Nyctophobia: Fear of the Dark A sp

Nyctophobia: Fear of the Dark
A specific phobia is an extreme irrational fear of a particular identified stimulus that results in anxiety symptoms, distress, and voluntary avoidance (Flatt & King, 2010). Specific phobias are the third most common of all mental disorders; 10 to 12% of individuals will experience at least one phobia throughout their lives (Adler & Cook-Nobles, 2011). Common phobias include fear of public speaking, meeting new people, heights, specific animals, tight spaces, injections and/or blood, and certain aspects of nature (Meltzer et al., 2008; Seim & Spates, 2010). These phobic anxieties can be severe enough to lead to significant social and work-related problems (Adler & Cook-Nobles, 2011). About 8 to 10% of young people suffer from symptoms that obstruct their daily lives and school performance (Flatt & King, 2010). Many studies have demonstrated that humans are afraid of the dark (Berk, 2011; Grillion et al., 1997; King, Muris, & Ollendick, 2005; Meltzer et al., 2008; Nasar & Jones, 1997). The lack of any kind of visual stimuli increases anxiety, uncertainty, and tension in people (Grillon et al., 1997). Chil-dren are at greater risk for this fear (Grillon et al., 1997). Fear of the dark is common in children and is considered a normal response during develop-ment (King et al., 2005; Meltzer et al., 2008). Darkness facilitates a startle response in the brain that increases anxiety (Grillon et al., 1997). The brain is wired to “flinch first and ask questions later” (Begley, 2007, p. 2). Most of the time, this fear is short-lived, but in some cases the fear can be very problematic. It can persist throughout development and strengthen in magnitude (King et al., 2005). It is also important to examine culture in order to fully grasp how darkness can affect an indi- vidual. The impact of folk tales and stories play an important role during the development of people (Bhugra, 2006). This idea of storytelling can lead to the formation of a collective unconsciousness that can help to explain how fears can be seen all over the world (Bhugra, 2006). Studies have shown how ethnic and cultural differences have had an effect on specific fears, and not all people express fears the same way (Meltzer et al., 2008). One study found that children from the Middle East and West Indies show a much higher rate of fear of the dark than most White American children (Meltzer et al., 2008). A reason for this may be that children in cultures that do not encourage individualism may form fears easier than children in environments that are very individualistic (Meltzer et al., 2008).
Darkness: A Realistic Fear
Children develop certain fears in response to s
pecific points in their development due to envi-ronmental factors, which may not be rational or realistic. Older children, on the other hand, tend to have more realistic fears (Meltzer et al., 2008). In the adult population, the frequency of specific phobias is believed to be quite high (Seim & Spates, 2010). Roughly between 11 and 12% of men and women will endure some kind of phobic symptoms at some time in their lives (Seim & Spates, 2010). However, there is little evidence discussing the prevalence of specific fears in college-age individuals (Seim & Spates, 2010). Adler and Cook-Nobles (2011) found that roughly one third of college-aged individuals suffer from significant specific phobic symptoms.Seim and Spates (2010) also found that a sample of college students had phobic symptoms of spiders (38%), public speaking (31%), snakes (22%), heights (18%), and injections (16%). It is very pos-sible that these fears can affect the performance of students in their education and social lives (Seim & Spates, 2010). Seim and Spates (2010) found that 18.6% of their sample claimed that they had a fear that was not formally addressed in the survey, and 1.4% of them stated that they had a fear of the dark. However, the researchers did not officially examine these findings. Seim and Spates stated that “the true prevalence of these ‘atypical’ fears cannot be accessed via this study . . . thus, it is possible that the prevalence of some of these fears may be higher than the current figures suggest” (p.
