Data to create a RAMP for Tanner cr

Data to create a RAMP for Tanner crab discarded in the commercial shallow-water flatfish bottom trawl fishery were collected in May 2011 by scientists during a three-day trip aboard a Gulf of Alaska trawler. Regular commercial fishing operations took place targeting shallow-water flatfish, including rock sole (Lepidopsetta bilineata), along with Pacific cod (Gadus macrocephalus) and pollock (Gadus chalcogramma). For every completed tow, water depth and temperature at depth where the trawl was towed, tow duration, and total catch size were recorded. The crab were subjected to the full range of stressors experienced when bycaught because fishing operations (e.g., fishing gear, tow duration, etc.) were representative of commercial practices. At the point where the Tanner crab would be discarded (i.e., after crab were released from the trawl and sorted out of the catch), each crab was measured (carapace width, mm), and sex, loss of chela, and the condition of the shell were noted. Shell condition was scored from 0 to 5 indicating newer to older shell; 0: individuals that were molting or had recently molted; 1: those that had a soft shell (0–2 weeks after molting); 2: crab that were fully hard; and scores 3–5: crab with old (3) to “graveyard” (5) shell indicating degree of discoloration and encrustation ( Jadamec et al., 1999). Shell condition was noted because of findings that crab close to molting may be more susceptible to mortality from trawling ( Wassenberg and Hill, 1989), and that softshell crab have higher mortality rates than hardshell crab ( Kruse et al., 1994).

In addition, the crab were given a Score based on how many of the six RAMP reflexes established for Tanner crab by Stoner et al. (2008) were absent: leg flare, leg retraction, chela closure, eye retraction, mouth closure, and kick. The Score is equal to the count of the number of negative responses to the reflex assessments, regardless of which of the six reflexes, or combination of reflexes, were absent. It was determined by Stoner et al. (2008) that RAMP for Tanner crab was not significantly improved if the reflexes were evaluated as present, lost, or weak, as opposed to present or absent. They also found that determining what constituted “weak” could be ambiguous. Therefore, we Scored the crab based only on absent reflexes, and only considered the reflex absent when there was a complete lack of reaction to the stimulus. Dead crab were given a Score of six. However, we differentiated between dead crab (immediate mortality) and those that died after the initial assessment (delayed mortality). Assessments, which took less