study used the head movement relative to the trunk to represent cervical spine mobility. The orientation of each cervical spine vertebra, however, remains unclear. In conclusion, when using the Oculus Rift to measure cervical spine kinematics, it is recommended that the head and trunk be vertically aligned, that the front cover of the Rift is along a vertical plane at the time that the Rift is initialized, and the trunk remains stationary during the task. These steps will be helpful for minimizing errors in Rift-based cervical spine kinematics measurement.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปัจจุบันการศึกษามีวัตถุประสงค์ เพื่อตรวจสอบระดับของความถูกต้องของริฟท์ Oculus ระหว่างปากมดลูกกระดูกสันหลังเคลื่อนไหว รวมทั้ง การตรวจสอบยอดเงินของข้อผิดพลาดโดยแหล่งข้อผิดพลาดต่าง ๆ โดยรวม ผลลัพธ์บ่งชี้ว่า ใช้ริฟท์ Oculus วัดปากมดลูกกระดูกสันหลังเคลื่อนระหว่างงานที่ดำเนินการในการศึกษานี้สามารถให้การประเมินประมาณขวางด้านข้างดัด แกนหมุน และ flexion/นาม สกุล อย่างไรก็ตาม ข้อผิดพลาดที่วัดขวางฝ่ายได้มากกว่าข้อผิดพลาดของ RoM ทั้งหมด (ตารางที่ 1) นี้ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับข้อผิดพลาดลอยของเซ็นเซอร์ inertial เป็นการเคลื่อนที่ของลำต้นระหว่างงาน แหล่งข้อผิดพลาดดังกล่าวอยู่ ในกรณีที่ด้านหนึ่ง RoM ที่มากกว่า / underestimated และอีกข้างร่มอยู่ภายใต้ / overestimated แล้ว RoM ทั้งหมดอาจมีน้อยได้รับผลกระทบ การสืบค้นกลับค่าเฉลี่ยของ ISðtÞRGoðtÞ เวลาพบดริฟท์ที่โดดเด่นสำหรับประมาณ 61 3 แรก s ที่จุดเริ่มต้นของการทดลอง ดริฟท์กว่าเหลือเวลาจนถึงสิ้นสุดการทดลองได้ประมาณ 21 เป็นริฟท์ออกแบบมาเพื่อให้ระบบ VR เพื่อเล่นเกม เป็นสิ่งสำคัญว่า เนื้อหาที่แสดงในแบบริฟท์และริฟท์ทั้งร่วมแนวเดียวกันในระบบพิกัดสากลสภาพแวดล้อมทางกายภาพ เพื่อให้บรรลุว่า ริฟท์ที่เหือดกระเซอะกระเซิงวางเซ็นเซอร์ inertial โค่น tilting มุมใช้ accelerometer ในไม่กี่วินาทีหลังจากการเริ่มต้นของริฟท์ (LaValle, 2013) อย่างไรก็ตาม คุณลักษณะนี้อาจบวก หรือลบผลกระทบ kinematics สันหลังวัดปากมดลูก เมื่อลำต้นและหัวมีทั้งการจัดตำแหน่งตามแนวแกน y แนวตั้ง ดริฟท์เทียมนี้จะเป็นประโยชน์ในการแก้ไขข้อผิดพลาดจากนาน ๆ เริ่มต้นระหว่างริฟท์หัว และควรคำนวณการวางแนวของการเซ็นเซอร์ inertial ที่เวลา t