52). It is very possible that specific phobias such as fear of the dark may be quite prevalent on college campuses,and that students may suffer from these symptoms at high levels of severity.It may be that the unrealistic fear of the dark that is seen in children might have transformed into a more realistic fear of the dark in adults. Adults may be afraid of the dark on the basis that it could put them at a higher risk for victimization. This fear of victimization may cause people to be less likely to participate in activities that take place in the evening when it is dark (Caiazza, 2005). The idea of what may happen at night evokes higher levels of fear in individuals (Nasar & Jones, 1997).Roughly 40% of Americans claim that they would be afraid to walk within 1 mile of their homes at night (Berke, 1994). People believe that, even if they are afraid when no danger is present, their reactions may save them if there is ever a situation where a threat exists (Nasar & Jones, 1997). Nasar and Jones examined how aspects of concealment, hiding places, and dark spots had an effect on how people viewed fear of crime in the dark. In their study, participants included a small group of female college students who were asked to walk around a college campus while verbally recording how different aspects of the environment affected their levels of fear. The researchers found that the participants felt a decreased sense of safety when there were numerous places for other people to hide in the dark such as shrubs or parked cars. In this type of climate, an approaching stranger can produce a certain level of fear in another person. However, it is not necessary for that person to see the stranger. The knowledge that the stranger may be there is enough to induce fear (Nasar & Jones, 1997). Women are more likely than men to see themselves as having a higher probability of being victimized (Caiazza, 2005; Fetchenhauer & Buunk, 2005). This is especially true for younger women (Jackson, 2009; Nasar & Jones, 1997). Women fear crime more though, in reality, they are less often the victims of a violent crime (Fetchenhauer & Buunk, 2005). However, sexual victimization is still reported in high levels. For example, 50% of women attending college reported some kind of sexual aggression, and 25% of that population reported an attempted or completed rape (Fisher, Cullen, & Turner, 2000; Koss, Gidycz, & Wisniewski, 1987). It is possible that, because of this, women feel that they are less able to defend themselves if they were to be attacked (Jackson, 2009). Women have also been shown to fear for others in regard to victimization (Rader & Cossman, 2011)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Nyctophobia: กลัวมืด โรคกลัวเฉพาะคือ กลัวไม่มีเหตุผลมากของกระตุ้นเฉพาะ identified ที่เกิดอาการวิตกกังวล