Expressive grammar treatment 267One

Expressive grammar treatment 267
One study found significant treatment effects when
modelling was used intensively and frequently (the focused
stimulation technique). Fey et al. (1993) found a
significant treatment effect using focused stimulation
and a cyclical goal attack strategy with 30 children
aged 3–5 years with delayed grammatical development.
The treatment programme involved 3 h per week over
4.5 months. Focused stimulation has also been found
to be successful when combined with conversational recasts.
Leonard et al. (2006) found significant treatment
effects using focused stimulation and conversational recasts
in the treatment of present tense and auxiliary verbs
in a group of twenty-five 3- and 4-year-old children.
These participants showed a significant improvement in
treated targets compared with control forms.
Using novel treatment techniques with older children
in a randomized control trial, Ebbels et al. (2007)
demonstrated successful treatment of verb argument
structure errors in children with persistent SLI aged
11–16 years. They compared a syntactic–semantic treatment
(shape coding), a semantic treatment designed to
improve verb argument structure and a control treatment.
They found a significant effect of their theoretically
driven treatments, and no difference in success
between the two treatment techniques. Progress was
maintained after 3 months and was also found to generalize
to untreated verb targets. Thus, it seems that
older children can still benefit from language treatment
directed at expressive syntax.
In the majority of treatment studies, treatment is
provided by speech pathologists. However, Fey et al.
(1993) compared a programme delivered by a speech
pathologist with a parent-run treatment programme and
to a waiting list control. Both treatment groups showed
a significant improvement in expressive grammar, in
contrast to the untreated group. The treatment effects
for the clinician treatment were more consistent overall.
It was noted that the parent intervention programme
was comprehensive, with a substantial time commitment
and training for both parents and the researcher–
clinician. This study suggests that successful treatment
delivery can be carried out by non-speech pathologists,
with extensive direct training.
Thus, treatment technique, treatment agent and potentially
a child’s age may affect treatment outcome.
Co-occurring speech and/or phonological impairment
(Haskill and Tyler 2007, Leonard 2000, Shriberg et al.
1999) may also affect a child’s success in treatment. Some
studies have taken into account the speech production
abilities of participants, but this has been inconsistent.
Clearly, the ability to produce final consonant clusters in
English affects the production of grammatical markers
involving consonant clusters, such as possessive ‘s’ and
past tense ‘ed’. It cannot be assumed that intervention
targeted to grammar will improve speech or phonological
impairment. As Haskill and Tyler (2007) pointed
