conformed to these zones, while 40%

conformed to these zones, while 40% of them stood too close to
the robot, suggesting that they did not perceive the robot as a
social actor. They also found that participants’ personality
affected their distance from the robot; those who were more
proactive maintained a larger distance between themselves and the
robot. Takayama and Pantofaru [22] studied how a robot’s gaze
behavior and participant characteristics affected how comfortable
participants rated the distance the robot maintained with them.
Their results showed an interaction between participant gender
and the effect of robot’s gaze in participants’ distance from the
robot. Females were comfortable with a larger distance when the
robot looked toward their faces then they were when the robot
looked toward their legs, while males rated a smaller distance as
comfortable when the robot looked toward their faces then they
did when it looked at their legs. They also found that participants
who had prior experience with robots and those who owned pets
were more comfortable with smaller distances than others.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามโซนเหล่านี้ ในขณะที่ 40% ของพวกเขายืนเกินไปใกล้กับ
หุ่นยนต์ แนะนำที่ พวกเขาไม่ได้สังเกตหุ่นยนต์เป็นการ
นักสังคม พวกเขาพบคนที่บุคลิกภาพ
ผลระยะที่ห่างจากหุ่นยนต์ คนที่ไม่มีเพิ่มเติม
พักใหญ่ระหว่างตัวเองรักษาเชิงรุกและ
หุ่นยนต์ ทาคายามะและ Pantofaru [22] ศึกษาวิธีการของหุ่นยนต์มอง
ลักษณะการทำงานและผู้เข้าร่วมได้รับผลกระทบว่าสบาย
ร่วมคะแนนห่างจากหุ่นยนต์ที่รักษาด้วย
ผลลัพธ์แสดงให้เห็นว่าการโต้ตอบระหว่างผู้เข้าร่วมเพศ
และผลของสายตาของหุ่นยนต์ในคนระยะ
หุ่นยนต์ หญิงสวย มีขนาดใหญ่ห่างจากที่พักเมื่อการ
หุ่นยนต์มองไปทางใบหน้าของพวกเขา แล้วพวกเขาเมื่อหุ่นยนต์
มองขึ้นไปบนขาของพวกเขา ในขณะที่ชายได้คะแนนห่างจากขนาดเล็กเป็น
สบายเมื่อหุ่นยนต์มองไปทางใบหน้าของพวกเขาแล้วพวกเขา
เมื่อมันมองที่ขาของพวกเขา พวกเขายังพบว่าผู้เรียน
ใครมีประสบการณ์ก่อนหน้านี้กับหุ่นยนต์และผู้ที่เป็นเจ้าของสัตว์เลี้ยง
ได้สะดวกสบายมากขึ้นกับระยะทางที่น้อยกว่าผู้อื่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สอดคล้องกับโซนเหล่านี้ในขณะที่ 40% ของพวกเขายืนอยู่ใกล้เกินไป
หุ่นยนต์บอกว่าพวกเขาไม่ได้รับรู้ว่าหุ่นยนต์เป็น
นักแสดงทางสังคม นอกจากนี้ยังพบว่าบุคลิกภาพของผู้เข้าร่วม
ได้รับผลกระทบเป็นระยะทางของพวกเขาจากหุ่นยนต์; ผู้ที่มีมากขึ้น
ในเชิงรุกยังคงเป็นระยะทางขนาดใหญ่ระหว่างตัวเองและ
หุ่นยนต์ ทาคายามะและ Pantofaru [22] ศึกษาวิธีการจ้องมองของหุ่นยนต์
พฤติกรรมและการมีส่วนร่วมได้รับผลกระทบลักษณะวิธีสะดวกสบาย
ผู้เข้าร่วมรับการประเมินระยะทางที่หุ่นยนต์เก็บรักษาไว้กับพวกเขา
ผลของพวกเขาแสดงให้เห็นว่าการมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างเพศผู้เข้าร่วม
และผลกระทบของการจ้องมองของหุ่นยนต์ในระยะทางของผู้เข้าร่วมจาก
หุ่นยนต์ เพศหญิงมีความสะดวกสบายด้วยระยะทางขนาดใหญ่เมื่อ
หุ่นยนต์มองไปที่ใบหน้าของพวกเขาแล้วพวกเขาเมื่อหุ่นยนต์ที่
มองไปทางขาของพวกเขาในขณะที่เพศชายนิยมเป็นระยะทางขนาดเล็กที่
สะดวกสบายเมื่อหุ่นยนต์ที่มองไปทางใบหน้าของพวกเขาแล้วพวกเขา
ได้เมื่อมันมองไปที่ขาของพวกเขา นอกจากนี้ยังพบว่าผู้เข้าร่วม
ที่มีประสบการณ์ก่อนกับหุ่นยนต์และผู้ที่เป็นเจ้าของสัตว์เลี้ยงที่
มีความสะดวกสบายมากขึ้นด้วยระยะทางขนาดเล็กกว่าคนอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สอดคล้องกับโซนนี้ ขณะที่ร้อยละ 40 ของพวกเขายืนอยู่ใกล้
หุ่นยนต์ด้วย บอกว่าพวกเขาไม่ได้รู้สึกหุ่นยนต์เป็น
ดาราสังคม นอกจากนี้ยังพบว่าผู้เข้าร่วม ' บุคลิกภาพ
มีผลต่อระยะทางของพวกเขาจากหุ่นยนต์ ; ผู้ที่ถูกเพิ่มเติม
เชิงรุกรักษาระยะทางขนาดใหญ่ระหว่างตนเองและ
หุ่นยนต์ ทาคายาม่า และ pantofaru [ 22 ] ได้ศึกษาวิธีการจ้องมอง
หุ่นยนต์พฤติกรรมและลักษณะของผู้เข้าร่วมได้รับผลกระทบอย่างไรสบาย
/ หุ่นยนต์รักษาระยะห่างกับพวกเขา .
ผลของพวกเขามีปฏิสัมพันธ์ระหว่าง
เพศผู้เข้าร่วมและผลของหุ่นยนต์ในสายตาผู้ห่างจาก
หุ่นยนต์ เพศเมีย สะดวกสบายด้วยระยะทางขนาดใหญ่ เมื่อมองไปทางใบหน้าของหุ่นยนต์
แล้วพวกเขาเมื่อหุ่นยนต์
ดูขาของตนต่อ ในขณะที่ตัวผู้มีขนาดเล็กระยะทาง
สบายเมื่อหุ่นยนต์มองไปทางใบหน้าของพวกเขาแล้วพวกเขา
เมื่อมันมองที่ขาของตน นอกจากนี้ยังพบว่าผู้ที่มีประสบการณ์ก่อน
กับหุ่นยนต์และบรรดาผู้ที่เป็นเจ้าของสัตว์เลี้ยง
เป็นสะดวกสบายมากขึ้นกับระยะทางขนาดเล็กกว่าคนอื่น ๆ