ความทุกข์ และหลีกเลี่ยงความสมัครใจ (Flatt และคิง 2010) Specific phobias อยู่ทั่วไปส่วนใหญ่ที่สามของความผิดปกติทางจิตทั้งหมด 10-12% ของแต่ละบุคคลจะพบอาการกลัวน้อยตลอดชีวิตของพวกเขา (แอดเลอร์และคุกขุนนาง 2011) Phobias ทั่วไปรวมถึงความกลัวการพูดในที่สาธารณะ ประชุมคนใหม่ สูง specific สัตว์ ไอเดีย ฉีด หรือเลือด และทิศทางของธรรมชาติ (Meltzer et al., 2008 Seim & Spates, 2010) วิตกกังวลในช่วงเหล่านี้ phobic ได้รุนแรงมากพอที่จะนำไปสู่การ significant ปัญหาสังคม และงานที่เกี่ยวข้อง (แอดเลอร์และคุกขุนนาง 2011) ประมาณ 8-10% ของคนหนุ่มสาวต้องทนทุกข์ทรมานจากอาการที่ขัดขวางชีวิตประจำวัน และโรงเรียนประสิทธิภาพ (Flatt และคิง 2010) การศึกษาจำนวนมากได้แสดงมนุษย์กลัวความมืด (งานกระบี่เบิก 2011 Grillion และ al., 1997 คิง Muris, & Ollendick, 2005 Meltzer et al., 2008 Nasar & Jones, 1997) การขาดสิ่งเร้าภาพชนิดใดเพิ่มความวิตกกังวล ความไม่แน่นอน และความตึงเครียดในคน (Grillon et al., 1997) Chil dren เสี่ยงมากกว่านี้กลัว (Grillon et al., 1997) กลัวความมืดเป็นปกติในเด็ก และถือว่าเป็นการตอบสนองที่ปกติในระหว่างพัฒนาติดขัด (กษัตริย์ร้อยเอ็ด al., 2005 Meltzer et al., 2008) ความมืดช่วยตอบ startle ในสมองที่เพิ่มความวิตกกังวล (Grillon et al., 1997) สมองเป็นสาย "flinch ก่อน และถามคำถามต่อมา" (Begley, 2007, p. 2) ส่วนใหญ่ของเวลา ความกลัวนี้เป็นช่วงสั้น ๆ แต่ในบางกรณี ความกลัวจะมีปัญหามาก มันจะคงอยู่ตลอดทั้งการพัฒนา และเสริมสร้างในขนาด (กษัตริย์ร้อยเอ็ด al., 2005) ก็ยังต้องตรวจสอบวัฒนธรรมเพื่อให้เข้าใจความมืดสามารถกระทบ vidual indi เต็ม ผลกระทบของนิทานพื้นบ้านและเรื่องราวมีบทบาทสำคัญในระหว่างการพัฒนาบุคคล (Bhugra, 2006) Storytelling ความคิดนี้สามารถนำไปสู่การก่อตัวของ unconsciousness รวมที่ช่วยอธิบายว่าความกลัวสามารถพบเห็นได้ทั่วโลก (Bhugra, 2006) ศึกษาแสดงให้เห็นความแตกต่างของเชื้อชาติ และวัฒนธรรมว่ามีผลกระทบความกลัว specific และคนที่ไม่แสดงความกลัวเดียว (Meltzer et al., 2008) การศึกษาหนึ่งพบว่า เด็กจากตะวันออกกลางและอินเดียตะวันตกแสดงอัตราสูงกลัวที่มืดกว่าสีขาวส่วนใหญ่เด็กอเมริกัน (Meltzer et al., 2008) เหตุผลนี้อาจจะให้เด็กในวัฒนธรรมที่ส่งเสริมให้ปัจเจกอาจฟอร์มกลัวง่ายกว่าเด็กในสภาพแวดล้อมที่มาก individualistic (Meltzer et al., 2008)ความมืด: มีจริงกลัวเด็กพัฒนาความกลัวบางอย่างใน sจุด pecific ในการพัฒนาเนื่องจากปัจจัยที่สามารถ ronmental ซึ่งอาจ จะเชือดจริง เด็ก ในทางกลับกัน มักจะ มีความกลัวยิ่ง (Meltzer et al., 2008) เชื่อว่าในประชากรผู้ใหญ่ ความถี่ของ specific phobias จะค่อนข้างสูง (Seim & Spates, 2010) ประมาณระหว่าง 11 และ 12% ของผู้ชายและผู้หญิงจะทนอาการ phobic บางประการบางครั้งในชีวิต (Seim & Spates, 2010) อย่างไรก็ตาม มีหลักฐานน้อยคุยความชุกของความกลัว specific ในวิทยาลัยอายุบุคคล (Seim & Spates, 2010) แอดเลอร์และคุกขุนนาง (2011) ที่ประมาณพบหนึ่งในสามของวิทยาลัย aged บุคคลที่ทุกข์ทรมานจากอาการ phobic specific significant Seim และ Spates (2010) นอกจากนี้ยังพบว่า กลุ่มตัวอย่างของนักเรียนมีอาการ phobic แมงมุม (38%), พูดในที่สาธารณะ (31%), งู (22%), ความสูง (18%), และฉีด (16%) เป็น pos-sible มากที่ว่า ความกลัวเหล่านี้อาจส่งผลต่อประสิทธิภาพการทำงานของนักเรียนในการศึกษาและชีวิตทางสังคม (Seim & Spates, 2010) Seim และ Spates (2010) พบว่า 18.6% ของตัวอย่างของพวกเขาอ้างว่า พวกเขามีความกลัวที่ถูกไม่อย่างเป็นกิจจะลักษณะอยู่ในแบบสำรวจ และ 1.4% ของพวกเขากล่าวว่า พวกเขามีความมืด อย่างไรก็ตาม นักวิจัยไม่ officially ตรวจสอบผลการวิจัยเหล่านี้ Seim และ Spates ที่ระบุ "ส่วนจริงกลัว 'อักเสบ' เหล่านี้ไม่สามารถเข้าถึงผ่านการศึกษานี้...