So much for “authorities.” What now

So much for “authorities.” What now do people in a typical American town or city who have not made a specialty of this field consider music to be? I have no systematic surveys to cite, but here’s what I learned from some informal interviews of urban Americans who were not musicians, in the 1960s (Nettl 1963) and the 1980s. They weren’t ready with outright definitions, but when pushed, they appeared to believe that almost any sound is potentially musical. They quickly started telling me what was “good” or “boring” music, and what they liked (see also Russell 1993). It may seem fatuous to point this out, but since some cultures see it differently, music seems to Americans to be innately a “good” thing, and therefore it is probably good for a sound or even silence to be accepted potentially as a component of music. Sounds that are “good” are sounds that may be included in the music concept. Thus the sound of coins about to be paid is “music to my ears,” a person whose speech one likes is said to have a “musical voice,” and a language whose sound one dislikes is called “unmusical.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มากสำหรับ "อำนาจ" อะไรตอนนี้ทำคนในเมืองทั่วไปอเมริกันหรือเมืองที่ไม่ได้ทำพิเศษของฟิลด์นี้พิจารณาเพลงเป็นหรือไม่ ฉันมีไม่สำรวจระบบการ แต่นี่คือสิ่งที่ฉันเรียนรู้จากบทสัมภาษณ์บางอย่างของเมืองชาวอเมริกันที่ได้นักดนตรี (Nettl 1963) ช่วงปี 1960 และ 1980 แน่นอนพร้อมกับกำหนดทันที แต่เมื่อผลัก พวกเขาปรากฏเชื่อว่าเกือบทุกเสียงดนตรีอาจ พวกเขาได้อย่างรวดเร็วเริ่มบอกฉันสิ่ง "ดี" หรือ "เบื่อ" ดนตรี และสิ่งที่ชอบ (ดู 1993 รัสเซล) มันอาจดู fatuous จุดนี้ออก แต่บางวัฒนธรรมเห็นมันแตกต่างกัน เพลงเหมือนชาวอเมริกัน innately เป็น สิ่ง "ดี" และดังนั้น จึงอาจจะดีสำหรับการเงียบเสียง หรือแม้แต่การยอมรับอาจเป็นส่วนประกอบของเพลง เสียงที่ "ดี" เป็นเสียงที่อาจรวมอยู่ในแนวเพลง ดังนั้น เสียงของเหรียญที่จะชำระเป็น "เพลงหูของฉัน คนพูดใครชอบว่า ให้"เสียงดนตรี" และ เป็นภาษาที่มีเสียงหนึ่งไม่ชอบเรียกว่า"unmusical"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มากสำหรับ "เจ้าหน้าที่." สิ่งที่ตอนนี้ทำคนในเมืองอเมริกันทั่วไปหรือเมืองที่ยังไม่ได้ทำพิเศษของข้อมูลนี้พิจารณาเพลงที่จะเป็น? ฉันไม่มีการสำรวจอย่างเป็นระบบเพื่ออ้างอิง แต่นี่คือสิ่งที่ผมได้เรียนรู้จากการสัมภาษณ์เป็นทางการบางส่วนของชาวอเมริกันในเมืองที่ไม่ได้นักดนตรีในทศวรรษที่ 1960 (Nettl 1963) และ 1980 พวกเขายังไม่พร้อมที่มีความหมายตรงไปตรงมา แต่เมื่อผลักดันให้พวกเขาดูเหมือนจะเชื่อว่าเกือบเสียงใด ๆ ที่เป็นดนตรีที่อาจเกิดขึ้น พวกเขาได้อย่างรวดเร็วเริ่มต้นบอกฉันสิ่งที่ "ดี" หรือ "น่าเบื่อ" เพลงและสิ่งที่พวกเขาชอบ (เห็นรัสเซล 1993) มันอาจจะดูเหมือนบัดซบถึงจุดนี้ออกมา แต่เนื่องจากบางวัฒนธรรมเห็นมันแตกต่างกัน, เพลงดูเหมือนว่าชาวอเมริกันจะเป็น แต่กำเนิด "ดี" สิ่งที่และดังนั้นจึงน่าจะเป็นสิ่งที่ดีสำหรับเสียงหรือแม้กระทั่งความเงียบให้เป็นที่ยอมรับอาจเป็นส่วนหนึ่งของ เพลง เสียงที่มี "ดี" เป็นเสียงที่อาจจะรวมอยู่ในแนวคิดเพลง ดังนั้นเสียงของเหรียญเกี่ยวกับการที่จะต้องจ่ายคือ "เพลงที่หูของฉัน" บุคคลที่มีคำพูดหนึ่งที่ชอบกล่าวกันว่ามี "เสียงดนตรี" และเป็นภาษาที่มีความไม่ชอบเสียงหนึ่งที่เรียกว่า "ไม่รู้สึกเพลิดเพลินดนตรี."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มาก สำหรับ " เจ้าหน้าที่ " แล้วผู้คนในเมืองหรือเมืองที่คนอเมริกันทั่วไปได้ถนัดด้านนี้พิจารณาเพลงที่จะ ? ผมไม่มีการสำรวจอย่างเป็นระบบเพื่ออ้างถึง แต่นี่คือสิ่งที่ผมได้เรียนรู้จากการสัมภาษณ์ของเมืองอเมริกันที่ไม่ใช่นักดนตรี ในทศวรรษที่ 1960 ( nettl 1963 ) และ 1980 พวกเขายังไม่พร้อมกับความหมายทันที แต่เมื่อผลักพวกเขาดูเหมือนจะเชื่อว่าเกือบเสียงไพเราะซ่อนเร้น พวกเขาก็เริ่มบอกว่า อะไรคือ " ดี " หรือ " น่าเบื่อ " เพลงและสิ่งที่พวกเขาชอบ ( เห็นรัสเซล 1993 ) มันอาจดูเหมือนบัดซบจุดนี้ออก แต่เนื่องจากบางวัฒนธรรมเห็นมันแตกต่างกัน เพลงดูเหมือนจะเป็นชาวอเมริกันโดยกำเนิดเป็นสิ่งที่ " ดี "ดังนั้นมันอาจจะดีสำหรับเสียง หรือแม้แต่ความเงียบเป็นที่ยอมรับอาจเป็นส่วนประกอบของเพลง เสียงที่ " ดี " คือ เสียงนั้นอาจจะรวมอยู่ในแนวคิดของเพลง ดังนั้นเสียงของเหรียญจะต้องจ่ายเป็น " เพลงที่หูของฉัน " คนที่ชอบคำพูดหนึ่งได้กล่าวว่า " เสียงเพลง " เป็นภาษาที่มีเสียงหนึ่งไม่ชอบถูกเรียกว่า " unmusical ”