Turning to the nominal exchange rat

Turning to the nominal exchange rate, existing empirical results present a wide range of
estimates of its impact on inflation. For the period of the 1990s Goujon (2006) argues, on the
basis of his empirical analysis, that inflation in Vietnam was induced by exchange rate
variations and by an excess of broad money. IMF (2003) concludes that movements in the
nominal effective exchange rate explain 10 percent of the variation in core inflation over the
period 1995–2003, with a pass-through coefficient of 0.25 in the first year. By contrast, IMF
(2006), in an empirical analysis of the period 2001–2006, reports a pass-through coefficient
of only 0.03 in the first year for headline CPI inflation. Camen (2006) carries out VAR
estimations and finds that fluctuations in the nominal effective exchange rate explain
19 percent of the forecast variance of CPI inflation after twelve months. Minh (2009) reports
a pass-through coefficient of 0.08 in the first year, with the impact of exchange rate
movements on inflation completely dying away after 15 months. His findings are based on
impulse response functions calculated using monthly data covering the period 2001M1-
2007M2. Compared to the earlier empirical studies Nguyen and Nguyen (2010) find a larger
and more significant role of the exchange rate, and in particular devaluation, in increasing
inflationary pressures. They explain this difference by arguing that the earlier studies used
data from periods when the exchange rate was mostly kept rigid, whereas their study includes
the period from 2008 to end-2010, when the exchange rate was more volatile

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เปลี่ยนอัตราแลกเปลี่ยนระบุ ผลรวมที่มีอยู่นำเสนอหลากหลายการประเมินผลกระทบของเงินเฟ้อ สำหรับรอบระยะเวลาของปี 1990 Goujon (2006) จน ในการพื้นฐานการวิเคราะห์ของเขาประจักษ์ ที่อัตราเงินเฟ้อในเวียดนามถูกเหนี่ยวนำ โดยอัตราแลกเปลี่ยนรูปแบบและ โดยมากเกินเงินผ่อน สรุป IMF (2003) ที่เคลื่อนไหวในการระบุอัตราแลกเปลี่ยนมีผลอธิบายถึง 10 เปอร์เซ็นต์ของการเปลี่ยนแปลงอัตราเงินเฟ้อหลักผ่านการระยะเวลาที่ 1995 – 2003 พร้อม ด้วยสัมประสิทธิ์แบบพาส-ทรูของ 0.25 ในปีแรก โดยคมชัด IMF(2006), การวิเคราะห์ผลของรอบระยะเวลา ปีค.ศ. 2001 – 2006 รายงานสัมประสิทธิ์ทรูของ 0.03 เท่าในปีแรก headline CPI เงินเฟ้อ VAR ดำเนิน Camen (2006)ประเมินและค้นหาซึ่งความผันผวนในอัตราแลกเปลี่ยนมีผลระบุอธิบายร้อยละ 19 ของผลต่างการคาดการณ์ของ CPI เงินเฟ้อหลังสิบสองเดือน รายงานโฮจิมินห์ (2009)สัมประสิทธิ์ทรู 0.08 ในปีแรก ผลกระทบของอัตราแลกเปลี่ยนความเคลื่อนไหวในทั้งหมดตายไปหลังจากเดือนที่ 15 เงินเฟ้อ ตามผลการวิจัยของเขากระแสตอบรับฟังก์ชันคำนวณโดยใช้ข้อมูลรายเดือนครอบคลุม 2001 ระยะเวลาม. 1-2007M 2. เปรียบเทียบกับก่อนหน้านี้ผลศึกษาเหงียนและเหงียน (2010) ค้นหาขนาดใหญ่และยิ่งบทบาท ของอัตราแลกเปลี่ยน และเฉพาะ devaluation ในการเพิ่มแรงกดดัน พวกเขาอธิบายความแตกต่างนี้ โดยใช้คำว่า ศึกษาก่อนใช้ข้อมูลจากรอบระยะเวลาเมื่ออัตราแลกเปลี่ยนส่วนใหญ่ยังคงแข็ง ในขณะที่มีการศึกษาปี 2008 จะสิ้นสุด-2010 เมื่ออัตราแลกเปลี่ยนผันผวนมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เปลี่ยนอัตราแลกเปลี่ยนระบุ ผลเชิงประจักษ์ที่มีอยู่ปัจจุบันหลากหลายของ
ประมาณการผลกระทบต่อเงินเฟ้อ สำหรับรอบระยะเวลาของปี 1990 goujon ( 2006 ) ระบุ บนพื้นฐานของการวิเคราะห์เชิงประจักษ์
ของเขาว่าอัตราเงินเฟ้อในเวียดนาม โดยอัตราการแลกเปลี่ยนและการเปลี่ยนแปลงโดย
ส่วนเกินของเงินที่กว้าง กองทุนการเงินระหว่างประเทศ ( 2546 ) พบว่า มีการเคลื่อนไหวใน
อัตราแลกเปลี่ยนที่ระบุอธิบาย 10 เปอร์เซ็นต์ของการเปลี่ยนแปลงในอัตราเงินเฟ้อพื้นฐานมากกว่า
ช่วง 1995 – 2003 กับผ่านเท่ากับ 0.25 ในปีแรก โดยทาง IMF
( 2006 ) ในการวิเคราะห์เชิงประจักษ์ของช่วงปี 2001 – 2006 รายงานผ่านสัมประสิทธิ์
เพียง 0.03 ในปีแรกสำหรับพาดหัว CPI เงินเฟ้อ camen ( 2006 ) ประกอบออก var
ภาค และพบว่า ความผันผวนของอัตราแลกเปลี่ยน ซึ่งอธิบาย
19 เปอร์เซ็นต์ของการพยากรณ์ความแปรปรวนของ CPI เงินเฟ้อหลังจาก 12 เดือน มิง ( 2009 ) รายงาน : ผ่านสัมประสิทธิ์ 0.08 ในปีแรก กับผลกระทบของอัตราเงินเฟ้อ
ตราการเคลื่อนไหวบนสมบูรณ์ตายทันทีหลังจาก 15 เดือน การค้นพบของเขาจะขึ้นอยู่กับ
ฟังก์ชันตอบสนองแรงกระตุ้นที่คำนวณโดยใช้ข้อมูลรายเดือนที่ครอบคลุมระยะเวลา 2001m1 -
2007m2 . เมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้และการศึกษาเชิงประจักษ์ เหงียน เหงียน ( 2010 ) หาขนาดใหญ่
และบทบาทมากขึ้นอย่างมีนัยสำคัญของอัตรา แลกเปลี่ยน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การลดค่า
แรงกดดันเงินเฟ้อที่เพิ่มขึ้น . พวกเขาอธิบายความแตกต่างนี้โดยให้เหตุผลว่า การศึกษาก่อนหน้านี้ใช้
ข้อมูลจากรอบระยะเวลาเมื่ออัตราแลกเปลี่ยนส่วนใหญ่ยังแข็ง ในขณะที่การศึกษาของพวกเขารวมถึง
ระยะเวลาตั้งแต่ 2008 ลงเมื่ออัตราแลกเปลี่ยนมีความผันผวนมากขึ้น