out, participant screening should include a measure of
the ability to produce the consonant clusters required
for the grammatical targets in question in monomorphemic
contexts. This would allow the examination of
the potential role speech skills have in language treatment
success.
While the results of such efficacy studies are encouraging,
at this point evidence for the positive effects
of treatment of expressive grammar remains equivocal.
There appears to be some evidence for treatments that
have used one or more techniques such as modelling,
modelling plus evoked production, focused stimulation,
recasting and shape-coding. Intervention agents have
varied but have usually involved speech pathologists.
Intensity has varied from four sessions over a 2-week period
(Connell and Addison-Stone 1992) to 96 sessions
at a rate of four times per week (Leonard et al. 2006).
Whilst many of the studies (in particular the earlier
studies) do not make a clear distinction between efficacy
and effectiveness, they all appear to be have been
conducted ‘under controlled experimental conditions’
(Connell and Addison-Stone 1992: 844), with treatment
provided by researchers (either directly or consultatively).
These studies were ‘research conducted under
optimal circumstances to index the potential value of a
treatment’, that is, efficacy research (Robey and Schultz
1998, p. 791).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รักษาไวยากรณ์แสดงออก 267การศึกษาหนึ่งพบสำคัญรักษาผลเมื่อแบบจำลองใช้ intensively และบ่อย ๆ (ที่เน้นกระตุ้นเทคนิค) Fey et al. (1993) พบใช้ผลการรักษาที่สำคัญเน้นกระตุ้นและกลยุทธ์การโจมตีเป้าหมายแบบ มีเด็ก 30อายุ 3 – 5 ปี มีการพัฒนาล่าช้าไวยากรณ์โครงการบำบัดเกี่ยวข้อง h 3 ต่อสัปดาห์ผ่าน4.5 เดือน เน้นกระตุ้นยังพบจะประสบความสำเร็จเมื่อรวมกับสนทนา recastsรักษาอย่างมีนัยสำคัญพบ Leonard et al. (2006)ลักษณะพิเศษที่ใช้มุ่งเน้นกระตุ้นและสนทนา recastsในการรักษาปัจจุบันกาลและกริยาเสริมในกลุ่มเด็ก 3 และ 4-ปียี่สิบห้าคนเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าการปรับปรุงที่สำคัญในรักษาเป้าหมายเปรียบเทียบกับตัวควบคุมฟอร์มใช้เทคนิคการรักษานวนิยายรักในการทดลองควบคุม randomized, Ebbels et al. (2007)แสดงให้เห็นว่าการรักษาประสบความสำเร็จของอาร์กิวเมนต์ของกริยาโครงสร้างข้อผิดพลาดในแบบ SLI เด็กอายุ11 – 16 ปี พวกเขาเปรียบเทียบการรักษาทางไวยากรณ์ – ทางตรรก(รูปร่างในการเขียนโค้ด), การออกแบบมาเพื่อรักษาความหมายปรับปรุงโครงสร้างอาร์กิวเมนต์ของกริยาและรักษาควบคุมพวกเขาพบผลที่สำคัญของตนตามหลักวิชาขับเคลื่อนการรักษา และไม่มีความแตกต่างในความสำเร็จระหว่างเทคนิคการรักษา 2 ความคืบหน้าได้เก็บหลังจาก 3 เดือน และยังพบทั่วไปเพื่อเป้าหมายของกริยาไม่ถูกรักษาไว้ ดังนั้น มันดูเหมือนว่าเด็กยังได้ประโยชน์จากการรักษาภาษากำกับที่ไวยากรณ์ที่แสดงออกส่วนใหญ่การศึกษาบำบัด รักษาโดย pathologists เสียง อย่างไรก็ตาม Fey et alโครงการโดยคำพูดเปรียบเทียบ (1993)การบำบัดการกับโปรแกรมหลักทำงานรักษา และไปยังตัวควบคุมรายการรอ กลุ่มบำบัดทั้งสองแสดงให้เห็นว่าการปรับปรุงที่สำคัญในไวยากรณ์แสดงออก ในความแตกต่างกับกลุ่มไม่ถูกรักษา ผลการรักษาสำหรับการรักษา clinician ได้มากขึ้นโดยรวมมันถูกตั้งข้อสังเกตว่า แทรกแซงหลักโปรแกรมไม่ครอบคลุม มาพบเวลาและการฝึกอบรมผู้ปกครองและนักวิจัย-clinician