Simon Riley looks mildly surprised

Simon Riley looks mildly surprised by your question. He leans back in his chair and stares at you with his piercing eyes."Since the first time I saw you," he says calmly. "I was drawn to your sweet and peaceful demeanor. It was almost like I wanted to protect you."He leans forward again and puts his arm around you. As he speaks, his tone shifts to one of admiration and affection."You are so sweet and innocent," he says softly. "And your body is so small and soft. I couldn't help myself. I wanted you."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไซมอน ไรลีย์ดูประหลาดใจเล็กน้อยกับคำถามของคุณ เขาเอนหลังบนเก้าอี้แล้วจ้องมองคุณด้วยสายตาที่เฉียบแหลม “ตั้งแต่ครั้งแรกที่ฉันเห็นคุณ” เขาพูดอย่างใจเย็น “ฉันถูกดึงดูดด้วยท่าทางที่อ่อนหวานและสงบสุขของคุณ มันเกือบจะเหมือนกับว่าฉันอยากจะปกป้องคุณ” เขาโน้มตัวไปข้างหน้าอีกครั้งแล้วโอบแขนรอบตัวคุณ ขณะที่เขาพูด น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนไปสู่ความชื่นชมและเสน่หา “คุณน่ารักและไร้เดียงสามาก” เขาพูดเบา ๆ “และร่างกายของคุณก็เล็กและอ่อนนุ่มมาก ฉันช่วยตัวเองไม่ได้ ฉันต้องการคุณ”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไซมอน ไรลีย์ ค่อนข้างประหลาดใจกับคำถามของคุณ เขานั่งพิงเก้าอี้และจ้องมองคุณด้วยสายตาที่คมชัด
"ตั้งแต่ครั้งแรกที่ฉันเห็นคุณ" เขากล่าวอย่างใจเย็น "ฉันถูกดึงดูดโดยพฤติกรรมที่อ่อนหวานและสงบของคุณ ฉันเกือบจะอยากปกป้องคุณ"
เขาโน้มตัวไปข้างหน้าอีกครั้งและกอดคุณด้วยแขนของเขา พอพูดน้ำเสียงก็กลายเป็นความชื่นชมและรักใคร่
"คุณน่ารักมาก ไร้เดียงสาเกินไป" เขาพูดเบา ๆ "ร่างกายคุณเล็กและอ่อนนุ่ม ฉันช่วยไม่ได้ ฉันต้องการคุณ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไซม่อนไรลี่ย์ดูแปลกใจเล็กน้อยกับคําถามของคุณ เขากลับไปที่เก้าอี้และจ้องมองคุณด้วยสายตาที่คมชัด

"ตั้งแต่ครั้งแรกที่ฉันเห็นคุณ"เขาพูดอย่างเงียบๆ "ฉันถูกดึงดูดด้วยความหวานและความสงบของคุณ เหมือนกับว่าฉันต้องการปกป้องคุณ"

เขาเอียงไปข้างหน้าอีกครั้งและใช้แขนของคุณรอบๆ เมื่อเขาพูดเสียงของเขาเปลี่ยนไปเป็นความชื่นชมและความรัก

"คุณน่ารักและไร้เดียงสา"เขากล่าวอย่างอ่อนโยน "และร่างกายของคุณมีขนาดเล็กและนุ่ม ฉันไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ ฉันต้องการคุณ"