This might be attributed to the lac

This might be attributed to the lack of financial
sophistication and limited use of computer technology in that era. Mao (1970) and
Schall, Sundam, and Geijsbeek (1978) specifically point to NPV as the least popular
capital budgeting tool; a result in contrast to modern financial theory. Klammer (1972)
reports a preference for general discounted cash flow models, and subsequently, the
overwhelming majority of published research indicate management prefer the use of
internal rate of return (IRR) over all other capital budgeting methods. 1 Eight studies
dating from 1970 to 1983 show profitability index, a ratio of present value and initial
cost, to be the least most popular capital budgeting tool. Recently, Jog and Srivastava
(1995) and Pike (1996) indicate a decreased acceptance of accounting rate of return in
Canada and the United Kingdom, respectively.2
Interestingly, throughout the literature,
NPV has always trailed IRR in management preference. Managers have argued the
perception of a percentage return is more easily understood and comparable than an
absolute dollar value increase in shareholder wealth. Therefore, in the past, managers
have chosen IRR over NPV. Evans and Forbes (1993) argue management view IRR as a
more cognitively efficient measure of comparison. In a comparison of past studies, it is
seen that managers are moving toward NPV as a method of choice, but never to the level
of IRR.
Academics have long argued for the superiority of NPV over IRR for several
reasons. First, NPV presents the expected change in shareholder wealth given a set of projected cash flows and a discount rate. For mutually exclusive projects, there is some
dispute over the appropriate method. Second, when cash flows come in over a longer
time period, NPV assumes the intermediate term cash flows are reinvested at the cost of
capital. Internal rate of return, on the other hand, assumes the intermediate term cash
flows are reinvested at the IRR, which for any positive NPV project is higher than the
cost of capital.3
Finally, NPV is not sensitive to multiple sign changes in cash flows. It
is a method that presents the expected dollar amount that shareholder wealth would
increase or decrease upon the acceptance of a project.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นี้อาจเกิดจากการขาดเงินความซับซ้อนและจำกัดการใช้เทคโนโลยีคอมพิวเตอร์ในยุคนั้น เหมา (1970) และSchall, Sundam และ Geijsbeek (1978) โดยเฉพาะชี้ให้ NPV เป็นนิยมน้อยที่สุดเครื่องมือการจัดทำงบประมาณเงินทุน ผลตรงข้ามทฤษฎีการเงินสมัยใหม่ Klammer (1972)รายงานการตั้งค่า สำหรับรูปแบบของกระแสเงินสดลดทั่วไป และในเวลาต่อ มา การส่วนใหญ่เผยแพร่งานวิจัยมากมายบ่งชี้จัดการต้องใช้อัตราผลตอบแทน (IRR) มากกว่าวิธีอื่นทั้งหมดจัดทำงบประมาณเงินทุนภายใน 1 ศึกษา 8อายุจาก 1970 1983 แสดงดัชนีกำไร อัตราส่วน ของมูลค่าปัจจุบัน และเริ่มต้นต้นทุน ให้ น้อยที่สุดนิยมทุนจัดทำงบประมาณนั้น ล่าสุด แซมและ Srivastava(1995) และจน (1996) ระบุว่า การยอมรับอัตราผลตอบแทนในบัญชีลดลงแคนาดาและสหราชอาณาจักร respectively.2 เป็นเรื่องน่าสนใจ ตลอดทั้งวรรณกรรมNPV มีเสมอ trailed IRR ในการตั้งค่าการจัดการ มีโต้เถียงผู้จัดการรู้เปอร์เซ็นต์กลับเป็นเข้าใจได้ง่าย และเปรียบเทียบได้มากกว่าการเพิ่มค่าเงินดอลลาร์ที่แน่นอนในความมั่งคั่งของผู้ถือหุ้น ดังนั้น ในอดีต ผู้จัดการเลือก IRR NPV มากกว่ากัน อีวานส์และ Forbes (1993) โต้แย้งจัดการดู IRR เป็นการวัด cognitively มีประสิทธิภาพเพิ่มมากขึ้นของการเปรียบเทียบ ในการเปรียบเทียบของการศึกษาที่ผ่านมาเห็นผู้บริหารย้ายไปทาง NPV เป็นวิธีทางเลือก แต่ไม่ ถึงระดับของ IRR นักวิชาการได้ยาวโต้เถียงในปมของ NPV IRR มากกว่าการเหตุผล ครั้งแรก NPV แสดงการเปลี่ยนแปลงที่คาดไว้ในความมั่งคั่งของผู้ถือหุ้นที่ได้รับการคาดการณ์กระแสเงินสดและอัตราส่วนลด สำหรับโครงการที่นั่น มีบางโต้แย้งผ่านวิธีการที่เหมาะสม สอง เมื่อหมุนมาในความยาวรอบระยะเวลา NPV สมมติระยะกลางหมุนมี reinvested ที่ cost ของทุน อัตรา คง ถือเงินสดระยะกลางขั้นตอนมี reinvested ที่ IRR ซึ่งสำหรับโครงการใด ๆ NPV เป็นบวกสูงกว่าต้นทุนของ capital.3 สุดท้าย NPV ได้ความไวต่อการเปลี่ยนแปลงเครื่องหมายหลายในกระแสเงินสด มันเป็นวิธีที่แสดงจำนวนเงินดอลลาร์คาดที่มั่งคั่งของผู้ถือหุ้นจะเพิ่ม หรือลดตามการยอมรับของโครงการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซึ่งอาจนำมาประกอบกับการขาดการทางการเงินที่
ซับซ้อนและ จำกัด การใช้เทคโนโลยีคอมพิวเตอร์ในยุคนั้น เหมา (1970) และ
Schall, Sundam และ Geijsbeek (1978) โดยเฉพาะชี้ไปที่ NPV เป็นที่นิยมน้อย
เครื่องมืองบประมาณทุน ผลในทางตรงกันข้ามกับทฤษฎีทางการเงินที่ทันสมัย Klammer (1972)
รายงานการตั้งค่าสำหรับทั่วไปลดกระแสเงินสดและต่อมา
ส่วนใหญ่ที่ครอบงำของการวิจัยที่ตีพิมพ์บ่งบอกถึงการจัดการชอบใช้
อัตราผลตอบแทนภายใน (IRR) มากกว่าทุกวิธีการงบประมาณเงินทุนอื่น ๆ 1 แปดศึกษา
ย้อน 1970-1983 แสดงดัชนีการทำกำไรอัตราส่วนของมูลค่าปัจจุบันเริ่มต้นและ
ค่าใช้จ่ายจะเป็นเงินทุนน้อยที่นิยมมากที่สุดเครื่องมือการจัดทำงบประมาณ เมื่อเร็ว ๆ นี้และ Jog Srivastava
(1995) และไพค์ (1996) แสดงให้เห็นว่าได้รับการยอมรับที่ลดลงของอัตราการบัญชีของผลตอบแทนใน
แคนาดาและสหราชอาณาจักร respectively.2
ที่น่าสนใจตลอดทั้งวรรณคดี
NPV ได้เคยหาย IRR ในการตั้งค่าการจัดการ ผู้จัดการคนแย้ง
การรับรู้ผลตอบแทนร้อยละเป็นที่เข้าใจได้ง่ายขึ้นและเปรียบกว่า
การเพิ่มขึ้นของค่าเงินดอลลาร์แน่นอนในความมั่งคั่งของผู้ถือหุ้น ดังนั้นในอดีตที่ผ่านมาผู้บริหาร
ได้เลือก IRR มากกว่า NPV อีแวนส์และฟอร์บ (1993) ยืนยันมุมมอง IRR จัดการเป็น
วัดที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น cognitively ของการเปรียบเทียบ ในการเปรียบเทียบการศึกษาที่ผ่านมาก็จะ
เห็นได้ว่าผู้จัดการกำลังจะย้ายไป NPV เป็นวิธีการของทางเลือก แต่ไม่เคยไปถึงระดับ
ของ IRR.
