This study employed a single-subjec

This study employed a single-subject, multiple-baseline across groups of participants design. In a multiple baseline design there are three or more concurrent baselines and subsequent sequential staggered introductions of the independent variable across baselines. Thus, each tier of participants is introduced to the independent variable in staggered fashion. Each participant, or in this case each group of participants acts as their own control through the manipulation of the independent variable across the tiers. (Gast and Ledford, 2010). While data were collected for each individual student, the unit of analysis focused on the groups’ performance (Kratochwill et al., 2010). Thus, the results were presented both as individual data and group averages. A multiple-baseline design is an appropriate tool for measuring the behavior of a group of participants while still tracking and evaluating individual behaviors.
Due to the use of multiple-choice selection to measure student’s behaviors, high variability in baseline was expected. Since stability of baseline commonly used to guide the decision about entering the treatment phase could not be established, regulated randomization procedures were used to determine when each tier would be introduced to the independent variable. Regulated randomization involves two phases of randomization, namely (1) the random assignment of tiers to the order in which they will enter the treatment phase of the intervention, and (2) the random assignment of the points at which intervention is to be introduced to each tier (Koehler and Levin, 1998). Randomly assigning entrance into treatment can offset validity threats such as history and maturation (Kratochwill et al., 2010). Additionally, Gast (2010) stated that randomized entrance into the treatment phase may be considered if it is anticipated that participants in early tiers may take so long to reach stabilization that later tier participants spend an exceedingly long time in baseline. Entrance points to the treatment phases in the current study were randomly selected from two possible entry points for each tier. Entrance into the treatment phase for the first tier of letter-sound correspondence was randomly selected from one of two possible sessions (Session 6 or 7). Subsequent tiers were likewise randomly selected from one of two possible sessions as follows: tier two (Session 9 or 10), tier three (Session 12 or 13), and tier four (Session 14 or 15) respectively.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษานี้ใช้เดี่ยวเรื่อง หลายหลักในกลุ่มของผู้เข้าร่วมออกแบบ ในการออกแบบพื้นฐานหลาย มี น้อย 3 เส้นพร้อมกัน และต่อมาตามลำดับแปรผันบทนำตัวแปรอิสระทั้งเส้น ดังนั้น แต่ละระดับของผู้เข้าร่วมจะนำไปสู่ตัวแปรอิสระในแฟชั่นที่เหลื่อมกัน ผู้เข้าร่วม หรือในกรณีนี้ แต่ละกลุ่มของผู้เรียนที่ทำหน้าที่เป็นควบคุมตนเองผ่านการจัดการของตัวแปรอิสระในระดับที่ (Gast และ Ledford, 2010) ในขณะที่ข้อมูลถูกรวบรวมสำหรับนักเรียนแต่ละบุคคล หน่วยวิเคราะห์เน้นประสิทธิภาพการทำงานของกลุ่ม (Kratochwill et al. 2010) ดังนั้น ผลการนำเสนอทั้งสองเป็นข้อมูลส่วนบุคคล และค่าเฉลี่ยของกลุ่ม แบบหลายหลักเป็นเครื่องมือเหมาะสมสำหรับการวัดการทำงานของกลุ่มผู้เข้าร่วมในขณะที่ยังคงการติดตาม