เมื่อเทียบกับเวลาที่ดริฟท์ประดิษฐ์ได้เพิ่ม ถ้าลำต้นและหัวไม่ได้แนวจัดตำแหน่ง เช่นเมื่อผู้ใช้อยู่บนทางลาดเอียง คุณลักษณะนี้สามารถแนะนำข้อผิดพลาดเพิ่มเติม kinematics ปากมดลูกกระดูกสันหลัง ควรสังเกตที่ข้อดีของริฟท์จะให้ราคาไม่แพงเสมือนจริง VR สภาพแวดล้อมในอุตสาหกรรมเกม และกำหนดเองที่ระบุอัลกอริทึมเพื่อติดตามความเคลื่อนไหวของแว่นตาไม่จำเป็นต้องสุดสำหรับการตรวจปากมดลูกกระดูกสันหลังเคลื่อน ถ้าไม่มีระบบ VRรวมอยู่ในการศึกษา หนึ่งสามารถใช้หลาย inertial เซ็นเซอร์และเสริมการทำงานสามารถรับความแม่นยำที่ดีขึ้นสำหรับกระดูกสันหลังที่ปากมดลูกวัด ตามที่เสนอโดยดั๊ก et al. (2014) มีความเคลื่อนไหวของลำตัวน้อยเกี่ยวข้องในการศึกษานี้ (Fig. 2a) ก็ควรจดบันทึก อย่างไรก็ตาม ว่า งานที่ทำในสภาพแวดล้อม VR ไม่ต้องร่วมการย้ายหัวของพวกเขากับท่ามากเนื่องจากมันถูกออกแบบมาจาก 80% ของคอหมายถึง RoM. ในระหว่างการเคลื่อนไหวเต็มรอม ลำต้นมีแนวโน้มที่จะย้าย และการเคลื่อนที่ของลำต้นสามารถนำข้อผิดพลาดเพิ่มเติม kinematics ริฟท์ตามกระดูกสันหลังปากมดลูก นอกจากนี้ แต่ละงานเฉพาะดำเนินการใน 1 นาที สำหรับระยะเวลานานของการเก็บรวบรวมข้อมูล การเคลื่อนไหวลำตัวสะสมอาจมากกว่า และเกิดข้อผิดพลาดเพิ่มเติม ดังนั้น วางแนวลำตัวจำเป็นต้องดีถาวรในระหว่างการรวบรวมข้อมูลเพื่อปรับปรุงความถูกต้องของ kinematics ปากมดลูกกระดูกสันหลัง Riftbased การสืบค้นกลับของ TðtrÞRGoðtrÞ และ GoðtÞRHðtÞ บ่งชี้ว่า มีบาง misalignments ระหว่างริฟท์ใบและลำต้นที่จุดเริ่มต้นของงาน และระหว่างริฟท์หัว การวิเคราะห์บ่งชี้ว่า ระหว่างริฟท์ลำต้น ริฟท์การ deviated จากระบบพิกัดลำ โดย 1.71 (3.11) ในด้านข้างดัด 1.01 (6.51) ในแกนหมุน 0.01 (8.21) ใน flexion/นาม สกุล แนะนำว่า นาน ๆ ระหว่างริฟท์ลำต้นของงานแตกต่างกันระหว่างบุคคล แต่ได้คนทุกคน ระหว่างริฟท์หัว ริฟท์deviated จากระบบพิกัดใหญ่ โดย 0.81 (2.21) ในด้านข้างดัด 0.81 (2.41) ในแกนหมุน และ 5.91 (5.21) ใน flexion /นามสกุล ผลลัพธ์ดังกล่าวแนะนำที่ เมื่อเทียบกับระบบพิกัดใหญ่ ริฟท์จะ flexed ลงสำหรับส่วนมากของผู้เข้าร่วมทั้งนี้อาจเนื่องจากริฟท์บางครั้งถูกเล็กน้อย flexed ลงเมื่อติดตั้งบนหัวเพื่อให้มีความปลอดภัยมากขึ้นกับชั้นของวงโคจร มีข้อจำกัดบางประการที่จำเป็นต้องได้รับการ ก่อน งานที่ดำเนินการในการศึกษาปัจจุบันเพียงเกี่ยวข้องเคลื่อนไหวใหญ่ปานกลาง ระบุว่าเซ็นเซอร์ inertial ข้อผิดพลาดมีผลต่อขนาดของความเร็วเชิงมุม (กัวและต๋ง 2013), สามารถเปลี่ยนระดับความแม่นยำของการใช้ริฟท์ที่วัดปากมดลูกกระดูกสันหลังเคลื่อนเมื่อเคลื่อนไหวหัวรุนแรงมากขึ้น สอง เนื่องจากการย้ายหัวปานกลาง มันถูกสันนิษฐานว่า หัวและริฟท์ที่ย้ายกันและคลัสเตอร์เครื่องที่วางอยู่บนริฟท์ที่ใช้ในการติดตามความเคลื่อนไหวของศีรษะและริฟท์ มีการเคลื่อนไหวหัวรุนแรงมาก เคลื่อนที่สัมพัทธ์ระหว่างหัวและริฟท์สามารถคาดหวัง ซึ่งจะแนะนำผิดพลาดเพิ่มเติมเพื่อประเมินปากมดลูกกระดูกสันหลังเคลื่อน ที่สาม การศึกษาปัจจุบันใช้การเคลื่อนไหวใหญ่เมื่อเทียบกับลำต้นถึงปากมดลูกกระดูกสันหลังเคลื่อน การวางแนวของแต่ละปากมดลูกกระดูกสันหลัง vertebra ไร ยังคงไม่ชัดเจน เบียดเบียน เมื่อใช้ริฟท์ Oculus วัดปากมดลูกกระดูกสันหลัง kinematics งานที่ หัวและลำตัวเป็นแนวตั้งชิด ปกของริฟท์เป็นไปตามระนาบแนวตั้งในขณะที่ริฟท์ถูกเตรียมใช้งาน และลำต้นยังคงเครื่องเขียนในระหว่างงาน ขั้นตอนเหล่านี้จะช่วยลดข้อผิดพลาดในการวัด kinematics ริฟท์ตามกระดูกสันหลังปากมดลูก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาในปัจจุบันมีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบระดับของความถูกต้องของ Oculus Rift ในระหว่างการเคลื่อนไหวของกระดูกสันหลังส่วนคอเช่นเดียวกับการตรวจสอบจำนวนของข้อผิดพลาดการสนับสนุนโดยแหล่งที่มาของข้อผิดพลาดต่างๆ โดยรวมผลแสดงให้เห็นว่าการใช้ Oculus Rift ในการวัดการเคลื่อนไหวของกระดูกสันหลังส่วนคอในระหว่างการดำเนินงานในการศึกษานี้จะให้การประมาณการโดยประมาณของรอมของดัดด้านข้างตามแนวแกนหมุนและงอ / ขยาย แต่ข้อผิดพลาดการวัดรอมฝ่ายเดียวสามารถมีค่ามากกว่าข้อผิดพลาดของรอมเต็มรูปแบบ (ตารางที่ 1) นี้เป็นส่วนใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับความผิดพลาดดริฟท์ของเซ็นเซอร์เฉื่อยเช่นเดียวกับการเคลื่อนไหวของลำตัวในช่วงงาน ขณะที่แหล่งข่าวข้อผิดพลาดดังกล่าวอยู่ในกรณีของรอมด้านหนึ่งถูกกว่า / ประเมินและรอมด้านอื่น ๆ อยู่ภายใต้ / เกินไปแล้วรอมทั้งอาจจะได้รับผลกระทบน้อย ร่องรอยเฉลี่ยของISðtÞRGoðtÞเมื่อเวลาผ่านไปพบว่ามีการดริฟท์ที่โดดเด่นประมาณ 61 ใน 3 อันดับแรกของจุดเริ่มต้นของการพิจารณาคดี ดริฟท์ในช่วงที่เหลือของเวลาจนกว่าจะสิ้นสุดของการพิจารณาคดีที่ประมาณ 21 ในฐานะที่เป็นความแตกแยกได้รับการออกแบบมาเพื่อให้มีสภาพแวดล้อมที่วีอาร์นักเล่นเกมเป็นสิ่งสำคัญว่าเนื้อหาที่ปรากฏในรอยแยกและรอยแยกทั้งสองร่วมกันวางแนวทางเดียวกันใน