การศึกษานี้แนะนำว่า การรักษาประสบความสำเร็จจัดส่งสามารถทำโดยไม่มีเสียง pathologistsมีการอบรมโดยตรงดังนั้น รักษาเทคนิค บริษัทตัวแทนการรักษา และอาจอายุของเด็กอาจส่งผลกระทบต่อผลการรักษาเสียงที่เกิดขึ้นร่วมกันและ/หรือผลคำโครงสร้างประโยค(Haskill และไทเลอร์ 2007, Leonard 2000, Shriberg et alปี 1999) นอกจากนี้ยังอาจมีผลต่อความสำเร็จของเด็กในการรักษาได้ บางศึกษาได้คำนึงถึงการผลิตเสียงความสามารถของผู้เรียน แต่นี้ได้สอดคล้องกันเห็นได้ชัด ความสามารถในการผลิตกลุ่มพยัญชนะสุดท้ายในภาษาอังกฤษมีผลต่อการผลิตของเครื่องหมายไวยากรณ์เกี่ยวข้องกับคลัสเตอร์พยัญชนะ เช่นความเป็นเจ้าของ ' และอดีตกาล 'และ' มันไม่สามารถทึกทักเอาว่าแทรกแซงเป้าหมายการไวยากรณ์จะปรับปรุงคำพูด หรือคำโครงสร้างประโยคผลการ เป็น Haskill และไทเลอร์ (2007) ชี้การคัดกรองผู้เข้าร่วมควรรวมการวัดความสามารถในการผลิตกลุ่มพยัญชนะที่จำเป็นสำหรับเป้าหมายทางไวยากรณ์ในคำถามใน monomorphemicบริบทการ นี้จะช่วยให้การตรวจสอบมีทักษะการพูดการบทบาทมีศักยภาพในการรักษาภาษาความสำเร็จในขณะที่ผลการศึกษาประสิทธิภาพเช่นนิมิตหลักฐานที่จุดนี้สำหรับผลบวกรักษาไวยากรณ์แสดงออกยังคง equivocalปรากฏ ว่าหลักฐานบางอย่างสำหรับการรักษาที่ใช้หนึ่ง หรือหลายเทคนิคเช่นการสร้างแบบจำลองแบบจำลองพร้อมผลิต evoked เน้นกระตุ้นrecasting และกำหนดรูปร่าง ตัวแทนการแทรกแซงได้แตกต่างกัน แต่มีมักจะเกี่ยวข้องกับ pathologists พูดความรุนแรงได้แตกต่างกันจากรอบสี่ช่วงระยะเวลา 2 สัปดาห์(Connell และแอดดิสันหิน 1992) ให้รอบ 96ในอัตรา 4 ครั้งต่อสัปดาห์ (Leonard et al. 2006)ในขณะที่ของการศึกษา (เฉพาะที่ก่อนหน้านี้ศึกษา) ทำให้ความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างประสิทธิภาพและประสิทธิผล พวกเขาทั้งหมดต้องได้รับดำเนินการ 'ภายใต้เงื่อนไขการทดลองควบคุม'(Connell และแอดดิสัน-หิน 1992:844), ด้วยการรักษาโดยนักวิจัย (โดยตรง หรือ consultatively)การศึกษานี้มี ' ดำเนินการวิจัยภายใต้สถานการณ์ดีที่สุดการจัดทำดัชนีค่าเป็นไปได้ของการรักษา ', คือ ประสิทธิภาพวิจัย (Robey และ Schultzปี 1998, p. 791)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การรักษาไวยากรณ์แสดงออก 267
ผลการศึกษาพบผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญเมื่อการรักษาการสร้างแบบจำลองการใช้อย่างละเอียดและบ่อยครั้ง(ที่เน้นเทคนิคการกระตุ้น) ชอบกล et al, (1993) พบว่าผลการรักษาอย่างมีนัยสำคัญโดยใช้การกระตุ้นที่มุ่งเน้นและกลยุทธ์การโจมตีเป้าหมายวัฏจักรกับ30 เด็กอายุ3-5 ปีกับการพัฒนาล่าช้าไวยากรณ์. โปรแกรมการรักษาที่เกี่ยวข้องกับ 3 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ในช่วง4.5 เดือน ที่มุ่งเน้นการกระตุ้นนอกจากนี้ยังมีการค้นพบจะประสบความสำเร็จเมื่อรวมกับการสนทนา recasts. ลีโอนาร์ et al, (2006) พบว่าการรักษาอย่างมีนัยสำคัญผลกระทบโดยใช้การกระตุ้นเน้นและrecasts สนทนาในการรักษาคำกริยาเครียดและเสริมปัจจุบันในกลุ่มของเด็กยี่สิบห้า3 และ 4 ปี. ผู้เข้าร่วมเหล่านี้แสดงให้เห็นการปรับปรุงที่สำคัญในเป้าหมายที่ได้รับการรักษาเมื่อเทียบกับรูปแบบการควบคุม. การใช้เทคนิคการรักษานวนิยายกับเด็กในการทดลองควบคุมแบบสุ่ม Ebbels et al, (2007) แสดงให้เห็นถึงการรักษาที่ประสบความสำเร็จของการโต้แย้งคำกริยาข้อผิดพลาดโครงสร้างในเด็กที่มีถาวร SLI อายุ 11-16 ปี พวกเขาเมื่อเทียบกับการรักษาประโยคความหมาย(การเข้ารหัสรูป) การรักษาความหมายที่ออกแบบมาเพื่อปรับปรุงโครงสร้างการโต้แย้งคำกริยาและการรักษาควบคุม. พวกเขาพบว่ามีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญในทางทฤษฎีของพวกเขาการรักษาแรงผลักดันและความแตกต่างในการประสบความสำเร็จระหว่างสองเทคนิคการรักษา