ดังนั้น จึงเป็นไปได้ว่า ความชุกของความกลัวเหล่านี้อาจจะสูงกว่าที่แนะนำ figures ปัจจุบัน" (p52) . เป็นไปได้มากว่า specific phobias เช่นกลัวความมืดอาจจะค่อนข้างแพร่หลายในวิทยาเขตวิทยาลัย และที่นักเรียนอาจทรมานจากอาการเหล่านี้ในระดับสูงของความรุนแรง มันอาจจะว่า กลัวไม่มืดที่เห็นในเด็กอาจมีเปลี่ยนเป็นความกลัวที่ยิ่งมืดในผู้ใหญ่ ผู้ใหญ่อาจจะกลัวมืดบนพื้นฐานที่ว่า มันสามารถทำให้พวกเขามีความเสี่ยงสูงสำหรับ victimization ความกลัวนี้ victimization อาจทำให้คนมีน้อยน่าจะมีส่วนร่วมในกิจกรรมที่เกิดขึ้นในช่วงเย็นจะเป็นสีเข้ม (Caiazza, 2005) ความคิดของสิ่งที่อาจเกิดขึ้นในเวลากลางคืน evokes ระดับสูงของความกลัวในแต่ละบุคคล (Nasar & Jones, 1997) ประมาณ 40% ของคนอเมริกันอ้างว่า พวกเขาจะกลัวที่จะเดินได้ภายใน 1 ไมล์ของบ้านของพวกเขาในเวลากลางคืน (Berke, 1994) คนเชื่อว่า แม้ว่าพวกเขาจะกลัวเมื่ออันตรายไม่อยู่ ปฏิกิริยาของพวกเขาอาจบันทึกถ้าเคยมีสถานการณ์ที่คุกคามอยู่ (Nasar & Jones, 1997) Nasar และโจนส์ตรวจสอบวิธีด้านการสอดแนม การซ่อนสถาน และจุดมืดมีผลกระทบอย่างไรคนดูกลัวอาชญากรรมในมืด ในการศึกษา ผู้เรียนรวมกลุ่มเล็กของนักเรียนหญิงที่ถูกขอให้เดินไปรอบ ๆ วิทยาเขตวิทยาลัยขณะบันทึกถึงแง่มุมที่แตกต่างของสิ่งแวดล้อมผลกระทบของระดับของความกลัว นักวิจัยพบว่า ผู้เข้าร่วมรู้สึกว่าลดลงความปลอดภัยมีสิ่งอำนวยความสะดวกให้ซ่อนในมืดเช่นพุ่มหรือจอดรถคนอื่น ๆ ในชนิดของสภาพภูมิอากาศ เป็นคนแปลกหน้าใกล้ถึงสามารถสร้างระดับของความกลัวในใจ อย่างไรก็ตาม ไม่จำเป็นสำหรับคนที่เห็นคนแปลกหน้า ความรู้ที่คนแปลกหน้าอาจจะไม่เพียงพอที่จะก่อให้เกิดความหวาดกลัว (Nasar & Jones, 1997) ผู้หญิงมีแนวโน้มมากกว่าผู้ชายจะดูตัวเองมีความสูงของการตกเป็นเหยื่อ (Caiazza, 2005 Fetchenhauer & Buunk, 2005) นี้เป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้หญิงอายุน้อยกว่า (Jackson, 2009 Nasar & Jones, 1997) ผู้หญิงกลัวอาชญากรรมเพิ่มมากขึ้นแม้ว่า ในความเป็นจริง มักน้อยเหยื่ออาชญากรรมรุนแรง (Fetchenhauer & Buunk, 2005) อย่างไรก็ตาม victimization เพศยังรายงานในระดับสูง ตัวอย่าง 50% ของผู้หญิงที่เรียนวิทยาลัยรายงานการรุกรานทางเพศบางประการ และ 25% ของประชากรที่รายงานการเสร็จสมบูรณ์ หรือพยายามข่มขืน (Fisher คัลเลน และ Turner, 2000 Koss, Gidycz, & Wisniewski, 1987) มันเป็นไปได้ที่ ด้วยเหตุนี้ ผู้หญิงรู้สึกว่าจะไม่สามารถปกป้องตัวเองว่าพวกเขาจะ โจมตี (Jackson, 2009) ยังมีการแสดงผู้หญิงกลัวผู้อื่นเรื่อง victimization (Rader & Cossman, 2011)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Nyctophobia:
