United KingdomIn 1946, writer Georg

United Kingdom

In 1946, writer George Orwell wrote an impassioned essay, "Politics and the English Language", criticising what he saw as the dangers of "ugly and inaccurate" contemporary written English – particularly in politics where pacification can be used to mean "...defenceless villages are bombarded from the air, the inhabitants driven out into the countryside, the cattle machine-gunned, the huts set on fire with incendiary bullets...". Two years later Sir Ernest Arthur Gowers, a distinguished civil servant, was asked by HM Treasury to provide a guide to officials on avoiding pompous and over-elaborate writing. He wrote, "writing is an instrument for conveying ideas from one mind to another; the writer's job is to make his reader apprehend his meaning readily and precisely."[2]

Gowers' guide was published as a slim paperback Plain Words, a guide to the use of English in 1948, followed by a sequel The ABC of Plain Words in 1951 and, in 1954, a hardback book combining the best of both, The Complete Plain Words – which has never been out of print since. Gowers argued that legal English was a special case, saying that legal drafting:

...is a science, not an art; it lies in the province of mathematics rather than of literature, and its practice needs long apprenticeship. It is prudently left to a specialised legal branch of the Service. The only concern of the ordinary official is to learn to understand it, to act as interpreter of it to ordinary people, and to be careful not to let his own style of writing be tainted by it...[3]

However, there is a trend toward plainer language in legal documents, and in fact the 1999 "Unfair Terms in Consumer Contracts" regulations mandate "plain and intelligible" language.[4][5] In the UK, Plain English Campaign has been campaigning since 1979, "against gobbledygook, jargon and misleading public information. They have helped many government departments and other official organisations with their documents, reports and publications. They believe that everyone should have access to clear and concise information."[6] An inquiry into the 2005 London bombings recommended that emergency services should always use plain English. It found that verbosity can lead to misunderstandings that could cost lives

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สหราชอาณาจักร

ในปี 1946 นักเขียนจอร์จเวลล์เขียนเรียงความเร่าร้อน "การเมืองและภาษาอังกฤษ" วิจารณ์สิ่งที่เขาเห็นว่าเป็นอันตรายของ "น่าเกลียดและไม่ถูกต้อง" ร่วมสมัยเขียนภาษาอังกฤษ - โดยเฉพาะอย่างยิ่งในทางการเมืองที่สงบสามารถใช้หมายถึง "... หมู่บ้านที่พึ่งที่จะทิ้งระเบิดจากอากาศที่อาศัยอยู่ขับออกไปสู่​​ชนบทวัวเครื่องยิง,กระท่อมตั้งอยู่บนไฟด้วยกระสุนก่อความไม่สงบ ... ". สองปีต่อมา Gowers เซอร์เออร์เนสอาร์เธอร์เป็นข้าราชการพลเรือนดีเด่นได้รับการถามโดยหือคลังที่จะให้คำแนะนำแก่เจ้าหน้าที่ในการหลีกเลี่ยงความหรูหราและซับซ้อนกว่าการเขียน. เขาพูด" การเขียนเป็นเครื่องมือสำหรับการถ่ายทอดความคิดจากใจหนึ่งไปยังอีก; งานของนักเขียนที่จะทำให้ผู้อ่านของเขาเข้าใจความหมายของเขาได้อย่างง่ายดายและแม่นยำ "[2]
.
คู่มือ Gowers 'ถูกตีพิมพ์เป็นหนังสือปกอ่อนคำธรรมดาบางคำแนะนำในการใช้ภาษาอังกฤษในปี 1948 ตามด้วยผลสืบเนื่อง abc คำธรรมดาในปี 1951 และในปี 1954 หนังสือปกแข็งรวมที่ดีที่สุดของทั้งสองสมบูรณ์ คำธรรมดา - ที่ไม่เคยออกจากพิมพ์ตั้งแต่ Gowers แย้งว่ากฎหมายอังกฤษเป็นกรณีพิเศษบอกว่าร่างกฎหมาย:

... เป็นวิทยาศาสตร์ไม่ใช่งานศิลปะ;มันตั้งอยู่ในจังหวัดของคณิตศาสตร์มากกว่าของวรรณกรรมและการปฏิบัติที่ต้องการฝึกงานยาว มันถูกทิ้งไว้อย่างรอบคอบเพื่อให้สาขากฎหมายเฉพาะในการให้บริการ กังวลเพียงอย่างเป็นทางการของสามัญคือการเรียนรู้ที่จะเข้าใจว่ามันจะทำหน้าที่เป็นล่ามของมันเพื่อคนธรรมดาและต้องระวังไม่ให้สไตล์ของตัวเองในการเขียนได้รับการปนเปื้อนโดยมัน ... [3]