ระบบการประสานงานระดับโลกของสภาพแวดล้อมทางกายภาพ เพื่อให้บรรลุที่ระแหงเทียมลอยทิศทางของเซ็นเซอร์เฉื่อยในการกำจัดมุมเอียง accelerometer ตามในไม่กี่วินาทีหลังจากการเริ่มต้นของความแตกแยกที่ (LaValle 2013) อย่างไรก็ตามคุณลักษณะนี้บวกหรือลบอาจส่งผลกระทบต่อวัดจลนศาสตร์กระดูกสันหลังส่วนคอ เมื่อลำต้นและหัวมีความสอดคล้องกันตามแนวตั้งแกน y, ดริฟท์เทียมนี้จะมีประโยชน์ในการแก้ไขข้อผิดพลาดอันเนื่องมาจากแนวเริ่มต้นระหว่างรอยแยกและหัวและทิศทางของเซ็นเซอร์เฉื่อยที่เวลา t ที่ควรจะเป็น คำนวณเทียบกับเวลาที่ดริฟท์เทียมได้หยุด ถ้าลำตัวและศีรษะไม่สามารถจัดตำแหน่งในแนวตั้งเช่นเมื่อผู้ใช้อยู่บนเอียงคุณลักษณะนี้จะนำข้อผิดพลาดมากขึ้นในการจลนศาสตร์กระดูกสันหลังส่วนคอ มันควรจะตั้งข้อสังเกตว่าประโยชน์จากความแตกแยกคือการให้สภาพแวดล้อมที่เหมาะสม VR ดื่มด่ำสำหรับอุตสาหกรรมเกมและปรับแต่งให้อัลกอริทึมในการติดตามการเคลื่อนไหวของแว่นตาไม่เหมาะสมจำเป็นสำหรับการตรวจสอบการเคลื่อนไหวของกระดูกสันหลังส่วนคอ หากสภาพแวดล้อม VR ไม่ได้รวมอยู่ในการศึกษาหนึ่งสามารถใช้เซ็นเซอร์เฉื่อยหลายและการสอบเทียบการทำงานให้ได้มาซึ่งความถูกต้องดีกว่าสำหรับกระดูกสันหลังส่วนคอวัดตามที่เสนอโดยDuc et al, (2014) มีการเคลื่อนไหวของลำตัวที่น้อยที่สุดก็มีส่วนร่วมในการศึกษาครั้งนี้ (รูป. 2a) มันควรจะสังเกตอย่างไรว่างานที่ดำเนินการอยู่ในสภาพแวดล้อม VR ไม่จำเป็นต้องเข้าร่วมในการย้ายหัวของพวกเขาไปยังท่ามากเพราะมันได้รับการออกแบบขึ้นอยู่กับ 80% ของคอรอมเฉลี่ย ในระหว่างการเคลื่อนไหวรอมเต็มลำต้นมีแนวโน้มที่จะย้ายและการเคลื่อนไหวของลำต้นสามารถนำข้อผิดพลาดมากขึ้นในการระแหงตามกลศาสตร์การเคลื่อนไหวกระดูกสันหลังส่วนคอ นอกจากนี้แต่ละงานที่ได้ดำเนินการเพียง 1 นาที สำหรับระยะเวลานานของการเก็บข้อมูลการเคลื่อนไหวของลำตัวที่สะสมอาจจะมากขึ้นและส่งผลให้เกิดข้อผิดพลาดมากขึ้น ดังนั้นการวางแนวทางลำต้นความต้องการที่จะได้รับการแก้ไขที่ดีระหว่างการรวบรวมข้อมูลเพื่อปรับปรุงความถูกต้องของกลศาสตร์การเคลื่อนไหวกระดูกสันหลังส่วนคอ Riftbased ร่องรอยของTðtrÞRGoðtrÞGoðtÞRHðtÞและแสดงให้เห็นว่ามีบางอย่างระหว่าง misalignments ระแหงและลำตัวที่จุดเริ่มต้นของงานและระหว่างระแหงและหัว การวิเคราะห์ต่อไปแสดงให้เห็นว่าระหว่างความแตกแยกและลำต้นแตกแยกผิดไปจากลำต้นระบบพิกัดโดย 1.71 (3.11) ในการดัดด้านข้าง 1.01 (6.51) ในการหมุนตามแนวแกนและ 0.01 (8.21) ในการงอ / ขยาย