ในหลวงท่านสอนให้เรารู้จักพอเพียง เป็นที่พึ่งแห่งตน ใช้สอยอย่างประหยัด ยืนหยัดบนขาตัวเอง ไม่เดือดร้อนใคร พูด ทำ ใช้ อย่างพอเพียง เพื่อไม่ให้เกิดการทะเลาะกัน เพราะเมื่อสมัยก่อน 20 ปี ใช้สอยกันอย่างประหยัด แบ่งปันกัน เอื้อเฝื้อเผื่อแผ่ซึ่งกันและกัน แต่เดี๋ยวนี้คนมีเยอะก็เยอะมาก คนมีน้อยก็ไม่มีเลย เพื่อเป็นการพัฒนาประเทศ มี 3 ลักษณะคือ พอประมาณ มีเหตุผล มีภูมิคุ้มกันในตัวที่ดี และมี 2 เงื่อนไขที่เสริม 3 คุณลักษณะให้แกร่ง คือ เงื่อนไขความรู้ และเงื่อนไขคุณธรรม
ท่านทำให้ประสกนิกรชาวไทยทุกระดับ ทุกอาชีพ ให้มีความสุขในการใช้ชีวิตแบบพอมี พอกิน พอใช้ ไม่ฟุ้งเฟ้อ และชาวนาได้ลืมตาอ้าปาก ไม่เป็นหนี้ มีความสุขทั้งกายใจ
ท่านเล็งเห็นความยากลำบากของประสกนิกร ที่ส่วนมากเป็นชาวไร่ชาวสวน อยู่ต่างถิ่นเขตทุรกันดาร ไฟฟ้าและน้ำปะปา ยังเข้าไปไม่ถึง ท่านก็พัฒนาให้ดีขึ้น ทั้งทางกายภาพ สุขภาพ ความรู้ และงานฝีมือ โดยการตั้งชุมชนพัฒนางานฝีมือของแต่ละชุมชน ให้มีรายได้เป็นของตนเอง มีสหกรณ์การเกษตร ธนาคารชุมชนเพื่อการเก็บออม ไว้ใช้อนาคต
ทั้งนี้พระองค์ท่านทรงเป็นแบบอย่างที่ดีให้แก่พสกนิกรชาวไทยเป็นอย่างมาก ทั้งเรื่องเงิน การกิน และการใช้ชีวิตอย่างพอเพียงและมีความสุข