แต่มีแนวโน้มไปทางภาษาชัดในเอกสารทางกฎหมายและในความเป็นจริง 1999 "ข้อตกลงที่ไม่เป็นธรรมในการทำสัญญาของผู้บริโภค" กฎระเบียบคำสั่ง "ธรรมดาและเข้าใจ" ภาษา. [4] [5] ในสหราชอาณาจักรภาษาอังกฤษธรรมดาแคมเปญได้รับการรณรงค์ตั้งแต่ปี 1979 "กับคำเฉพาะศัพท์แสงและข้อมูลที่ทำให้เข้าใจผิดของประชาชนพวกเขาได้ช่วยหลายหน่วยงานรัฐบาลและองค์กรที่เป็นทางการอื่น ๆ ที่มีเอกสารของพวกเขารายงานและสิ่งพิมพ์ พวกเขาเชื่อว่าทุกคนควรมีสิทธิ์ที่จะล้างและข้อมูลรัดกุม. "[6] สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมเข้ามาในปี 2005 ระเบิดลอนดอนแนะนำว่าบริการฉุกเฉินควรใช้ภาษาอังกฤษธรรมดา. พบว่าฟุ่มเฟื่อยสามารถนำไปสู่​​ความเข้าใจผิดที่อาจเสียชีวิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สหราชอาณาจักร

ในปี 1946 จอร์จออร์เวลล์นักเขียนเขียนเรียงความการ impassioned "เมืองและการภาษาอังกฤษ" criticising สิ่งที่เขาเห็นเป็นอันตรายจากเขียนภาษาอังกฤษ – โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเมืองที่สามารถใช้แบบหมายความร่วมสมัย "น่าเกลียด และไม่ถูกต้อง" "... หมู่บ้าน.defenceless จะระดมยิงจากอากาศ ประชากรที่ขับออกในชนบท ควาย machine-gunned กระท่อมที่ตั้งบนไฟ ด้วยสัญลักษณ์ไม่สงบ... " สองปีหลังเซอร์เออร์เนสต์อาเธอร์ Gowers มีทั้งพลเรือน ถูกถาม โดย HM บริหารเพื่อให้คำแนะนำแก่เจ้าหน้าที่ในการหลีกเลี่ยง pompous และอธิบายเขียนมากเกินไป เขาเขียน "เขียนเป็นเครื่องมือสำหรับการถ่ายทอดความคิดจากจิตหนึ่งไปยังอีก งานของผู้เขียนได้ทำให้ผู้อ่านของเขากลัวนำไปความหมายของเขาอย่างง่ายดาย และแม่นยำ"[2]

แนะนำ Gowers' ถูกตีพิมพ์เป็นหนังสือปกอ่อนบางคำง่าย ๆ คู่มือการใช้ภาษาอังกฤษในค.ศ. 1948 ตามผลสืบเนื่อง ABC ของคำง่าย ๆ ใน 1951 และ 1954 หนังสือปกแข็งรวมของทั้งสอง เดอะธรรมดาคำสมบูรณ์ – ซึ่งไม่เคยมีของพิมพ์ตั้งแต่ Gowers โต้เถียงว่า กฎหมายอังกฤษเป็นกรณีพิเศษ บอกว่า ร่างกฎหมาย:

... ก็ศาสตร์ ไม่มีศิลปะ มันอยู่ในจังหวัด ของคณิตศาสตร์ แทน ของวรรณคดี และการฝึกต้องฝึกงานนาน พิจารณากลับไปสาขากฎหมายพิเศษของบริการ ปัญหาเดียวของทางสามัญคือการ เรียนรู้เข้าใจมัน เพื่อทำหน้าที่เป็นล่ามของคนธรรมดา และ ต้องระมัดระวังไม่ให้เขียนลักษณะของเขาเองเป็น tainted โดย...[3]

อย่างไรก็ตาม มีแนวโน้มไปทางภาษา plainer ในเอกสารทางกฎหมาย และความเป็นจริงในกฎระเบียบ "ธรรมเงื่อนไขในผู้บริโภคสัญญา" 1999 mandate "ธรรมดา และ intelligible" ภาษา[4][5] ใน UK ได้มีการ campaigning เสริมธรรมดาภาษาอังกฤษตั้งแต่ปีค.ศ. 1979 "จาก gobbledygook ศัพท์แสง และเข้าใจผิดในข้อมูลข่าวสาร พวกเขาได้ช่วยเหลือรัฐบาลหลายแผนกและองค์กรอื่น ๆ อย่างเป็นทางการเอกสาร รายงาน และสิ่งพิมพ์ พวกเขาเชื่อว่า ทุกคนควรสามารถเข้าถึงข้อมูลที่ชัดเจน และกระชับ"[6] สอบถามทิ้งระเบิดลอนดอนปี 2005 การแนะนำที่ ให้บริการฉุกเฉินควรจะใช้ภาษาอังกฤษล้วน พบว่า verbosity อาจทำให้เกิดความเข้าใจผิดที่อาจต้นทุนชีวิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สหราชอาณาจักร

