The participatory planning became r

The participatory planning became recently the main pier that leads changes and development in cities. The communicative turn in spatial planning reflects the changes of local economies and society towards open, globally reaching relationships, and increasing concerns for local environments.

Moreover, increasing participation is an efficient tool for avoiding social exclusion, which is often related to restructuring local economies and unemployment. At the strategic level, participation can also be understood as collaboration between economic actors, NGOs and the city, in addition to the public. This shows how the city reflects the needs of other actors in its strategy and policy making.

In Egyptian communities’ cases, new innovative arenas and localized processes were set to realize the potential for urban planning, as well as for public policy processes. These innovations were necessary especially for guaranteeing the real implementation of planning outputs which cannot be realized unless the participation process was efficient.

Participatory processes need resources: time, organizational efforts, communication and clear commitment. Two different participatory applications of urban development had been applied in Egyptian cities since 2002 with the help of different international agencies:

(1) The first was Strategic Urban Planning (SUP) with the assistance of the Sweden international Development Agency (SIDA) technical assistance.

(2) The second was The Strategic Urban Planning For The Small Cities (SUPSC), with the assistance of UN-Habitat.

The two methodologies considered participation of the communities as trigger to start and to feed the planning process. Therefore, they were formulating their local planning process, activities, and trying to achieve almost the same outputs, and outcomes.