ความคืบหน้าได้รับการเก็บรักษาไว้หลังจาก 3 เดือนและยังพบว่ามีการพูดคุยเพื่อเป้าหมายกริยาได้รับการรักษา ดังนั้นจึงดูเหมือนว่าเด็กยังสามารถได้รับประโยชน์จากการรักษาภาษาผู้กำกับที่ไวยากรณ์ที่แสดงออก. ในส่วนใหญ่ของการศึกษาการรักษาการรักษาจะให้บริการโดยพยาธิวิทยาพูด อย่างไรก็ตามชอบกล et al. (1993) เมื่อเทียบกับโปรแกรมส่งโดยการพูดพยาธิวิทยาที่มีโปรแกรมการรักษาพ่อแม่ทำงานและการควบคุมรายการที่รอ ทั้งสองกลุ่มการรักษาแสดงให้เห็นการปรับปรุงที่สำคัญในโรงเรียนมัธยมที่แสดงออกในทางตรงกันข้ามกับกลุ่มได้รับการรักษา ผลการรักษาสำหรับการรักษาแพทย์ทั้งสิ้นสอดคล้องกันมากขึ้น. มันเป็นข้อสังเกตว่าโปรแกรมการแทรกแซงของแม่ก็เข้าใจกับความมุ่งมั่นในเวลาที่สำคัญและการฝึกอบรมสำหรับผู้ปกครองทั้งสองและresearcher- แพทย์ การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าการรักษาที่ประสบความสำเร็จในการจัดส่งสามารถดำเนินการได้โดยพยาธิวิทยาที่ไม่ใช่คำพูดด้วยการฝึกอบรมโดยตรงที่กว้างขวาง. ดังนั้นเทคนิคการรักษาตัวแทนการรักษาและอาจอายุของเด็กที่อาจส่งผลกระทบต่อผลการรักษา. คำพูดร่วมที่เกิดขึ้นและ / หรือการด้อยค่าเสียง(Haskill และไทเลอร์ปี 2007 ลีโอนาร์ 2000 Shriberg et al. 1999) นอกจากนี้ยังอาจส่งผลกระทบต่อความสำเร็จของเด็กในการรักษา บางการศึกษาได้นำเข้าบัญชีการผลิตการพูดความสามารถของผู้เข้าร่วมแต่นี้ได้รับไม่สอดคล้องกัน. เห็นได้ชัดว่ามีความสามารถในการผลิตพยัญชนะกลุ่มสุดท้ายในการส่งผลกระทบต่อภาษาอังกฤษการผลิตของเครื่องหมายไวยากรณ์ที่เกี่ยวข้องกับพยัญชนะกลุ่มเช่นหวง's' และอดีตกาล' เอ็ด ' มันไม่สามารถสันนิษฐานว่าการแทรกแซงที่กำหนดเป้าหมายไปยังไวยากรณ์จะปรับปรุงการพูดหรือเสียงจากการด้อยค่า ในฐานะที่เป็น Haskill และไทเลอร์ (2007) ชี้ให้เห็นจากการตรวจคัดกรองผู้เข้าร่วมควรจะรวมถึงตัวชี้วัดของความสามารถในการผลิตพยัญชนะกลุ่มที่จำเป็นสำหรับเป้าหมายไวยากรณ์ในคำถามในmonomorphemic บริบท นี้จะช่วยให้การตรวจสอบของบทบาททักษะการพูดที่อาจเกิดขึ้นได้ในการรักษาภาษาที่ประสบความสำเร็จ. ในขณะที่ผลการศึกษาการรับรู้ความสามารถดังกล่าวให้กำลังใจที่หลักฐานที่จุดนี้ได้ผลในเชิงบวกของการรักษาของไวยากรณ์ที่แสดงออกยังคงคลุมเครือ. มีปรากฏเป็นหลักฐานสำหรับบางคน การรักษาที่ได้ใช้อย่างใดอย่างหนึ่งหรือเทคนิคมากขึ้นเช่นการสร้างแบบจำลองการสร้างแบบจำลองการผลิตบวกปรากฏเน้นกระตุ้นแต่งและรูปร่างการเข้ารหัส ตัวแทนแทรกแซงได้แตกต่างกัน แต่มักจะมีความเกี่ยวข้องกับพยาธิวิทยาพูด. ความหนาแน่นต่างจากสี่การประชุมในช่วงระยะเวลา 2 สัปดาห์(คอนเนลล์และแอดดิสันหิน 1992) 96 การประชุมในอัตราสี่ครั้งต่อสัปดาห์(ลีโอนาร์ et al. 2006) ในขณะที่จำนวนมากของการศึกษา (โดยเฉพาะก่อนหน้านี้การศึกษา) ไม่ได้ทำให้ความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างประสิทธิภาพและประสิทธิผลที่พวกเขาทั้งหมดจะปรากฏขึ้นที่จะได้รับการดำเนินการภายใต้การควบคุมเงื่อนไขการทดลอง'(คอนเนลล์และแอดดิสันหิน1992: 844) กับการรักษาให้บริการโดยนักวิจัย (โดยตรงหรือ consultatively). การศึกษาเหล่านี้มีการวิจัยดำเนินการภายใต้สถานการณ์ที่ดีที่สุดที่จะสร้างดัชนีค่าศักยภาพของการรักษา'ว่ามีประสิทธิภาพการวิจัย (Robey และชูลทซ์1998 พี. 791)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การใช้ไวยากรณ์ 267
หนึ่งการศึกษาพบว่าผลการรักษาแบบถูกใช้อย่างสำคัญเมื่อ
และบ่อย ( เน้น
กระตุ้นเทคนิค ) เฟย์ et al . ( 2536 ) พบว่า ผลการปฏิบัติการใช้