นี้แสดงให้เห็นว่าแนวระหว่างรอยแยกและลำตัวที่จุดเริ่มต้นของงานที่แตกต่างกันระหว่างบุคคล แต่ก็เป็นกลางมากกว่าผู้เข้าร่วมทั้งหมด ระหว่างรอยแยกและหัวแตกแยกผิดไปจากหัวของระบบพิกัดโดย 0.81 (2.21) ในการดัดด้านข้าง 0.81 (2.41) ในการหมุนตามแนวแกนและ 5.91 (5.21) ในการงอ / ขยาย ผลดังกล่าวแสดงให้เห็นว่าเมื่อเทียบกับหัวระบบพิกัดระแหงเกร็งลงให้มากที่สุดของผู้เข้าร่วม. นี้อาจจะเป็นเพราะความแตกแยกบางครั้งเกร็งลดลงเล็กน้อยเมื่อติดตั้งไว้บนหัวเพื่อที่จะมีรายชื่อที่มีความปลอดภัยมากขึ้นกับพื้น ของวงโคจร มีข้อ จำกัด บางอย่างที่จำเป็นต้องได้รับการแก้ไขเป็น ครั้งแรกที่งานดำเนินการในการศึกษาในปัจจุบันที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหวเพียงหัวปานกลาง ระบุว่าข้อผิดพลาดเซ็นเซอร์เฉื่อยเป็นผลมาจากขนาดของความเร็วเชิงมุม (Guo และ Zhong 2013) ระดับความถูกต้องของการใช้ความแตกแยกในการวัดการเคลื่อนไหวของกระดูกสันหลังส่วนคอสามารถเปลี่ยนแปลงได้เมื่อการเคลื่อนไหวหัวเป็นรุนแรงมากขึ้น ประการที่สองเนื่องจากการเคลื่อนไหวใหญ่ในระดับปานกลางก็สันนิษฐานว่าศีรษะและแตกแยกย้ายกันและกลุ่มเครื่องหมายที่วางอยู่บนความแตกแยกที่ถูกใช้ในการติดตามการเคลื่อนไหวของศีรษะและรอยแยกที่ ด้วยการเคลื่อนไหวศีรษะรุนแรงมากขึ้น, ความสัมพันธ์ระหว่างการเคลื่อนไหวของศีรษะและรอยแยกที่สามารถคาดหวังที่จะนำข้อผิดพลาดเพิ่มเติมเพื่อวัดการเคลื่อนไหวของกระดูกสันหลังส่วนคอ ประการที่สามการศึกษาในปัจจุบันที่ใช้การเคลื่อนไหวของศีรษะเมื่อเทียบกับลำตัวจะเป็นตัวแทนของการเคลื่อนไหวของกระดูกสันหลังส่วนคอ การวางแนวของกระดูกแต่ละกระดูกสันหลังส่วนคอ แต่ยังไม่ชัดเจน สรุปได้ว่าเมื่อใช้ Oculus Rift การวัดจลนศาสตร์กระดูกสันหลังส่วนคอก็จะแนะนำว่าหัวและลำตัวจะสอดคล้องแนวตั้งที่หน้าปกของระแหงเป็นไปตามแนวตั้งในเวลาที่แตกแยกจะเริ่มต้นและลำต้น ยังคงอยู่นิ่งในช่วงงาน ขั้นตอนเหล่านี้จะเป็นประโยชน์เพื่อลดความผิดพลาดในระแหงตามกลศาสตร์การเคลื่อนไหวกระดูกสันหลังส่วนคอวัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับของความถูกต้องของรอยแยกโอในระหว่างการเคลื่อนไหวกระดูกสันหลังปากมดลูก รวมทั้งศึกษาปริมาณของความผิดพลาดด้านแหล่งข้อผิดพลาดที่แตกต่างกัน โดยรวม พบว่าใช้รอยแตกโอวัดการเคลื่อนไหวกระดูกสันหลังปากมดลูกระหว่างงานดำเนินการ ในการศึกษานี้จะให้การประเมินโดยประมาณของรอมที่เป็นแนวโค้งด้านข้างหมุนแนวแกนและข้อต่อ อย่างไรก็ตาม