1. IntroductionThe Middle East and

1. Introduction
The Middle East and North Africa are considered as the driest region in the world and freshwater availability in those areas is very low (World Bank, 1996). According to several authors (Gregory, 2000 and Bedbabis et al., 2009), the use of brackish water or recycled wastewater in agriculture may help in reducing the problem of the limited availability of freshwater.

Many studies (Rejeb, 1992, Chaabouni et al., 1997 and Yadav et al., 2002) showed that the application of treated wastewater (TWW) at a reasonable rate improved growth and productivity of some herbaceous species. However, the main problem that can arise from excessive and continuous application of TWW is phytotoxicity due to high content of salts and heavy metals, which may pose a health risk for human beings or livestock (Rutkowski et al., 2006 and Toze, 2006).

TWW is from domestic (12%) and industrial (88%) sources and is typically reclaimed at the secondary level using biological processes. These processes consist of eliminating biodegradable material by transforming it into microbial residues. Secondary treatments remove dissolved and colloidal organic matter using an aerobic-biological treatment. The aerobic-biological treatment is performed in the presence of oxygen by microorganisms which metabolize the organic matter, thereby producing more microorganisms and inorganic end-products (CO2, NH3 and H2O).

Studies on the effect of TWW on olive's growth and productivity are scarce (Charfi et al., 1999 and Gharsallaoui et al., 2006). The topic should be better investigated in countries like Tunisia where olive trees play an important role for the economy but water availability for agricultural purposes is very limited. The objective of our study is to verify if an irrigation with TWW can be considered a good source of water and fertilizers source for ‘Chemlali’ olive trees with no phytotoxicity effects.

2. Materials and methods
2.1. Experimental plots, soil and climatic data

The study was carried out from February 15, 2003 to November 26, 2004 in an experimental olive grove of ‘Chemlali’ variety. Two experimental plots were considered: one plot irrigated with well water (WW) and the other irrigated with treated wastewater (TWW). The two experimental plots were located in the region of Sfax (34°43N, 10°41E), in Central-Eastern Tunisia. In order to determine the influence of the two different irrigations approaches on growth and productivity, the trials were planned using the same agronomic techniques.

