Objective: To explore the effective

Objective: To explore the effectiveness of modified sit-to-stand training on balance function in hemiplegic stroke patients.
Design: Randomized controlled trial.
Setting: Rehabilitation medical centre.
Participants: A total of 50 hemiplegic patients with stroke were randomly assigned to the control and experimental groups (n = 25 for each group).
Interventions: Patients in the control group received the sit-to-stand training with symmetrical foot position, while patients in the experimental group were given the modified sit-to-stand training in which the paretic foot placed posterior. Subjects in both groups received 30 minutes of sit-to-stand training, five times a week, for four weeks.
Main outcome measures: The time and weight-bearing distribution during sit-to-stand movement, the centre of pressure sway length during quiet standing, the centre of pressure sway areas during dynamic standing and Berg Balance Scale were assessed before and after completing the four-week sit-to-stand training.
Results: Our data showed significant improvements in standing balance and the sit-to-stand movement for two groups in the post-training compared with the pre-training. After training, the rise time shortened more significantly in the experimental group (mean change, 0.90 ±0.25 seconds) than the control group (mean change, 0.42 ±0.18 seconds). Weight-bearing asymmetry showed significantly greater improvement in the experimental group (mean change, 0.17 ±0.10) than in the control group (mean change, 0.06 ±0.05). Centre of pressure sway length was significantly smaller in the experimental group (mean change, 27.85 ±10.58 cm) than in the control group (mean change, 21.95 ±8.19 cm). Centre of pressure sway areas was significantly larger in the experimental group (mean change, 84.24 ±26.48 cm2) than in the control group (mean change, 67.74 ±22.84 cm2) (P = 0.027). The Berg Balance Scale was significantly higher in the experiment group (mean change, 8.4 ±3.1) than the control group (mean change, 5.8±2.8).
Conclusions: A modified sit-to-stand training improves the balance function in hemiplegic stroke patients.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์: เพื่อสำรวจประสิทธิผลของแก้ไขฟังก์ชันสมดุลในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง hemiplegic อบรมนั่งยืนออกแบบ: ควบคุมการทดลองสุ่มการตั้งค่า: ฟื้นฟูศูนย์การแพทย์ผู้เข้าร่วม: จำนวนผู้ป่วย hemiplegic 50 ลายสุ่มกำหนดการควบคุมและกลุ่มทดลอง (n = 25 สำหรับแต่ละกลุ่ม)แทรกแซง: ผู้ป่วยในกลุ่มควบคุมได้รับการฝึกนั่งการยืนตำแหน่งสมมาตรเท้า ในขณะที่ผู้ป่วยในกลุ่มทดลองได้รับการแก้ไขนั่งการยืนที่เท้า paretic วางไว้หลังการฝึกอบรม วิชาในทั้งสองกลุ่มได้รับ 30 นาทีของการนั่งการยืนการฝึกอบรม ห้าครั้งต่อสัปดาห์ สี่สัปดาห์มาตรวัดผลลัพธ์หลัก: แจกแบกน้ำหนักในระหว่างการนั่งการยืนการเคลื่อนไหวและเวลา กลางดันเอนเอียงความยาวระหว่างยืนเงียบ ศูนย์กลางของพื้นที่การแกว่งแรงดันระหว่างยืนแบบไดนามิก และเบิร์กชั่งถูกประเมินก่อน และหลัง จากเสร็จสิ้นการฝึกอบรม 4 สัปดาห์นั่งยืนผลลัพธ์: ข้อมูลของเราแสดงให้เห็นชัดในยืนสมดุล และการเคลื่อนไหวนั่งยืนสำหรับกลุ่มที่สองในการฝึกอบรมหลังเมื่อเทียบกับการฝึกอบรมล่วงหน้า หลังจากการฝึกอบรม เวลาขึ้นสั้นลงอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นในกลุ่มทดลอง (หมายถึงการเปลี่ยนแปลง ±0.25 0.90 วินาที) มากกว่ากลุ่มควบคุม (หมายถึงการเปลี่ยนแปลง ±0.18 0.42 วินาที) แบกน้ำหนักความไม่สมดุลพบว่ากลุ่มทดลอง (หมายถึงการเปลี่ยนแปลง 0.17 ±0.10) มากขึ้นกว่าในกลุ่มควบคุม (หมายถึงการเปลี่ยนแปลง, ± 0.05 0.06) ศูนย์กลางของความยาวแกว่งแรงดันขนาดเล็กในการทดลองกลุ่ม (หมายถึงการเปลี่ยนแปลง 27.85 ±10.58 ซม.) กว่าในกลุ่มควบคุม (หมายถึงการเปลี่ยนแปลง 21.95 ซม. ±8.19) ได้ ศูนย์กลางของพื้นที่การแกว่งของแรงดันที่มีขนาดใหญ่มากในการทดลองกลุ่ม (หมายถึงการเปลี่ยนแปลง 84.24 ±26.48 cm2) กว่าในกลุ่มควบคุม (หมายถึงการเปลี่ยนแปลง 67.74 ±22.84 cm2) (P = 0.027) ชั่งเบิร์กคือนัยสำคัญในกลุ่มทดลอง (หมายถึงการเปลี่ยนแปลง 8.4 ±3.1) มากกว่ากลุ่มควบคุม (หมายถึงการเปลี่ยนแปลง 5.8±2.8)สรุป: การฝึกอบรมการนั่งการยืนแก้ไขเพิ่มฟังก์ชั่นสมดุลในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง hemiplegic

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์: เพื่อสำรวจความมีประสิทธิผลของการฝึกอบรมปรับเปลี่ยนนั่งจะยืนฟังก์ชั่นความสมดุลในผู้ป่วยอัมพาตครึ่งซีกโรคหลอดเลือดสมอง.
