All of this raises the question of

All of this raises the question of the extent to which early training (i.e. indoctrination) can be overcome by later experience. It is a question to which Twain offers no easy answers. The reader cannot help but be struck by the underlying pessimism with which he approaches the issue. If training is everything, how can anyone escape the mental enslavement of his or her upbringing? In order to truly deny and negate the values of one's culture, not only would a great deal of counter-training be necessary, but also, a tremendous amount of moral courage would need to be summoned. This is a quality which Twain emphatically believes most human beings lack. He makes this point with withering acerbity in Colonel Sherburn's speech to the mob in chapter 22, which might just as well be Twain, himself, speaking directly to the reader. The address is savagely disdainful, and denounces the average person as a coward. It also decries the mob mentality, wherein no one has the fortitude to go against the majority, or to act without it. So long as these are parts of human nature, the attainment of true freedom will be as likely as Sisyphus getting his rock to the top of the hill. We are all slaves in our own way. According to Twain, we are likely to remain so for the foreseeable future.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทั้งหมดนี้ทำให้เกิดคำถามขอบเขตที่การฝึกอบรมในช่วงต้น (เช่นการอบรม) สามารถเอาชนะจากประสบการณ์ในภายหลัง มันเป็นคำถามที่มีคำตอบทั้งสองไม่ง่าย ผู้อ่านไม่สามารถช่วย แต่ถูกฟ้าผ่าโดยหวังพื้นฐานที่เขาเข้ามาปัญหา ถ้าการฝึกอบรมเป็นทุกสิ่งวิธีที่ทุกคนสามารถหลบหนีออกมาเป็นทาสของจิตหรือการศึกษาของเขาเท่านั้นเพื่อที่จะปฏิเสธอย่างแท้จริงและลบล้างค่านิยมของวัฒนธรรมของคนไม่เพียง แต่จัดการที่ดีของเคาน์เตอร์การฝึกอบรมจะมีความจำเป็น แต่ยังเป็นจำนวนมากของความกล้าหาญทางจริยธรรมจะต้องมีการเรียกตัว นี้คือคุณภาพซึ่งทั้งสองอย่างเด่นชัดเชื่อว่ามนุษย์ส่วนใหญ่ขาด เขาจะทำให้จุดนี้ด้วยความเจ็บปวดรุนแรงในสุนทรพจน์พันเอก Sherburn เพื่อฝูงชนในบทที่ 22,ซึ่งก็เช่นกันอาจจะมีทั้งสองตัวเองพูดโดยตรงกับผู้อ่าน ที่อยู่จะถูกดูถูกเหยียดหยามอย่างทารุณและประณามคนเฉลี่ยเป็นคนขี้ขลาด ก็ยังคิด decries ม็อบขัดแย้งไม่มีใครมีความอดทนที่จะไปกับคนส่วนใหญ่หรือที่จะกระทำโดยไม่ได้ ตราบใดที่เหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติของมนุษย์ความสำเร็จของเสรีภาพที่แท้จริงจะมีแนวโน้มที่จะเป็นร็อคโกเม่ได้รับของเขาไปยังด้านบนของเนินเขา