6.1 The Need for In-process Control

6.1 The Need for In-process Control
The collective experience of the international fish canning industry is generally sound: nevertheless, manufacturers can ill afford to overlook the outbreaks of botulism which in 1978 and 1932 led to the death of three consumers of commercially canned Alaskan salmon. In both these cases spoilage was the result of post-process contamination by C. botulinum (type E). The first outbreak involved only one can from a production lot of 14 600 units, yet the manufacturer inspected (visually and with a dud detector) some 14 million units. Reportedly, 3 515 cans were screened botulinal toxin and all were negative. The second outbreak was attributed to a single can from a production lot of some 24 000 cans, and led to the recall of 60 million containers from nine canneries. During this investigation approximately 1 000 cans were tested for the presence of botulinus and none was found. In addition to the logistical difficulties of implementing extensive recalls, these incidences demonstrate the impracticability of relying on large scale product recalls and quality audits as a means of detecting unsafe finished product.
In 1978 the International Commission on Microbiological Specifications for Foods (ICMSF), stated that microbiological sampling methods are inappropriate for assessing the safety of low-acid canned foods; said ”… experience demonstrates that, if present, C. botulinum would be expected to occur at such low frequency that presence." Theoretically, the probability of a single C botulium spore surviving a "botulinum cook" (Fo=2.8 min) is estimated at 10-12(see section 1.3). The probability of botulism arising through C botulinum entering containers, via post-process contamination, has been estimated to be from 10-7 to 10-10., while that due to botulism being caused by the containers failing to receive a thermal process has been estimated at between 10-6 and 10-8. Notwithstanding that these figures are estimates and difficult to validate, it is clear that when the probabilities of (or its toxin) being present in a can of low-acid food are so low, the chances of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

6.1 ความต้องการในกระบวนการควบคุม ประสบการณ์ร่วมกันของนานาชาติปลากระป๋องอุตสาหกรรมเป็นเสียงโดยทั่วไป: อย่างไรก็ตาม ไม่สามารถสามารถจะมองข้ามการระบาดของอีสุกอีใสซึ่งในปี 1978 และ 1932 นำไปสู่การเสียชีวิตของผู้บริโภคสามในเชิงพาณิชย์ ผู้ผลิตกระป๋องแซลมอนอลาสก้า ในทั้งสองกรณีเหล่านี้ เน่าเสียเป็นผลของกระบวนการหลังการปนเปื้อนโดย C. botulinum (แบบ E) การระบาดครั้งแรกที่เกี่ยวข้องได้จากการผลิตจำนวนมากของหน่วย 14 600 แต่ผู้ผลิตการตรวจสอบ (สายตา และ ด้วยเครื่องตรวจจับของ dud) บางหน่วย 14 ล้าน รายงาน 3 515 กระป๋องถูกพิษ botulinal สกรีน และทั้งหมดถูกลบ การระบาดสองประกอบกับสามารถเดี่ยวผลิตจากกระป๋องบาง 24 000 และนำไปสู่การเรียกคืนภาชนะบรรจุ 60 ล้านจากเก้า canneries ในระหว่างการตรวจสอบนี้ ทดสอบ 1, 000a ประมาณกระป๋องของ botulinus และไม่พบ นอกจากจิสติกส์ความยากลำบากในการใช้เรียกคืนที่กว้างขวาง อุบัติการณ์เหล่านี้แสดงให้เห็น impracticability ของผลิตภัณฑ์ขนาดใหญ่อาศัยเรียกคืน และการตรวจสอบคุณภาพเสร็จวิธีการตรวจสอบความปลอดภัยสินค้า ในปี 1978 ข้อกำหนดทางจุลชีววิทยาสำหรับอาหาร (ICMSF), คณะกรรมาธิการนานาชาติระบุวิธีการสุ่มตัวอย่างจุลินทรีย์เหมาะสมสำหรับการประเมินความปลอดภัยของอาหารกระป๋องกรดต่ำ กล่าวว่า "...ประสบการณ์แสดงให้เห็นว่า ถ้ามี C. botulinum คาดว่าจะเกิดขึ้นที่ความถี่ต่ำดังกล่าวปรากฏว่า" ความเป็นไปในทางทฤษฎี สปอร์ botulium C เดียวรอดตาย "botulinum คุก" (Fo = 2.8 นาที) อยู่ประมาณ 10 12(see section 1.3) น่าเป็นของอีสุกอีใสที่เกิดขึ้นจากการ botulinum C ใส่ภาชนะบรรจุ ผ่านการปนเปื้อน กระบวนการหลังได้รับการประเมินมาจาก 10-7 ถึง 10-10., ใน ขณะที่เกิดจากอีสุกอีใสเกิดจากภาชนะที่ล้มเหลวในการกระบวนการความร้อนได้รับได้รับการประเมินในระหว่าง 10-6 และ 10-8 อย่างไรก็ตามที่ตัวเลขเหล่านี้เป็นค่าโดยประมาณ และยากที่จะตรวจสอบ เป็นที่ชัดเจนว่าเมื่อน่าจะของ (หรือสารพิษของมัน) เป็นปัจจุบันกินอาหารต่ำ-กรดต่ำ โอกาส