การออกแบบ: ทดลองควบคุมแบบสุ่ม.
การตั้งค่า: ศูนย์ฟื้นฟูสมรรถภาพทางการแพทย์.
ร่วม: รวมของผู้ป่วยอัมพาตครึ่งซีก 50 กับโรคหลอดเลือดสมองถูกสุ่มให้ควบคุม และกลุ่มทดลอง (n = 25 สำหรับแต่ละกลุ่ม).
การแทรกแซง: ผู้ป่วยในกลุ่มควบคุมได้รับการฝึกอบรมการนั่งการยืนอยู่กับตำแหน่งการวางเท้าสมมาตรในขณะที่ผู้ป่วยในกลุ่มทดลองที่ได้รับการฝึกอบรมการนั่งการยืนการแก้ไขที่ หลังเท้าวางอัมพาต อาสาสมัครทั้งสองกลุ่มได้รับ 30 นาทีของการนั่งการยืนการฝึกอบรมห้าครั้งต่อสัปดาห์เป็นเวลาสี่สัปดาห์.
หลักวัดผล: เวลาและการกระจายน้ำหนักระหว่างการเคลื่อนไหวนั่งจะยืนเป็นศูนย์กลางของความยาวความดันแกว่งไปแกว่งมาในช่วง ยืนเงียบสงบซึ่งเป็นศูนย์กลางของพื้นที่แกว่งไปแกว่งมาดันในระหว่างการยืนแบบไดนามิกและ Berg ชั่งที่ถูกประเมินก่อนและหลังจบสี่สัปดาห์นั่งการยืนการฝึกอบรม.
ผล: ข้อมูลของเราแสดงให้เห็นว่าการปรับปรุงที่สำคัญในการปรับสมดุลยืนยืนนั่งไป การเคลื่อนไหวทั้งสองกลุ่มในการโพสต์การฝึกอบรมเมื่อเทียบกับก่อนการฝึกอบรม หลังจากการฝึกอบรมระยะเวลาเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญสั้นลงมากขึ้นในกลุ่มทดลอง (หมายถึงการเปลี่ยนแปลง 0.90 ± 0.25 วินาที) กว่ากลุ่มควบคุม (หมายถึงการเปลี่ยนแปลง 0.42 ± 0.18 วินาที) แบกน้ำหนักสมส่วนปรับตัวดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นในกลุ่มทดลอง (หมายถึงการเปลี่ยนแปลง 0.17 ± 0.10) สูงกว่าในกลุ่มควบคุม (หมายถึงการเปลี่ยนแปลง 0.06 ± 0.05) ศูนย์ความยาวแกว่งไปแกว่งมาดันอย่างมีนัยสำคัญที่มีขนาดเล็กในกลุ่มทดลอง (หมายถึงการเปลี่ยนแปลง 27.85 ± 10.58 ซม.) สูงกว่าในกลุ่มควบคุม (หมายถึงการเปลี่ยนแปลง 21.95 ± 8.19 เซนติเมตร) เป็นศูนย์กลางของพื้นที่แกว่งไปแกว่งมาดันอย่างมีนัยสำคัญที่มีขนาดใหญ่ในกลุ่มทดลอง (หมายถึงการเปลี่ยนแปลง 84.24 ± 26.48 cm2) กว่าในกลุ่มควบคุม (หมายถึงการเปลี่ยนแปลง 67.74 ± 22.84 cm2) (p = 0.027) ภูเขาน้ำแข็งชั่งสูงอย่างมีนัยสำคัญในกลุ่มทดลอง (หมายถึงการเปลี่ยนแปลง 8.4 ± 3.1) กว่ากลุ่มควบคุม (หมายถึงการเปลี่ยนแปลง 5.8 ± 2.8).
