AbstractOlder adults with type 2 di

Abstract
Older adults with type 2 diabetes have mobility impairment and reduced fitness. This study aimed to test the efficacy of the “Tai Chi for Diabetes” form, developed to address health-related problems in diabetes, including mobility and physical function. Thirty-eight older adults with stable type 2 diabetes were randomized to Tai Chi or sham exercise, twice a week for 16 weeks. Outcomes included gait, balance, musculoskeletal and cardiovascular fitness, self-reported activity and quality of life. Static and dynamic balance index (−5.8 ± 14.2; p = 0.03) and maximal gait speed (6.2 ± 11.6%; p = 0.005) improved over time, with no significant group effects. There were no changes in other measures. Non-specific effects of exercise testing and/or study participation such as outcome expectation, socialization, the Hawthorne effect, or unmeasured changes in health status or compliance with medical treatment may underlie the modest improvements in gait and balance observed in this sham-exercise-controlled trial. This Tai Chi form, although developed specifically for diabetes, may not have been of sufficient intensity, frequency, or duration to effect positive changes in many aspects of physiology or health status relevant to older people with diabetes.

Keywords: Tai Chi, Type 2 diabetes, physical function
Go to:
Introduction
Type 2 diabetes has been estimated to affect over 100 million people worldwide and its prevalence is expected to increase to 300 million by 2025 (Bjork 2001). The condition is linked to declines in physical and psychosocial health and function (Ozdirenç et al 2003; Paschalides et al 2004). Although moderate-to-vigorous intensity aerobic exercise and resistance training have been shown to improve all aspects of insulin resistance syndrome, most adults with type 2 diabetes do not follow recommended physical activity guidelines (Mokdad et al 2003), and the high prevalence of obesity and osteoarthritis in this cohort may severely limit participation in many standard forms of exercise. The ancient Chinese martial art of Tai Chi is characterized by slow, smooth movements. Tai Chi has previously been reported to improve balance, rate of falls, aerobic capacity, gait, and osteoarthritis symptoms in older people (Wolf et al 1996; Hartman et al 2000; Taggart 2002; Christou et al 2003; Song et al 2003; Thornton et al 2004; Tsang and Hui-Chan 2004). Since older adults with insulin resistance syndrome are at higher risk for mobility disorders, arthritis, sedentariness, impaired aerobic fit-ness, and reduced quality of life compared to healthy adults (Lakka et al 2003), it is important to know if such benefits extend to diabetic people as well. A low-impact, low-intensity exercise such as Tai Chi may also address poor adoption of and adherence to typical aerobic exercise due to fear of injury in this population.

The aim of this study was to test the efficacy of an already-developed and widely-advocated Tai Chi program which was designed specifically for people with diabetes (Lam 2001), on mobility, physical function, and health-related quality of life in older people with type 2 diabetes. The results of the intervention on insulin resistance/glucose homeostasis and body composition have been reported (Tsang et al 2005). In this paper we present the results for the mobility, physical function, and quality of life outcomes, for which it was hypothesized that Tai Chi would improve all measures relative to controls.

Go to:
Methods
Study design

The study was a single-blind, randomized, sham-exercise-controlled trial with an intention-to-treat design. The study was approved by Human Research Ethics Committee of the Universities of Sydney and New South Wales, Australia, and written informed consent was obtained.

Study population

Thirty-eight sedentary, older subjects with type 2 diabetes were recruited via community advertising. Subject screening included a telephone interview and a medical examination by the study physician. Subjects were eligible if they were ≥50 years of age, sedentary (≤2 exercise sessions/week), ambulatory without assistance, and had stable type 2 diabetes, defined as no change in diabetic medications for at least 3 months prior to study entry. Both aging and type 2 diabetes are related to decline in muscle function and performance (Duckrow et al 1999; Odenheimer et al 1994; Ringsberg et al 1999; Carlson 2000; Willey and Fiatarone Singh 2003) hence this ≥50 year age threshold was chosen. Exclusion criteria included cognitive impairment (MMSE ≤24), severe hip or knee arthritis (causing significant pain within 30 seconds of a semi-squat position), current Tai Chi participation, residence in a nursing home, amputation of a limb, severe visual impairment, and any condition that would have precluded the planned exercises in the opinion of the physician screening subjects.

Randomization

Subjects were randomly allocated to the intervention (Tai Chi) or control (sham exercise) groups. Permuted block randomization in blocks of four, stratified by gender was generated by an investigator not otherwise involved with study subjects using a computerized randomization program (Dallal 2003). Subjects were randomized following baseline assessment by handing them their group allocation in a sealed opaque envelope. They were blinded to the investigators’ hypotheses regarding which was the active intervention arm.

Interventions

Both groups completed two supervised one-hour sessions each week for 16 weeks. All classes were run by the same investigator extensively trained in both forms of exercise. This same investigator performed the outcome measures also, due to limited staff availability. The Tai Chi group performed the “Tai Chi for Diabetes” exercise (Lam 2001), a ‘hybrid’ form of 12 movements from Sun and Yang Tai Chi styles, which utilizes soft, smooth, and subtle movements, with the knees bent in a slight semi-squat position. Each session commenced with specific warm-up exercises for the whole body (10 minutes) and concluded with cool-down exercises (5 minutes). The Tai Chi form was usually performed in its entirety three times each session (45 minutes) and also involved guidance in breathing techniques and visualization. Controls performed sham exercise (calisthenics and gentle stretching), previously shown to have no significant effects on physical or psychological outcomes (Pu et al 2001). Most of the exercises were conducted seated, with 5–10 minutes of standing exercises holding onto the back of their chairs. No resistance was used other than opposing gravity, no sustained isometric contractions, prolonged static stretches, or sustained rapid movements were performed, so as to minimize adaptations in the domains of strength, flexibility, and aerobic capacity. Both forms of exercise were presented to the subjects as being potentially beneficial to them, and naming the program, “Move It for Diabetes” assisted in the blinding of the subjects to the hypothesized beneficial exercise mode.

Adverse events

A weekly questionnaire probing possible adverse events (including falls) and all changes in health status was administered in person or by telephone in both groups throughout the trial. A fall was defined as unintentionally coming to rest on the ground, floor or other lower level object (excluding a chair or bed), whether the subject was hurt or not.