กลัวความมืดความหวาดกลัวที่เฉพาะเจาะจงเป็นกลัวไม่มีเหตุผลที่รุนแรงของการกระตุ้นเอ็ดสายระบุโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ส่งผลให้เกิดอาการวิตกกังวลความทุกข์และการหลีกเลี่ยงความสมัครใจ(Flatt & King, 2010) โรคคระบุไว้เป็นครั้งที่สามที่พบมากที่สุดของความผิดปกติทางจิตทั้งหมด 10-12% ของบุคคลที่จะได้สัมผัสอย่างน้อยหนึ่งความหวาดกลัวตลอดชีวิต (Adler และคุกขุนนาง 2011) โรคที่พบบ่อย ได้แก่ ความกลัวของการพูดในที่สาธารณะการประชุมคนใหม่ความสูง speci สัตว์สาย C, พื้นที่แน่นฉีดและ / หรือเลือดและบางแง่มุมของธรรมชาติ (เมลท์ et al, 2008;. & Seim Spates 2010) เหล่านี้ความวิตกกังวลขี้อาจจะรุนแรงมากพอที่จะนำไปสู่ไฟลาดเทนัยสำคัญทางสังคมและปัญหาที่เกี่ยวข้องกับการทำงาน (Adler และคุกขุนนาง 2011) ประมาณ 8 ถึง 10% ของคนหนุ่มสาวที่ต้องทนทุกข์ทรมานจากอาการที่ทำให้เกิดปัญหาในชีวิตประจำวันของพวกเขาและประสิทธิภาพของโรงเรียน (Flatt & King, 2010) การศึกษาจำนวนมากได้แสดงให้เห็นว่ามนุษย์กลัวความมืด (Berk 2011. Grillion et al, 1997; คิง Muris และ Ollendick 2005; เมลท์ et al, 2008;. Nasar และโจนส์, 1997) การขาดชนิดของสิ่งเร้าภาพใด ๆ เพิ่มความวิตกกังวลความไม่แน่นอนและความตึงเครียดในคน (Grillon et al., 1997) Chil-ลูกที่มีความเสี่ยงมากขึ้นสำหรับความกลัวนี้ (Grillon et al., 1997) กลัวความมืดเป็นเรื่องธรรมดาในเด็กและถือว่าเป็นตอบสนองปกติในระหว่างการพัฒนา-ment (กิ่ง et al, 2005;. เมลท์ et al, 2008). ความมืดอำนวยความสะดวกในการตอบสนองความตกใจในสมองที่ช่วยเพิ่มความวิตกกังวล (Grillon et al., 1997) สมองเป็นสายการ "สะดุ้งแรกและถามคำถามต่อมา" (Begley, 2007, น. 2) เวลาส่วนใหญ่ของความกลัวนี้เป็นช่วงเวลาสั้น ๆ แต่ในบางกรณีความกลัวจะมีปัญหามาก มันยังคงมีอยู่ตลอดทั้งสามารถพัฒนาและเสริมสร้างขนาด (กิ่ง et al., 2005) ยังเป็นสิ่งสำคัญในการตรวจสอบการเพาะเลี้ยงเพื่อที่จะเข้าใจวิธีการที่ความมืดสามารถส่งผลกระทบต่อของบุคคล ผลกระทบของนิทานพื้นบ้านและเรื่องราวที่มีบทบาทสำคัญในการพัฒนาของประชาชน (Bhugra 2006) ความคิดของการเล่าเรื่องนี้จะนำไปสู่การก่อตัวของหมดสติโดยรวมที่สามารถช่วยในการอธิบายความกลัวว่าสามารถมองเห็นได้ทั่วทุกมุมโลก (Bhugra 2006) มีการศึกษาแสดงให้เห็นว่าความแตกต่างของเชื้อชาติและวัฒนธรรมที่มีผลต่อความกลัวคระบุไว้และไม่ทุกคนแสดงความกลัวในลักษณะเดียวกัน (เมลท์ et al., 2008) การศึกษาพบว่าเด็กที่มาจากตะวันออกกลางและหมู่เกาะอินเดียตะวันตกแสดงอัตราที่สูงมากของความกลัวความมืดกว่าเด็กอเมริกันสีขาวมากที่สุด (เมลท์ et al., 2008) (. เมลท์ et al, 2008).
เหตุผลนี้อาจเป็นไปได้ว่าเด็กที่อยู่ในวัฒนธรรมที่ไม่ส่งเสริมให้ปัจเจกอาจกลัวในรูปแบบที่ง่ายกว่าเด็กที่อยู่ในสภาพแวดล้อมที่มีความเป็นปัจเจกมากความมืด: ความกลัวสมจริงเด็กพัฒนาความกลัวบางอย่างในการตอบสนองต่อ s peci สายค จุดในการพัฒนาของพวกเขาเนื่องจากปัจจัย ENVI-ด้านสิ่งแวดล้อมที่อาจจะไม่เป็นจริงหรือมีเหตุผล เด็กในมืออื่น ๆ ที่มีแนวโน้มที่จะมีความกลัวที่สมจริงมากขึ้น (เมลท์ et al., 2008) ในประชากรผู้ใหญ่ความถี่ของโรคคระบุไว้นี้เชื่อกันว่าจะค่อนข้างสูง (Seim และ Spates 2010) ประมาณระหว่าง 11 และ 12% ของผู้ชายและผู้หญิงจะทนชนิดของอาการขี้บางที่บางครั้งในชีวิตของพวกเขา (Seim และ Spates 2010) แต่มีหลักฐานเพียงเล็กน้อยคุยชุกของความกลัวคระบุไว้ในบุคคลที่วิทยาลัยอายุ (Seim และ Spates 2010) แอดเลอร์และคุกขุนนาง (2011) พบว่าประมาณหนึ่งในสามของบุคคลที่วิทยาลัยวัยทุกข์ทรมานจากการมีนัยสำคัญลาดเท speci สายคขี้ symptoms.Seim และ Spates (2010) ยังพบว่าตัวอย่างของนักศึกษาที่มีอาการขี้ของแมงมุม (38%) ของประชาชน พูด (31%) งู (22%), ความสูง (18%) และการฉีด (16%) มันเป็นอย่าง POS-ได้นั่นคือความกลัวเหล่านี้จะมีผลต่อประสิทธิภาพการทำงานของนักเรียนในการศึกษาของพวกเขาและชีวิตทางสังคม (Seim และ Spates 2010) Seim และ Spates (2010) พบว่า 18.6% ของกลุ่มตัวอย่างของพวกเขาอ้างว่าพวกเขามีความกลัวที่ไม่ได้รับการแก้ไขอย่างเป็นทางการในการสำรวจและ 1.4% ของพวกเขากล่าวว่าพวกเขามีความกลัวของมืด อย่างไรก็ตามนักวิจัยไม่ได้ของ fi ทางการตรวจสอบการค้นพบนี้ Seim และ Spates ระบุว่า "ความชุกที่แท้จริงของความกลัวเหล่านี้ 'ผิดปกติ' ไม่สามารถเข้าถึงได้ผ่านการศึกษาครั้งนี้ . . จึงเป็นไปได้ว่าความชุกของบางส่วนของความกลัวเหล่านี้อาจจะสูงกว่า gures สายปัจจุบันแนะนำ "(พี. 52) มันเป็นไปได้มากที่โรคคระบุไว้เช่นความกลัวความมืดอาจจะค่อนข้างแพร่หลายในมหาวิทยาลัยและที่นักเรียนอาจได้รับจากอาการเหล่านี้ที่อยู่ในระดับสูงของ severity.It อาจเป็นได้ว่ากลัวไม่สมจริงความมืดที่เห็นในเด็ก อาจจะกลายเป็นความกลัวที่สมจริงมากขึ้นความมืดในผู้ใหญ่ ผู้ใหญ่อาจจะกลัวความมืดบนพื้นฐานที่ว่ามันอาจจะทำให้พวกเขามีความเสี่ยงที่สูงขึ้นสำหรับการตกเป็นเหยื่อ ความกลัวของการตกเป็นเหยื่อซึ่งอาจทำให้คนที่จะมีโอกาสน้อยที่จะมีส่วนร่วมในกิจกรรมที่เกิดขึ้นในช่วงเย็นเมื่ออยู่ในที่มืด (Caiazza 2005) คิดในสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้นในเวลากลางคืนกระตุ้นระดับสูงของความกลัวในบุคคล (Nasar และโจนส์ 1997) .Roughly 40% ของชาวอเมริกันอ้างว่าพวกเขาจะต้องกลัวที่จะเดินภายใน 1 ไมล์ของบ้านของพวกเขาในเวลากลางคืน (Berke, 1994) คนเชื่อว่าแม้ว่าพวกเขาจะกลัวเมื่อไม่มีอันตรายเป็นปัจจุบันปฏิกิริยาของพวกเขาอาจจะช่วยพวกเขาถ้ามีเคยมีสถานการณ์ที่เป็นภัยคุกคามที่มีอยู่ (Nasar และโจนส์, 1997) Nasar โจนส์และวิธีการตรวจสอบลักษณะของการปกปิดซ่อนสถานที่และจุดด่างดำที่มีผลกระทบต่อวิธีการที่คนดูกลัวของอาชญากรรมในที่มืด ในการศึกษาของพวกเขาเข้าร่วมการรวมกลุ่มเล็ก ๆ ของนักศึกษาหญิงที่ถูกถามในการเดินไปรอบ ๆ มหาวิทยาลัยวิทยาลัยด้วยวาจาในขณะที่วิธีการบันทึกลักษณะที่แตกต่างของสภาพแวดล้อมของพวกเขาได้รับผลกระทบในระดับของความกลัว นักวิจัยพบว่าผู้เข้าร่วมรู้สึกความรู้สึกที่ลดลงของความปลอดภัยเมื่อมีสถานที่มากมายสำหรับคนอื่น ๆ ที่จะซ่อนตัวอยู่ในที่มืดเช่นพุ่มไม้หรือรถยนต์ที่จอดอยู่ ในประเภทของสภาพภูมิอากาศนี้เป็นคนแปลกหน้าเข้าใกล้สามารถผลิตได้ในระดับหนึ่งของความกลัวในคนอื่น แต่ก็ไม่จำเป็นสำหรับคนที่จะเห็นคนแปลกหน้า ความรู้ที่คนแปลกหน้าอาจจะมีก็เพียงพอที่จะทำให้เกิดความกลัว (Nasar และโจนส์, 1997) ผู้หญิงมีแนวโน้มมากกว่าผู้ชายที่จะเห็นตัวเองว่ามีความน่าจะเป็นที่สูงขึ้นของการตกเป็นเหยื่อ (Caiazza 2005; & Fetchenhauer Buunk 2005) นี่คือความจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้หญิงที่อายุน้อยกว่า (แจ็คสัน 2009; Nasar และโจนส์, 1997) ผู้หญิงกลัวอาชญากรรมมากขึ้นแม้ว่าในความเป็นจริงพวกเขามีน้อยมักจะตกเป็นเหยื่อของอาชญากรรมรุนแรง (Fetchenhauer และ Buunk 