Alternative Approaches to Education

Alternative Approaches to Education and Development

However, the problem with microeconomic or macroeconomic studies of the return of educational investment is that both treat the educational system as a black box. There is no causal connection made between what goes on in school and how that may lead to economic
and social development. There is no accounting for the effects of curriculum, pedagogy, teacher quality, or the use of ICT that might actually influence what it is that students know and are able to do as a result of their educational experience. And there is no connection between these components of the education system and the factors that influence economic growth and social development. Yet the details of these connections are very important to the educational policymakers who are charged with trying to prepare a workforce that is globally competitive and citizens who can participate in the knowledge economy and information society.
Education and the development of human capital have been central to the development strategies of each of our case study countries. An examination of the way each country addressed the various components of the education system as a part of their development effort can help identify the specific connections between education and development policies. So informed, we can then explore how ICT-based education reform might be used as a lever to initiate economic growth and social development.

Economic-Based Education Reform in Singapore

An examination of the case of Singapore illustrates one way a country can make significant
educational investments that pay off economically. In Singapore, education decision making
is centralized at the Ministry of Education. The high quality of Singapore’s education system
is evidenced by the fact that their students scored at the top of all countries in both mathematics and science in both the 4th and 8th grades in the 2003 Trends in International
Mathematics and Science Study, or “TIMSS”, an international assessment of student achievement (Mullis, et al., 2004a, 2004b), as they have performed consistently well in mathematics over the past decade. UNDP (2005) figures indicate that the adult literacy rate is
96.6% for males and 88.6% for females. Singapore’s education policy is strongly linked to the development of human capital (Ashton, Green, Sung, & James, 2002). Officials from the Ministry of Trade and Industry chair the Economic Development Board, a cross-ministry agency that sets directions for policies in other relevant ministries, including education. From the beginning of Singapore’s modern economic development, the government tasked the education system to supply targeted clusters with skills necessary for their labor force. Anticipated skill needs were translated into production goals for secondary, polytechnic, and university institutions. As the initial, low-wage, export-based strategy achieved full employment and the development policy shifted toward high-value-added production, the government upgraded its education requirements. Secondary schools were to produce higher levels of skills in science, mathematics, and language; tertiary institutions were to produce more engineers and scientists. High-stakes tests were used to assure that the most able students had access to the higher levels of education. To upgrade the current labor force, a tax was imposed on low wage jobs; the resulting funds were put into skill upgrading, and these funds could be returned to those corporations that participated in training programs. Unions also participated in the skills upgrading effort. The most recent shift to a knowledge economy development strategy has resulted in yet another set of economic development-driven changes in Singapore’s education system. Indeed, part of the current economic plan includes the development of Singapore as a regional educational hub that would contribute directly to economic growth.
In coordination with shifts in the economic development plan toward a knowledge-based economy, the Education Ministry instituted a number of reforms under the title “Learning to Think, Thinking to Learn: Towards Thinking Schools, Learning Nation” (Ministry of Education, Singapore, 2000). An important component of the reform was to create a better balance in the curriculum between the acquisition of factual knowledge and the mastery and applications of concepts, and the development of individual curiosity, creativity, and enterprise. Thus the curriculum was broadened beyond a set of cores skills and values to
include information skills, thinking skills and creativity, communication skills, knowledge application skills, self-management skills, and character development. To develop these skills
and attitudes, cross-discipline project work was introduced into the classrooms. Assessment
was revised to measure students’ skills in analyzing and applying information, thinking, and
communicating. The plan also strengthened the connections between the school, the home,
and the community, as part of a larger social development plan that encouraged a more active
participation of citizens in community life.