Exercise intensity/compliance

Intensity was monitored once for each subject during weeks 14–16. Heart rate was monitored using a Polar heart rate monitor (Polar Electro, OY, Finland) set to record heart rate every 15 minutes throughout the exercise session, as well as at rest and two minutes post-exercise. The average of all exercise heart rates obtained during the session was calculated to estimate average exercise session intensity for each subject. The rating of perceived exertion was measured by the Borg scale (6–20). Rating of perceived exertion was recorded approximately every 15 minutes throughout the exercise session (at the same instance that heart rate was recorded) and averaged for each subject. Compliance to the program was determined as the percentage of sessions attended out of a total of 32 sessions, was calculated using the equation: (number of sessions attended ÷ 32) × 100.

Outcomes

Outcome measures were conducted at baseline (before randomization) and at follow-up (completion of 32 sessions). All measures were performed by the same investigator to maintain consistency in technique across all assessments.

Body composition and nutritional status

Fasting (12 hours) anthropometric measures included height (cm), mass (kg), and waist circumference (cm) using the method described by Norton et al (1996). Fat-free mass (kg), fat mass (kg), and total body fat (%BF) (%) was assessed by bioelectrical impedance analysis (RJL systems, Prizum, BIA-101S, MI, USA) using standardized procedures and calculated using the equation of Lukaski et al (1986). All anthropometric measures were assessed in triplicate, and the coefficient of variation (CV) calculated by dividing the standard deviation by the mean.

Physical function

The six-minute walk distance test (CV = 5% (Kervio et al 2003)) was administered as described by the American Thoracic Society. For habitual gait speed, the average of two trials was recorded, while the faster of two trials was recorded for maximal gait speed. Using the duplicate measurements for each subject, the CV for habitual gait speed as well as maximal gait speed was calculated. Both habitual and maximal gait speed were measured over a straight path of six meters (as performed previously in other trials (Gotlin et al 2000; Menz and Lord 2001), with a preceding acceleration lane of two meters, and a two meter deceleration lane following the six meter path. The six meter path was inconspicuously marked (only the researcher was aware of these markers) so the subjects were unaware that they were actua