A comparison between the two processes will take place in order to indentify the participation activities and their real efficiency. The comparison will be focused on the parameter of participation realized in each case in order to find gaps that have negative effects and needs to be filled.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การวางแผนแบบมีส่วนร่วมเป็นล่าสุด ที่นำการเปลี่ยนแปลงและพัฒนาไปสู่เมืองท่า เปิดสื่อสารในการวางแผนพื้นที่สะท้อนให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงของเศรษฐกิจท้องถิ่นและสังคมต่อความสัมพันธ์ที่เข้าใกล้โลก เปิด และความกังวลที่เพิ่มขึ้นสำหรับสภาพแวดล้อมในท้องถิ่นนอกจากนี้ เพิ่มการมีส่วนร่วมจะเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพสำหรับการหลีกเลี่ยงการแยกสังคม ซึ่งมักจะเกี่ยวข้องกับการปรับโครงสร้างเศรษฐกิจท้องถิ่นและการว่างงาน ในระดับกลยุทธ์ มีส่วนร่วมยังสามารถเข้าใจเป็นความร่วมมือระหว่างนักแสดงเศรษฐกิจ Ngo และ เมือง นอกจากประชาชน นี้แสดงว่าเมืองสะท้อนให้เห็นถึงความต้องการของนักแสดงอื่น ๆ ของกลยุทธ์และนโยบายที่ทำในกรณีอียิปต์ชุมชน สถานใหม่นวัตกรรมและกระบวนการท้องถิ่นได้ตั้งตระหนักถึงศักยภาพในการวางผังเมือง เช่นสำหรับกระบวนนโยบายสาธารณะ นวัตกรรมเหล่านี้จำเป็นอย่างยิ่งสำหรับการรับประกันการใช้งานจริงการวางแผนการแสดงผลที่ไม่สามารถรับรู้เว้นแต่กระบวนการมีส่วนร่วมมาก ขึ้นกระบวนการมีส่วนร่วมต้องการทรัพยากร: เวลา ความพยายามขององค์กร การสื่อสาร และความมุ่งมั่นที่ชัดเจน มีการใช้สองแตกต่างกันมีส่วนร่วมงานพัฒนาในเมืองอียิปต์พ.ศ. 2545 ด้วยความช่วยเหลือของหน่วยงานระหว่างประเทศแตกต่างกัน:(1) ที่แรก คือยุทธศาสตร์เมืองการวางแผน (ดื่ม) ด้วยความช่วยเหลือประเทศสวีเดนระหว่างประเทศพัฒนาหน่วยงาน (สีดา) ช่วยเหลือทางวิชาการ(2 สอง)ได้ยุทธศาสตร์เมืองการวางแผนสำหรับเดอะเล็กเมือง (SUPSC) , ด้วยความช่วยเหลือของสหประชาชาติอยู่อาศัยวิธีสองถือว่ามีส่วนร่วมของชุมชนเป็นทริกเกอร์เริ่มต้น การ ให้อาหารกระบวนการวางแผน ดังนั้น พวกเขาถูก formulating กระบวนวางแผนของท้องถิ่น กิจกรรม และพยายามที่จะแสดงผลที่เหมือนกัน และผลการเปรียบเทียบระหว่างกระบวนการสองจะใช้สถานที่เพื่อประกอบการเข้าร่วมกิจกรรมและประสิทธิภาพที่แท้จริงของพวกเขา การเปรียบเทียบจะเน้นในพารามิเตอร์ของการมีส่วนร่วมรับรู้ในแต่ละกรณีเพื่อหาช่องว่างที่มีผลกระทบเชิงลบ และต้องมีเติม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การวางแผนแบบมีส่วนร่วมเมื่อเร็ว ๆ นี้กลายเป็นท่าเรือหลักที่นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงและการพัฒนาในเมือง เปิดการสื่อสารในการวางแผนเชิงพื้นที่ที่สะท้อนให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงของเศรษฐกิจในท้องถิ่นและสังคมที่มีต่อการเปิดให้บริการทั่วโลกถึงความสัมพันธ์และความกังวลที่เพิ่มขึ้นสำหรับสภาพแวดล้อมในท้องถิ่น. นอกจากนี้การเพิ่มการมีส่วนร่วมเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพในการหลีกเลี่ยงการกีดกันทางสังคมซึ่งมักจะเกี่ยวข้องกับการปรับโครงสร้างเศรษฐกิจในท้องถิ่นและ การว่างงาน ในระดับยุทธศาสตร์การมีส่วนร่วมยังสามารถเข้าใจได้เป็นความร่วมมือระหว่างนักแสดงทางเศรษฐกิจ, เอ็นจีโอและเมืองที่นอกเหนือไปจากประชาชน นี้แสดงให้เห็นว่าเมืองที่สะท้อนให้เห็นถึงความต้องการของนักแสดงคนอื่นในการใช้กลยุทธ์และการกำหนดนโยบายของตน. ในกรณีชุมชนอียิปต์ 'สิ้นเชิงนวัตกรรมใหม่และกระบวนการหน่วงถูกกำหนดให้ตระหนักถึงศักยภาพในการวางแผนเมืองเช่นเดียวกับกระบวนการนโยบายสาธารณะ นวัตกรรมเหล่านี้มีความจำเป็นอย่างยิ่งสำหรับการรับประกันการดำเนินงานที่แท้จริงของผลการวางแผนที่ไม่สามารถรู้กระบวนการการมีส่วนร่วมเว้นแต่มีประสิทธิภาพ. กระบวนการมีส่วนร่วมจำเป็นต้องใช้ทรัพยากรเวลาความพยายามขององค์กรการสื่อสารและความมุ่งมั่นที่ชัดเจน สองการใช้งานที่แตกต่างกันอย่างมีส่วนร่วมของการพัฒนาเมืองได้ถูกนำมาใช้ในเมืองอียิปต์ตั้งแต่ปี 2002 ด้วยความช่วยเหลือของหน่วยงานระหว่างประเทศที่แตกต่างกัน: (1) อันแรกก็คือกลยุทธ์การวางผังเมือง (SUP) ด้วยความช่วยเหลือของสำนักงานพัฒนาระหว่างประเทศสวีเดน (SIDA) ความช่วยเหลือด้านเทคนิค(2) ข้อที่สองคือการวางผังเมืองยุทธศาสตร์สำหรับเมืองขนาดเล็ก (SUPSC) ด้วยความช่วยเหลือของสหประชาชาติที่อยู่อาศัย. ทั้งสองวิธีการพิจารณาการมีส่วนร่วมของชุมชนเป็นทริกเกอร์การเริ่มต้นและการให้อาหารขั้นตอนการวางแผน ดังนั้นพวกเขาได้รับการกำหนดขั้นตอนการวางแผนของพวกเขาในท้องถิ่นกิจกรรมและพยายามที่จะบรรลุเกือบเอาท์พุทเดียวกันและผล. การเปรียบเทียบระหว่างสองกระบวนการที่จะเกิดขึ้นในการที่จะมีส่วนร่วมในกิจกรรม indentify และประสิทธิภาพที่แท้จริงของพวกเขา การเปรียบเทียบจะเน้นพารามิเตอร์การมีส่วนร่วมรับรู้ในแต่ละกรณีเพื่อหาช่องว่างที่มีผลกระทบเชิงลบและความต้องการที่จะเต็มไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวางแผนแบบมีส่วนร่วม เป็นท่าเรือหลักที่นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงล่าสุดและการพัฒนาเมือง เปิดการสื่อสารในการวางแผนเชิงพื้นที่สะท้อนให้เห็นการเปลี่ยนแปลงของเศรษฐกิจท้องถิ่นและสังคมต่อเปิดทั่วโลกถึงความสัมพันธ์ และความกังวลที่เพิ่มขึ้นสำหรับสภาพแวดล้อมในท้องถิ่น

