I'm grown up with the internet/can'

I'm grown up with the internet/can't really remember a time that it didn't exist. Can confidently say that I've used the internet daily for the last 10 years at least.
I'm not really complaining because technology is a wonderful thing and really I've only got myself to blame but I really wish I could live my life without scrolling through my phone or computer, even if just for a few weeks to see what it's like.
I wish I could get into bed and not spend half an hour on my phone for no reason.
The scariest thing is that I'm actually not that bad compared to some of my friends. I never really pay attention to my phone when I'm with a friend unless it actually rings. I've had experiences where I've been talking to my friend in the car only to realise that they are ignoring me because they are playing on their phone. One time I was talking to a friend of a friend at a dinner party (we weren't seated yet) and she stopped talking mid-conversation to take a snapchat of herself.
What the heck did people do before the internet existed? I am asking this in the least smart-ass way possible. I can't imagine going about my life without messing on my phone.
Has anyone got any advice? I know the obvious answer is to just not do it and to put my phone away, but I'm not sure how to stop when it's so heavily ingrained into my daily behaviour.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉัน:เติบโตขึ้นมากับอินเทอร์เน็ต / จำไม่ได้จริง ๆ เวลาที่มันไม่ อย่างมั่นใจว่า ที่ ผมเคยใช้อินเทอร์เน็ตทุกวันสำหรับ 10 ปีน้อยฉันไม่ได้จริง ๆ:บ่นเนื่องจากเทคโนโลยีเป็นสิ่งดีจริง ๆ เท่านั้นผมเองติเตียน แต่ฉันหวังฉันสามารถชีวิตของฉันโดยไม่ต้องเลื่อนผ่านโทรศัพท์ หรือคอมพิวเตอร์ของฉัน แม้สำหรับสองสามสัปดาห์เพื่อดูว่า ฉันหวังว่าฉันจะเข้านอน และไม่ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงบนโทรศัพท์ของฉันไม่มีเหตุผลสิ่งน่ากลัวที่สุดคือ ว่า ผมจริงไม่ว่าไม่ดีเมื่อเทียบกับเพื่อนบาง ผมเคยสนใจกับโทรศัพท์ของฉันเมื่อฉันกับเพื่อนยกเว้นว่ามันจริงแหวน ผมเคยมีประสบการณ์ที่ผมเคยได้พูดคุยกับเพื่อนในรถเท่านั้นที่รู้ที่พวกเขาจะไม่สนใจฉัน เพราะพวกเขากำลังเล่นบนโทรศัพท์ของพวกเขา ครั้งหนึ่งผมพูดคุยกับเพื่อนของเพื่อนที่เป็นบุคคล (เราไม่ได้นั่งยัง) และเธอหยุดพูดสนทนากลางจะ snapchat ของตัวเองสิ่งที่ไม่นะคนทำก่อนที่อินเทอร์เน็ตที่มีอยู่ ที่ผมถามนี้แบบ smart-ass อย่างน้อยเป็นไปได้ ฉันไม่สามารถนึกจะเกี่ยวกับชีวิตของฉันโดยไม่ต้องมายุ่งในโทรศัพท์ของฉันมีใครมีคำแนะนำใด ๆ ฉันรู้คำตอบที่ชัดเจนคือ การไม่ทำมัน และใส่โทรศัพท์ของฉันไป แต่ฉันไม่แน่ใจวิธีการหยุดเมื่อมันจะฝังแน่นลงในพฤติกรรมประจำวันของฉันอย่างหนัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันเติบโตขึ้นกับอินเทอร์เน็ต / ไม่สามารถจริงๆจำเวลาที่ว่ามันไม่ได้อยู่ มั่นใจได้ว่าผมเคยใช้อินเทอร์เน็ตในชีวิตประจำวันสำหรับที่ผ่านมา 10 ปีอย่างน้อย.
ฉันไม่ได้จริงๆบ่นเพราะเทคโนโลยีเป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมและจริงๆฉันมีเพียงตัวเองที่จะตำหนิ แต่ผมหวังว่าผมจะได้อยู่ในชีวิตของฉัน โดยไม่ต้องเลื่อนผ่านทางโทรศัพท์หรือคอมพิวเตอร์ของฉันแม้เพียงไม่กี่สัปดาห์ที่จะเห็นสิ่งที่มันต้องการ.