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อผู้ใหญ่สูงอายุ มีโรคเบาหวานชนิดที่ 2 มีผลการเคลื่อนไหว และลดออกกำลังกาย การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทดสอบประสิทธิภาพของฟอร์ม "ไทเก็กสำหรับเบาหวาน" พัฒนาปัญหาสุขภาพอยู่ในโรคเบาหวาน รวมทั้งเคลื่อนไหวและการทำงานจริง ผู้ใหญ่อายุสามสิบแปด มีโรคเบาหวานชนิดมั่นคง 2 มี randomized ไทเก็กหรือออกกำลังกายซัมซุยโป สองสัปดาห์สัปดาห์ที่ 16 ผลรวมเดิน สมดุล musculoskeletal และหลอดเลือดหัวใจออกกำลังกาย กิจกรรมรายงานด้วยตนเอง และคุณภาพชีวิต แบบสแตติก และไดนามิกดุลดัชนี (−5.8 ± 14.2; p = 0.03) และความเร็วในการเดินสูงสุด (6.2 ± 11.6%; p = 0.005) ปรับปรุงเวลา ไม่มีผลกลุ่มสำคัญผ่าน มีอยู่ไม่เปลี่ยนแปลงในมาตรการอื่น ๆ ผลกระทบไม่ใช่เฉพาะการออกกำลังกายการทดสอบ และ/หรือศึกษาการมีส่วนร่วมเช่นความคาดหวังผลลัพธ์ สังคม ผล Hawthorne หรือ unmeasured การเปลี่ยนแปลงในสถานะสุขภาพหรือรักษาพยาบาลต้องปฏิบัติตามอาจอยู่ภายใต้การปรับปรุงที่เจียมเนื้อเจียมตัวในการเดินและความสมดุลในการทดลองนี้ซัมซุยโปออกกำลังกายควบคุม แบบฟอร์มนี้ไทเก็ก แม้ว่าพัฒนาโดยเฉพาะสำหรับโรคเบาหวาน อาจไม่ได้ความเข้มเพียงพอ ความถี่ หรือระยะเวลาเปลี่ยนแปลงบวกผลแง่สรีรวิทยาหรือสุขภาพสถานะที่เกี่ยวข้องกับคนสูงอายุมีโรคเบาหวานคำสำคัญ: ไทจิ โรคเบาหวานประเภท 2 ฟังก์ชันทางกายภาพลุยเลย:แนะนำโรคเบาหวานชนิดที่ 2 มีการประมาณกว่า 100 ล้านคนทั่วโลกที่มีผลต่อ และคาดว่าความชุกเพิ่มขึ้นถึง 300 ล้าน 2025 (Bjork 2001) เงื่อนไขเชื่อมโยงในทางกายภาพ และ psychosocial และฟังก์ชัน (Ozdirenç et al 2003 Paschalides et al 2004) แม้ว่าจะมีการแสดงความเข้มปานกลางการคึกคักเต้นแอโรบิกออกกำลังกายและฝึกเพื่อปรับปรุงทุกด้านของกลุ่มอาการต้านอินซูลิน ผู้ใหญ่ส่วนใหญ่ มีโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ตามแนวทางแนะนำกิจกรรมทางกายภาพ (Mokdad et al 2003), และสูงความชุกของโรคอ้วนและโรคข้อเข่าเสื่อมใน cohort นี้รุนแรงอาจจำกัดการมีส่วนร่วมในหลายรูปแบบมาตรฐานของการออกกำลังกาย ศิลปะต่อสู้จีนโบราณของไทเก็กคือลักษณะ โดยเคลื่อนไหวช้า ราบรื่น รายงานไทเก็กเพื่อปรับปรุงดุล อัตราฟอลส์ กำลังเต้นแอโรบิก เดิน และอาการของโรคข้อเข่าเสื่อมในคนสูงอายุ (หมาป่า et al 1996 ก่อนหน้านี้ Hartman et al, 2000 Taggart 2002 Christou et al 2003 เพลง et al 2003 ธอร์นตัน et al 2004 Tsang และจั่นฮุย 2004) ตั้งแต่ผู้ใหญ่รุ่นเก่า มีอาการต้านอินซูลินที่มีความเสี่ยงสูงในการเคลื่อนไหวผิดปกติ โรคไขข้อ sedentariness แอโรบิกความ สบาย ๆ พอดี และลดคุณภาพชีวิตเมื่อเทียบกับผู้ใหญ่สุขภาพ (Lakka et al 2003), เป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่าถ้าขยายประโยชน์เช่นคนที่เป็นโรคเบาหวานเช่น การออกกำลังกายผล กระทบต่ำ ความ เข้มต่ำเช่นไทเก็กอาจยังยอมรับดีอยู่ของและติดการออกกำลังกายแอโรบิกปกติครบกำหนดกลัวของการบาดเจ็บในประชากรนี้จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือการ ทดสอบประสิทธิภาพของ พัฒนาแล้ว และ advocated กันไทเก็กโปรแกรมที่ถูกออกแบบมาโดยเฉพาะสำหรับคนที่มีโรคเบาหวาน (ลำ 2001), เคลื่อนไหว ฟังก์ชั่นทางกายภาพ และสุขภาพคุณภาพชีวิตในคนสูงอายุมีโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ผลของการแทรกแซงในอินซูลินต้านทาน/น้ำตาลในร่างกายและภาวะธำรงดุลประกอบได้รับรายงาน (Tsang et al 2005) ในเอกสารนี้ เรานำเสนอผลลัพธ์สำหรับเคลื่อนไหว ฟังก์ชั่นทางกายภาพ และคุณภาพชีวิต ผล ซึ่งมันมีมาตั้งสมมติฐานว่าไทจิจะปรับปรุงมาตรการทั้งหมดสัมพันธ์กับตัวควบคุมลุยเลย:วิธีการศึกษาออกแบบการศึกษาทดลองเดียวตาบอด randomized ซัมซุยโปออกกำลังกายควบคุม ด้วยแบบตั้งใจจะรักษาได้ การศึกษาได้รับการอนุมัติจากคณะกรรมการจริยธรรมวิจัยมนุษย์ของมหาวิทยาลัยซิดนีย์นิวเซาธ์เวลส์ ออสเตรเลีย และแจ้งความยินยอมเป็นลายลักษณ์อักษรได้รับประชากรศึกษาเรื่องแย่ ๆ เก่าของสามสิบแปด มีโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ได้พิจารณาผ่านชุมชนโฆษณา เรื่องการคัดกรองรวมการโทรศัพท์สัมภาษณ์และตรวจสุขภาพ โดยแพทย์ศึกษา เรื่องได้สิทธิ์ถ้าพวกเขาได้ ≥50 ปี แย่ ๆ (≤2 ออกกำลังกายรอบ/สัปดาห์), จรมุข โดยความช่วยเหลือ และมีคอกชนิดเบาหวาน 2 กำหนดเป็นการเปลี่ยนแปลงยาเบาหวานอย่างน้อย 3 เดือนก่อนการศึกษารายการ อายุและโรคเบาหวานชนิดที่ 2 เกี่ยวข้องกับการลดลงในฟังก์ชันของกล้ามเนื้อและประสิทธิภาพ (Duckrow et al, 1999 Odenheimer et al 1994 Ringsberg et al, 1999 คาร์ลสัน 2000 Willey และ Fiatarone ซิงห์ 2003) ดังนั้นขีดจำกัดอายุปีนี้ ≥50 มีการเลือก แยกเกณฑ์รวมรับรู้ผล (MMSE ≤24), สะโพกอย่างรุนแรง หรือโรคไขข้อเข่า (สาเหตุอาการปวดที่สำคัญภายใน 30 วินาทีของตำแหน่งกึ่ง squat), ปัจจุบันไทจิเข้าร่วม เรสซิเดนซ์ในพยาบาล amputation เป็นขา เห็นผลรุนแรง และเงื่อนไขใด ๆ ที่จะมี precluded แผนการออกกำลังกายในความเห็นของแพทย์ที่ตรวจคัดกรองเรื่องRandomizationหัวข้อถูกสุ่มปันส่วนเพื่อแทรกแซง (Tai Chi) หรือกลุ่มควบคุม (ซัมซุยโปออกกำลังกาย) บล็อก permuted randomization ในช่วง 4, stratified โดยเพศที่สร้าง โดยเอกชนที่ไม่เกี่ยวข้องหรือ มีการศึกษาเรื่องการใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์ randomization (Dallal 2003) เรื่องมี randomized ขั้นพื้นฐานประเมิน โดย handing นั้นการปันส่วนของกลุ่มในซองจดหมายทึบแสงปิดผนึก พวกเขาถูกมองไม่เห็นการสืบสวนของสมมุติฐานใดถูกแขนสกรรมการแทรกแซงกลุ่มทั้งสองเสร็จสมบูรณ์สองมีช่วงหนึ่งชั่วโมงแต่ละสัปดาห์ในสัปดาห์ที่ 16 คลาสทั้งหมดที่รัน โดยเอกชนกันอย่างกว้างขวางมีการฝึกอบรมในรูปแบบของการออกกำลังกาย นักสืบนี้เดียวกันดำเนินมาตรการผลยัง เนื่องจากพนักงานจำกัดพร้อม กลุ่มไทเก็กทำ "ไทเก็กสำหรับเบาหวาน" กาย (ลำ 2001), ฟอร์ม 'ผสม' ของการเคลื่อนย้าย 12 จากซันและยางไทเก็กลักษณะ ที่ใช้เคลื่อนไหวอ่อน ราบรื่น และละเอียดอ่อน มีหัวเข่าที่งอในตำแหน่งเล็กน้อยกึ่ง squat แต่ละเซสชันเริ่มต้น ด้วยการอุ่นเครื่องออกกำลังกายร่างกายทั้งหมด (10 นาที) และสรุป ด้วยการออกกำลังกายเย็นลง (5 นาที) แบบไทเก็กจะทำทั้งหมด 3 ครั้งในแต่ละเซสชัน (45 นาที) และยัง เกี่ยวข้องกับคำแนะนำในการแสดงภาพประกอบเพลงและเทคนิคการหายใจ ควบคุมดำเนินซัมซุยโปการออกกำลังกาย (calisthenics และยืดอ่อนโยน), แสดงก่อนหน้านี้ จะมีผลสำคัญไม่มีผลทางกายภาพ หรือทางจิตวิทยา (Pu et al 2001) ส่วนใหญ่ออกกำลังกายได้ดำเนินนั่ง มี 5 – 10 นาทีของการออกกำลังกายยืนค้างไว้บนหลังของเก้าอี้ ใช้ทนไม่แตกแรงโน้มถ่วง หดไม่วาดสามมิติ sustained ฝ่ายตรงข้ามเป็นเวลานานคงเหยียด หรือเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วของ sustained ดำเนิน เพื่อลดท้องในโดเมนของความแรง ความยืดหยุ่น และกำลังเต้นแอโรบิก รูปแบบของการออกกำลังกายได้แสดงเรื่องที่เป็นประโยชน์อาจให้พวกเขา และตั้งชื่อโปรแกรม "ย้ายมันสำหรับโรคเบาหวาน" ช่วยใน blinding เรื่องโหมดออกกำลังกายมีประโยชน์ค่าเหตุการณ์เป็นสัปดาห์สอบถาม probing ไปเหตุการณ์ (รวมน้ำตก) และการเปลี่ยนแปลงทั้งหมดในสถานะสุขภาพถูกจัดการ หรือ ทางโทรศัพท์ในกลุ่มทั้งสองตลอดการทดลอง อยู่ถูกกำหนดเป็นโดยไม่ได้ตั้งใจมาพักผ่อนบนพื้นดิน พื้น หรือวัตถุอื่นระดับล่าง (ไม่รวมเก้าอี้หรือเตียง), ไม่ว่าเรื่องถูกเจ็บ หรือไม่แบบฝึกหัดความเข้ม/ปฏิบัติตามความเข้มถูกติดตามหนึ่งครั้งสำหรับแต่ละหัวข้อในช่วงสัปดาห์ที่ 14 – 16 อัตราการเต้นหัวใจตรวจสอบใช้เป็นขั้วโลกโลหิต (Electro โพลาร์ OY ฟินแลนด์) ตั้งการบันทึกอัตราการเต้นหัวใจทุก 15 นาที ตลอดเวลาออกกำลังกาย และที่เหลือสองนาทีหลังออกกำลังกาย มีคำนวณเฉลี่ยอัตราหัวใจออกกำลังกายทั้งหมดที่ได้รับในระหว่างรอบการประเมินความเข้มช่วงออกกำลังกายเฉลี่ยสำหรับแต่ละหัวข้อ จัดอันดับใช้ออกแรงรับรู้ถูกวัดตามมาตราส่วนของ Borg (6-20) จัดอันดับใช้ออกแรงรับรู้บันทึกประมาณทุก 15 นาทีตลอดเวลาออกกำลังกาย (ในตัวอย่าง ที่อัตราการเต้นหัวใจบันทึก) และ averaged สำหรับแต่ละหัวข้อ ปฏิบัติตามโปรแกรมที่กำหนดเป็นเปอร์เซ็นต์ของรอบเวลาที่เข้าร่วมจากทั้งหมด 32 ครั้ง ถูกคำนวณโดยใช้สมการ: (หมายเลขของเซสชันเข้าร่วม/นักเรียน 32) × 100ผลที่ได้ประเมินผลได้ดำเนินการหลัก (ก่อน randomization) และ ที่ติดตาม (สมบูรณ์ 32 ครั้ง) มาตรการทั้งหมดที่ดำเนินการ โดยเอกชนเดียวเพื่อรักษาความสอดคล้องในเทคนิคในการประเมินทั้งหมดองค์ประกอบของร่างกายและโภชนาการการถือศีลอด (12 ชั่วโมง) มาตรการ anthropometric รวมความสูง (เซนติเมตร), มวล (kg), และรอบเอว (เซนติเมตร) โดยใช้วิธีอธิบายโดย Norton et al (1996) ไขมันปราศจากมวล (kg), ไขมันมวล (kg), และไขมันในร่างกายทั้งหมด (%เอฟ) (%) ถูกประเมิน โดยความต้านทาน bioelectrical วิเคราะห์ (RJL ระบบ Prizum เบี้ย 101S, MI สหรัฐอเมริกา) โดยใช้มาตรฐานกระบวนงาน และคำนวณโดยใช้สมการของ Lukaski et al (1986) มาตรการทั้งหมด anthropometric ถูกประเมินใน triplicate และค่าสัมประสิทธิ์ของความแปรผัน (CV) คำนวณ โดยการหารส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานจากค่าเฉลี่ยฟังก์ชันที่มีอยู่จริงการทดสอบระยะทาง 6 นาที (CV = 5% (Kervio et al 2003)) ถูกจัดการตามที่อธิบายไว้ โดยสังคมอเมริกันทรวงอก เคยเดินเร็ว ค่าเฉลี่ยของการทดลองที่สองถูกบันทึก ในขณะที่รวดเร็วของการทดลองที่สองบันทึกความเร็วสูงสุดเดิน ใช้การประเมินซ้ำสำหรับแต่ละหัวข้อ คำนวณ CV เดินเป็นเร็วเป็นความเร็วสูงสุดเดิน ถูกวัดทั้งความเร็วสูงสุด และเคยเดินผ่านเส้นตรงหกเมตร (ที่ดำเนินการก่อนหน้านี้ในการทดลองอื่น ๆ (Gotlin et al, 2000 Menz และพระ 2001), เลนเร่งก่อนหน้านี้สองเมตร และเลนชะลอตัว 2 เมตรต่อเส้น 6 เมตร เส้น 6 เมตรถูก inconspicuously ทำเครื่องหมาย (เฉพาะนักวิจัยได้ทราบถึงเครื่องหมายเหล่านี้) ดังนั้นเรื่องก็ไม่รู้ว่า พวกเขา actua