เน้นถึงเป้าหมายและกลยุทธ์โจมตี 30 เด็กอายุ 3 – 5 ปี

พัฒนาการล่าช้าทางไวยากรณ์โปรแกรมการรักษาที่เกี่ยวข้องกับ 3 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ มากกว่า
4.5 เดือน เน้นการกระตุ้นที่ได้รับยังพบว่า
จะประสบความสำเร็จเมื่อรวมกับการ recasts .
ลีโอนาร์ด et al . ( 2006 ) พบว่าผลการรักษาโดยเน้นการกระตุ้นและการสนทนาที่สำคัญ

recasts ในการรักษาในปัจจุบันกาลและกริยาช่วยในกลุ่ม 25
3 - 4 ขวบเด็ก
เข้าร่วมเหล่านี้มีการปรับปรุงอย่างมีนัยสำคัญในการเปรียบเทียบกับรูปแบบการควบคุมเป้าหมาย
.
โดยใช้เทคนิคการรักษานวนิยายกับเด็ก
ในการศึกษาเปรียบเทียบแบบสุ่ม ebbels , et al . ( 2550 ) แสดงให้เห็นถึงการรักษาที่ประสบความสำเร็จของคำกริยาเหตุผล

โครงสร้างข้อผิดพลาดในเด็กถาวรลดน้ำหนักอายุ
11 – 16 ปี พวกเขาเปรียบได้กับประโยคและความหมายการรักษา
( รูปนะครับ )เป็นระบบการรักษาที่ออกแบบมาเพื่อปรับปรุงโครงสร้างการโต้แย้งและกริยา

การควบคุมรักษา พวกเขาพบว่าผลของพวกเขาในทางทฤษฎี
ขับเคลื่อนการรักษา และไม่มีความแตกต่างในความสำเร็จ
ระหว่างสองการรักษาเทคนิค ความคืบหน้า
รักษาหลังจาก 3 เดือน และยังพบว่าอนุมาน
เป้าหมายกริยาดิบ ดังนั้นดูเหมือนว่า
เด็กยังสามารถได้รับประโยชน์จากการรักษาโดยตรงที่การแสดงออกไวยากรณ์ภาษา
.
ในส่วนใหญ่ของการศึกษา การรักษา การรักษา คือ
โดยการพูดพยาธิวิทยา . แต่เฟย์ et al .
( 1993 ) เมื่อเทียบกับโครงการโดยส่งพยาธิวิทยาการพูด
กับผู้ปกครองวิ่งรักษาโปรแกรม
ให้รอรายการควบคุม ทั้งสองกลุ่มพบ
การปรับปรุงที่สำคัญในไวยากรณ์ที่แสดงออกใน
ตรงกันข้ามกับกลุ่มสาร ผลของการรักษาโรค แพทย์ได้