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

6.1 ต้องใช้ในการควบคุมกระบวนการ
ประสบการณ์โดยรวมของอุตสาหกรรมปลากระป๋องระหว่างประเทศโดยทั่วไปเสียงอย่างไรก็ตามผู้ผลิตป่วยสามารถที่จะมองข้ามการระบาดของโรคโบทูลิซึมซึ่งในปี 1978 และ 1932 นำไปสู่การตายของสามผู้บริโภคของปลาแซลมอนอลาสก้ากระป๋องในเชิงพาณิชย์ได้ . ในทั้งสองกรณีนี้การเน่าเสียเป็นผลมาจากการปนเปื้อนหลังกระบวนการ C. botulinum นี้ (ประเภท E) การระบาดครั้งแรกที่เกี่ยวข้องกับการเพียงคนเดียวที่สามารถจากการผลิตเป็นจำนวนมากจาก 14 600 หน่วย แต่ผู้ผลิตตรวจสอบ (สายตาและมีเครื่องตรวจจับคนโง่) 14 ล้านหน่วย ข่าว 3 กระป๋อง 515 ถูกคัดกรองสารพิษ botulinal และเป็นลบ การระบาดของโรคที่สองถูกนำมาประกอบกับความสามารถเดียวจากการผลิตจำนวนมากของบางส่วน 24 000 กระป๋องและนำไปสู่การเรียกคืนของ 60 ล้านตู้คอนเทนเนอร์จากเก้า canneries ในระหว่างการสอบสวนนี้ประมาณ 1 กระป๋อง 000 ได้มีการทดสอบการปรากฏตัวของ botulinus และไม่มีพบ นอกจากนี้ยังมีความยากลำบากจิสติกส์ของการดำเนินการเรียกคืนกว้างขวางอุบัติการณ์เหล่านี้แสดงให้เห็นถึงการไม่สามารถทำได้อาศัยสินค้าขนาดใหญ่จำได้และการตรวจสอบคุณภาพเป็นวิธีการตรวจสอบผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปที่ไม่ปลอดภัย.
ในปี 1978 คณะกรรมาธิการระหว่างประเทศเกี่ยวกับข้อมูลจำเพาะทางจุลชีววิทยาสำหรับอาหาร (ICMSF) ตามที่ระบุไว้ ว่าวิธีการสุ่มตัวอย่างจุลชีววิทยาจะไม่เหมาะสมสำหรับการประเมินความปลอดภัยของอาหารกระป๋องต่ำกรด; กล่าวว่า " ... ประสบการณ์ที่แสดงให้เห็นว่าถ้าปัจจุบัน C. botulinum จะคาดว่าจะเกิดขึ้นที่ความถี่ต่ำเช่นการแสดงตนว่า." ในทางทฤษฎีความน่าจะเป็นของสปอร์ C botulium เดียวที่รอดตาย "คุก botulinum" (Fo = 2.8 นาที) อยู่ที่ประมาณ 10-12 (ดูหัวข้อ 1.3). น่าจะเป็นของโรคที่เกิดขึ้นผ่านโคเคน botulinum เข้าสู่ภาชนะบรรจุที่ปนเปื้อนผ่านกระบวนการโพสต์ได้รับการคาดกันว่าจะไป 10-7 10-10. ในขณะที่ว่าเนื่องจากโรคที่เกิดจากการถูก ภาชนะล้มเหลวในการได้รับความร้อนเป็นกระบวนการที่ได้รับการประเมินในระหว่าง 10-6 และ 10-8. แม้จะมีว่าตัวเลขเหล่านี้เป็นค่าประมาณและยากที่จะตรวจสอบก็เป็นที่ชัดเจนว่าเมื่อความน่าจะเป็น (หรือสารพิษของมัน) เป็นปัจจุบันในความสามารถ ของอาหารกรดต่ำอยู่ในระดับต่ำดังนั้นโอกาสของ