นักวิชาการที่ถกเถียงกันอยู่นานสำหรับความเหนือกว่าของ NPV มากกว่า IRR หลาย
เหตุผล ครั้งแรกที่มีการจัด NPV การเปลี่ยนแปลงที่คาดหวังในความมั่งคั่งของผู้ถือหุ้นที่ได้รับการตั้งค่าของกระแสเงินสดที่คาดการณ์และอัตราคิดลด สำหรับโครงการพิเศษร่วมกันมีบาง
ข้อพิพาทมากกว่าวิธีการที่เหมาะสม ประการที่สองเมื่อกระแสเงินสดเข้ามาในช่วงที่มีความยาว
ช่วงเวลา, NPV ถือว่ากระแสเงินสดในระยะกลางจะถูกนำกลับไปลงทุนในค่าใช้จ่ายของ
เงินทุน อัตราผลตอบแทนในมืออื่น ๆ ที่ถือว่าเป็นเงินสดระยะกลาง
กระแสจะนำกลับไปลงทุนใน IRR ซึ่งสำหรับโครงการ NPV บวกใดจะสูงกว่า
ค่าใช้จ่ายของ capital.3
สุดท้าย NPV ไม่ไวต่อการเปลี่ยนแปลงสัญญาณหลายกระแสเงินสด . มัน
เป็นวิธีการที่นำเสนอจำนวนเงินที่คาดว่าความมั่งคั่งของผู้ถือหุ้นจะ
เพิ่มหรือลดการยอมรับของโครงการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นี้อาจเกิดจากการขาดของความซับซ้อนทางการเงิน
และใช้ จำกัด ของเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์ในยุคนั้น เหมา ( 1970 ) และ
Schall sundam , และ geijsbeek ( 1978 ) โดยเฉพาะประเด็น NPV เป็นอย่างน้อยเป็นที่นิยม
งบประมาณเงินทุนเครื่องมือ ผลในทางตรงกันข้ามกับทฤษฎีการเงินสมัยใหม่ klammer ( 1972 )
รายงานการตั้งค่าสำหรับรูปแบบทั่วไปส่วนลดกระแสเงินสดและต่อมา
ส่วนใหญ่ที่น่าหนักใจของงานวิจัยที่ตีพิมพ์ระบุการจัดการนิยมใช้
อัตราผลตอบแทนภายใน ( IRR ) มากกว่างบประมาณเงินทุนอื่น ๆวิธีการ 1 แปดการศึกษา
เดทจากปี 1970 แสดงผลตอบแทนดัชนีอัตราส่วนมูลค่าปัจจุบันและราคาเบื้องต้น
เป็นอย่างน้อยที่สุดความนิยมงบประมาณเงินทุน เครื่องมือ เมื่อเร็วๆ นี้ และ ศรีวัสทวา
เขย่าเบา ๆ( 1995 ) และ ไพค์ ( 2539 ) แสดงถึงการลดลงของบัญชีอัตราผลตอบแทนใน
แคนาดาและสหราชอาณาจักรตามลำดับ 2
น่าสนใจ ทั้งวรรณกรรม
NPV ได้เสมอตามอัตราในการตั้งค่าการจัดการ ผู้จัดการได้เสนอ
รับรู้เปอร์เซ็นต์กลับเข้าใจง่ายขึ้นและเปรียบกว่า
แน่นอนค่าเงินดอลลาร์เพิ่มขึ้นในความมั่งคั่งของผู้ถือหุ้นดังนั้น อดีตผู้จัดการ
เลือกเกิน NPV IRR . อีแวนส์และฟอร์บ ( 1993 ) ยืนยันการจัดการดู IRR เป็นมากกว่าที่มีประสิทธิภาพการประมวลผล
วัดเปรียบเทียบ ในการเปรียบเทียบอดีตการศึกษา มันคือ
เห็นผู้จัดการกำลังมุ่งไปสู่ NPV เป็นวิธีการของทางเลือก แต่ไม่เคยถึงระดับของผลตอบแทน
.
นักวิชาการได้ถกเถียงกันในความเหนือกว่าของ NPV IRR สำหรับหลายเหตุผลมากกว่า

ครั้งแรกNPV นำเสนอคาดว่าการเปลี่ยนแปลงในความมั่งคั่งของผู้ถือหุ้นได้รับชุดของคาดการณ์กระแสเงินสดและอัตราคิดลด สำหรับโครงการพิเศษร่วมกัน มีข้อพิพาทบาง
กว่าวิธีที่เหมาะสม ประการที่สอง เมื่อเงินไหลเข้ามาในช่วงเวลาอีกต่อไป
, NPV สมมติในระยะกลาง กระแสเงินสดจะนำกลับไปลงทุนในค่าใช้จ่ายของ
ทุน อัตราผลตอบแทนภายใน บนมืออื่น ๆถือว่าจะนำกลับไปลงทุนเงินสดไหล
ในระยะกลางที่ IRR ซึ่งโครงการ NPV เป็นบวกใด ๆที่สูงกว่าต้นทุนของเงินทุน
3
ในที่สุด NPV จะไม่ไวต่อหลายสัญญาณการเปลี่ยนแปลงในกระแสเงินสด มัน
เป็นวิธีที่เสนอ คาดว่าเงินที่ความมั่งคั่งของผู้ถือหุ้นจะเพิ่มหรือลดขึ้นอยู่กับ
ยอมรับโครงการ