การวัดความคลาดเคลื่อนของฝ่ายเดียว ROM สามารถมีค่ามากกว่าความผิดพลาดของรอมเต็ม ( ตารางที่ 1 ) นี้เป็นส่วนใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับดริฟท์ข้อผิดพลาดของเซ็นเซอร์เฉื่อย ตลอดจนการเคลื่อนไหวของลำตัวระหว่างงาน ในขณะที่แหล่งข้อผิดพลาดดังกล่าวอยู่ในกรณีที่ฝ่ายหนึ่งรอมไป / ประเมินและด้านอื่น ๆภายใต้ร่ม / ประเมินค่าแล้วรอมทั้งหมดอาจได้รับผลกระทบน้อยลง . มีร่องรอยถูกð T T Þ rgo ðÞตลอดเวลาให้ลอยเด่น ประมาณ 61 ใน 3 อันดับแรกคือจุดเริ่มต้นของการพิจารณาคดี ล่องลอยผ่านส่วนที่เหลือของเวลาจนกว่าจะสิ้นสุดของการทดลองคือประมาณ 21เป็นรอยแยกถูกออกแบบมาเพื่อส่งมอบระบบ VR เพื่อนักเล่นเกมระดับ มันเป็นสิ่งสำคัญว่า เนื้อหาที่ปรากฏในรอยแตกและรอยแยกทั้งสองร่วมกันปฐมนิเทศในโลกระบบพิกัดของสภาพแวดล้อมทางกายภาพ เพื่อให้บรรลุผลรอยแตกเทียมลอยการเซ็นเซอร์ accelerometer แบบจัดตามมุมเอียงในไม่กี่วินาทีหลังจากการเริ่มต้นของรอยแยก ( Lavalle 2013 ) อย่างไรก็ตาม คุณสมบัตินี้อาจจะบวกหรือลบส่งผลกระทบต่อการวัด cervical จลนศาสตร์ . เมื่อลำตัวและศีรษะก็ชิดตามแนวแกน Y ในแนวตั้งดริฟท์เทียมนี้สามารถเป็นประโยชน์ในการแก้ไขข้อผิดพลาดเนื่องจากการบิดเริ่มต้นระหว่างรอยแยกและหัวและการวางแนวของเซ็นเซอร์เฉื่อย ในเวลาที่ไม่ควรจะคำนวณเทียบกับเวลาที่ล่องลอยเทียมได้หยุด ถ้าลำตัวและหัวจะเป็นแนวตั้งชิด เช่น เมื่อผู้ใช้อยู่ในเทคุณลักษณะนี้จะแนะนำข้อผิดพลาดเพิ่มเติมกระดูกสันหลังส่วนคอของ . มันควรจะสังเกตว่า
ข้อดีของรอยแยกเพื่อให้ราคาไม่แพง immersive VR สิ่งแวดล้อมสำหรับอุตสาหกรรมเกมและให้เอง
ขั้นตอนวิธีการติดตามการเคลื่อนไหว ไม่จําเป็นต้องเป็นแว่นตาที่เหมาะสำหรับการตรวจสอบการเคลื่อนไหวกระดูกสันหลังปากมดลูก ถ้าสภาพแวดล้อม VR ไม่ได้
รวมอยู่ในการศึกษาหนึ่งสามารถใช้เซ็นเซอร์เฉื่อย และสอบเทียบการทำงานหลายที่ได้รับมาถูกต้องกว่าการวัดกระดูกสันหลัง
) ที่เสนอโดย Duc et al . ( 2014 ) มีการเคลื่อนไหวน้อย ลำต้นมีส่วนร่วมในการศึกษานี้ ( รูปที่ 2A ) มันควรจะสังเกตอย่างไรที่งานดำเนินการใน VR สิ่งแวดล้อมไม่ต้องเข้าร่วมการย้ายหัวของพวกเขาท่ามากเนื่องจากมันถูกออกแบบบนพื้นฐานของ 80% ของค่าเฉลี่ยระหว่างการเคลื่อนไหวคอรอมรอมเต็มท้ายรถมีแนวโน้มที่จะย้าย และการเคลื่อนไหวของลำตัวสามารถมีส่วนร่วมข้อผิดพลาดเพิ่มเติมรอยแตกตามกระดูกสันหลังส่วนคอของ . นอกจากนี้ แต่ละงานก็เพียงดำเนินการใน 1 นาทีสำหรับระยะเวลานานของการเก็บข้อมูลการเคลื่อนไหวลำตัวสะสมอาจจะมากขึ้นและ