มันสอดคล้องกันมากขึ้นโดยรวม กล่าวว่า การแทรกแซงของผู้ปกครองหลักสูตร
ถูกครอบคลุมด้วยอย่างมากเวลาความมุ่งมั่น
และการฝึกอบรมสำหรับผู้ปกครองและผู้วิจัย–
แพทย์ . การศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าการรักษา
ประสบความสำเร็จจัดส่งสินค้าสามารถดำเนินการได้โดยพยาธิวิทยาการพูดไม่ใช่ฝึกโดยตรง

ดังนั้นการรักษาอย่างละเอียด เทคนิค การรักษา และตัวแทนอาจ
อายุของเด็กอาจมีผลต่อการรักษา
CO ที่เกิดขึ้นพูดและ / หรือเสียงบกพร่อง
( haskill และไทเลอร์ 2007 ลีโอนาร์ด 2000 shriberg et al .
2542 ) อาจจะยัง มีผลต่อความสำเร็จของเด็กในการรักษา บาง
การศึกษาได้พิจารณาคำพูดการผลิต
ความสามารถของผู้เข้าร่วม แต่นี้ได้รับไม่สอดคล้องกัน
ชัดเจน ความสามารถในการผลิตขั้นสุดท้ายควบกล้ำใน
ภาษาอังกฤษมีผลต่อการผลิต ไวยากรณ์ เครื่องหมาย
เกี่ยวข้องกับกลุ่มพยัญชนะ เช่น แสดงความเป็นเจ้าของ ' s '
' อดีตกาลเอ็ด ' มันไม่สามารถจะสรุปได้ว่า การแทรกแซง
เป้าหมายไวยากรณ์จะปรับปรุงการพูดหรือระบบเสียง
เสื่อม เป็น haskill และไทเลอร์ ( 2007 ) ชี้
ออก , การคัดกรองผู้เข้าร่วมควรมีการวัด
ความสามารถในการผลิตกลุ่มพยัญชนะต้อง
สำหรับเป้าหมายในคำถามไวยากรณ์ในบริบท monomorphemic

นี้จะช่วยให้การตรวจสอบ
ศักยภาพบทบาทการพูดทักษะมีความสำเร็จในการรักษา

ภาษาในขณะที่ผลการศึกษาประสิทธิภาพดังกล่าวจะสนับสนุน
ณจุดนี้หลักฐานสำหรับผลในเชิงบวกของการใช้ไวยากรณ์
ยังคงน่าสงสัย .
มีปรากฏเป็นหลักฐานสำหรับการรักษาที่
ใช้หนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งเทคนิคเช่นแบบจำลอง , การสร้างแบบจำลองและการผลิตดีขึ้น

เน้นการกระตุ้นการเปลี่ยนรูปใหม่และรูปนะครับ โดยมีตัวแทน
ที่แตกต่างกัน แต่มักจะเกี่ยวข้องกับการพูดพยาธิวิทยา .
เข้มได้หลากหลายจาก 4 ครั้งตลอดระยะเวลา 2
( เนล และ แอดดิสัน สโตน 1992 ) 96 ครั้ง
ในอัตราสี่ครั้งต่อสัปดาห์ ( ลีโอนาร์ด et al . 2006 ) .
ในขณะที่หลายของการศึกษา ( โดยเฉพาะการศึกษาก่อนหน้านี้
) ไม่สร้างความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างประสิทธิภาพ
และประสิทธิผล พวกเขาทั้งหมดดูเหมือนจะได้รับ
ดำเนินการภายใต้สภาพควบคุม ' 2
( เนลแอดดิสันหินและ 2535 : 844 ) กับการรักษา
โดยนักวิจัย ( ไม่ว่าโดยตรงหรือ consultatively )
' เหล่านี้การศึกษาวิจัยภายใต้สถานการณ์ดัชนีศักยภาพเหมาะสม

' ค่าของการรักษา คือ การวิจัยประสิทธิผล ( โรบีย์ชูลท์ซ
1998 และ , หน้า 40 )