Comparing the water absorption capa

Comparing the water absorption capacity of the materials under study, it can be observed that the one prepared with cassava starch absorbs 64% and gradually reduces its capacity by 60% reaching a final value of 27% when the dose applied to the starch increases until 50 kGy. The plastic prepared with bean starch has a lower water absorption capacity (47%) that decreases near 30% as a consequence of the starch irradiation to a final value of 32%, as can be seen in Fig. 1. In this last case, no further variation is noticed as the applied dose increases. This behavior might be explained as a consequence of more radiolytic products being produced in the case of the amylopectin-rich cassava starch thus generating more branching points in the starch–protein matrix, and also because of the smaller dimensions of the radiation generated species.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เปรียบเทียบกำลังการดูดซึมน้ำของวัสดุภายใต้ศึกษา มันจะสังเกตได้จากว่า หนึ่งเตรียมแป้งมันสำปะหลังดูดซับ 64% และค่อย ๆ ลดกำลังการผลิตของ 60% ถึงค่าสุดท้าย 27% เมื่อเพิ่มปริมาณรังสีที่ใช้กับแป้งจนถึง 50 kGy พลาสติกพร้อมแป้งถั่วมีล่างน้ำดูดซึมความจุ (47%) ที่ลดลงใกล้ 30% เป็นลำดับที่แป้งวิธีการฉายรังสีเป็นค่าสุดท้าย 32% สามารถเห็นใน Fig. 1 ในกรณีนี้สุดท้าย ไม่เปลี่ยนแปลงเพิ่มเติมจะพบเป็นการเพิ่มขึ้นของการใช้ยา พฤติกรรมนี้อาจอธิบายเป็นลำดับขึ้น radiolytic ผลิตภัณฑ์ที่ผลิตในกรณีของแป้งมันสำปะหลัง amylopectin ริชจึง สร้างจุดโยงหัวข้อเพิ่มเติมในเมตริกซ์แป้งโปรตีน และนอกจากนี้ เนื่องจากขนาดเล็กของรังสีที่สร้างพันธุ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเปรียบเทียบความสามารถในการดูดซึมน้ำของวัสดุภายใต้การศึกษาที่จะสามารถสังเกตได้ว่าคนที่ปรุงด้วยแป้งมันสำปะหลังดูดซับ 64% และค่อยๆลดกำลังการผลิตลง 60% ถึงค่าสุดท้าย 27% เมื่อยาที่ใช้กับแป้งเพิ่มขึ้นจนถึง 50 กิโลเกรย์ พลาสติกปรุงด้วยแป้งถั่วมีความจุการดูดซึมน้ำที่ต่ำกว่า (47%) ที่ลดลงใกล้ 30% เป็นผลมาจากการฉายรังสีแป้งให้เป็นค่าสุดท้ายของ 32% ในขณะที่สามารถมองเห็นได้ในรูป 1. ในกรณีที่ผ่านมาไม่มีการเปลี่ยนแปลงต่อไปจะสังเกตเห็นการเพิ่มขึ้นของปริมาณใช้ ลักษณะการทำงานนี้อาจจะอธิบายได้ว่าเป็นผลมาจากผลิตภัณฑ์ radiolytic การผลิตมากขึ้นในกรณีของแป้งมันสำปะหลัง amylopectin ที่อุดมไปด้วยจึงสร้างจุดแตกแขนงมากขึ้นในการเมทริกซ์แป้งโปรตีนและยังเพราะขนาดที่เล็กกว่าของรังสีสร้างสายพันธุ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เปรียบเทียบการดูดซึมน้ำความจุของวัสดุการศึกษา เป็นที่สังเกตได้ว่า คนที่เตรียมแป้งมันสำปะหลังดูดซับ 64 และค่อยๆลดความจุของ โดย 60% ถึงมูลค่าสุดท้าย 27 % เมื่อใช้ปริมาณแป้งเพิ่มถึง 50 kGy .พลาสติกเตรียมแป้งถั่วมีการดูดซึมน้ำต่ำ ( 47% ) ที่ลดลงใกล้ 30 % เป็นผลมาจากแป้งฉายรังสีเป็นค่าสุดท้ายของ 32% , ที่สามารถเห็นได้ในรูปที่ 1 ในกรณีนี้ สุดท้าย ไม่มีการเปลี่ยนแปลง คือ สังเกตว่าใช้ยาเพิ่มขึ้นพฤติกรรมนี้อาจจะอธิบายผลของผลิตภัณฑ์ที่ถูกผลิต radiolytic มากขึ้นในกรณีของอะไมโลเพคตินที่อุดมไปด้วยแป้งจึงสร้างเพิ่มเติมตามจุดในแป้งและโปรตีน แมทริกซ์ และยังเพราะของที่มีขนาดเล็กขนาดของรังสีที่เกิดขึ้นชนิด