‘Freedom’ sounds great but it’s a l

‘Freedom’ sounds great but it’s a life with no savings whatsoever. There are no guarantee what’ll happen once I became old.

If Souichi actually was to copy that lifestyle, what would the mother-like Utano-san do to me……. Just like Ermenhilde said, I’ll get buried—-it’d be nice if it would end with just that actually.

“Being an adventurer doesn’t suit you, brother.”(yayoi)

“Right. For starters you lack that adult maturity and the awesomeness of an adventurer you need. It’s over for an adventurer if you get underestimated you know?”(aya)

“…..thank you for your frank opinion, Yayoi, Aya.”(souichi)

[Awesomeness?]

What do you want to say? I lightly struck Ermenhilde inside my pocket. While I was doing that, Souichi was feeling down from the two’s comments.

Since he looked amusing, we three started laughing.

“Now then, what should we eat? Have you three decided?”(renji)

When I said that, all three said the names of the dish they wanted.

Leaving aside Aya, Yayoi-chan eats quite a lot. I was surprised. Probably because I didn’t really have such an image of her when we travelled together. In fact I was worried that Aya wasn’t eating much. Souichi, contrary to his looks, eats quite a lot but Aya also ate a lot .

“What happened, are you not feeling well?”(renji)

“Eh?”(aya)

“No well, didn’t you eat more before?”

“Uu……..”

When I said that, she hid her blushing face behind the menu. Ah, she’s embarrassed, I finally realized.

I ended up saying something lacking delicacy. Deciding not to say anymore on the topic, I called the waiter to give our order.

Souichi and Yayoi’s shoulders were trembling as they tried to conceal their laughter and then Souichi alone suddenly fell flat on the table. Probably, he was hit underneath the table by Aya.

[Children should eat more or you won’t grow you know?}

“You should shut up for a bit.”(renji)

[….wha. Renji that’s rude.]

“Pfft.”

Ermenhilde, you’re the one that’s rude.

And Yayoi finally was unable to hold back and burst into laughter and then a small dull sound resounded. Probably, Souichi was kicked again since his body shivered for a moment.

I could only scratch my cheeks.

“Nostalgic, isn’t it?”

[That’s true.]

As expected, no matter what I say, this atmosphere is really fun to be in.

Souichi and Aya would cause ruckus, Yayoi would laugh looking at that. After coming to this world, we 13 were connected with a weird relationship. Even though they were strangers, they were ones we’d trust the most. Even though we are not connected by blood, we are like a family.

That’s why I felt—–that it was nostalgic.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

'เสรีภาพ' เสียงดี แต่ก็มีชีวิต ด้วยการไม่ประหยัดเลย มีรับประกันอะไรจะเกิดขึ้นเมื่อฉันกลายเป็นเก่าถ้า Souichi จริงเป็นการ คัดลอกที่ไลฟ์สไตล์ จะเหมือนแม่ธโฮซังทำให้ฉัน... เหมือนที่ Ermenhilde กล่าวว่า ฉันจะได้รับการฝังตัว-มันจะดีถ้ามันจะจบเพียงแค่นั้นจริง ๆ"การผจญภัยที่ไม่เหมาะกับคุณ พี่ชาย" (ยาโยอิ)"ขวา สำหรับ starters คุณขาดวุฒิภาวะที่ผู้ใหญ่และ awesomeness ของนักแสวงโชคที่ต้อง มันเป็นมากกว่าการผจญภัยได้ underestimated คุณรู้หรือไม่" (aya)"... .thank คุณสำหรับความคิดเห็นตรงไปตรงมาของ ยาโยอิ อา" (souichi)[Awesomeness]คุณอยากบอกอะไรบ้าง ฉันเบา ๆ หลง Ermenhilde ภายในกระเป๋าของฉัน ในขณะที่ผมทำที่ Souichi ถูกรู้สึกลงจากความเห็นสองเพราะเขาดูสนุก เราสามเริ่มหัวเราะ"ตอนนี้แล้ว สิ่งที่ควรทาน คุณสามตัดสินใจ" (เพิลส์)เมื่อฉันกล่าวว่า ทั้งสามกล่าวว่า ชื่อของอาหารที่พวกเขาต้องการออกจากกันอา ยาโยอิจังกินค่อนข้างมาก ผมรู้สึกประหลาดใจ อาจเป็น เพราะจริง ๆ ผมไม่มีภาพดังกล่าวของเธอเมื่อเราเดินทางด้วยกัน อันที่จริงผมเป็นห่วงว่า อาไม่ได้กินมาก Souichi ขัดกับลักษณะของเขา กินค่อนข้างมาก แต่อายังกินมาก"เกิดอะไรขึ้น คุณรู้สึกไม่ดี" (เพิลส์)"เอ๊ะ" (aya)"ไม่ดี ไม่ได้คุณรับประทานก่อน""ยู..."เมื่อผมบอก เธอซ่อนใบหน้าของเธอ blushing หลังเมนู อา เธอจะอาย ฉันตระหนักในที่สุดI ended up saying something lacking delicacy. Deciding not to say anymore on the topic, I called the waiter to give our order.Souichi and Yayoi’s shoulders were trembling as they tried to conceal their laughter and then Souichi alone suddenly fell flat on the table. Probably, he was hit underneath the table by Aya.[Children should eat more or you won’t grow you know?}“You should shut up for a bit.”(renji)[….wha. Renji that’s rude.]“Pfft.”Ermenhilde, you’re the one that’s rude.And Yayoi finally was unable to hold back and burst into laughter and then a small dull sound resounded. Probably, Souichi was kicked again since his body shivered for a moment.I could only scratch my cheeks.“Nostalgic, isn’t it?”[That’s true.]As expected, no matter what I say, this atmosphere is really fun to be in.Souichi and Aya would cause ruckus, Yayoi would laugh looking at that. After coming to this world, we 13 were connected with a weird relationship. Even though they were strangers, they were ones we’d trust the most. Even though we are not connected by blood, we are like a family.That’s why I felt—–that it was nostalgic.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