ในปี 1946 ,นักเขียน George Orwell เขียนเรียงความที่เผ็ดร้อน,"การเมืองและ ภาษาอังกฤษ ",ให้วิพากษ์วิจารณ์สิ่งที่เขาเห็นว่าเป็นอันตรายของ"น่าเกลียดและไม่ถูกต้อง"แบบร่วมสมัยเขียน ภาษาอังกฤษ - โดยเฉพาะในการเมืองที่ทำให้สงบสามารถใช้ในการ"...ไม่มีทางสู้หมู่บ้านมีระเบิดจากอากาศ,คนขับรถออกไปยังเขตพื้นที่ชนบท,ฝูงสัตว์เครื่อง - เหตุการณ์,กระท่อมที่ตั้งอยู่บนกองไฟด้วยลูกกระสุนวางเพลิง". สองปีต่อมาเซอร์เออร์เนสต์อาร์เธอร์ gowers ผู้รับใช้พลเรือนโดดเด่นที่ถูกถามว่าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวโดยคลังจะมีคู่มือที่ให้เจ้าหน้าที่ในการหลีกเลี่ยงการวางท่าและการเขียนมากกว่า - ประดิดประดอย เขาได้เขียน"การเขียนเป็นเครื่องมือสำหรับ ภาพลักษณ์ ความคิดจากหนึ่งใจไปอีกงานของนักเขียนคือการทำให้ผู้อ่านเข้าใจความหมายของเขาเขาได้อย่างรวดเร็วและแม่นยำ"[ 2 ]

มัคคุเทศก์' gowers ได้รับการตีพิมพ์เป็นหนังสือปกอ่อนราบคำเพรียวบางที่คู่มือในการใช้ ภาษาอังกฤษ ในปี 1948 ตามมาด้วยตามมาทีหลังที่ ABC ที่ราบถ้อยคำในปี 1951 และในปี 1954 หนังสือ hardback ประกอบด้วยสิ่งที่ดีที่สุดของทั้งสองอย่างราบคำเสร็จสมบูรณ์ - ซึ่งไม่เคยออกจากพิมพ์ตั้งแต่ gowers ให้เหตุผลว่า ภาษาอังกฤษ ทางกฎหมายเป็นกรณีพิเศษที่ว่าการร่างกฎหมาย:

เป็นวิทยาศาสตร์ไม่ได้เป็นศิลปะที่โรงแรมทอดตัวอยู่ในจังหวัดที่มีวิชาคณิตศาสตร์มากกว่าของวรรณกรรมและการปฏิบัติของความต้องการการฝึกหัดระยะยาว โรงแรมคือทางด้านซ้ายไปยังสาขาความเชี่ยวชาญเฉพาะด้านที่ทางกฎหมายของการให้บริการอย่างรอบคอบ ถึงความกังวลของข้าราชการสามัญที่จะต้องเรียนรู้เพื่อทำความเข้าใจและให้ทำหน้าที่เป็นล่ามของมันเพื่อประชาชนคนธรรมดาและจะต้องใช้ความระมัดระวังไม่ให้สไตล์ของเขาในการเขียนหนังสือได้ไม่บริสุทธิ์โดย[ 3 ]

อย่างไรก็ตามมีแนวโน้มไปทางธรรมดา ภาษา ในทางกฎหมายเอกสารและในความเป็นจริงที่ 1999 "ไม่ยุติธรรมเงื่อนไขในสัญญา ผู้บริโภค "ระเบียบอำนาจ"ธรรมดาและเป็น ภาษา " ภาษา [ 4 ]:[ 5 ]อยู่ที่ประเทศอังกฤษ,ธรรมดา ภาษาอังกฤษ การรณรงค์มีการรณรงค์นับตั้งแต่ปี 1979 ,"กับ gobbledygook ,ไม่รู้เรื่องและทำให้เข้าใจผิดข้อมูลสาธารณะ.พวกเขาได้ช่วยให้หน่วยงานของรัฐจำนวนมากและองค์กรอื่นๆอย่างเป็นทางการด้วยรายงานเอกสารและสิ่งพิมพ์ พวกเขาเชื่อว่าทุกคนควรจะมีการเข้าถึงข้อมูลถูกต้องและชัดเจน"[ 6 ]การสอบสวนที่เข้าไปในปี 2005 ได้วางระเบิดกรุงลอนดอนขอแนะนำให้บริการฉุกเฉินจะใช้ ภาษาอังกฤษ แบบเรียบง่ายอยู่เสมอ พบว่าที่พูดมากเกินความจำเป็นสามารถนำไปสู่ความเข้าใจผิดว่าจะใช้ต้นทุนชีวิตความเป็นอยู่