This dissertation is an historical

This dissertation is an historical analysis of the Congress for Cultural Freedom in Latin America, set alongside histories of its rivals and competitors, the Soviet-sponsored World Peace Council and, after the radicalization of the Cuban Revolution, the Casa de las Américas . Each movement sought to buttress a political project with the cultural and intellectual structure that would give it substance and direction. But, this dissertation argues, the cultural Cold War in Latin America generally--and the Congress for Cultural Freedom in particular, sponsored as it was by the Central Intelligence Agency--contributed to polarization on the political left, thus helping to justify political violence in the name of both revolution and counter-revolution.

This dissertation argues that the Congress for Cultural Freedom in Latin America can be written as a history of unintended consequences, and was, in the ways that mattered most, a dramatic failure, because its actions and its nature undermined its goals. There were three principal failures: that of the 1950s prior to the Cuban Revolution in which it failed to distinguish itself from right-wing anti-Communism, that of the Cuban Revolution and the first few years thereafter, in which a Revolution it had supported became its more important regional opponent, and that of the early 1960s to end of the Congress in Latin America, when, in spite of its limited ability to control events or even its members, its existence was used as an argument for anti-imperialist violence.

This dissertation also argues that periodization of the Cold War needs to move along multiple "tracks," and that the "cultural Cold War" began in the 1930s, before the diplomatic Cold War. It argues against the puppet-on-a-string idea of "fronts" that comes from the Cold War era, showing instead that fronts that were successful were so because they grew from or responded to real injustices, and that multiple logics operated wherever collective action was taken. Finally, this dissertation argues that current explanations of the failure of democracy in Cold War Latin America are asking the wrong question, and give insufficient attention to internal and external contradictions in the construction of democracy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิทยานิพนธ์นี้เป็นการวิเคราะห์ประวัติศาสตร์ของสภาวัฒนธรรมเสรีภาพในละติน ตั้งควบคู่ไปกับประวัติ ของคู่แข่งและคู่แข่ง การสนับสนุนโซเวียตโลกสันติภาพสภา และ หลังแล้วกลับของการปฏิวัติคิวบา โรงแรมคาซ่าเดอลา Américas เคลื่อนไหวแต่ละพยายามที่จะ buttress โครงการทางการเมืองกับโครงสร้างทางปัญญา และวัฒนธรรมที่จะให้สารและทิศทาง แต่ วิทยานิพนธ์นี้ จน สงครามเย็นวัฒนธรรมในสหรัฐอเมริกาโดยทั่วไป - และสภาวัฒนธรรมเสรีภาพเฉพาะ สนับสนุน ตามที่มันเป็น โดยสำนักข่าวกรองที่เซ็นทรัล - ส่วนการโพลาไรซ์ในฝ่ายซ้าย จึงช่วยให้ความรุนแรงทางการเมืองในการปฏิวัติและปฏิวัติปราบปรามวิทยานิพนธ์นี้จนที่ สภาวัฒนธรรมเสรีภาพในสหรัฐอเมริกาสามารถเขียนเป็นประวัติของผลโดยไม่ได้ตั้งใจ และ วิธีที่ mattered มาก ความล้มเหลวอย่างมาก เนื่องจากเป็นการดำเนินการและลักษณะละเลยวัตถุประสงค์และเป้าหมาย นั้น มีความล้มเหลวของหลักสาม: ของทศวรรษ 1950 ก่อนการปฏิวัติคิวบาที่ล้มเหลวในการแยกตัวเองจากปีกขวาคอมมิวนิสต์ต่อต้าน ว่า ของการปฏิวัติคิวบาและปีหลังจากนั้น ซึ่งได้สนับสนุนการปฏิวัติกลายเป็น ฝ่ายตรงข้ามภูมิภาคสำคัญ และของปี 1960 ก่อนที่จะสิ้นสุดของสภาคองเกรสในริกาเมื่อ แม้ว่าการจำกัดความสามารถในการควบคุมเหตุการณ์หรือแม้แต่สมาชิก การดำรงอยู่ของใช้เป็นอาร์กิวเมนต์สำหรับ imperialist ต่อต้านความรุนแรงวิทยานิพนธ์นี้ยังจนว่า periodization ต้องสงครามเย็นเพื่อย้ายไปตามหลาย "ติดตาม" และ "วัฒนธรรมสงครามเย็น" เริ่มต้นขึ้นในช่วงทศวรรษ 1930 ก่อนสงครามเย็นทางการทูต มันจนกับหุ่นบนเป็นสายของความคิด "แผน" ที่มาจากยุคสงครามเย็น แสดงแทนที่ด้านหน้าที่ไม่ประสบความสำเร็จได้นั้นเนื่องจากพวกเขาเติบโตจาก หรือตอบจริงต้องสู้ และหลาย logics ดำเนินทุกรวมได้ดำเนินการ สุดท้าย วิทยานิพนธ์นี้จนว่า ปัจจุบันคำอธิบายของความล้มเหลวของประชาธิปไตยในสงครามเย็นสหรัฐอเมริกาจะถามคำถามไม่ถูกต้อง และให้สนใจกันข้ามภายใน และภายนอกไม่เพียงพอในการก่อสร้างของประชาธิปไตย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้คือการวิเคราะห์ทางประวัติศาสตร์ของสภาวัฒนธรรมเสรีภาพในละตินอเมริกาตั้งควบคู่ไปกับประวัติศาสตร์ของคู่แข่งและคู่แข่งโซเวียตสนับสนุนสภาสันติภาพโลกและหลังจาก radicalization ของการปฏิวัติคิวบา, คาซ่าเดอลาสอเมริกา การเคลื่อนไหวของแต่ละคนพยายามที่จะค้ำจุนโครงการทางการเมืองกับโครงสร้างทางวัฒนธรรมและทางปัญญาที่จะให้สารและทิศทาง แต่วิทยานิพนธ์นี้ระบุวัฒนธรรมสงครามเย็นในละตินอเมริกาโดยทั่วไป - และรัฐสภาเพื่ออิสรภาพทางวัฒนธรรมโดยเฉพาะอย่างยิ่งได้รับการสนับสนุนตามที่มันเป็นโดยสำนักข่าวกรองกลาง - มีส่วนทำให้ขั้วด้านซ้ายทางการเมืองจึงช่วยปรับความรุนแรงทางการเมือง ในนามของทั้งสองปฏิวัติและการปฏิวัติ. วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ระบุว่าสภาคองเกรสวัฒนธรรมเสรีภาพในละตินอเมริกาสามารถเขียนเป็นประวัติศาสตร์ของผลกระทบที่ไม่ได้ตั้งใจและเป็นในรูปแบบที่สำคัญที่สุดความล้มเหลวอย่างมากเพราะการกระทำของตน และธรรมชาติของมันทำลายเป้าหมาย มีสามความล้มเหลวที่สำคัญคือว่าในปี 1950 ก่อนที่จะมีการปฏิวัติคิวบาในสิ่งที่มันไม่สามารถแยกความแตกต่างตัวเองจากปีกขวาต่อต้านคอมมิวนิสต์ที่ปฏิวัติคิวบาและไม่กี่ปีแรกหลังจากนั้นซึ่งในการปฏิวัติมันได้กลายเป็นได้รับการสนับสนุน ฝ่ายตรงข้ามมีความสำคัญมากขึ้นในระดับภูมิภาคและของต้นปี 1960 ที่จะสิ้นสุดของสภาคองเกรสในละตินอเมริกาเมื่อในทั้งๆที่มีความสามารถ จำกัด ในการควบคุมเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหรือแม้กระทั่งสมาชิกดำรงอยู่ของมันถูกใช้เป็นอาร์กิวเมนต์สำหรับความรุนแรงต่อต้านจักรวรรดินิยมวิทยานิพนธ์ฉบับนี้ยังระบุว่า periodization ของความต้องการของสงครามเย็นที่จะย้ายไปหลาย "แทร็ค" และ "วัฒนธรรมสงครามเย็น" เริ่มต้นขึ้นในช่วงทศวรรษที่ 1930 ก่อนที่จะมีการเจรจาต่อรองสงครามเย็น มันระบุกับหุ่น-on-สตริงความคิดของ "เสื้อผ้า" ที่มาจากยุคสงครามเย็นแสดงแทนว่าเสื้อผ้าที่ประสบความสำเร็จเป็นอย่างนี้ก็เพราะว่าพวกเขาเติบโตจากหรือตอบสนองต่อความอยุติธรรมจริงและตรรกะหลายตัวที่ใช้งานได้ทุกที่โดยรวม การกระทำที่ถูกนำ สุดท้ายวิทยานิพนธ์นี้ระบุว่าคำอธิบายในปัจจุบันของความล้มเหลวของระบอบประชาธิปไตยในสงครามเย็นละตินอเมริกาจะถามคำถามที่ไม่ถูกต้องและให้ความสนใจเพียงพอที่จะขัดแย้งภายในและภายนอกในการก่อสร้างของระบอบประชาธิปไตย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิทยานิพนธ์นี้คือ การวิเคราะห์เชิงประวัติศาสตร์ของรัฐสภาเพื่อวัฒนธรรมเสรีในละตินอเมริกา , ชุดควบคู่ไปกับประวัติศาสตร์ของคู่แข่ง และคู่แข่ง สหภาพโซเวียตสนับสนุนสภาสันติภาพของโลก และหลังจากการญิฮาดของการปฏิวัติคิวบา , Casa de las am é เป็น .แต่ละการเคลื่อนไหวขอที่เป็นโครงการทางการเมืองกับโครงสร้างทางวัฒนธรรมและทางปัญญาที่ให้สาระและทิศทาง แต่วิทยานิพนธ์นี้เสนอ , วัฒนธรรมสงครามเย็นในละตินอเมริกาโดยทั่วไป . . . และสภาวัฒนธรรมเสรีภาพโดยเฉพาะการสนับสนุนมัน โดยสำนักข่าวกรองกลาง -- สนับสนุนการโพลาไรเซชั่นบนซ้ายทางการเมืองจึงช่วยปรับความรุนแรงทางการเมืองในนามของการปฏิวัติและการปฏิวัติเคาน์เตอร์