เราเป็นทาสทั้งหมดในทางของเราเอง ตามที่ทั้งสองมีแนวโน้มที่เราจะยังคงอยู่ดังนั้นในอนาคตอันใกล้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทั้งหมดนี้ยกคำถามของขอบเขตที่ฝึกอบรมก่อน (เช่น indoctrination) สามารถแก้ไขได้ ด้วยประสบการณ์ในภายหลัง มันเป็นคำถามการ Twain ที่ให้คำตอบไม่ง่าย ผู้อ่านไม่สามารถช่วย แต่จะหลง โดย pessimism ต้นที่เขาแจ้งปัญหา ถ้าฝึกได้ทุกอย่าง วิธีสามารถใครหนี enslavement จิตของ ตน upbringing การปฏิเสธ และยกเลิกค่าของวัฒนธรรมอย่างแท้จริง ไม่มากของการฝึกอบรมซึ่งจะจำเป็น แต่ยัง จำนวนมหาศาลของความกล้าหาญคุณธรรมจะต้องอยู่เฝ้า นี่คือคุณภาพ Twain ที่กึกก้องเชื่อมนุษย์ส่วนใหญ่ขาดการ เขาทำให้จุดนี้ มี withering acerbity ในพัน Sherburn เสียงต้องม็อบในบทที่ 22 ที่ดีเช่นอาจ Twain ตัวเอง พูดโดยตรงกับผู้อ่าน อยู่คือ savagely disdainful และ denounces คนเฉลี่ยเป็นคนขี้ขลาด นอกจากนี้มันยัง decries ความคิด ม็อบนั้นไม่มีฟอติตูดไปกับส่วนใหญ่ หรือทำโดยไม่ได้ ตราบใดที่เหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติของมนุษย์ โดยเสรีภาพที่แท้จริงจะมีแนวโน้มที่ Sisyphus รับเขาหินด้านบนของเขา เราเป็นทาสทั้งหมดในทางของเราเอง ตาม Twain เรามีแนวโน้มที่จะยังคงอยู่ดังนั้นในอนาคตคาดการณ์ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทั้งหมดที่กล่าวมานี้ก่อให้เกิดคำถามที่มีขอบเขตซึ่งการฝึกซ้อมช่วงต้น(เช่นเชิงพาณิชย์)สามารถทำได้กับประสบการณ์ใน ภายหลัง มันเป็นคำถามที่สองคนจัดให้บริการในแบบซึ่งไม่มีคำตอบได้อย่างง่ายดาย ตัวอ่านที่ไม่สามารถช่วยให้แต่จะโดนในแง่ร้ายแฝงอยู่ด้วยซึ่งเขาแนวทางออก หากมีการฝึกอบรมทุกอย่างได้อย่างไรใครจะสามารถหนีไปเป็นทาสทางสติปัญญาของวัยเยาว์ของเขาหรือเธอในการสั่งซื้อจะปฏิเสธและปฏิเสธคุณค่าของหนึ่งของวัฒนธรรมอย่างแท้จริงไม่ใช่แค่จะข้อตกลงที่ดีเยี่ยมของเคาน์เตอร์ - การฝึกอบรมที่จำเป็นแต่มีจำนวนมหาศาลของความกล้าหาญทางจริยธรรมจะต้องมีการเรียกประชุม รัฐสภา เพื่อให้สมาชิก เป็นที่พักที่มี คุณภาพ ซึ่งหนึ่งในสองอย่างเด่นชัดมากที่สุดเชื่อว่ามนุษย์ขาด เขาก็ทำให้จุดนี้พร้อมด้วยรสฝาดเหี่ยวเฉาในสุนทรพจน์ของพ.ต.อ. sherburn ล้อมกรอบในบท 22ซึ่งอาจจะเป็นหนึ่งในสองตัวที่พูดโดยตรงกับตัวอ่านเพียงเป็นอย่างดี แอดเดรสที่จะเอ่ยทักอย่างบ้าคลั่งและประณามบุคคลโดยเฉลี่ยที่ใจปลาซิว นอกจากนั้นโรงแรมยังเป็นเสียงตะโกนคัดค้านแนวคิด สภาพ จิตใจของฝูงชนที่ไม่มีใครมีความอดทนที่จะกลับไปจากคนส่วนใหญ่หรือกระทำการโดยไม่มี มานานแล้วเนื่องจากทั้งหมดนี้เป็นส่วนของธรรมชาติของมนุษย์เป็นผลสำเร็จของความเป็นอิสระอย่างแท้จริงจะเป็นแนวโน้มซิซีฟัสเป็นการเกาะของเขาไปที่ด้านบนของเนินเขา เรามีทาสทั้งหมดในวิธีของเราเอง ตามที่เป็นคู่กันเราจะยังอยู่ดังนั้นในอนาคตที่มองเห็นได้