สรุปผลการวิจัย: การนั่งการยืนการฝึกอบรมการแก้ไขปรับปรุงฟังก์ชั่นความสมดุลในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองอัมพาตครึ่งซีก .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุประสงค์ : เพื่อศึกษาประสิทธิภาพของแบบฝึก เรื่อง ฟังก์ชัน นั่ง ยืน การทรงตัวในผู้ป่วยอัมพาตครึ่งซีก .ออกแบบ : การวิจัยเชิงทดลองแบบสุ่มและมีกลุ่มควบคุม .การตั้งค่า : ศูนย์การแพทย์ฟื้นฟูผู้เข้าร่วม : ทั้งหมด 50 ผู้ป่วยอัมพาตโรคหลอดเลือดสมองสุ่มเป็นกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลอง ( n = 25   สำหรับแต่ละกลุ่ม )โดยผู้ป่วยกลุ่มควบคุมได้รับการฝึกนั่ง ยืนตำแหน่งเท้าไม่เท่ากัน ในขณะที่ผู้ป่วยกลุ่มทดลองได้รับการฝึกนั่ง ยืนในที่ตีนี่เป็นอัมพาตอยู่ด้านหลัง กลุ่มตัวอย่างทั้งสองกลุ่มได้รับ 30 นาทีของการฝึกอบรม นั่งยืนห้าครั้งต่อสัปดาห์เป็นเวลา 4 สัปดาห์การวัดผลหลักเวลาและ weight-bearing กระจายในระหว่างนั่งยืนเคลื่อนไหวกลางของความยาวทำให้ความดันขณะยืนเงียบ ศูนย์ของพื้นที่แบบไดนามิกและแกว่งแรงดันระหว่างยืนเบิร์กเครื่องชั่งมีการประเมินก่อนและหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 4 นั่งยืน .ผลลัพธ์ : ข้อมูลของเราแสดงให้เห็นการปรับปรุงที่สำคัญในการยืนทรงตัว และนั่งยืน การเคลื่อนไหวของทั้งสองกลุ่ม ในการโพสต์การฝึกอบรมเมื่อเทียบกับการฝึกก่อน หลังจากการฝึกอบรมเพิ่มขึ้นเวลาสั้นขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในกลุ่มทดลอง ( หมายถึงเปลี่ยน , 0.90  ± 0.25  วินาที ) มากกว่ากลุ่มควบคุม ( หมายถึงเปลี่ยน , 0.42  ± 0.18   seconds ) แบกน้ำหนักมีการปรับปรุงอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นไม่สมมาตรในกลุ่มทดลอง ( หมายถึงเปลี่ยน , 0.17  ± 0.10 ) มากกว่าในกลุ่มควบคุม ( หมายถึงเปลี่ยน ± 0.05 , 0.06 ) ศูนย์บริการของความยาวแกว่งแรงดันขนาดเล็กอย่างมีนัยสำคัญในกลุ่มทดลอง ( หมายถึงเปลี่ยน 27.85  ± 10.58  ซม. ) มากกว่าในกลุ่มควบคุม ( หมายถึงเปลี่ยน 21.95  ±  6.67 เซนติเมตร ) ศูนย์บริการของพื้นที่ทำให้แรงดันอย่างมีนัยสำคัญขนาดใหญ่ในกลุ่มทดลอง ( หมายถึงเปลี่ยน 84.24  ±เฉพาะอย่างยิ่ง  CM2 ) มากกว่าในกลุ่มควบคุม ( หมายถึงเปลี่ยน 67.74  ± 22.84   CM2 ) ( p = 0.017    ) เบิร์กเครื่องชั่ง สูงกว่าในกลุ่มทดลอง ( หมายถึงเปลี่ยน 8.4  ± 3.1 ) สูงกว่ากลุ่มควบคุม ( หมายถึงเปลี่ยนชื่อ± 2.8 )สรุป แบบนั่งยืน การฝึกอบรมเพิ่มฟังก์ชั่นปรับสมดุลในผู้ป่วยอัมพาตครึ่งซีก .