ICT has been an important component of Singapore’s education reform. In 1997, Singapore initiated a 5-year ICT plan, called “Master Plan for IT in Education,” to incorporate technology into the school system (Mui, Kan, & Chun, 2004). This $US1.2 billion project provided a national blueprint for the use of ICT in all schools and aimed to create an ICT-enriched school environment for every child. This first master plan focused primarily on installing computers and high bandwidth Internet access in schools and classrooms and training teachers on the use of computers. In 2002 the Ministry launched its Master Plan 2, in coordination with “Thinking Schools: Learning Nation” reforms. The new master plan adopted a more systemic, holistic approach in which all the key components of the system— ICT, curriculum, assessment, instruction, professional development, and school culture— were integrated. Changes in one area were to be matched to changes in others within the Education Ministry. For example, the curriculum was reduced by 10 to 30% to allow for the integration of technology in the subject areas and university admission required the submission of an electronic portfolio of student work, in addition to exam scores.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนวทางการศึกษาและการพัฒนาอย่างไรก็ตาม ปัญหากับ microeconomic หรือเศรษฐกิจมหภาคศึกษาผลตอบแทนของการลงทุนทางการศึกษาเป็นทั้งรักษาระบบการศึกษาเป็นกล่องสีดำ มีการเชื่อมต่อเชิงสาเหตุระหว่างสิ่งไปในโรงเรียนและวิธีที่อาจทำให้เศรษฐกิจและพัฒนาสังคม ไม่บัญชีสำหรับผลของหลักสูตร ศึกษาศาสตร์ ครูคุณภาพ หรือการใช้ ICT ที่อาจจะมีผลอะไรจึงให้นักเรียนทราบ และจะได้ทำเป็นผลมาจากประสบการณ์การศึกษา นั้น และมีการเชื่อมต่อระหว่างส่วนประกอบเหล่านี้ของระบบการศึกษาและปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจและพัฒนาสังคม รายละเอียดของการเชื่อมต่อเหล่านี้ยัง มีความสำคัญต่อผู้กำหนดนโยบายทางการศึกษาที่คิดค่าใช้จ่าย ด้วยการเตรียมบุคลากรที่แข่งขันทั่วโลกและประชาชนที่สามารถมีส่วนร่วมในความรู้เศรษฐกิจและข้อมูลสังคม การศึกษาและการพัฒนาทุนมนุษย์ได้กลางกับกลยุทธ์การพัฒนาของแต่ละประเทศกรณีศึกษาของเรา การตรวจสอบตามที่แต่ละประเทศได้ส่งส่วนประกอบต่าง ๆ ของระบบการศึกษาเป็นส่วนหนึ่งของความพยายามพัฒนาความสามารถช่วยระบุการเชื่อมต่อเฉพาะระหว่างการศึกษาและพัฒนานโยบาย เพื่อทราบ เราสามารถแล้วสำรวจว่า ICT ตามศึกษาปฏิรูปอาจใช้เป็นลิ่มเป็นการเริ่มต้นเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจและสังคมได้ ปฏิรูปการศึกษาเศรษฐกิจใช้ในสิงคโปร์การตรวจสอบกรณีของสิงคโปร์แสดงประเทศสามารถทำการสำคัญวิธีหนึ่งลงทุนทางการศึกษาที่ชำระเงินอย่างประหยัด ในสิงคโปร์ ตัดสินใจศึกษาเป็นแบบรวมศูนย์ที่กระทรวงศึกษาธิการ คุณภาพของระบบการศึกษาของสิงคโปร์เป็นหลักฐานที่นักศึกษาทำที่ด้านบนของทุกประเทศในทั้งคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์ในเกรด 4 และ 8 ใน 2003 แนวโน้มในนานาชาติคณิตศาสตร์ และวิทยาศาสตร์ศึกษา หรือ "TIMSS" การประเมินผลสัมฤทธิ์นักเรียน (Mullis, et al., 2004a, 2004b), ประเทศพวกเขาทำอย่างสม่ำเสมอในวิชาคณิตศาสตร์ดีกว่าทศวรรษ UNDP (2005) ตัวเลขบ่งชี้ว่า อัตราผู้ใหญ่สามารถ96.6% สำหรับชายและหญิง 88.6% นโยบายการศึกษาของสิงคโปร์จะขอเชื่อมโยงกับการพัฒนาทุนมนุษย์ (แอชตัน กรีน สูง และ James, 2002) เจ้าหน้าที่จากกระทรวงของทางการค้าและอุตสาหกรรมเก้าอี้คณะพัฒนาเศรษฐกิจ หน่วยงานข้ามกระทรวงที่กำหนดทิศทางสำหรับนโยบายในทบวงกรมอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง รวมถึงการศึกษา จากจุดเริ่มต้นของการพัฒนาเศรษฐกิจที่ทันสมัยของสิงคโปร์ รัฐบาลรับมอบหมายให้กลุ่มเป้าหมาย มีทักษะที่จำเป็นสำหรับกองทัพของแรงงานจัดหาระบบศึกษา ความต้องการทักษะที่คาดว่าถูกแปลเป็นเป้าหมายการผลิตสำหรับสถาบันการศึกษา โรงเรียนสารพัดช่าง และมหาวิทยาลัย เป็นการจ้างงานเต็มบรรลุกลยุทธ์เริ่มต้น ค่า จ้างต่ำ ส่งออกและนโยบายการพัฒนาเปลี่ยนไปสูงมูลค่าเพิ่มผลิต รัฐบาลปรับความต้องการของการศึกษา โรงเรียนมัธยมมีการ ผลิตวิทยาศาสตร์ คณิตศาสตร์ ภาษา และทักษะระดับสูง สถาบันระดับมหาวิทยาลัยเพื่อ ผลิตวิศวกรและนักวิทยาศาสตร์อื่น ๆ ได้ ทดสอบระทึกถูกใช้เพื่อให้มั่นใจว่า นักเรียนส่วนใหญ่สามารถได้ถึงระดับสูงของการศึกษา การอัพเกรดกำลังแรงงานปัจจุบัน ภาษีถูกบังคับงานค่าจ้างต่ำ ใส่เงินได้เป็นการอัพเกรดทักษะ และเงินเหล่านี้อาจถูกส่งกลับไปที่บริษัทที่เข้าร่วมในโปรแกรมการฝึกอบรม สหภาพแรงงานเข้าร่วมในทักษะพยายามอัพเกรดยัง ล่าสุดกะการกลยุทธ์การพัฒนาเศรษฐกิจความรู้มีผลในอีกชุดของการเปลี่ยนแปลงขับเคลื่อนการพัฒนาเศรษฐกิจในระบบการศึกษาของสิงคโปร์ จริง ส่วนหนึ่งของแผนเศรษฐกิจปัจจุบันรวมถึงการพัฒนาสิงคโปร์เป็นศูนย์กลางการศึกษาระดับภูมิภาคที่จะสนับสนุนการเติบโตทางเศรษฐกิจโดยตรง ติดต่อประสานงานกะในแผนการพัฒนาเศรษฐกิจไปสู่เศรษฐกิจความรู้ กระทรวงศึกษาธิการโลกปฏิรูปภายใต้ชื่อ "เรียนรู้การคิด การคิดการเรียนรู้: ต่อโรงเรียนความคิด ชาติเรียนรู้" (กระทรวงศึกษาธิการ สิงคโปร์ 2000) ส่วนประกอบสำคัญของการปฏิรูปคือการ สร้างสมดุลที่ดีในหลักสูตรระหว่างซื้อความรู้จริง และเป็นครูที่ใช้แนวคิด และการพัฒนาของแต่ละความอยากรู้ สร้างสรรค์ และองค์กร ดังนั้น