Until the end of the 1960s, the way

Until the end of the 1960s, the way in which
ECT was used was as shocking as the name ‘shock
therapy’ implied. In these early days clients might be
‘shocked’ in open, communal wards of psychiatric
asylums, tied to beds, without anaesthetic or
muscle-relaxing agents, often several times a week.
Often patients would be given no clear reasons
for treatment, proper assessment, follow up or
official guidelines on treatment and oversight
(Braslow 1997, Sabbatini 1998, Berg 2009). As a
consequence, many of the patients who underwent
ECT felt abused, oppressed, punished and damaged,
all of which had a negative impact on the image of
psychiatry in general.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จนถึงสิ้นปี 1960 วิธีที่
ECT ถูกใช้เป็นที่น่าตกใจเป็นชื่อ 'ช็อต
การรักษาด้วย 'โดยนัย ในวันแรกลูกค้าเหล่านี้อาจจะมี
'ตกใจ' ในการเปิดหอผู้ป่วยจิตเวชในชุมชนของ
โรงพยาบาลผูกติดอยู่กับเตียงโดยไม่ต้องใช้ยาชาหรือ
ตัวแทนกล้ามเนื้อผ่อนคลายหลายครั้งมักจะเป็นสัปดาห์.
บ่อยครั้งที่ผู้ป่วยจะได้รับไม่มีเหตุผลที่ชัดเจน
สำหรับการรักษาการประเมินที่เหมาะสม ติดตามหรือ
แนวทางอย่างเป็นทางการเกี่ยวกับการรักษาและการกำกับดูแล
(Braslow ปี 1997 Sabbatini ปี 1998 ภูเขาน้ำแข็ง 2009) ในฐานะที่เป็น
ผลให้จำนวนผู้ป่วยที่เข้ารับการ
ECT รู้สึกว่าถูกทารุณกรรมถูกกดขี่ลงโทษและความเสียหาย
ทั้งหมดที่มีผลกระทบในทางลบต่อภาพลักษณ์ของ
จิตเวชทั่วไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จนกว่าจะสิ้นสุดของทศวรรษที่ 1960 , วิธีที่ใช้อยู่
ect ตกใจที่ชื่อ ' ' ช็อก '
บำบัดโดยนัย ในวันแรก ลูกค้าอาจจะ
'shocked ' ในเปิดแผนกจิตเวชชุมชน ,
สถานพักฟื้น มัดกับเตียง ไม่มียาชาหรือ
กล้ามเนื้อผ่อนคลาย ตัวแทน บ่อยๆ เวลาหลายสัปดาห์ ผู้ป่วยจะได้ไม่บ่อย

ชัดเจนเหตุผลสำหรับการรักษาที่เหมาะสม การประเมิน ติดตาม หรือ
แนวทางการรักษาอย่างเป็นทางการกับ
( braslow 1997 sabbatini 1998 เบิร์ก 2009 ) โดย
ผลที่ตามมามากมายของผู้ป่วยที่เข้ารับ
ect รู้สึกถูกบีบบังคับ และถูกลงโทษ , เสียหาย ,
ซึ่งทั้งหมดได้รับผลกระทบเชิงลบต่อภาพลักษณ์ของ
จิตเวชศาสตร์ทั่วไป