2005) อย่างไรก็ตามการตกเป็นเหยื่อทางเพศยังคงมีการรายงานในระดับสูง ยกตัวอย่างเช่น 50% ของผู้หญิงที่เรียนวิทยาลัยรายงานชนิดของการรุกรานทางเพศบางและ 25% ของประชากรที่รายงานพยายามข่มขืนหรือเสร็จสิ้น (ฟิชเชอร์, คัลเลนและเทอร์เนอ 2000 Koss, Gidycz และ Wisniewski, 1987) มันเป็นไปได้ว่าเพราะเหตุนี้ผู้หญิงรู้สึกว่าพวกเขาจะไม่สามารถที่จะปกป้องตัวเองถ้าพวกเขาจะถูกโจมตี (แจ็คสัน, 2009) ผู้หญิงยังได้รับการแสดงให้เห็นถึงความกลัวสำหรับคนอื่น ๆ ในเรื่องการตกเป็นเหยื่อ (ค่อนข้าง & Cossman 2011)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

nyctophobia : กลัวความมืด
โรคกลัวเฉพาะอย่างไร้เหตุผล กลัว โดยเฉพาะ identi จึงเอ็ดกระตุ้นเศรษฐกิจที่มีผลในอาการ ความวิตกกังวล ความทุกข์ และการหลบหลีก ( แฟล็ต&กษัตริย์ , 2010 ) กาจึง C phobias เป็นที่สามที่พบมากที่สุดของความผิดปกติทางจิต ; 10 ถึง 12 % ของแต่ละบุคคลจะพบอย่างน้อยหนึ่งกลัวตลอดชีวิต ( Adler &ปรุงอาหารขุนนาง , 2011 )โรคที่พบบ่อย ได้แก่ ความกลัวของการพูดในที่สาธารณะ , พบปะผู้คน , New Heights , กาจึง C สัตว์เป็นคับ คืนหรือเช้ามืด และ / หรือ เลือด และบางแง่มุมของธรรมชาติ ( Meltzer et al . , 2008 ; seim & spates , 2010 ) ความวิตกกังวลของเหล่านี้สามารถเป็นรุนแรงพอที่จะทำให้ signi จึงไม่สามารถปัญหาทางสังคมและการทำงานที่เกี่ยวข้องกับ ( Adler &ปรุงอาหารขุนนาง , 2011 )ประมาณ 8 ถึง 10 % ของหนุ่มคนทุกข์ทรมานจากอาการที่กั้นในชีวิตประจำวัน และการแสดงของโรงเรียน ( แฟล็ต&กษัตริย์ , 2010 ) การศึกษาจำนวนมากได้แสดงให้เห็นว่ามนุษย์กลัวความมืด ( Berk , 2011 ; grillion et al . , 1997 ; กษัตริย์มูริส& ollendick , 2005 ; Meltzer et al . , 2008 ; &นาซาโจนส์ , 1997 ) การขาดของชนิดใด ๆของภาพกระตุ้นเพิ่มความกังวล ความไม่มั่นใจและความตึงเครียดในคน ( grillon et al . , 1997 ) ชิลมากขึ้นมีความเสี่ยงมากกว่าความกลัวนี้ ( grillon et al . , 1997 ) กลัวความมืด พบบ่อยในเด็ก และถือว่าเป็นปกติการตอบสนองในระหว่างพัฒนา ment ( King et al . , 2005 ; Meltzer et al . , 2008 ) ความมืดทำให้สะดุ้งตอบสนองในสมองที่เพิ่มขึ้นความกังวล ( grillon et al . , 1997 )สมองเป็นสาย " สะดุ้งก่อนถามทีหลัง " ( เบ็กลีย์ , 2550 , หน้า 2 ) เวลาส่วนใหญ่ของความกลัวนี้เป็นเพียงช่วงสั้น ๆ แต่ในบางกรณี ความกลัวเป็นปัญหามาก มันสามารถคงอยู่ตลอดการพัฒนาและเสริมสร้างในขนาด ( King et al . , 2005 ) ยังเป็นสิ่งสำคัญที่จะตรวจสอบวัฒนธรรมเพื่ออย่างเต็มที่เข้าใจวิธีการความมืดสามารถส่งผลกระทบต่อเอกบุคคล - vidual .ผลกระทบของนิทานพื้นบ้าน และนิทานมีบทบาทสำคัญในการพัฒนาคน ( bhugra , 2006 ) ความคิดของการเล่าเรื่องนี้สามารถนำไปสู่การก่อตัวของจิตไร้สำนึกร่วมที่สามารถช่วยในการอธิบายว่า กลัวจะเห็นได้ทั่วโลก ( bhugra , 2006 ) การศึกษาพบว่าชาติพันธุ์และความแตกต่างทางวัฒนธรรมจะมีผลต่อกาจึง C กลัวและคนทั้งหมดไม่แสดงความกลัวแบบเดียวกัน ( Meltzer et al . , 2008 ) การศึกษาหนึ่งพบว่า เด็กๆ จากตะวันออกกลางและอินเดียตะวันตกแสดงอัตราที่สูงมากของความกลัวที่มืดกว่าสีขาวมากที่สุด เด็กอเมริกัน ( Meltzer et al . , 2008 )เหตุผลนี้อาจเป็นเด็กในวัฒนธรรมที่ไม่ส่งเสริมให้ปัจเจกอาจก่อให้เกิดความกลัวง่ายกว่าเด็กในสภาพแวดล้อมที่เป็นปัจเจก ( Meltzer et al . , 2008 ) .