Each experimental plot consisted of nine Chemlali olive trees, spaced 24 m × 24 m, irrigated either with TWW or WW (Table 1), with a drip irrigation system with four drip nozzles (two per side) set in a line along the rows (at 0.5 m from the trunk). Beside rainfall, the daily water supply per mature olive tree was 4.5 m3, in total 5000 m3 ha−1 year−1. Fall and spring intercrops (oat and barley) were cultivated in both irrigated plots. The irrigation schedule started in the 2nd decade of April (2003) and in the 1st decade of May (2004) when the amount of rainfall received was about 100 mm. Trees were irrigated for about 60 days in the period April–October. In order to verify the effects of the irrigation with TWW on soil chemical properties, soil samples were collected in February, 2003 and after the harvest, November, 2004. Each experimental plot was divided into three blocks, and soil samples from 0 to 20, 20 to 40, 40 to 60 and 60 to 80 cm soil depths were taken from each block. Standard methods have been used for soil analysis (Sparks et al., 1996).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำตะวันออกกลางและแอฟริกาเหนือจะถือว่าเป็นภูมิภาคที่ driest ในโลก และมีอยู่ที่ปลาในพื้นที่ดังกล่าวมีต่ำมาก (ธนาคารโลก 1996) ตามหลายผู้เขียน (เกรกอรี 2000 และ Bedbabis et al., 2009), การใช้น้ำกร่อยหรือน้ำเสียนำกลับมาใช้ในการเกษตรอาจช่วยในการลดปัญหาของการมีอยู่จำกัดของปลาศึกษามาก (Rejeb, 1992, Chaabouni และ al., 1997 และ Yadav et al., 2002) พบว่า การประยุกต์ใช้บำบัดน้ำเสีย (TWW) ที่อัตราเหมาะสมขึ้นเจริญเติบโตและผลผลิตบางชนิด herbaceous อย่างไรก็ตาม ปัญหาหลักที่อาจเกิดขึ้นจากโปรแกรมประยุกต์มากเกินไป และต่อเนื่องของ TWW เป็น phytotoxicity เนื่องจากเนื้อหาที่สูงของเกลือโลหะหนัก ซึ่งอาจก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อสุขภาพมนุษย์หรือปศุสัตว์ (Rutkowski และ al., 2006 และ Toze, 2006)TWW มาจากภายในประเทศ (12%) และอุตสาหกรรม (88%) แหล่ง และโดยปกติการเรียกคืนระดับรองโดยใช้กระบวนการทางชีวภาพ กระบวนการเหล่านี้ประกอบด้วยการกำจัดวัสดุที่ย่อยสลายยากโดยเปลี่ยนเป็นจุลินทรีย์ตกค้าง รักษารองเอาละลาย และ colloidal อินทรีย์โดยใช้การรักษาทางชีวภาพแอโรบิก ดำเนินการรักษาทางชีวภาพแอโรบิกในต่อหน้าของออกซิเจน โดยจุลินทรีย์ที่ metabolize เรื่องอินทรีย์ ผลิตจุลินทรีย์มากขึ้นและสิ้นสุดผลิตภัณฑ์อนินทรีย์ (CO2, NH3 และ H2O)การศึกษาผลของ TWW การเจริญเติบโตและผลผลิตของมะกอกขาดแคลน (Charfi et al., 1999 และ Gharsallaoui และ al., 2006) หัวข้อควรมีการตรวจสอบดีกว่าประเทศเช่นตูนิเซียที่ต้นมะกอกมีบทบาทสำคัญในเศรษฐกิจ แต่ใช้น้ำเพื่อการเกษตรมีจำกัดมาก วัตถุประสงค์ของการศึกษาของเราจะตรวจสอบถ้า การชลประทาน มี TWW ถือได้ว่าเป็นแหล่งที่ดีของแหล่งน้ำและปุ๋ยสำหรับต้นไม้ 'Chemlali' มะกอกมีผล phytotoxicity ไม่2. วัสดุและวิธีการ2.1 การทดลองผืน ดิน และข้อมูล climaticการศึกษาได้ดำเนินการจาก 15, 2546 การ 26 พฤศจิกายน 2004 ในโกรฟมะกอกการทดลองหลากหลาย 'Chemlali' ผืนสองทดลองได้ถือ: พล็อตหนึ่งชลประทานดีน้ำ (WW) และอื่น ๆ ชลประทาน มีการบำบัดน้ำเสีย (TWW) โครงการทดลองสองตั้งอยู่ในแคว้น Sfax (34 ° 43N, 10 ° 41E), ในตูนิเซียที่ตะวันออกกลาง การพิจารณาอิทธิพลของ irrigations อื่นสองแจ้งเจริญเติบโตและผลผลิต ทดลองได้วางแผนใช้เทคนิคลักษณะทางเดียวแต่ละแปลงทดลองประกอบด้วยต้นไม้มะกอก Chemlali 9 ลที่ 24 m × 24 m ชลประทานหรือ TWW หรือ WW (ตารางที่ 1), มีระบบชลประทานแบบหยดด้วยหยดสี่ หัวฉีด (สองต่อข้าง) ตั้งในเส้นตามแถวที่ m 0.5 จากลำตัว) ข้างฝน น้ำวันต่อต้นมะกอกเติบโตได้ 4.5 m3 ในรวม 5000 m3 ha−1 year−1 ฤดูใบไม้ร่วงและฤดูใบไม้ผลิ intercrops (ข้าวโอ๊ตและข้าวบาร์เลย์) ถูกปลูกในผืนทั้งยาม กำหนดการชลประทานเริ่ม ในทศวรรษที่ 2 ของเดือนเมษายน (2003) และ ในทศวรรษที่ 1 พฤษภาคม (2004) เมื่อจำนวนปริมาณน้ำฝนที่ได้รับได้ประมาณ 100 มม.ต้นไม้มีชลประทานประมาณ 60 วันในช่วงเดือนเมษายน – ตุลาคม เพื่อตรวจสอบผลกระทบของชลประทานกับ TWW ในคุณสมบัติทางเคมีของดิน ดินตัวอย่างถูกเก็บ และ หลังเก็บ เกี่ยว พฤศจิกายน 2547, 2546 แต่ละแปลงทดลองถูกแบ่งออกเป็นสามบล็อก และตัวอย่างดินจาก 0 ถึง 20, 20 40, 40-60 และ 60-80 ซม.ดินลึกที่ได้มาจากแต่ละบล็อค มีการใช้วิธีการมาตรฐานสำหรับการวิเคราะห์ดิน (สปาร์ค et al., 1996)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. บทนำ