than a minute per crab, did not substantially increase total air exposure. All assessments were done just prior to returning the crab to water. Therefore, assessments were not completed and crab were left on-deck until fishing operations resumed if the catch was left unsorted on-deck for a period of time. This allowed us to assess the crab after experiencing stressors representative of fishing practices. We noted the amount of time each crab spent out of water to include with additional stressors to evaluate their influence on survival.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อมูลเพื่อสร้างเป็นทางลาดปูแทนเนอร์ชำรุดที่ถูกละทิ้งในอันดับปลาซีกเดียวน้ำตื้นค้าล่าง trawl ประมงถูกรวบรวมพฤษภาคม 2554 โดยนักวิทยาศาสตร์ระหว่างการเดินทาง 3 วันบนเรืออวนอ่าวของรัฐอะแลสกา ดำเนินการประมงเชิงพาณิชย์ปกติเอาสถานที่ที่กำหนดเป้าหมายน้ำตื้นอันดับปลาซีกเดียว รวมถึงร็อกโซล (Lepidopsetta bilineata), แปซิฟิก cod (Gadus ผสม) และ pollock (Gadus chalcogramma) ทุกใยเสร็จสมบูรณ์ ความลึกของน้ำ และอุณหภูมิที่ความลึกที่ถูกมักจะ trawl ใยระยะเวลา และจับรวมขนาดได้บันทึกไว้ ปูถูกต้องเต็มช่วงของลดประสบการณ์เมื่อ bycaught เนื่องจากการดำเนินงานตกปลา (เช่น อุปกรณ์ตกปลา ใยระยะเวลา ฯลฯ) มีตัวแทนของการปฏิบัติทางการค้า จุดที่ปูแทนเนอร์ชำรุดจะถูกละทิ้ง (เช่น หลัง จากปูถูกปล่อยจาก trawl เรียงลำดับจากจับ), ปูแต่ละวัด (carapace กว้าง mm), เพศ สัมพันธ์ การสูญหายของ chela และมีบันทึกสภาพของเปลือก สภาพเปลือกถูกคะแนนจาก 0 เป็น 5 แสดงเปลือกใหม่กับเก่า 0: บุคคลที่ถูก molting หรือมีล่า molted 1: ผู้ที่มีความนิ่ม (0-2 สัปดาห์หลังจาก molting); 2: ปูที่สมบูรณ์ยาก และคะแนน 3 – 5: ปูเก่า (3) การระบุระดับของการเปลี่ยนสีและ encrustation (Jadamec et al., 1999) เปลือก "สุสาน" (5) สภาพเปลือกถูกบันทึกเนื่องจากพบว่า ปูใกล้ molting อาจมากไวต่อการตายจาก trawling (Wassenberg และฮิลล์ 1989), และปู softshell ที่มีอัตราการตายสูงกว่าเพราะปู (Kruse et al., 1994)นอกจากนี้ ปูได้รับคะแนนตามบนก่อตั้งแทนเนอร์ชำรุดจำนวน reflexes หกทางลาด ปูด้วยสโตเนอร์ et al. (2008) ได้ขาดงานไป: กางขา ขา retraction ปิด chela ตา retraction ปิดปาก และเตะ คะแนนเท่ากับจำนวนจำนวนลบคำตอบประเมินสะท้อน ที่ 6 สะท้อน หรือชุดของสะท้อน ขาด มันถูกกำหนดโดย Stoner et al. (2008) ที่ทางลาดปูแทนเนอร์ชำรุดถูกไม่มากขึ้นถ้า reflexes ถูกประเมินเป็นปัจจุบัน สูญหาย หรือ อ่อนแอ ตรงข้าม กับปัจจุบัน หรือขาด พวกเขายังพบว่า กำหนดอะไรทะลัก "อ่อนแอ" อาจจะไม่ชัดเจน ดังนั้น เรา Scored ปูตามเฉพาะขาดการสะท้อน และพิจารณาสะท้อนขาดเฉพาะ เมื่อมีการขาดของปฏิกิริยาการกระตุ้นเศรษฐกิจสมบูรณ์ ปูตายได้รับ 6 คะแนน อย่างไรก็ตาม เราแยกแยะระหว่างปูตาย (ตายทันที) และผู้ที่เสียชีวิตหลังจากการประเมินเบื้องต้น (ตายล่าช้า) ประเมิน ที่ใช้เวลาน้อยกว่าหนึ่งนาทีต่อปู ได้ไม่เพิ่มอากาศรวมแสงมาก ประเมินทั้งหมดถูกทำก่อนกลับปูน้ำ ดังนั้น ประเมินผลได้ไม่สมบูรณ์ และปูถูกปล่อยบนดาดฟ้าจนกระทั่งตกปลาดำเนินการดำเนินต่อถ้าเหลือจับ unsorted ในสำรับสำหรับรอบระยะเวลา นี้ได้เราจะปูหลังจากพบตัวแทนของชาวประมงปฏิบัติลด เราสังเกตจำนวนเวลาที่ใช้ปูแต่ละน้ำรวมกับลดเพิ่มเติมเพื่อประเมินผลในการอยู่รอด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อมูลที่จะสร้างทางลาดสำหรับปูแทนเนอร์ทิ้งใน flatfish น้ำตื้นในเชิงพาณิชย์ประมงอวนลากด้านล่างที่ถูกเก็บรวบรวมพฤษภาคม 2011 โดยนักวิทยาศาสตร์ในระหว่างการเดินทางสามวันบนเรือลากอวนอ่าวอลาสก้า ปกติการดำเนินงานประมงพาณิชย์ที่เกิดขึ้นกำหนดเป้าหมาย flatfish น้ำตื้นรวมทั้งร็อค แต่เพียงผู้เดียว (Lepidopsetta bilineata) พร้อมกับปลาแปซิฟิก (Gadus macrocephalus) และพอลล็อค (Gadus chalcogramma) สำหรับการดึงทุกเสร็จสมบูรณ์ความลึกของน้ำและอุณหภูมิที่ระดับความลึกที่อวนลากถูกลากระยะเวลาการดึงและขนาดจับทั้งหมดถูกบันทึกไว้ ปูถูกยัดเยียดให้เต็มรูปแบบของความเครียดประสบการณ์เมื่อ bycaught เพราะการดำเนินงานประมง (เช่นเครื่องมือประมงระยะเวลาพ่วง ฯลฯ ) เป็นตัวแทนของการปฏิบัติในเชิงพาณิชย์ เมื่อมาถึงจุดที่ปูแทนเนอร์จะถูกทิ้ง (กล่าวคือหลังจากที่ปูได้รับการปล่อยตัวจากอวนลากและแยกออกจากการจับ) ปูแต่ละวัด (กว้างกระดอง, มิลลิเมตร) และเพศการสูญเสียของ chela และสภาพของ เปลือกถูกตั้งข้อสังเกต สภาพเชลล์ได้รับคะแนน 0-5 แสดงให้เห็นใหม่กับเปลือกเก่า; 0: บุคคลที่ได้รับการลอกคราบหรือเพิ่งผลัด; 1: ผู้ที่มีความนิ่ม (0-2 สัปดาห์หลังจากลอกคราบ); 2: ปูที่มีอย่างเต็มที่หนัก และคะแนน 3-5: ปูเก่า (3) "สุสาน" (5) เปลือกแสดงให้เห็นระดับของการเปลี่ยนสีและการหุ้มห่อ (. Jadamec, et al, 1999) สภาพเชลล์ก็สังเกตเห็นเพราะการค้นพบว่าปูลอกคราบใกล้กับอาจจะมีความเสี่ยงที่จะมีอัตราการตายจาก trawling (Wassenberg และฮิลล์ 1989) และปูกรูที่มีอัตราการตายสูงกว่าเชลล์ปู (ครูซ et al., 1994). นอกจากนี้ ปูที่ได้รับคะแนนขึ้นอยู่กับจำนวนของการตอบสนองหก RAMP ที่จัดตั้งขึ้นเพื่อปูแทนเนอร์โดยสโตเนอร์และอัล (2008) ขาด: เปลวไฟขาหดขาปิด chela, เพิกถอนตาปิดปากและเตะ คะแนนเท่ากับการนับจำนวนของการตอบสนองเชิงลบที่จะประเมินผลสะท้อนโดยไม่คำนึงถึงที่หกการตอบสนองหรือการรวมกันของการตอบสนองได้ขาด มันถูกกำหนดโดยสโตเนอร์และอัล (2008) RAMP สำหรับปูแทนเนอร์ที่ไม่ได้เพิ่มขึ้นอย่างมากถ้าการตอบสนองได้รับการประเมินเป็นปัจจุบันหายไปหรืออ่อนแอเมื่อเทียบกับนำเสนอหรือขาดหายไป นอกจากนี้ยังพบว่าการกำหนดสิ่งที่ประกอบด้วย "อ่อนแอ" อาจจะไม่ชัดเจน ดังนั้นเราจึงปูคะแนนขึ้นอยู่เฉพาะในการตอบสนองขาดและพิจารณาเฉพาะขาดสะท้อนเมื่อมีการขาดความสมบูรณ์ของการตอบสนองต่อการกระตุ้น ตายปูได้รับคะแนนหก แต่เรามีความแตกต่างระหว่างปูตาย (การตายทันที) และผู้ที่เสียชีวิตหลังจากที่ประเมินเบื้องต้น (การตายล่าช้า) การประเมินผลซึ่งใช้เวลาน้อยกว่าหนึ่งนาทีต่อปูไม่ได้มีนัยสำคัญเพิ่มโอกาสทางอากาศทั้งหมด การประเมินทั้งหมดถูกทำก่อนที่จะกลับมาปูลงไปในน้ำ ดังนั้นการประเมินผลที่ไม่ได้เสร็จสมบูรณ์แล้วและปูที่ถูกทิ้งไว้บนดาดฟ้าจนการดำเนินงานประมงกลับมาถ้าจับถูกทิ้งไม่ได้เรียงลำดับบนดาดฟ้าสำหรับระยะเวลา