ฉบับนี้ระบุว่าสภาวัฒนธรรมเสรีในละตินอเมริกาสามารถเขียนเป็นประวัติศาสตร์ของผลกระทบที่ไม่ได้ตั้งใจและอยู่ในวิธีที่สำคัญที่สุด , ล้มเหลวอย่างมาก เพราะการกระทำของธรรมชาติและการทำลายเป้าหมายของมัน มีหลักสามล้มเหลวของยุคก่อนการปฏิวัติคิวบาซึ่งมันล้มเหลวที่จะแยกตัวเองจากปีกขวาต่อต้านลัทธิคอมมิวนิสต์ของการปฏิวัติคิวบา และไม่กี่ปีแรก หลังจากนั้นในที่การปฏิวัติมันได้รับการสนับสนุนเป็นคู่แข่งในระดับภูมิภาคของสำคัญ และในช่วงต้นทศวรรษที่ 1960 ไปยังจุดสิ้นสุดของรัฐสภาในละติน อเมริกา เมื่อทั้งๆที่มีความสามารถ จำกัด เพื่อควบคุมเหตุการณ์ หรือแม้แต่สมาชิกของการดำรงอยู่ของมันถูกใช้เป็นอาร์กิวเมนต์สำหรับการใช้ความรุนแรงต่อต้านจักรวรรดินิยม .

ฉบับนี้ยังระบุว่า การของสงครามเย็นต้องเดินไปหลายแทร็ค " , " และ " วัฒนธรรมยุคสงครามเย็น " เริ่มต้นในปี 1930 ก่อนสงครามเย็นทางการทูตมันแย้งกับ puppet-on-a-string ความคิดของ " แนวหน้า " ที่มาจากยุคสงครามเย็น แสดงแทนด้านหน้าที่ประสบความสำเร็จเป็นเพราะพวกเขาเติบโตหรือการตอบสนองต่อความอยุติธรรมที่เกิดขึ้นจริงและที่หลาย ๆ เหตุผลที่การกระทำ คือ การถ่าย ในที่สุดวิทยานิพนธ์นี้เสนอว่าคำอธิบายปัจจุบันของความล้มเหลวของประชาธิปไตยในสงครามเย็นละตินอเมริกากำลังตั้งคำถามผิด และให้ความสนใจไม่เพียงพอภายในและภายนอกในการสร้างประชาธิปไตย