ในตะวันออกกลางและแอฟริกาเหนือถือเป็นภูมิภาคที่วิเศษสุดในโลกและความพร้อมน้ำจืดในพื้นที่เหล่านั้นอยู่ในระดับต่ำมาก (World Bank, 1996) ตามที่ผู้เขียนหลายคน (เกรกอรี่ 2000 และ Bedbabis et al., 2009) การใช้น้ำกร่อยหรือน้ำเสียกลับมาใช้ใหม่ในภาคเกษตรอาจช่วยในการลดปัญหาของมีจำนวน จำกัด ของน้ำจืด. การศึกษาจำนวนมาก (Rejeb 1992 Chaabouni et al, . 1997. และดัฟ, et al, 2002) แสดงให้เห็นว่าการประยุกต์ใช้ระบบบำบัดน้ำเสียได้รับการรักษา (TWW) ในอัตราที่เหมาะสมที่ดีขึ้นการเจริญเติบโตและผลผลิตของสายพันธุ์สมุนไพรบาง แต่ที่เป็นปัญหาหลักที่เกิดขึ้นจากการใช้มากเกินไปและอย่างต่อเนื่องของ TWW เป็นพิษเนื่องจากเนื้อหาสูงของเกลือและโลหะหนักซึ่งอาจก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อสุขภาพมนุษย์หรือปศุสัตว์ (Rutkowski et al., 2006 และ Toze 2006) . TWW เป็นจากในประเทศ (12%) และอุตสาหกรรม (88%) แหล่งที่มาและมักจะมีการเรียกคืนในระดับรองโดยใช้กระบวนการทางชีวภาพ กระบวนการเหล่านี้ประกอบด้วยการกำจัดวัสดุที่ย่อยสลายได้โดยเปลี่ยนมันเป็นสารตกค้างของจุลินทรีย์ การรักษารองเอาละลายและสารอินทรีย์คอลลอยด์ใช้การบำบัดทางชีวภาพ การบำบัดทางชีวภาพจะดำเนินการในการปรากฏตัวของออกซิเจนจากจุลินทรีย์ที่เผาผลาญสารอินทรีย์จึงผลิตจุลินทรีย์มากขึ้นและอนินทรีปลายผลิตภัณฑ์ (CO2, NH3 และ H2O). การศึกษาเกี่ยวกับผลกระทบของการ TWW ต่อการเจริญเติบโตมะกอกและผลผลิตที่ขาดแคลน (Charfi et al., 1999 และ Gharsallaoui et al., 2006) หัวข้อควรได้รับการตรวจสอบที่ดีขึ้นในประเทศเช่นตูนิเซียต้นมะกอกที่มีบทบาทสำคัญสำหรับเศรษฐกิจ แต่มีน้ำเพื่อการเกษตรมี จำกัด มาก วัตถุประสงค์ของการศึกษาของเราคือการตรวจสอบว่ามีการชลประทาน TWW ถือได้ว่าเป็นแหล่งที่ดีของน้ำและแหล่งปุ๋ยสำหรับ 'Chemlali' ต้นมะกอกที่มีผลกระทบพิษไม่มี. 2 วัสดุและวิธีการ2.1 แปลงทดลองดินและภูมิอากาศที่ข้อมูลการศึกษาได้ดำเนินการจาก 15 กุมภาพันธ์ 2003 ที่จะ 26 พฤศจิกายน 2004 ในดงมะกอกทดลองของความหลากหลาย 'Chemlali' สองแปลงทดลองได้รับการพิจารณา: พล็อตหนึ่งชลประทานที่มีน้ำดี (WW) และอื่น ๆ ในเขตชลประทานที่มีน้ำเสียได้รับการรักษา (TWW) สองแปลงทดลองที่ตั้งอยู่ในพื้นที่ของสแฟกซ์ (34 ° 43N 10 ° 41E) ในภาคกลางภาคตะวันออกตูนิเซีย เพื่อตรวจสอบอิทธิพลของทั้งสอง irrigations ที่แตกต่างกันวิธีการเจริญเติบโตและการผลิต, การทดลองมีการวางแผนการใช้เทคนิคทางการเกษตรเดียวกัน. แต่ละแปลงทดลองประกอบด้วยเก้า Chemlali ต้นมะกอกระยะห่าง 24 เมตร× 24 เมตรในเขตชลประทานทั้งที่มี TWW หรือ WW (ตารางที่ 1) ด้วยระบบน้ำหยดที่มีสี่หัวฉีดน้ำหยด (สองต่อด้านข้าง) ตั้งอยู่ในสายพร้อมแถว (ที่ 0.5 เมตรจากลำต้น) นอกจากปริมาณน้ำฝน, น้ำประปาในชีวิตประจำวันต่อต้นมะกอกผู้ใหญ่ 4.5 m3, รวม 5000 m3 ฮ่า-1 ปี 1 ฤดูใบไม้ร่วงและฤดูใบไม้ผลิ intercrops (ข้าวโอ๊ตและข้าวบาร์เลย์) ได้รับการปลูกฝังในแปลงชลประทานทั้งสอง ตารางการชลประทานเริ่มต้นในทศวรรษที่ 2 ของเดือนเมษายน (2003) และในทศวรรษที่ 1 ของเดือนพฤษภาคม (2004) เมื่อปริมาณของปริมาณน้ำฝนที่ได้รับคือประมาณ 100 มิลลิเมตร ต้นไม้ถูกชลประทานประมาณ 60 วันในช่วงเดือนเมษายนถึงเดือนตุลาคม เพื่อที่จะตรวจสอบผลกระทบของการชลประทานที่มี TWW เกี่ยวกับคุณสมบัติทางเคมีของดินตัวอย่างดินที่ถูกเก็บรวบรวมในเดือนกุมภาพันธ์ปี 2003 และหลังการเก็บเกี่ยวพฤศจิกายน 2004 พล็อตในแต่ละการทดลองแบ่งออกเป็นสามช่วงตึกและตัวอย่างดิน 0-20, 20-40, 40-60 และ 60-80 ซม. ความลึกของดินที่ถูกนำมาจากแต่ละบล็อก วิธีการมาตรฐานที่ได้รับการใช้ในการวิเคราะห์ดิน (สปาร์ก et al., 1996)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . บทนำ
ตะวันออกกลางและแอฟริกาเหนือถือว่าวิเศษสุดภูมิภาคในโลกและน้ำจืด ห้องพักในพื้นที่เหล่านั้นจะน้อยมาก ( World Bank , 1996 ) ตามที่ผู้เขียนหลาย ( Gregory , 2000 และ bedbabis et al . , 2009 ) , ใช้น้ำกร่อยหรือรีไซเคิลน้ำเสียในการเกษตร อาจช่วยในการลดปัญหาความพร้อมจำกัด