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
ผู้สูงอายุที่เป็นโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่มีการด้อยค่าความคล่องตัวและการออกกำลังกายลดลง การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทดสอบประสิทธิภาพของ "ไทจิสำหรับผู้ป่วยโรคเบาหวาน" รูปแบบการพัฒนาเพื่อแก้ไขปัญหาที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพในโรคเบาหวานรวมทั้งการเคลื่อนไหวและการทำงานทางกายภาพ สามสิบแปดผู้สูงอายุที่มีโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่มีความเสถียรถูกสุ่มให้ไทชิหรือการออกกำลังกายเสแสร้งสองครั้งต่อสัปดาห์เป็นเวลา 16 สัปดาห์ ผลรวมการเดินสมดุลกล้ามเนื้อและการออกกำลังกายหัวใจและหลอดเลือด, กิจกรรมตนเองรายงานและคุณภาพชีวิต ดัชนีความสมดุลแบบคงที่และแบบไดนามิก (-5.8 ± 14.2; p = 0.03) และความเร็วในการเดินสูงสุด (6.2 ± 11.6%; p = 0.005) ปรับตัวดีขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปโดยไม่มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญในกลุ่ม ไม่มีการเปลี่ยนแปลงในมาตรการอื่น ๆ ผลกระทบที่ไม่เฉพาะเจาะจงของการทดสอบการออกกำลังกายและ / หรือการศึกษาการมีส่วนร่วมเช่นความคาดหวังผลทางสังคมที่มีผล Hawthorne หรือการเปลี่ยนแปลงไม่สามารถวัดได้ในสถานะสุขภาพหรือการปฏิบัติตามการรักษาทางการแพทย์อาจรองรับการปรับปรุงเจียมเนื้อเจียมตัวในการเดินและความสมดุลสังเกตในการออกกำลังกายที่เสแสร้งนี้ ทดลองควบคุม นี้รูปแบบไทชิแม้ว่าการพัฒนาโดยเฉพาะสำหรับโรคเบาหวานอาจจะไม่ได้รับความรุนแรงเพียงพอความถี่หรือระยะเวลาที่จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในเชิงบวกในหลาย ๆ ด้านของสรีรวิทยาหรือภาวะสุขภาพที่เกี่ยวข้องกับผู้สูงอายุที่มีโรคเบาหวาน. คำสำคัญ: Tai Chi, โรคเบาหวานประเภท 2 ฟังก์ชั่นทางกายภาพไปที่: บทนำเบาหวานชนิดที่ 2 ที่ได้รับการคาดว่าจะส่งผลกระทบต่อกว่า 100 ล้านคนทั่วโลกและความชุกของที่คาดว่าจะเพิ่มขึ้นเป็น 300 ล้านในปี 2025 (Bjork 2001) สภาพการเชื่อมโยงกับการลดลงของสุขภาพกายและสุขภาพจิตสังคมและฟังก์ชั่น (Ozdirenç et al, 2003; Paschalides et al, 2004) แม้ว่าในระดับปานกลางถึงพลังเข้มการออกกำลังกายแอโรบิกและการฝึกอบรมความต้านทานได้รับการแสดงเพื่อปรับปรุงทุกด้านของโรคความต้านทานต่ออินซูลินผู้ใหญ่ส่วนใหญ่ที่เป็นโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่ไม่ได้ทำตามที่แนะนำแนวทางการออกกำลังกาย (Mokdad et al, 2003) และความชุกสูงของโรคอ้วน และโรคข้อเข่าเสื่อมในหมู่คนนี้อย่างรุนแรงอาจ จำกัด การมีส่วนร่วมในรูปแบบหลายมาตรฐานของการออกกำลังกาย ศิลปะการป้องกันตัวของจีนโบราณไทจิเป็นลักษณะช้าการเคลื่อนไหวได้อย่างราบรื่น ไทจิได้รับการรายงานก่อนหน้านี้ในการปรับปรุงความสมดุลอัตราการตกจุแอโรบิกการเดินและอาการโรคข้อเข่าเสื่อมในผู้สูงอายุ (หมาป่า et al, 1996; ฮาร์ทแมนและคณะ 2000; แทกการ์ 2002; Christou et al, 2003; เพลง et al, 2003; ทอร์นตัน et al, 2004; Tsang และฮุย-Chan 2004) เนื่องจากผู้สูงอายุที่มีอาการดื้อต่ออินซูลินที่มีความเสี่ยงที่สูงขึ้นสำหรับความผิดปกติของการเคลื่อนไหว, โรคไขข้อ, sedentariness บกพร่องแอโรบิกพอดีภาวะและคุณภาพชีวิตลดลงเมื่อเทียบกับผู้ใหญ่ที่มีสุขภาพ (Lakka et al, 2003) มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่าผลประโยชน์ดังกล่าวขยาย กับคนที่เป็นโรคเบาหวานเป็นอย่างดี ผลกระทบต่ำ, การออกกำลังกายความเข้มต่ำเช่น Tai Chi อาจอยู่ที่การยอมรับของคนยากจนและยึดมั่นในการออกกำลังกายแอโรบิกทั่วไปเพราะกลัวของการบาดเจ็บในประชากรกลุ่มนี้. วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทดสอบประสิทธิภาพของการอยู่แล้วการพัฒนาและ อย่างกว้างขวางสนับสนุนโปรแกรมไทจิซึ่งได้รับการออกแบบมาโดยเฉพาะสำหรับคนที่มีโรคเบาหวาน (ลำ 2001), การเคลื่อนไหว, ฟังก์ชั่นทางกายภาพและคุณภาพที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพของชีวิตในผู้สูงอายุที่มีโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ผลของการแทรกแซงในความต้านทานต่ออินซูลิน / homeostasis กลูโคสและองค์ประกอบของร่างกายได้รับรายงาน (Tsang et al, 2005) ในบทความนี้เราจะนำเสนอผลการสำหรับการเคลื่อนย้ายการทำงานทางกายภาพและคุณภาพของผลชีวิตที่มันถูกตั้งสมมติฐานว่าไทจิจะปรับปรุงมาตรการทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับการควบคุม. ไปที่: วิธีการศึกษาการออกแบบการศึกษาเป็นเดียวตาบอด สุ่มตัวอย่างทดลองซ้อมการออกกำลังกายที่มีการควบคุมที่มีความตั้งใจที่จะรักษาการออกแบบ การศึกษาได้รับการอนุมัติจากการวิจัยในคนคณะกรรมการจริยธรรมของมหาวิทยาลัยซิดนีย์และนิวเซาธ์เวลส์ออสเตรเลียและยินยอมเป็นลายลักษณ์อักษรที่ได้รับ. ประชากรศึกษาสามสิบแปดอยู่ประจำวิชาสูงอายุที่มีโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่ได้รับคัดเลือกผ่านทางชุมชนโฆษณา การตรวจคัดกรองเรื่องรวมถึงการสัมภาษณ์ทางโทรศัพท์และการตรวจสุขภาพโดยแพทย์การศึกษา วิชาที่มีสิทธิ์ถ้าพวกเขา≥50ปีอยู่ประจำ (≤2การออกกำลังกายครั้ง / สัปดาห์), ผู้ป่วยนอกโดยไม่มีความช่วยเหลือและมีความเสถียรชนิดที่ 2 โรคเบาหวานหมายถึงการเปลี่ยนแปลงในการใช้ยาเบาหวานเป็นเวลาอย่างน้อย 3 เดือนก่อนที่จะไม่มีการศึกษารายการ ทั้งอายุและเบาหวานชนิดที่ 2 ที่เกี่ยวข้องกับการลดลงในการทำงานของกล้ามเนื้อและการปฏิบัติงาน (Duckrow et al, 1999; Odenheimer et al, 1994; Ringsberg et al, 1999; 2000 คาร์ลสัน; วิลลีและ Fiatarone ซิงห์ 2003) ด้วยเหตุนี้เกณฑ์อายุ≥50ปีได้รับการแต่งตั้ง เกณฑ์ยกเว้นรวมความบกพร่องทางสติปัญญา (MMSE ≤24), สะโพกรุนแรงหรือโรคข้ออักเสบที่หัวเข่า (ทำให้เกิดอาการปวดอย่างมีนัยสำคัญภายใน 30 วินาทีของตำแหน่งกึ่งหมอบ) การมีส่วนร่วมในปัจจุบัน Tai Chi, ถิ่นที่อยู่ในบ้านพักคนชรา, การตัดแขนขา, ความบกพร่องทางสายตาอย่างรุนแรง