ฉันหวังว่าฉันจะได้รับเข้าไปในห้องนอนและไม่ใช้จ่ายครึ่งชั่วโมงบนโทรศัพท์ของฉันไม่มีเหตุผล.
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือการที่ฉันจริง ไม่ใช่ว่าไม่ดีเมื่อเทียบกับบางส่วนของเพื่อนของฉัน ผมไม่เคยให้ความสนใจกับโทรศัพท์ของฉันเมื่อฉันกับเพื่อนเว้นแต่จะจริงแหวน ผมเคยมีประสบการณ์ที่ฉันได้รับการพูดคุยกับเพื่อนของฉันในรถเท่านั้นที่จะรู้ว่าพวกเขาจะไม่สนใจผมเพราะพวกเขากำลังเล่นบนโทรศัพท์มือถือของพวกเขา ครั้งหนึ่งผมได้พูดคุยกับเพื่อนของเพื่อนที่งานเลี้ยงอาหารค่ำ (เราไม่ได้นั่งยัง) และเธอหยุดพูดกลางการสนทนาที่จะใช้ Snapchat ของตัวเอง.
ห่าคนทำก่อนที่อินเทอร์เน็ตอยู่? ผมขอให้เรื่องนี้ในวิธีที่ฉลาดตูดน้อยที่สุด ฉันไม่สามารถจินตนาการไปเกี่ยวกับชีวิตของฉันโดยไม่ล้อเล่นบนโทรศัพท์มือถือของฉัน.
มีใครมีคำแนะนำใด ๆ ? ฉันรู้ว่าคำตอบที่ชัดเจนคือการไม่ทำมันและจะนำโทรศัพท์ของฉันออกไป แต่ผมไม่แน่ใจว่าวิธีที่จะหยุดเมื่อมันฝังแน่นอย่างหนักในเรื่องของพฤติกรรมประจำวันของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันเติบโตมาพร้อมกับอินเทอร์เน็ต / จำไม่ได้จริงๆนะ ว่ามันไม่ได้อยู่ สามารถพูดได้อย่างมั่นใจว่า ผมเคยใช้อินเทอร์เน็ตทุกวัน ตลอด 10 ปีเป็นอย่างน้อยผมไม่ได้บ่นเพราะเทคโนโลยีเป็นสิ่งที่มหัศจรรย์จริงๆ ผมได้แต่โทษตัวเอง แต่ผมหวังว่า ผมจะสามารถใช้ชีวิตได้โดยไม่ต้องเลื่อนผ่านทางโทรศัพท์หรือคอมพิวเตอร์ของฉัน แม้เพียงไม่กี่สัปดาห์เพื่อดูว่ามันเป็นยังไงฉันหวังว่าจะได้รับในเตียงและไม่ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงในโทรศัพท์ของฉันไม่มีเหตุผลสิ่งที่น่ากลัวคือว่าหนูไม่ได้แย่ขนาดนั้น เมื่อเทียบกับเพื่อนๆของผมบ้าง ผมไม่เคยสนใจกับโทรศัพท์ของฉันเมื่อฉันกับเพื่อน ถ้ามันดัง ผมมีประสบการณ์ที่ผมเคยพูดกับเพื่อนในรถเท่านั้นที่จะตระหนักว่าพวกเขาจะไม่สนใจผม เพราะพวกเขากำลังเล่นบนโทรศัพท์ของพวกเขา หนึ่งเวลาที่ฉันคุยกับเพื่อนของเพื่อนในงานปาร์ตี้อาหารค่ำ ( เราไม่ได้นั่งเลย ) เธอหยุดพูดกลางคันไป snapchat ของตัวเธอเองอะไรกันเนี่ยทำไมคนก่อนที่อินเทอร์เน็ตที่มีอยู่ ? ที่ผมถามนี้ในอย่างน้อยสมาร์ทตูดที่สุด ฉันไม่สามารถจินตนาการไปถึงชีวิตของฉัน โดยไม่ยุ่งกับโทรศัพท์ของฉันมีใครมีคำแนะนำใด ๆ ? ผมรู้คำตอบที่ชัดเจนคือ จะไม่ทำ และเอามือถือฉันไป แต่ฉันไม่แน่ใจว่าจะหยุดเมื่อมันมากฝังอยู่ในพฤติกรรมของฉันทุกวัน