ของปลาหลายการศึกษา ( rejeb 2535 chaabouni et al . , 1997 และ yadav et al . , 2002 ) พบว่า การรักษาน้ำเสีย ( tww ) ในอัตราที่เหมาะสมเพิ่มการเจริญเติบโตและผลผลิตบางชนิดเป็นต้น . อย่างไรก็ตาม ปัญหาหลักที่อาจจะเกิดขึ้นจากการใช้มากเกินไปและต่อเนื่อง tww เป็นเขตเนื่องจากเนื้อหาสูงของเกลือและโลหะหนักซึ่งอาจก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อสุขภาพมนุษย์หรือสัตว์ ( rutkowski et al . , 2006 และ toze , 2006 ) .

tww จากภายในประเทศ ( 12% ) และอุตสาหกรรม ( 88% ) แหล่งที่มาและโดยทั่วไปจะใช้ในระดับมัธยมศึกษาโดยใช้กระบวนการทางชีววิทยา กระบวนการเหล่านี้ประกอบด้วยการสามารถย่อยสลายได้โดยการเปลี่ยนมันเป็นวัสดุเหลือใช้ของจุลินทรีย์การรักษารองลบละลายและอินทรีย์คอลลอยด์ใช้บำบัดน้ำเสียแอโรบิก . การรักษาทางชีวภาพ แอโรบิก จะดําเนินการในการปรากฏตัวของออกซิเจนโดยจุลินทรีย์ ซึ่งเผาผลาญอินทรีย์ งบการผลิตจุลินทรีย์ และผลิตภัณฑ์สุดท้ายอนินทรีย์ ( CO2 และ H2O