หลักสูตรที่ให้นอกเหนือจากทักษะแกนและค่ารวมข้อมูลทักษะ ทักษะการคิด และความคิดสร้างสรรค์ ทักษะการสื่อสาร ทักษะการประยุกต์ความรู้ ทักษะการจัดการตนเอง และอักขระพัฒนา การพัฒนาทักษะเหล่านี้และทัศนคติ วินัยข้ามโครงการงานถูกนำมาใช้ในห้องเรียน ประเมินถูกปรับปรุงเพื่อวัดทักษะของนักเรียนในการวิเคราะห์ และใช้ข้อมูล การคิด และสื่อสาร แผนการยังความเข้มแข็งการเชื่อมต่อระหว่างโรงเรียน บ้านและ ชุมชน เป็นส่วนหนึ่งของแผนการพัฒนาสังคมขนาดใหญ่ที่สนับสนุนให้ใช้งานเพิ่มเติมมีส่วนร่วมของประชาชนในชุมชนชีวิต ICT มีส่วนประกอบสำคัญของการปฏิรูปการศึกษาของสิงคโปร์ ในปี 1997 สิงคโปร์เริ่มต้น 5 ปี ICT แผน เรียกว่า "แผนหลักสำหรับการนั้นในการศึกษา การรวมเทคโนโลยีเข้าระบบโรงเรียน (มุ กาญจน์ และชุน 2004) นี้ $US1.2 พันล้านโครงการจัดพิมพ์เขียวแห่งชาติในการใช้ ICT ในโรงเรียนทั้งหมด และมีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างสภาพแวดล้อม ICT อุดมไปโรงเรียนสำหรับเด็กทุกคน แผนแรกนี้เน้นหลักในการติดตั้งคอมพิวเตอร์และอินเทอร์เน็ตแบนด์วิดท์สูงในโรงเรียนและห้องเรียน และการฝึกอบรมครูในการใช้คอมพิวเตอร์ ในปี 2002 กระทรวงเปิด 2 แผนหลักการ ติดต่อประสานงานกับการปฏิรูป "คิดโรงเรียน:เรียนรู้ชาติ" แผนหลักใหม่นำมาใช้เป็นแนวทางแบบองค์รวม เพิ่มเติมระบบในที่สำคัญส่วนประกอบของระบบเช่น ICT หลักสูตร การประเมิน สอน พัฒนาอาชีพ และวัฒนธรรมโรงเรียน — ถูกรวม เปลี่ยนแปลงในพื้นที่หนึ่งได้สอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลงในผู้อื่นภายในกระทรวงศึกษาธิการ ตัวอย่าง หลักสูตรถูกลดลง 10-30% สำหรับการรวมเทคโนโลยีในเรื่องการให้ และศึกษาต่อในระดับมหาวิทยาลัยต้องส่งเป็นวงจรอิเล็กทรอนิกส์ทำงานนักเรียน นอกจากนี้คะแนนสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แนวทางเลือกในการศึกษาและการพัฒนาแต่ปัญหากับการศึกษาเศรษฐกิจมหภาคจุลภาคหรือผลตอบแทนของการลงทุนในการศึกษาคือทั้งรักษาระบบการศึกษาเป็นกล่องสีดำ มีการเชื่อมต่อสาเหตุไม่ทำระหว่างสิ่งที่เกิดขึ้นในโรงเรียนและวิธีการที่อาจนำไปสู่การเป็นเศรษฐกิจการพัฒนาสังคมและ ไม่มีการบัญชีเกี่ยวกับผลกระทบของหลักสูตรคือการเรียนการสอนที่มีคุณภาพครูหรือการใช้ไอซีทีที่จริงอาจมีผลต่อสิ่งที่มันเป็นว่านักเรียนรู้และมีความสามารถที่จะทำเป็นผลมาจากประสบการณ์การศึกษาของพวกเขา และไม่มีการเชื่อมต่อระหว่างส่วนประกอบเหล่านี้ของระบบการศึกษาและปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการเติบโตทางเศรษฐกิจและการพัฒนาสังคม แต่รายละเอียดของการเชื่อมต่อเหล่านี้มีความสำคัญมากที่จะกำหนดนโยบายการศึกษาที่มีการเรียกเก็บเงินกับการพยายามที่จะเตรียมความพร้อมแรงงานทั่วโลกที่มีการแข่งขันและประชาชนที่สามารถมีส่วนร่วมในเศรษฐกิจฐานความรู้และสังคมข้อมูล. การศึกษาและการพัฒนาทุนมนุษย์เคยเป็นศูนย์กลางของ กลยุทธ์การพัฒนาของแต่ละประเทศกรณีศึกษาของเรา การตรวจสอบของแต่ละวิธีที่ประเทศส่วนประกอบต่างๆของระบบการศึกษาเป็นส่วนหนึ่งของความพยายามในการพัฒนาของพวกเขาสามารถช่วยในการระบุการเชื่อมต่อเฉพาะระหว่างการศึกษาและนโยบายการพัฒนา แจ้งดังนั้นเราก็จะสามารถสำรวจว่าการปฏิรูปการศึกษาตาม ICT อาจจะนำมาใช้เป็นคันโยกเพื่อเริ่มต้นการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจและการพัฒนาสังคม. เศรษฐกิจจากการปฏิรูปการศึกษาในสิงคโปร์การตรวจสอบกรณีของสิงคโปร์แสดงให้เห็นถึงวิธีการที่ประเทศใดประเทศหนึ่งสามารถทำอย่างมีนัยสำคัญการศึกษา เงินลงทุนที่จ่ายออกทางเศรษฐกิจ ในประเทศสิงคโปร์การตัดสินใจการศึกษาเป็นศูนย์กลางที่กระทรวงศึกษาธิการ ที่มีคุณภาพสูงของระบบการศึกษาของสิงคโปร์เป็นหลักฐานด้วยความจริงที่ว่านักเรียนของพวกเขาทำแต้มที่ด้านบนของทุกประเทศในวิชาคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์ทั้ง 4 และเกรด 8 ในปี 2003 แนวโน้มในระหว่างคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์ศึกษาหรือ "TIMSS" การประเมินระหว่างประเทศของผลสัมฤทธิ์ของนักเรียน (Mullis, et al., 2004a, 2004b) ขณะที่พวกเขาได้ดำเนินการอย่างต่อเนื่องได้ดีในวิชาคณิตศาสตร์ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา โครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ (2005) แสดงให้เห็นว่าตัวเลขอัตราการรู้หนังสือของผู้ใหญ่เป็น96.6% สำหรับเพศชายและ 88.6% สำหรับสตรี นโยบายการศึกษาของสิงคโปร์มีการเชื่อมโยงอย่างยิ่งในการพัฒนาทุนมนุษย์ (แอชตัน, เขียว, สูง, และเจมส์, 2002) เจ้าหน้าที่จากกระทรวงการค้าและอุตสาหกรรมเก้าอี้คณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและหน่วยงานข้ามกระทรวงที่กำหนดทิศทางนโยบายในกระทรวงอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องรวมทั้งการศึกษา จากจุดเริ่มต้นของการพัฒนาเศรษฐกิจที่ทันสมัยของสิงคโปร์ที่รัฐบาลมอบหมายให้ระบบการศึกษาในการจัดหาการกำหนดเป้าหมายกลุ่มที่มีทักษะที่จำเป็นสำหรับการมีผลบังคับใช้แรงงานของพวกเขา ที่คาดว่าจะตอบสนองความต้องการทักษะที่ได้รับการแปลเป็นเป้าหมายการผลิตสำหรับรองสารพัดช่างและสถาบันมหาวิทยาลัย ในฐานะที่เป็นครั้งแรกค่าแรงต่ำกลยุทธ์การส่งออกประสบความสำเร็จตามการจ้างงานเต็มรูปแบบและนโยบายการพัฒนาเปลี่ยนไปสู่การผลิตที่เพิ่มมูลค่าสูงรัฐบาลอัพเกรดการศึกษาความต้องการของตน โรงเรียนมัธยมมีการผลิตระดับสูงของทักษะในด้านวิทยาศาสตร์คณิตศาสตร์และภาษา สถาบันอุดมศึกษามีการผลิตวิศวกรและนักวิทยาศาสตร์มากขึ้น การทดสอบเดิมพันสูงถูกนำมาใช้เพื่อให้มั่นใจว่านักเรียนส่วนใหญ่มีความสามารถในการเข้าถึงระดับที่สูงขึ้นของการศึกษา