และเงื่อนไขใด ๆ ที่จะมีการวางแผนการออกกำลังกายจรรยาบรรณในความเห็นของแพทย์ตรวจคัดกรองอาสาสมัคร. สุ่มกลุ่มตัวอย่างแบบสุ่มการแทรกแซง (Tai Chi) หรือการควบคุม (การออกกำลังกายเสแสร้ง) กลุ่ม สุ่มบล็อก Permuted ในบล็อกสี่แบ่งตามเพศถูกสร้างขึ้นโดยผู้ตรวจสอบไม่ได้เกี่ยวข้องกับวิชาอื่นที่มีการศึกษาการใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์สุ่ม (Dallal 2003) หัวข้อต่อไปนี้ได้รับการสุ่มประเมินพื้นฐานโดยส่งให้จัดสรรกลุ่มของพวกเขาในซองปิดผนึกทึบแสง พวกเขาได้พบในการตั้งสมมติฐานการสืบสวนเกี่ยวกับการซึ่งเป็นแขนแทรกแซงการใช้งาน. แทรกแซงทั้งสองกลุ่มสองเสร็จสมบูรณ์ภายใต้การดูแลการประชุมหนึ่งชั่วโมงในแต่ละสัปดาห์เป็นเวลา 16 สัปดาห์ ชั้นเรียนทั้งหมดถูกดำเนินการโดยผู้ตรวจสอบเดียวกันได้รับการฝึกฝนอย่างกว้างขวางทั้งในรูปแบบของการออกกำลังกาย นี้นักสืบเดียวกันดำเนินการวัดผลด้วยเนื่องจากมีพนักงานจำนวน จำกัด กลุ่ม Tai Chi ดำเนินการ "ไทจิสำหรับผู้ป่วยโรคเบาหวาน" ออกกำลังกาย (ลำ 2001), 'ไฮบริด' รูปแบบของการเคลื่อนไหว 12 จากดวงอาทิตย์และรูปแบบยางไทจิซึ่งใช้การเคลื่อนไหวนุ่มเนียนและอ่อนโยนกับหัวเข่างอใน ตำแหน่งกึ่งหมอบเล็กน้อย เซสชั่นแต่ละคนเริ่มด้วยการออกกำลังกายการอุ่นเครื่องที่เฉพาะเจาะจงสำหรับร่างกาย (10 นาที) และได้ข้อสรุปด้วยการออกกำลังกายเย็นลง (5 นาที) รูปแบบไทชิมักจะถูกดำเนินการอย่างครบถ้วนสามครั้งในแต่ละเซสชั่น (45 นาที) และคำแนะนำที่มีส่วนร่วมในเทคนิคการหายใจและการมองเห็น การควบคุมการดำเนินการออกกำลังกายเสแสร้ง (เพาะกายและอ่อนโยนยืด) แสดงให้เห็นว่าก่อนหน้านี้ที่จะมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญไม่มีผลในทางร่างกายหรือจิตใจ (Pu et al, 2001) ส่วนใหญ่ของการออกกำลังกายที่ได้ดำเนินการนั่งกับ 5-10 นาทีของการออกกำลังกายยืนถือลงบนด้านหลังของเก้าอี้ของพวกเขา ต้านทานไม่ถูกนำมาใช้อื่น ๆ นอกเหนือจากแรงโน้มถ่วงของฝ่ายตรงข้ามไม่หดตัวมีมิติเท่ากันอย่างต่อเนื่องเป็นเวลานานเหยียดแบบคงที่หรือเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วอย่างต่อเนื่องได้รับการดำเนินการเพื่อลดการปรับตัวในโดเมนของความแข็งแรงและความยืดหยุ่นและความจุแอโรบิก ทั้งสองรูปแบบของการออกกำลังกายที่ถูกนำเสนอให้กับอาสาสมัครที่เป็นประโยชน์ที่อาจเกิดขึ้นกับพวกเขาและการตั้งชื่อโปรแกรม "ย้ายมันสำหรับผู้ป่วยโรคเบาหวาน" ช่วยในสุดยอดของอาสาสมัครไปที่โหมดการออกกำลังกายที่มีประโยชน์สมมติฐาน. เหตุการณ์ที่ไม่พึงประสงค์แบบสอบถามสัปดาห์ละเอียดเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ที่เป็นไปได้ (รวมถึงการตก) และการเปลี่ยนแปลงทั้งหมดในสถานะสุขภาพเป็นยาในคนหรือทางโทรศัพท์ในทั้งสองกลุ่มตลอดการพิจารณาคดี ฤดูใบไม้ร่วงที่ถูกกำหนดเป็นโดยไม่ได้ตั้งใจที่จะมาถึงส่วนที่เหลืออยู่บนพื้นดินพื้นหรือวัตถุระดับที่ต่ำกว่าที่อื่น ๆ (ไม่รวมเก้าอี้หรือเตียง) ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ได้รับบาดเจ็บหรือไม่. การออกกำลังกายความเข้ม / การปฏิบัติตามความเข้มได้รับการตรวจสอบครั้งเดียวสำหรับแต่ละเรื่องในช่วงสัปดาห์ที่ 14 16 อัตราการเต้นหัวใจได้รับการตรวจสอบโดยใช้การตรวจสอบอัตราการเต้นหัวใจขั้วโลก (Polar Electro, เอ๋ย, ฟินแลนด์) การตั้งค่าการบันทึกอัตราการเต้นหัวใจทุก 15 นาทีตลอดช่วงการออกกำลังกายเช่นเดียวกับในส่วนที่เหลือและสองนาทีหลังออกกำลังกาย ค่าเฉลี่ยของอัตราการเต้นของหัวใจการออกกำลังกายทั้งหมดที่ได้รับในช่วงเซสชั่นที่คำนวณได้ในการประเมินการออกกำลังกายความเข้มเซสชั่นเฉลี่ยในแต่ละสาขาวิชา การจัดอันดับของออกแรงรับรู้โดยวัดจากขนาด Borg (6-20) การจัดอันดับของการออกแรงรับรู้ที่ถูกบันทึกไว้ประมาณทุก 15 นาทีตลอดช่วงการออกกำลังกาย (ที่เช่นเดียวกับที่อัตราการเต้นหัวใจที่ถูกบันทึกไว้) และเฉลี่ยในแต่ละสาขาวิชา การปฏิบัติตามโปรแกรมที่ถูกกำหนดเป็นอัตราร้อยละของการประชุมเข้าร่วมจากทั้งหมด 32 ครั้งที่คำนวณโดยใช้สมการ (จำนวนของการประชุมเข้าร่วม÷ 32) × 100. ผลมาตรวัดผลลัพธ์ได้ดำเนินการที่ baseline (ก่อนที่จะสุ่ม) และที่ ติดตาม (เสร็จจาก 32 ครั้ง) มาตรการที่ได้ดำเนินการโดยผู้ตรวจสอบเดียวกันการรักษาความมั่นคงในเทคนิคการประเมินผลทั่วทั้งหมด. องค์ประกอบของร่างกายและภาวะโภชนาการการถือศีลอด (12 ชั่วโมง) มาตรการสัดส่วนของร่างกายรวมความสูง (ซม.) มวล (กิโลกรัม) และเส้นรอบเอว (ซม.) โดยใช้วิธีการที่อธิบาย โดยนอร์ตัน, et al (1996) มวลไขมันฟรี (กก.) มวลไขมัน (กิโลกรัม) และไขมันในร่างกายรวม (% BF) (%) ได้รับการประเมินโดยการวิเคราะห์ความต้านทาน bioelectrical (ระบบ RJL, Prizum, BIA-101S, MI, USA) โดยใช้วิธีการที่ได้มาตรฐานและการคำนวณ โดยใช้สมการของ Lukaski, et al (1986) ทุกมาตรการสัดส่วนของร่างกายได้รับการประเมินในเพิ่มขึ้นสามเท่าและค่าสัมประสิทธิ์ของความแปรปรวน (CV) คำนวณโดยการหารค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานโดยเฉลี่ย. ฟังก์ชั่นทางกายภาพการทดสอบระยะทางเดินหกนาที (CV = 5% (Kervio et al, 2003)) เป็นยาเป็น อธิบายโดย American Thoracic Society สำหรับความเร็วในการเดินนิสัยเฉลี่ยของทั้งสองการทดลองที่ถูกบันทึกไว้ในขณะที่เร็วขึ้นของทั้งสองการทดลองที่ถูกบันทึกไว้สำหรับความเร็วในการเดินสูงสุด โดยใช้การวัดที่ซ้ำกันสำหรับแต่ละเรื่อง, CV สำหรับความเร็วในการเดินเป็นนิสัยเช่นเดียวกับการเดินความเร็วสูงสุดที่คำนวณได้ ทั้งความเร็วการเดินเป็นนิสัยและมากสุดถูกวัดกว่าเส้นทางตรงหกเมตร (ที่ดำเนินการก่อนหน้านี้ในการทดลองอื่น ๆ (Gotlin et al, 2000; Menz และลอร์ด 2001) มีช่องทางเร่งก่อนหน้าของทั้งสองเมตรและเลนชะลอตัวสองเมตรต่อไปนี้ เส้นทางที่หกเมตร. เส้นทางหกเมตรถูกทำเครื่องหมายไม่สะดุดตา (เฉพาะนักวิจัยได้ตระหนักถึงเครื่องหมายเหล่านี้) เพื่อให้อาสาสมัครได้ตระหนักว่าพวกเขา Actua