'เสรีภาพ' เสียงดี แต่มันเป็นชีวิตที่มีเงินฝากออมทรัพย์ใด ๆ มีการรับประกันจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อฉันกลายเป็นเก่าไม่มี. หาก Souichi จริงคือการคัดลอกวิถีชีวิตที่สิ่งที่แม่เหมือน Utano ซังจะทำกับผม ...... เช่นเดียวกับ Ermenhilde กล่าวว่าฉันจะได้รับการฝัง - it'd จะดีถ้ามันจะจบลงด้วยแค่นั้นจริง. "การเป็นนักผจญภัยไม่เหมาะกับคุณพี่ชาย." (Yayoi) "ขวา สำหรับ starters คุณจะขาดที่ครบกําหนดเป็นผู้ใหญ่และความสุดยอดของการผจญภัยที่คุณต้องการนั้น มันมากกว่าสำหรับนักผจญภัยถ้าคุณได้รับการประเมินคุณรู้หรือไม่? "(Aya) " ... ..thank คุณความเห็นที่ตรงไปตรงมา, ยาโยอิ, อายะ. "(Souichi) [Awesomeness?] สิ่งที่คุณต้องการที่จะพูด? ฉันเบา ๆ หลง Ermenhilde ภายในกระเป๋าของฉัน ขณะที่ผมกำลังทำที่ Souichi รู้สึกลงจากความคิดเห็นที่สอง. เพราะเขามองที่น่าขบขันเราสามเริ่มหัวเราะ. "ตอนนี้แล้วสิ่งที่เราควรกินหรือ? คุณมีสามตัดสินใจ? "(Renji) เมื่อผมบอกว่าทั้งสามกล่าวว่าชื่อของจานที่พวกเขาต้องการ. the ออกจากกัน Aya, ยาโยอิจังกินค่อนข้างมาก ฉันรู้สึกประหลาดใจ. อาจจะเป็นเพราะผมไม่ได้มีโอกาสได้ภาพของเธอเมื่อเราเดินทางไปด้วยกัน ในความเป็นจริงผมเป็นห่วงว่าอายะก็ไม่ได้กินมาก Souichi ตรงกันข้ามกับรูปลักษณ์ของเขากินค่อนข้างมาก แต่อายะยังกินมาก. "เกิดอะไรขึ้นแล้วคุณรู้สึกไม่ดี?" (Renji) "ใช่มั้ย?" (Aya) "ไม่ดีไม่ได้ที่คุณกินมากขึ้นก่อน ? " " UU ...... .. " เมื่อฉันบอกว่าเธอซ่อนเธอหน้าแดงใบหน้าที่อยู่เบื้องหลังเมนู อาเธออายที่สุดผมก็ตระหนัก. ฉันสิ้นสุดขึ้นว่าสิ่งที่ขาดอาหารอันโอชะ ตัดสินใจที่จะไม่พูดอีกต่อไปในหัวข้อที่ผมเรียกว่าบริกรที่จะให้สั่งซื้อของเรา. Souichi และไหล่ Yayoi ถูกสั่นขณะที่พวกเขาพยายามที่จะปกปิดเสียงหัวเราะของพวกเขาแล้ว Souichi คนเดียวก็ลดลงแบนบนโต๊ะ น่าจะเป็นเขาได้รับการตีใต้โต๊ะโดยอายะได้. [เด็กควรกินมากขึ้นหรือคุณจะไม่เติบโตคุณรู้หรือไม่?} "คุณควรจะหุบปากสำหรับบิต." (Renji) [ ... .wha Renji ที่หยาบคาย.] "Pfft." Ermenhilde คุณหนึ่งที่หยาบ. และยาโยอิในที่สุดก็ไม่สามารถที่จะถือกลับและระเบิดเสียงหัวเราะออกมาแล้วเสียงดังก้องหมองคล้ำขนาดเล็ก อาจ Souichi ถูกเตะอีกครั้งเนื่องจากร่างกายของเขาสั่นสักครู่. ฉันจะมีเพียงรอยขีดข่วนแก้มของฉัน. "ความคิดถึงไม่ได้หรือไม่" [ว่าเป็นความจริง.] เป็นที่คาดหวังไม่ว่าสิ่งที่ฉันพูดว่าบรรยากาศแบบนี้มันสนุกกับการ จะอยู่ใน. Souichi และอายะจะทำให้เกิดความสับสนวุ่นวาย, ยาโยอิจะหัวเราะมองที่ว่า หลังจากที่เข้ามาสู่โลกนี้เรา 13 ได้รับการเชื่อมต่อกับความสัมพันธ์ที่แปลก ถึงแม้ว่าพวกเขาเคยเป็นคนต่างด้าวที่พวกเขาเป็นคนที่เราต้องการไว้วางใจมากที่สุด แม้ว่าเราจะไม่ได้เชื่อมต่อด้วยเลือดเราเป็นเหมือนครอบครัว. นั่นเป็นเหตุผลที่ผมรู้สึก - ว่ามันเป็นความคิดถึง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

' เสรีภาพ ' ฟังดูดี แต่มันเป็นชีวิตที่ไม่ประหยัดเลย ไม่รับประกันสิ่งที่จะเกิดขึ้นเมื่อฉันกลายเป็นเก่าถ้าจริงก็ให้คัดลอก Souichi ชีวิตแบบนั้น แล้วแม่จะชอบ utano ซังทำอะไรฉัน . . . . . . . เหมือน ermenhilde บอกว่าจะได้รับการฝังไว้ . . . มันคงจะดี ถ้ามันจะจบเพียงแค่นั้นจริง ๆ" การเป็นนักผจญภัยไม่เหมาะกับคุณพี่ชาย " ( Yayoi )" ใช่ สำหรับ starters คุณขาดวุฒิภาวะที่ผู้ใหญ่และ awesomeness ของนักผจญภัยที่คุณต้องการ มันจบแล้วสำหรับนักผจญภัย ถ้าคุณได้ดู คุณรู้มั้ย ? " ( อายะ )" . . . . . ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นตรงไปตรงมาของคุณ ยาโยอิ อายะ " ( โซ จิ )[ 2 ? ]คุณต้องการพูดเรื่องอะไร ผมค่อย ๆหลง ermenhilde ภายในกระเป๋าของฉัน ขณะที่ฉันทำแบบนั้น โซ จิรู้สึกลงจาก 2 ความคิดเห็นเพราะเขาดูขบขัน เราสามคนเริ่มหัวเราะ" ตอนนี้ เราควรจะกินอะไรดี ? คุณสามตัดสินใจ ? " ( เร็นจิ )เมื่อฉันพูดอย่างนั้น ทั้งสามกล่าวว่าชื่อของอาหารที่พวกเขาต้องการออกจากกันอายะ ยาโยอิ ชานกินค่อนข้างเยอะ ผมก็แปลกใจ อาจเป็นเพราะผมไม่ได้จริงๆมีภาพดังกล่าวของเธอเมื่อเราท่องเที่ยวไปด้วยกัน ในความเป็นจริงฉันกังวลว่าอายะไม่ได้รับประทานอาหารมาก โซ จิ ตรงข้ามกับหน้าตา กินค่อนข้างเยอะ แต่อายะยังกินเยอะมาก" เกิดอะไรขึ้น คุณรู้สึกไม่ค่อยดีเหรอ " ( เร็นจิ )" เอ๋ ? " ( อายะ )" ไม่ครับ ไม่กินอะไรก่อน ? "" สหรัฐอเมริกา . . . . . "ตอนที่ฉันบอกว่าเธอซ่อนใบหน้าเขินเธออยู่หลังเมนู อ้า เธออาย ผมก็คิดว่าฉันสิ้นสุดขึ้นว่าสิ่งที่ขาดอาหารอันโอชะ ตัดสินใจที่จะไม่พูดในหัวข้อ ผมเรียกบริกรให้เพื่อเราโซ จิ และ ยาโยอิ ไหล่สั่น ขณะที่พวกเขาพยายามที่จะปกปิด เสียงหัวเราะของพวกเขาแล้ว โซ จิคนเดียวก็ล้มลงราบกับโต๊ะ บางทีเขาอาจจะถูกตีใต้โต๊ะ โดย อายะ[ เด็กควรกินมากหรือคุณจะไม่เติบโต คุณรู้มั้ย ? }" นายควรหุบปากหน่อย " ( เร็นจิ )[ . . . . . . . อะ . เร็นจิหยาบคาย ]" . . "ermenhilde คุณเป็นคนหยาบคายและ ยาโยอิ ในที่สุดก็ไม่สามารถที่จะถือกลับและระเบิดเสียงหัวเราะออกมาแล้วเล็กทึบเสียงออกอากาศ . บางที โซ จิ โดนอีกครั้งเมื่อร่างของเขาสั่นไปชั่วขณะฉันได้แต่เกาแก้มของฉัน" คิดถึงใช่มั้ย ? "[ จริง ]อย่างที่คิดไว้ ไม่ว่าผมจะพูดอะไร บรรยากาศมันสนุกจริงๆที่จะอยู่ในโซ จิและอายะจะทำให้ยาโยอิจะหัวเราะเสียงดังน่ารำคาญ มองที่ หลังจากกลับมาโลกนี้ เรา 13 เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์แปลกๆ ถึงแม้ว่าพวกเขาเป็นคนแปลกหน้า พวกเขาเป็นคนที่เราไว้ใจที่สุด ถึงแม้เราจะไม่ได้เชื่อมต่อกันด้วยเลือด เราเหมือนเป็นครอบครัวนั่นเป็นเหตุผลที่ผมรู้สึกได้อย่างนั้น มันคิดถึงบ้าน