ผลในข้อผิดพลาดเพิ่มเติม ดังนั้น รถต้องดีคงที่ในระหว่างการรวบรวมข้อมูลเพื่อปรับปรุงความถูกต้องของ riftbased cervical จลนศาสตร์ .ร่องรอยของ T ð TR Þ rgo ð TR Þและไปð T T Þ Rh ðÞแสดงว่ามี misalignments ระหว่างรอยแยกและลำต้นที่จุดเริ่มต้นของงาน และระหว่างรอยแยกและหัว การวิเคราะห์เพิ่มเติม พบว่า ระหว่างรอยแยกและลำต้น รอยแยกเบี่ยงเบนจากระบบพิกัดลำตัวโดย 1.71 ( 3.11 ) ในแนวโค้งด้านข้าง 1.01 ( ทั้ง ) ในการหมุนแกนและ 0.01 ( 821 ) ในการงอ / นามสกุล นี้แสดงให้เห็นว่าการบิดระหว่างรอยแยกและลำต้นที่จุดเริ่มต้นของงานที่แตกต่างกันระหว่างบุคคล แต่เป็นกลางกว่าที่เข้าร่วมทั้งหมด ระหว่างรอยแยกและหัว รอยแยก
เบี่ยงเบนจากระบบพิกัดหัวโดย 0.81 ( 2.21 ) ดัดฟัน , 0.81 ( 2.41 ) ในการหมุนของแกนและ 5.91 ( 5.21 ) ในการขยาย /
.ผลดังกล่าวชี้ให้เห็นว่า เมื่อเทียบกับระบบพิกัดหัวงอลง รอยแยกสำหรับส่วนใหญ่ของผู้เข้าร่วม .
นี่อาจจะเป็นเพราะความแตกแยกบางครั้งงอลงเล็กน้อยเมื่อติดตั้งบนศีรษะเพื่อให้มีการติดต่อกับพื้นของวงโคจร . มีบางข้อที่ต้อง addressed ครั้งแรกงานที่ปฏิบัติในการศึกษาปัจจุบันเท่านั้นที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหวของศีรษะปานกลาง ระบุว่าข้อผิดพลาดเซ็นเซอร์เฉื่อย คือ อิทธิพลจากขนาดของความเร็วเชิงมุม ( กั๋วจงและ , 2013 ) , ระดับความถูกต้องของการใช้ช่องวัดการเคลื่อนไหวกระดูกสันหลังปากมดลูกสามารถเปลี่ยนแปลงได้ เมื่อหัวเคลื่อนไหวรุนแรงมากขึ้น ประการที่สอง เนื่องจากการเคลื่อนไหวศีรษะปานกลางมันถูกสันนิษฐานว่าหัวและรอยแยกเคลื่อนด้วยกัน
และเครื่องหมายกลุ่มวางไว้บนรอยแยกถูกใช้ในการติดตามการเคลื่อนไหวของศีรษะ และความแตกแยก กับการเคลื่อนไหวของศีรษะที่รุนแรงมากขึ้น , การเคลื่อนที่สัมพัทธ์ระหว่างหัวและรอยแยกที่สามารถคาดหวังที่จะแนะนำข้อผิดพลาดเพิ่มเติมเพื่อการวัดความคล่องตัวของกระดูกสันหลังปากมดลูก ประการที่สามการศึกษาปัจจุบันใช้หัวที่เกี่ยวข้องกับขบวนการหีบเพื่อแสดงการเคลื่อนไหวกระดูกสันหลังปากมดลูก การวางแนวของกระดูกสันหลังในกระดูกสันหลังส่วนคอ แต่ยังไม่ชัดเจน สรุป เมื่อใช้รอยแตกโอการวัด cervical จลศาสตร์ ดังนั้น หัวและลำตัว เป็นแนวตั้งชิด ,ที่หน้าปกของความแตกแยกคือตามแนวตั้งในเวลาที่รอยแตกกำลังเริ่มต้น และลำต้นยังคงนิ่งในงาน ขั้นตอนเหล่านี้จะเป็นประโยชน์สำหรับการลดข้อผิดพลาดในช่องกระดูกสันหลังส่วนคอของการวัดตาม