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นามธรรม
ผู้สูงอายุที่เป็นโรคเบาหวานชนิดที่ 2 มีความคล่องตัว และลดการเสื่อมสมรรถภาพ การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทดสอบประสิทธิภาพของ " Tai Chi ฟอร์มโรคเบาหวาน " พัฒนาขึ้นเพื่อแก้ไขปัญหาที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพ เบาหวาน รวมทั้งการเคลื่อนไหวและการทำงานของร่างกาย สามสิบแปดผู้สูงอายุโรคเบาหวานชนิดที่ 2 สุ่มให้มั่นคงไท่จี๋ หรือหลอกลวงออกกำลังกาย อาทิตย์ละ 2 ครั้ง เป็นเวลา 16 สัปดาห์ผล รวม ของ สมดุล กล้ามเนื้อและหลอดเลือด ฟิตเนส self-reported กิจกรรมและคุณภาพของชีวิต แบบคงที่และแบบไดนามิกดัชนีสมดุล ( − 5.8 ± 14.2 ; P = 0.03 ) และความเร็วในการเดินสูงสุด ( 6.2 ± 11.6 % ; p = 0.005 ) ปรับปรุงตลอดเวลา ไม่มีผลของกลุ่มที่สำคัญ ไม่มีการเปลี่ยนแปลงในมาตรการอื่น ๆไม่ใช่เฉพาะผลของการทดสอบการออกกำลังกายและ / หรือ ศึกษาการมีส่วนร่วม เช่น ความคาดหวัง การถ่ายทอดทางสังคม ผลฮอว์ทอร์น หรือการเปลี่ยนแปลงในภาวะสุขภาพหรือ unmeasured สอดคล้องกับการรักษาทางการแพทย์อาจรองรับการปรับปรุงเจียมเนื้อเจียมตัวในการเดินและการทรงตัวและออกกำลังกายนี้หลอกลวงทดลอง นี้ Tai Chi ฟอร์มแม้จะพัฒนาขึ้นโดยเฉพาะสำหรับโรคเบาหวานอาจจะไม่ได้มีความเข้มความถี่เพียงพอ หรือระยะเวลาในการเปลี่ยนแปลงในเชิงบวกในหลาย ๆด้านของสรีรวิทยา หรือภาวะสุขภาพที่เกี่ยวข้องกับผู้สูงอายุโรคเบาหวาน .

