เมื่อฉันนยังเป็นเด็กพ่อของฉันพาฉันไปที่งานนิทรรศการศิลปะ ผมรู้สึกตื่นเต้นมากเพราะผมไม่เคยไปมาก่อน เมื่อฉันไปถึงห้องโถงก็มีผู้คนแออัด ผมเดินดูรอบๆงาน ผมเห็นคนที่มีลักษณะเหมือนนักร้องยอดนิยม จากนั้นผมถ่ายรูปกับเขา ในความเป็นจริงเขาไม่ได้เป็นนักร้องยอดนิยม แต่เขาเป็นนักแสดงเลียนแบบ ทันใดนั้นเองพ่อก็เรียกฉันให้ไปดูภาพวาดที่สวยที่สุดในงาน ทำให้ฉันรู้สึกทึ่งในผลงานชิ้นนั้น และเกิดแรงบันดาลใจในการสร้างสรรค์ผลงานศิลปะให้มีชื่อเสียง
ปัจจุบัน ฉันอายุ20ปี ฉันได้ไปเรียนศิลปะ และฝึกฝนอย่างหนักเป็นเวลานาน แต่ฉันไม่เคยรู้สึกเหนื่อยเลย เพราะฉันรักในการวาดรูป และฉันกำลังศึกษาในคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ซึ่งตอนนี้ฉันมีผลงานการ์ตูนอนิเมชันที่ได้เข้าฉายในโรงภาพยนตร์ มันเหมือนความฝันแต่มันคือเรื่องจริง