การปรับรุ่นกำลังแรงงานปัจจุบันภาษีถูกกำหนดไว้ในงานค่าจ้างต่ำ ส่งผลให้เงินทุนที่ถูกใส่ลงไปในการยกระดับทักษะและเงินเหล่านี้จะถูกส่งกลับไปยัง บริษัท ผู้ที่เข้าร่วมในโปรแกรมการฝึกอบรม สหภาพแรงงานยังมีส่วนร่วมในความพยายามยกระดับทักษะ การเปลี่ยนแปลงล่าสุดที่ยุทธศาสตร์การพัฒนาเศรษฐกิจฐานความรู้ที่เกิดขึ้นใน แต่ชุดของการเปลี่ยนแปลงที่ขับเคลื่อนด้วยการพัฒนาทางเศรษฐกิจในระบบการศึกษาของสิงคโปร์อีก อันที่จริงส่วนหนึ่งของแผนการทางเศรษฐกิจในปัจจุบันรวมถึงการพัฒนาของสิงคโปร์เป็นศูนย์กลางการศึกษาในภูมิภาคที่จะมีส่วนร่วมโดยตรงกับการเติบโตทางเศรษฐกิจ. ในการประสานงานกับการเปลี่ยนแปลงในแผนพัฒนาเศรษฐกิจไปสู่เศรษฐกิจฐานความรู้, กระทรวงศึกษาธิการก่อตั้งจำนวนของการปฏิรูป ภายใต้ชื่อ "เรียนรู้ที่จะคิดว่าการคิดการเรียนรู้: สู่การคิดโรงเรียนการเรียนรู้แห่งชาติ" (กระทรวงศึกษาธิการ, สิงคโปร์, 2000) องค์ประกอบที่สำคัญของการปฏิรูปคือการสร้างสมดุลที่ดีขึ้นในหลักสูตรระหว่างการเข้าซื้อกิจการของความรู้จริงและการเรียนรู้และการประยุกต์ใช้แนวคิดและการพัฒนาของแต่ละคนอยากรู้อยากเห็นความคิดสร้างสรรค์และองค์กร ดังนั้นหลักสูตรที่ถูกขยายเกินกว่าชุดของทักษะแกนและค่านิยมที่จะรวมถึงทักษะข้อมูลทักษะการคิดและความคิดสร้างสรรค์และทักษะการสื่อสารและทักษะในการประยุกต์ใช้ความรู้ทักษะการจัดการตนเองและการพัฒนาตัวละคร เพื่อพัฒนาทักษะเหล่านี้และทัศนคติโครงการข้ามวินัยในการทำงานที่ถูกนำเข้าสู่ห้องเรียน การประเมินผลการแก้ไขในการวัดทักษะของนักเรียนในการวิเคราะห์ข้อมูลและการประยุกต์ใช้ความคิดและการสื่อสาร แผนความเข้มแข็งการเชื่อมต่อระหว่างโรงเรียนบ้านและชุมชนเป็นส่วนหนึ่งของแผนพัฒนาขนาดใหญ่ทางสังคมที่ได้รับการสนับสนุนใช้งานมากขึ้นการมีส่วนร่วมของประชาชนในชีวิตของชุมชน. ไอซีทีได้รับองค์ประกอบที่สำคัญของการปฏิรูปการศึกษาของสิงคโปร์ ในปี 1997 สิงคโปร์เริ่มต้นแผนไอซีที 5 ปีที่เรียกว่า "แผนแม่บทสำหรับ IT ในการศึกษา" ที่จะรวมเทคโนโลยีในระบบโรงเรียน (มุ้ย, กาญจน์และจุน, 2004) นี้ $ US1.2 พันล้านโครงการให้พิมพ์เขียวแห่งชาติสำหรับการใช้ ICT ในโรงเรียนและมีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างสภาพแวดล้อมของโรงเรียนที่อุดมด้วยไอซีทีสำหรับเด็กทุกคน นี้แผนแม่บทแรกที่มุ่งเน้นหลักในการติดตั้งเครื่องคอมพิวเตอร์และอินเทอร์เน็ตความเร็วสูงในโรงเรียนและห้องเรียนและครูผู้สอนการฝึกอบรมเกี่ยวกับการใช้คอมพิวเตอร์ ในปี 2002 กระทรวงการเปิดตัวแผนแม่บทที่ 2 ในการประสานงานกับ "โรงเรียนคิด: การเรียนรู้แห่งชาติ" การปฏิรูป แผนแม่บทใหม่ที่นำมาใช้เป็นระบบมากขึ้นวิธีการแบบองค์รวมในการที่ทุกองค์ประกอบที่สำคัญของไอซีทีกับระบบหลักสูตรการประเมินผลการเรียนการสอนในการพัฒนาอาชีพและวัฒนธรรมโรงเรียนได้รับการแบบบูรณาการ การเปลี่ยนแปลงในพื้นที่หนึ่งจะถูกจับคู่กับคนอื่น ๆ ในการเปลี่ยนแปลงภายในกระทรวงศึกษา ตัวอย่างเช่นหลักสูตรลดลง 10-30% เพื่อให้สามารถบูรณาการเทคโนโลยีในสาขาวิชาและการรับเข้ามหาวิทยาลัยที่จำเป็นในการส่งของผลงานอิเล็กทรอนิกส์ของการทำงานของนักเรียนนอกเหนือไปจากคะแนนสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนวทางการศึกษาและการพัฒนา

แต่ปัญหาเศรษฐกิจมหภาคเศรษฐศาสตร์จุลภาคหรือการศึกษาของผลตอบแทนของการลงทุนทางการศึกษา ที่ทั้งรักษา ระบบการศึกษาเป็นกล่องสีดำ ไม่มีสาเหตุที่ความสัมพันธ์ระหว่างสิ่งที่เกิดขึ้นในโรงเรียนและวิธีการที่อาจนำไปสู่เศรษฐกิจ
และการพัฒนาสังคม ไม่มีบัญชีสำหรับผลกระทบของหลักสูตรการสอน , ครูคุณภาพ หรือการใช้ไอซีที ที่อาจมีอิทธิพลต่อสิ่งที่นักเรียนรู้ และจะได้ผลของประสบการณ์การศึกษาของพวกเขา และไม่มีการเชื่อมต่อระหว่างส่วนประกอบของระบบการศึกษา และปัจจัย ที่มีผลต่อการเติบโตทางเศรษฐกิจและการพัฒนาทางสังคมแต่รายละเอียดของการเชื่อมต่อเหล่านี้มีความสำคัญมากกับนโยบายการศึกษาที่ถูกกล่าวหาว่าพยายามที่จะเตรียมทีมที่แข่งขันทั่วโลกและประชาชนที่สามารถมีส่วนร่วมในเศรษฐกิจฐานความรู้และสังคมสารสนเทศ .
การศึกษาและการพัฒนาทุนมนุษย์มีกลางเพื่อการพัฒนายุทธศาสตร์ของแต่ละประเทศ กรณีของเราการตรวจสอบของแต่ละประเทศระบุส่วนประกอบต่างๆของระบบการศึกษาเป็นส่วนหนึ่งของความพยายามในการพัฒนาของพวกเขาสามารถช่วยระบุการเชื่อมต่อเฉพาะระหว่างนโยบายการศึกษาและการพัฒนา แจ้งเพื่อให้เราสามารถสำรวจว่า ICT ตามการปฏิรูปการศึกษา อาจจะใช้เป็นคันโยกเพื่อเริ่มต้นการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจและสังคม .

เศรษฐกิจตามแนวทางปฏิรูปการศึกษาสิงคโปร์

สอบกรณีสิงคโปร์ แสดงให้เห็นถึงวิธีหนึ่งในประเทศสามารถลงทุนอย่างมีนัยสำคัญ
การศึกษาจ่ายประหยัด ในสิงคโปร์ การศึกษาการตัดสินใจ
ส่วนกลางที่กระทรวงศึกษาธิการ คุณภาพของระบบการศึกษาของสิงคโปร์
เป็นหลักฐานโดยความจริงที่ว่านักเรียนที่ได้คะแนนสูงสุดของทุกประเทศ ทั้งในด้านคณิตศาสตร์ และวิทยาศาสตร์ ทั้ง 4 และ 8 คะแนนใน 2003 แนวโน้มคณิตศาสตร์นานาชาติ
และการศึกษาวิทยาศาสตร์ หรือ " timss " การประเมินนานาชาติผลสัมฤทธิ์ ( ลิส , et al . , 2004a 2004b , ) เป็นพวกเขา ได้ดำเนินการอย่างต่อเนื่องในคณิตศาสตร์กว่าทศวรรษที่ผ่านมาสำนักงานโครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ ( 2005 ) ตัวเลขที่บ่งชี้ว่าอัตราการรู้หนังสือของผู้ใหญ่เพศชายและร้อยละ 88.6 96.6 %
% สำหรับผู้หญิง นโยบายการศึกษาของสิงคโปร์ขอเชื่อมโยงการพัฒนาทุนมนุษย์ ( แอชตัน สีเขียว ซอง &เจมส์ , 2002 ) เจ้าหน้าที่จากกระทรวงการค้าและประธานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจ อุตสาหกรรม