คำสำคัญ : Tai Chi , โรคเบาหวานชนิดที่ 2 หน้าที่ทางกายภาพเบื้องต้น :


ไปโรคเบาหวานชนิดที่ 2 มีประมาณกว่า 100 ล้านคนทั่วโลก และส่งผลกระทบต่อความชุกของโรคนั้นคาดว่าจะเพิ่มขึ้นเป็น 300 ล้านบาท โดยปี 2025 ( วง 2001 ) เป็นเงื่อนไขที่เชื่อมโยงกับการลดลงในทางกายภาพและทางจิตสังคมสุขภาพและฟังก์ชัน ( ozdiren 5 et al 2003 ; paschalides et al 2004 )แม้ว่าจะแข็งแรงและความเข้มของการออกกำลังกายฝึกอบรมความต้านทานปานกลางได้รับการแสดงเพื่อปรับปรุงทุกด้านของโรคต้านทานอินซูลิน ส่วนใหญ่ผู้ใหญ่ที่เป็นโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ไม่เป็นไปตามแนวทางที่แนะนำการออกกำลังกาย ( mokdad et al 2003 ) และสูงความแพร่หลายของโรคอ้วนและโรคข้อเสื่อมในตั้งแต่นี้อาจรุนแรง จำกัด มีส่วนร่วมในหลายรูปแบบมาตรฐานของการออกกำลังกายจีนโบราณศิลปะของ Tai Chi เป็นลักษณะการเคลื่อนไหวช้า เรียบ Tai Chi ได้ก่อนหน้านี้มีรายงานเพื่อปรับปรุงความสมดุลอัตราตกความจุแอโรบิก ท่าเดิน และอาการโรคข้อเข่าเสื่อมในผู้สูงอายุ ( หมาป่า et al , 1996 ; Hartman et al , 2002 ; แท๊ก ; christou et al 2003 ; เพลง et al 2003 ; Thornton et al 2004 ; ซางกับฮุยชาน 2004 )เนื่องจากผู้สูงอายุที่มีกลุ่มอาการอินซูลินที่มีความเสี่ยงที่สูงขึ้นสำหรับความผิดปกติของการเคลื่อนไหวของโรคไขข้ออักเสบ การนั่งอยู่กับที่เนสพอดีแอโรบิก , พิการ , และคุณภาพชีวิตลดลง เมื่อเทียบกับผู้ใหญ่ที่มีสุขภาพดี ( แลคกา et al 2003 ) , มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่าผลประโยชน์ดังกล่าวขยายคนเบาหวานได้เป็นอย่างดี ผลกระทบต่ำlow-intensity การออกกำลังกายเช่นไทเก็กยังอาจอยู่จนการยอมรับและยึดมั่นโดยทั่วไปการออกกำลังกายเนื่องจากความกลัวของการบาดเจ็บในประชากรนี้

