The epilogue to the Hunger Games tr

The epilogue to the Hunger Games trilogy reads pretty bleakly: set years in the future, it suggests that Katniss and Peeta have managed to find some level of peace, living together in the rebuilt District 12, and raising their son and daughter – “my children, who don’t know they play on a graveyard”. The text also reminds the reader of the nightmares “that won’t ever really go away”. In order to survive, and avoid being overwhelmed by horror and despair, Katniss says: “I make a list in my head of every act of goodness I’ve seen someone do, It’s like a game. Repetitive. Even a little tedious after more than 20 years. But there are much worse games to play”.

In the film, her words are barely changed. But, thanks to its soft gold lighting, cute baby Katpeeta, and idyllic rural setting, the final scene can’t help but emphasise the more positive side of the speech: the healing, rather than the scars. Despite its last line, by the time the film ends, the Hunger Games feel very far away. In the book, you’re left with the impression that, for Katniss, they’ll always be close.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วาทะในการหิวเกมไตรภาคอ่านสวย bleakly: ตั้งปีในอนาคต มันแนะนำว่า Katniss และ Peeta ได้จัดการหาบางระดับของความสงบสุข อาศัยอยู่ร่วมกันใน 12 อำเภอเพิ่ง และเพิ่มของลูกชายและลูกสาว- "ลูก ๆ ของฉัน ซึ่งไม่รู้ว่า พวกเขาเล่นในสุสาน" ข้อความยังเตือนผู้อ่านของการฝันร้าย "ที่ไม่เคยจริง ๆ ไป" เพื่อความอยู่รอด และหลีกเลี่ยงการถูกจม โดยสยองขวัญและความสิ้นหวัง Katniss กล่าวว่า: "ฉันสร้างรายการในหัวของฉันของทุกพระราชบัญญัติได้เห็นคนทำความดี ก็ได้เช่นเกม ซ้ำ แม้แต่น้อยน่าเบื่อหลังมากกว่า 20 ปี แต่มีเกมที่แย่มากในการเล่น"ในภาพยนตร์ คำเธอจะแทบไม่เปลี่ยนแปลง แต่ เป็นแสงนุ่มทอง เด็กน่ารัก Katpeeta และงดงามชนบท ฉากสุดท้ายไม่สามารถช่วย แต่ย้ำด้านบวกมากของการออกเสียง: การรักษา แทนรอยแผลเป็น แม้ มีบรรทัดสุดท้ายของ โดยเวลาฟิล์มจบ เกมหิวรู้สึกไกลมาก ในหนังสือ คุณกำลังทิ้งกับความประทับใจว่า สำหรับ Katniss พวกเขาจะเสมอถูกปิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วรรณกรรมกับตอนจบหิวเกมอ่าน bleakly สวย: ปีตั้งอยู่ในอนาคตก็แสดงให้เห็นว่าแคทนิสและพีต้ามีการจัดการเพื่อหาระดับของความสงบสุขบางอย่างอยู่ด้วยกันในเมืองสร้างขึ้นมาใหม่ 12 และยกลูกชายและลูกสาวของพวกเขา - "ลูก ๆ ของฉัน ที่ไม่ได้รู้ว่าพวกเขาเล่นบนสุสาน " ข้อความที่ยังเตือนผู้อ่านของฝันร้าย "ที่จะไม่เคยหายไปจริงๆ" เพื่อให้อยู่รอดและหลีกเลี่ยงการถูกครอบงำด้วยความกลัวและความสิ้นหวัง Katniss กล่าวว่า "ผมทำรายการในหัวของฉันของการกระทำความดีทุกครั้งที่ผมเคยเห็นคนทำมันเหมือนเกม ซ้ำ. แม้จะเป็นที่น่าเบื่อเล็กน้อยหลังจากกว่า 20 ปี แต่มีเกมที่เลวร้ายมากในการเล่น ". ในภาพยนตร์เรื่องนี้คำพูดของเธอที่มีการเปลี่ยนแปลงแทบจะไม่ แต่ขอบคุณที่แสงทองอ่อน, เด็กน่ารัก Katpeeta และการตั้งค่าในชนบทที่งดงามฉากสุดท้ายไม่สามารถช่วย แต่เน้นด้านบวกมากขึ้นในการพูด: การรักษามากกว่ารอยแผลเป็น แม้จะมีบรรทัดสุดท้ายของตนตามเวลาที่ภาพยนตร์จบลงที่หิวเกมรู้สึกห่างไกลมาก ในหนังสือเล่มนี้คุณจะเหลือความรู้สึกว่าสำหรับ Katniss พวกเขามักจะอยู่ใกล้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทส่งท้ายกับความหิวตอนจบเกมส์อ่านสวย bleakly : ชุดปีในอนาคต มันแสดงให้เห็นว่า Katniss peeta มีการจัดการเพื่อหาและระดับของความสงบ อยู่ร่วมกันในการสร้างเขต 12 และเลี้ยงลูกชายและลูกสาว และ " ลูกใครไม่รู้ พวกเขาเล่นในสุสาน " ข้อความยังเตือนผู้อ่านของฝันร้าย " ที่ไม่เคยไป "เพื่อให้อยู่รอด และหลีกเลี่ยงการแพ้โดยความหวาดกลัวและสิ้นหวัง , Katniss กล่าวว่า : " ผมทำรายการ ในหัวของทุกการกระทำของพระเจ้าที่ฉันเพิ่งเคยเห็นคนที่ทำ มันเหมือนเกม ซ้ำ ๆ แม้เพียงเล็กน้อยที่น่าเบื่อ หลังจากกว่า 20 ปี แต่ก็มีเกมที่เลวร้ายมากที่จะเล่น " .

ในภาพยนตร์ คำพูดของเธอมันแทบจะเปลี่ยนไป แต่ ต้องขอบคุณแสงทองอ่อน , katpeeta ทารกน่ารักงดงามในชนบทและการตั้งค่าฉากสุดท้ายที่ไม่สามารถช่วย แต่เน้นด้านบวกมากกว่าพูด : การรักษา มากกว่าแผลเป็น แม้จะมีบรรทัดสุดท้าย โดยเวลาหนังจบ เกมส์หิว รู้สึกไกลมาก ในหนังสือเล่มนี้ คุณจะทิ้งความประทับใจที่ให้ Katniss พวกเขาจะอยู่ใกล้ๆเสมอ