กลัวความมืด : เป็นเด็กมีเหตุผลพัฒนาบางความกลัวในการตอบสนองด้วย
peci จึง C จุดในการพัฒนาของพวกเขาเนื่องจากปัจจัย ronmental Envi ซึ่งอาจจะมีเหตุผลหรือไม่มีเหตุผล . เด็กเก่าบนมืออื่น ๆที่มักจะมีความกลัวมีเหตุผลมากขึ้น ( Meltzer et al . , 2008 ) ในประชากรผู้ใหญ่ ความถี่ของกาจึง C phobias คือเชื่อว่าจะค่อนข้างสูง ( ไซม์& spates , 2010 ) ประมาณระหว่าง 11 และ 12 % ของผู้หญิงและผู้ชายจะทนบางชนิดของอาการของได้ตลอดเวลาในชีวิตของพวกเขาบาง ( ไซม์& spates , 2010 ) อย่างไรก็ตามมีหลักฐานเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับความชุกของกาจึง C กลัวอายุวิทยาลัยบุคคล ( ไซม์& spates , 2010 ) แอดเลอร์และปรุงอาหารขุนนาง ( 2011 ) พบว่าประมาณ 1 ใน 3 ของวิทยาลัยอายุบุคคลประสบจาก signi จึงไม่สามารถกาจึง C ของอาการ ไซม์ และ spates ( 2010 ) พบว่า จำนวนนักศึกษาที่มีอาการเป็นโรคกลัวแมงมุม ( 38 % ) , พูดในที่สาธารณะ ( 31% ) งู ( 22% )ความสูง ( 18% ) , และการฉีด ( 16% ) มันเป็น POS ทั้งนั้นที่ความกลัวเหล่านี้สามารถส่งผลกระทบต่อความสามารถของนักศึกษาในการศึกษาสังคมและชีวิตของพวกเขา ( ไซม์& spates , 2010 ) ไซม์ และ spates ( 2010 ) พบว่า ร้อยละ 18.6 ตัวอย่างของพวกเขาอ้างว่าพวกเขามีความกลัวที่ไม่เป็นทางการให้ความสนใจในการสำรวจ และ 1.4% ของพวกเขากล่าวว่าพวกเขามีความกลัวของความมืด อย่างไรก็ตามนักวิจัยไม่ได้ของ cially จึงตรวจสอบพบเหล่านี้ ไซม์ และ spates กล่าวว่า " ภาวะที่แท้จริงของความกลัวเหล่านี้ ' ผิดปกติ ' ไม่สามารถเข้าถึงได้ผ่านการศึกษา . . . . . . . ดังนั้น เป็นไปได้ว่า ความชุกของบางส่วนของความกลัวเหล่านี้อาจจะสูงกว่าปัจจุบัน gures จึงแนะนำ " ( P .
52 )มันเป็นไปได้มากที่กาจึง C phobias เช่น กลัวความมืดอาจจะค่อนข้างแพร่หลายในวิทยาเขตวิทยาลัยและนักเรียนอาจประสบจากอาการเหล่านี้ในระดับสูงของความรุนแรง มันอาจเป็นว่า กลัวไม่สมจริงของความมืดที่เห็นได้ในเด็กอาจจะกลายเป็นความกลัวที่สมจริงมากขึ้นของความมืด ผู้ใหญ่ผู้ใหญ่อาจจะกลัวความมืดบนพื้นฐานที่อาจทำให้พวกเขาที่มีความเสี่ยงที่สูงขึ้นสำหรับเหยื่อ . ความกลัวของเหยื่ออาจทำให้ผู้คนมีโอกาสน้อยที่จะมีส่วนร่วมในกิจกรรมต่างๆ ที่เกิดขึ้นในช่วงเย็นเมื่ออยู่ในที่มืด ( caiazza , 2005 ) ความคิดของสิ่งที่อาจเกิดขึ้นในเวลากลางคืนที่มีระดับที่สูงขึ้นของความกลัวในบุคคล ( นาซา&โจนส์ , 1997 )ประมาณ 40% ของชาวอเมริกันที่อ้างว่าพวกเขาจะกลัวที่จะเดินในรัศมี 1 ไมล์จากบ้านของพวกเขาในเวลากลางคืน ( เบิร์ก , 1994 ) หลายคนเชื่อว่า แม้ว่าพวกเขาจะกลัวว่าเมื่อไม่มีอันตรายเป็นปัจจุบัน ปฏิกิริยาของพวกเขาอาจจะช่วยได้ถ้าเคยมีสถานการณ์ที่คุกคามอยู่ ( นาซา&โจนส์ , 1997 ) นาซา และโจนส์ ตรวจสอบวิธีการด้านการปกปิด ซ่อนอยู่ที่