จุดประสงค์ของการศึกษานี้เพื่อทดสอบประสิทธิภาพของการพัฒนาแล้วแพร่หลายและสนับสนุน Tai Chi โปรแกรมที่ออกแบบมาโดยเฉพาะสำหรับผู้ที่มีโรคเบาหวาน ( ลำเมื่อปี 2544 ) ทางกายภาพ , ฟังก์ชันและคุณภาพชีวิตที่เกี่ยวกับสุขภาพในผู้สูงอายุโรคเบาหวานชนิดที่ 2 . ผลของการแทรกแซงในความต้านทานต่ออินซูลิน / กลูโคส homeostasis และองค์ประกอบของร่างกายที่ได้รับรายงาน ( ซาง et al 2005 ) ในกระดาษนี้เรานำเสนอผลการเคลื่อนไหว การทำงานทางกายภาพและคุณภาพของชีวิตที่เป็นสมมติฐานที่ Tai Chi จะปรับปรุงมาตรการทั้งหมดที่สัมพันธ์กับการควบคุม

ไป :



ศึกษาวิธีการออกแบบการวิจัยเป็นคนตาบอด เดี่ยวแบบสุ่มทดลองด้วยเจตนาหลอกลวงการออกกำลังกายการรักษาแบบ การศึกษาที่ได้รับการอนุมัติโดยคณะกรรมการจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์ มหาวิทยาลัยซิดนีย์และรัฐนิวเซาท์เวลส์ ประเทศออสเตรเลีย และเขียนความยินยอมได้

ประชากรศึกษา

สามสิบแปดกลุ่ม ระหว่างรุ่นเก่า กับโรคเบาหวานชนิดที่ 2 คัดเลือกผ่านทางโฆษณาชุมชน รวมเรื่องการสัมภาษณ์ทางโทรศัพท์ และการตรวจร่างกาย โดยการศึกษาทางการแพทย์ จำนวนสิทธิ์ถ้าพวกเขา≥ อายุ 50 ปี ( ≤ sedentary 2 การออกกำลังกายครั้ง / สัปดาห์ ) โดยปราศจากความช่วยเหลือและมั่นคงมีโรคเบาหวานประเภท 2 ,หมายถึงไม่มีการเปลี่ยนแปลงในยาเบาหวานอย่างน้อย 3 เดือนก่อนการศึกษารายการ ทั้งอายุและประเภท 2 โรคเบาหวานเกี่ยวข้องกับการลดลงในการทำงานของกล้ามเนื้อและประสิทธิภาพ ( duckrow et al 1999 ; odenheimer et al , 1994 ; ringsberg et al 1999 ; คาร์ลสัน 2000 ; วิลลี่ fiatarone Singh และ 2003 ) จึง≥นี้เกณฑ์อายุ 50 ปี ถูกเลือก