นี้ช่วยให้เราสามารถประเมินปูหลังจากที่ประสบตัวแทนความเครียดของการปฏิบัติที่ตกปลา เราตั้งข้อสังเกตระยะเวลาการใช้จ่ายในแต่ละปูออกจากน้ำที่จะรวมกับความเครียดที่เพิ่มขึ้นในการประเมินอิทธิพลของพวกเขาในการอยู่รอด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อมูลการสร้างทางลาดสำหรับ เทนเนอร์ ปู ทิ้งในน้ำตื้นปลาประมงอวนลากพาณิชย์ด้านล่างถูกเก็บในเดือนพฤษภาคม 2554 โดยนักวิทยาศาสตร์ในระหว่างการเดินทางสามวันบนอ่าวอลาสก้า เรืออวนลาก . การดำเนินงานการประมงเชิงพาณิชย์ปกติเอาสถานที่เป้าหมายปลาน้ำตื้น รวมทั้งหินแต่เพียงผู้เดียว ( lepidopsetta bilineata )พร้อมกับปลาแปซิฟิก ( gadus ( ) และ พอลล็อก ( gadus chalcogramma ) สำหรับทุกเสร็จใย ความลึก และอุณหภูมิที่ความลึกที่อวนลาก ลากพ่วง ระยะเวลา และขนาดจับทั้งหมดถูกบันทึกไว้ ปูได้รับการเต็มรูปแบบของความเครียดที่มีประสบการณ์เมื่อ bycaught เพราะการดำเนินการตกปลา ( เช่น อุปกรณ์ตกปลา ระยะเวลา พ่วง ฯลฯ) คือ ตัวแทนของการปฏิบัติทางการค้า ที่จุดที่ เทนเนอร์ ปูจะทิ้ง ( เช่น หลังจากได้รับการปล่อยตัวจากปู อวนลาก และแยกออกจากจับปู ( ) แต่ละวัดความกว้างของกระดองมม. ) และเพศ , การสูญเสียของชีลา และสภาพของเปลือกเป็นอักษรไทย เปลือกสภาพคะแนนจาก 0 ถึง 5 แสดงใหม่แก่เปลือก ; 0 :บุคคลที่กำลังลอกคราบหรือเพิ่ง molted ; 1 : ผู้ที่มีเปลือกนุ่ม ( 0 – 2 สัปดาห์หลังลอกคราบ ) ; 2 : ปูเป็นอย่างหนัก และคะแนน 3 – 5 : ปูเก่า ( 3 ) " สุสาน " ( 5 ) เปลือกที่ระบุระดับของการเปลี่ยนสีและสะเก็ด ( jadamec et al , . , 1999 )เชลล์ สภาพถูกระบุไว้ เพราะพบว่าปูใกล้ลอกคราบอาจจะเสี่ยงต่อการตายจาก trawling ( wassenberg และฮิลล์ , 1989 ) และมีอัตราการตายสูงกว่ากรูปูมากกว่า hardshell ปู ( ครูส et al . , 1994 ) .

นอกจากนี้ ปูได้รับคะแนนตามวิธีการที่หลาย 6 การตอบสนองสร้างทางลาดแทนเนอร์ปูโดยสโตเนอร์ et al . ( 2008 ) ขาด :ขาระเบิด ขาเฉพาะชีลา , ปิด ตา เฉพาะ ปิด ปาก และเตะ คะแนนเท่ากัน จะนับจากจำนวนการตอบสนองเชิงลบต่อการประเมินที่สะท้อนถึงหก reflexes , หรือการรวมกันของ reflexes , ขาด มันถูกกำหนดโดยสโตเนอร์ et al .( 2008 ) ที่ลาดสำหรับ เทนเนอร์ ปูก็ไม่ได้เพิ่มขึ้น ถ้าการตอบสนองได้รับการประเมินว่าเป็นปัจจุบัน สูญหาย หรืออ่อนแอ เป็นนอกคอกอยู่หรือไม่ นอกจากนี้ยังพบว่า การกำหนดสิ่งที่บัญญัติ " อ่อนแอ " อาจจะไม่ชัดเจน ดังนั้นเราจึงมีปูอยู่เฉพาะในการตอบสนองที่ขาด และถือว่าสะท้อนขาดเมื่อมีการขาดที่สมบูรณ์ของปฏิกิริยาตอบสนองต่อสิ่งเร้าปูที่ตายแล้วให้คะแนน 6 แต่เราแตกต่างระหว่างปูตาย ( ตายทันที ) และผู้ที่เสียชีวิตหลังจากการประเมินเบื้องต้น ( ล่าช้าอัตราการตาย ) การประเมิน ซึ่งใช้เวลาน้อยกว่านาทีต่อปู ไม่ได้ช่วยเพิ่มการเปิดรับอากาศทั้งหมด การประเมินทั้งหมดเสร็จก่อนกลับปูน้ำ ดังนั้นประเมินไม่เสร็จและปูถูกทิ้งบนดาดฟ้าจนกว่าการดำเนินการตกปลากลับมาหากจับไปเรียงบนดาดฟ้าสำหรับรอบระยะเวลา นี้ช่วยให้เราเพื่อประเมินความเครียด ตัวแทนของปูหลังจากประสบการตกปลา เราสังเกตจำนวนของเวลาแต่ละปูใช้เวลาออกจากน้ำรวมกับความเครียดเพิ่มเติมเพื่อประเมินอิทธิพลของการอยู่รอด