nh3 )การศึกษาผลของ tww ในมะกอกของการเจริญเติบโตและผลผลิตขาดแคลน ( charfi et al . , 1999 และ gharsallaoui et al . , 2006 ) หัวข้อควรจะดีขึ้นได้ในหลายประเทศ เช่น ตูนิเซียที่ต้นมะกอกมีบทบาทสำคัญต่อเศรษฐกิจ แต่น้ำไปใช้เพื่อการเกษตรมีจำกัดวัตถุประสงค์ของการศึกษาคือ เพื่อตรวจสอบว่ามีน้ำกับ tww ถือได้ว่าเป็นแหล่งที่ดีของน้ำและปุ๋ยที่มาของต้นมะกอก chemlali ' ไม่มีผล เขต .

2 วัสดุและวิธีการ
2.1 . แปลงทดลอง ดินและภูมิอากาศข้อมูล

ได้ดำเนินการตั้งแต่วันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2546 ถึง 26 พฤศจิกายน 2547 ในการทดลองดงมะกอก ' chemlali ' ความหลากหลายแปลงทดลอง 2 พิจารณา : 1 แปลงมีน้ำชลประทาน ( WW ) และอื่น ๆที่มีการชลประทานน้ำเสีย ( tww ) ทดลองทั้งสองแปลงอยู่ในเขตของป๊อกกี้ ( 34 / 43n 10 องศา 41e ) ในภาคกลาง ตะวันออก ตูนิเซีย เพื่อศึกษาอิทธิพลของทั้งสอง irrigations วิธีที่แตกต่างกันต่อการเจริญเติบโตและผลผลิตการทดลองได้ถูกวางแผนโดยใช้เทคนิคเดียวกัน

แต่ละแปลงทดลองจำนวนเก้า chemlali มะกอกต้นไม้ ระยะ 24 m × 24 เมตร ชลประทานให้กับ tww หรือ WW ( ตารางที่ 1 ) ด้วยระบบน้ำหยดกับสี่หยดหัวฉีด ( ต่อข้าง ) การตั้งค่าในบรรทัดตามแถว ( 0.5 เมตร จากท้ายรถ ) นอกจากปริมาณน้ำฝนรายวันน้ำประปาต่อผู้ใหญ่เป็น 4.5 ลบ . ม. ต้นมะกอก ,ทั้งหมด 5000 m3 ฮา− 1 − 1 ฤดูใบไม้ร่วงและฤดูใบไม้ผลิมี ( ข้าวโอ๊ตและข้าวบาร์เลย์ ) ปลูกในนาทั้งแปลง ตารางเวลาการชลประทานเริ่มต้นในทศวรรษที่ 2 ของเดือนเมษายน ( 2003 ) และในทศวรรษ พฤษภาคม ( 2004 ) เมื่อปริมาณ รับประมาณ 100 มม. ต้นไม้ที่ถูกปลูก ประมาณ 60 วัน ในช่วงเมษายน - ตุลาคมเพื่อตรวจสอบผลกระทบของการชลประทานกับ tww ต่อคุณสมบัติทางเคมีของดิน เก็บตัวอย่างดินในเดือนกุมภาพันธ์ 2003 และหลังการเก็บเกี่ยว , พฤศจิกายน , 2004 ทดลองแต่ละแปลงแบ่งเป็นสามช่วงตึก และตัวอย่างดินจาก 0 ถึง 20 และ 20 ถึง 40 , 40 ถึง 60 และ 60 ถึง 80 ซม. ความลึกของดินที่ได้จากแต่ละบล็อก วิธีมาตรฐานได้ถูกใช้สำหรับการวิเคราะห์ดิน ( ประกายไฟ et al . ,1996 )