และประเมินพฤติกรรมเนื่องจากการใช้ตัวเลือกปรนัยเพื่อวัดพฤติกรรมของนักเรียน ความแปรปรวนสูงในพื้นฐานถูกคาดไว้ เนื่องจากไม่สามารถสร้างความมั่นคงของพื้นฐานที่นิยมใช้ในการแนะนำการตัดสินใจเกี่ยวกับการป้อนขั้นตอนการรักษา ขั้นตอนสุ่มควบคุมถูกใช้เพื่อกำหนดว่าเมื่อแต่ละชั้นจะนำตัวแปรอิสระ ควบคุมสุ่มสองขั้นตอนของการสุ่ม คือ (1) การกำหนดแบบสุ่มระดับไปยังใบสั่งที่พวกเขาจะเข้าสู่ขั้นตอนการรักษาของการแทรกแซง และ (2) การกำหนดจุดที่จะนำไปแต่ละชั้น (Koehler และเลวิน 1998) การแทรกแซงแบบสุ่มที่เกี่ยวข้องกับ กำหนดเข้าไปรักษาแบบสุ่มสามารถชดเชยภัยคุกคามมีผลบังคับใช้เช่นประวัติและการเจริญเติบโต (Kratochwill et al. 2010) นอกจากนี้ Gast (2010) ระบุว่า สุ่มการเข้าขั้นตอนการรักษาอาจจะถือว่าถ้าเป็นที่คาดหวังว่า ผู้เข้าร่วมในชั้นต้นอาจใช้เวลานาน มาก ถึงเสถียรภาพที่คนชั้นหลังใช้เป็นเวลานานเหลือเกินในพื้นฐาน จุดทางเข้าเพื่อรักษาระยะในการศึกษาปัจจุบันถูกสุ่มเลือกจากจุดเข้าไปได้สองสำหรับแต่ละระดับ เข้าสู่ขั้นตอนการรักษาสำหรับระดับแรกของการติดต่อจดหมายเสียงถูกสุ่มเลือกจากหนึ่งในสองช่วงได้ (เซสชัน 6 หรือ 7) ชั้นต่อมาได้ทำนองเดียวกันสุ่มเลือกจากหนึ่งในสองช่วงได้ดัง: เทียร์ (เซสชัน 9 หรือ 10), สองชั้นสาม (เซสชัน 12 หรือ 13), และชั้นที่สี่ (เซสชัน 14 หรือ 15) ตามลำดับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาครั้งนี้ลูกจ้างเดียวเรื่องหลายพื้นฐานในกลุ่มของการออกแบบเข้าร่วม ในการออกแบบพื้นฐานหลายมีสามหรือมากกว่าเส้นเขตแดนพร้อมกันและต่อมาการเปิดตัวเซลำดับของตัวแปรอิสระทั่วเส้นเขตแดน ดังนั้นชั้นของผู้เข้าร่วมแต่ละคนจะแนะนำให้รู้จักกับตัวแปรอิสระในแฟชั่นเซ เข้าร่วมแต่ละคนหรือในกรณีนี้ในแต่ละกลุ่มของผู้เข้าร่วมทำหน้าที่เป็นตัวควบคุมของตัวเองผ่านการจัดการของตัวแปรอิสระทั่วชั้นที่ (Gast และ Ledford 2010) ในขณะที่การเก็บรวบรวมข้อมูลสำหรับนักเรียนแต่ละหน่วยในการวิเคราะห์มุ่งเน้นไปที่ผลการดำเนินงานของกลุ่ม (Kratochwill et al., 2010) ดังนั้นผลที่ได้มีการนำเสนอข้อมูลทั้งเป็นรายบุคคลและค่าเฉลี่ยของกลุ่ม การออกแบบหลายพื้นฐานเป็นเครื่องมือที่เหมาะสมสำหรับการวัดพฤติกรรมของกลุ่มผู้เข้าร่วมขณะที่ยังคงติดตามและประเมินผลพฤติกรรมของแต่ละบุคคลที่.
เนื่องจากการใช้ตัวเลือกหลายทางเลือกในการวัดพฤติกรรมของนักเรียน, ความแปรปรวนสูงในพื้นฐานที่คาดว่า ตั้งแต่ความมั่นคงของพื้นฐานที่ใช้กันทั่วไปเพื่อเป็นแนวทางในการตัดสินใจเกี่ยวกับการป้อนขั้นตอนการรักษาไม่สามารถจัดตั้งวิธีการสุ่มควบคุมถูกนำมาใช้เพื่อตรวจสอบเมื่อแต่ละชั้นจะได้รับการแนะนำให้รู้จักกับตัวแปรอิสระ ควบคุมการสุ่มเกี่ยวข้องกับสองขั้นตอนของการสุ่มคือ (1) การกำหนดแบบสุ่มของชั้นการสั่งซื้อสินค้าที่พวกเขาจะเข้าสู่ขั้นตอนการรักษาของการแทรกแซงและ (2) การกำหนดแบบสุ่มของจุดที่แทรกแซงจะได้รับการแนะนำให้รู้จักกับ แต่ละชั้น (ซานโตสและเลวิน, 1998) สุ่มกำหนดเข้าสู่การรักษาที่สามารถชดเชยภัยคุกคามความถูกต้องเช่นประวัติและการเจริญเติบโต (Kratochwill et al., 2010) นอกจากนี้ Gast (2010) ระบุว่าทางเข้าสุ่มเข้าสู่ขั้นตอนการรักษาอาจมีการพิจารณาว่ามันเป็นที่คาดว่าผู้เข้าร่วมในชั้นต้นอาจใช้เวลานานมากในการเข้าถึงการรักษาเสถียรภาพว่าผู้เข้าร่วมชั้นในภายหลังใช้เวลานานเหลือเกินในพื้นฐาน จุดเข้าสู่ขั้นตอนการรักษาในการศึกษาในปัจจุบันได้รับการสุ่มเลือกจากสองจุดรายการที่เป็นไปได้สำหรับแต่ละชั้น เข้าสู่ขั้นตอนการรักษาสำหรับชั้นแรกของการติดต่อจดหมายเสียงได้รับการสุ่มเลือกจากหนึ่งในสองช่วงที่เป็นไปได้ (เซสชันที่ 6 หรือ 7) ชั้นตามมาเช่นเดียวกันสุ่มเลือกจากหนึ่งในสองช่วงที่เป็นไปได้ดังนี้ชั้นที่สอง (เซสชันที่ 9 หรือ 10) ชั้นสาม (เซสชันที่ 12 หรือ 13) และเงินกองทุนชั้นที่สี่ (เซสชันที่ 14 หรือ 15) ตามลำดับ