นอกจากนี้ การมีส่วนร่วมที่เพิ่มขึ้นเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพเพื่อหลีกเลี่ยงการกีดกันทางสังคมซึ่งมักจะเกี่ยวข้องกับการปรับโครงสร้างเศรษฐกิจท้องถิ่น และการว่างงาน ในระดับกลยุทธ์ การมีส่วนร่วมสามารถเข้าใจได้ว่า ความร่วมมือระหว่างนักแสดงทางเศรษฐกิจ เอ็นจีโอ และเมือง นอกจากประชาชน นี้แสดงให้เห็นว่าเมืองที่สะท้อนให้เห็นถึงความต้องการของนักแสดงคนอื่น ๆในกลยุทธ์และนโยบาย

ในชุมชนชาวอียิปต์ กรณีนวัตกรรมใหม่โดยสิ้นเชิงและถิ่นกระบวนการกำหนดจะตระหนักถึงศักยภาพสำหรับผังเมือง รวมทั้งกระบวนการนโยบายสาธารณะ นวัตกรรมเหล่านี้จำเป็นต้องรับประกันการใช้งานจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งการวางแผนออกซึ่งไม่สามารถรับรู้ เว้นแต่กระบวนการมีส่วนร่วมให้มีประสิทธิภาพ

แบบมีส่วนร่วมกระบวนการต้องการทรัพยากร : เวลากับความพยายามการสื่อสารและความมุ่งมั่นที่ชัดเจน ที่แตกต่างกันสองแบบมีส่วนร่วม การพัฒนาเมืองได้ถูกประยุกต์ในเมืองอียิปต์ตั้งแต่ปี 2002 ด้วยความช่วยเหลือของหน่วยงานที่แตกต่างกันระหว่างประเทศ :

( 1 ) แรกคือผังเมืองเชิงกลยุทธ์ ( sup ) ด้วยความช่วยเหลือของสวีเดนระหว่างประเทศสำนักงานพัฒนา ( สีดา )

ความช่วยเหลือทางเทคนิค( 2 ) รองลงมาคือกลยุทธ์การวางแผนสำหรับเมืองเล็ก ๆเมือง ( supsc ) ด้วยความช่วยเหลือของสหประชาชาติสิ่งแวดล้อม

สองวิธีการพิจารณาการมีส่วนร่วมของชุมชน เช่น กระตุ้นการเริ่มต้นและป้อนกระบวนการวางแผน ดังนั้น พวกเขาสร้างกระบวน การวางแผนท้องถิ่น กิจกรรมของพวกเขาและพยายามที่จะบรรลุเกือบผลลัพธ์เดียวกัน

และผลลัพธ์การเปรียบเทียบระหว่างสองกระบวนการจะใช้สถานที่เพื่อศึกษากิจกรรมการมีส่วนร่วมและประสิทธิภาพที่แท้จริงของพวกเขา การเปรียบเทียบการประมาณค่าพารามิเตอร์จะเน้นการมีส่วนร่วมรับรู้ในแต่ละกรณี เพื่อหาช่องว่างที่ผลเป็นลบ และต้องอิ่ม