what is most simply called the lite

what is most simply called the literariness of non- literary phenomena. Qualities often thought to be literary turn out to be crucial to non-literary discourses and practices as well. For instance discussions of the nature of historical understanding have taken as a model what is involved in understanding a story. Characteristically historians do not produce explanations that are like the predictive explanations of science: they cannot show that when X and Y occur Z will necessarily happen. what they do. rather, is to show how one thing led to another, how the First World War came to break out, not why it had to happen. The model for historical explanation is thus the logic of stories: the way a story shows how something came to happen. connecting the initial situation, the development, and the outcome in a way that makes sense The model for historical intelligibility, in short, is literary narrative. We who hear and read stories are good at telling whether a plot makes sense. hangs together, or whether the story remains unfinished. If the same models of what makes sense and w counts as a story characterize both literary and historical narratives. then distinguishing between them need not seem an urgent theoretical matter. Similarly. theorists have come to insist on the importance in non-literary texts- whether Freud's accounts of his psychoanalytic cases or works of philosophical argument-of rhetorical devices such as metaphor, which have been thought crucial to literature but have often been considered purely ornamental in other sorts of discourses. In showing how rhetorical figures shape thought in other discourses as well, theorists demonstrate a powerful literariness at work in supposedly non-literary texts, thus complicating the distinction between the literary and the non-literary. But the fact that l describe this situation by speaking of the discovery of the literariness of non-literary phenomena indicates that the notion of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คืออะไรส่วนใหญ่ก็เรียกว่า literariness ของใช่ปรากฏการณ์วรรณคดี คุณภาพมักจะคิดว่า เป็นวรรณกรรมที่เปิดออกเป็นสำคัญไม่ใช่วรรณกรรมประการและปฏิบัติเช่น เช่น สนทนาของธรรมชาติของความเข้าใจประวัติศาสตร์ได้เป็นสิ่งเกี่ยวข้องในการทำความเข้าใจเรื่องราว Characteristically นักประวัติศาสตร์ไม่สร้างคำอธิบายที่เหมือนคำอธิบายงานของวิทยาศาสตร์: พวกเขาไม่สามารถแสดงว่าเมื่อ X และ Y เกิด Z จำเป็นที่จะเกิดขึ้นได้ สิ่งที่พวกเขาทำ ค่อนข้าง คือการ แสดงสิ่งหนึ่งวิธีนำอื่น วิธีสงครามโลกครั้งหนึ่งมาตัดออก ไม่ว่ามีเกิดขึ้น แบบจำลองสำหรับคำอธิบายทางประวัติศาสตร์เป็นตรรกะของเรื่อง: วิธีการเรื่องราวแสดงว่าสิ่งที่มาเกิด เชื่อมต่อสถานการณ์เริ่มต้น การพัฒนา และผลที่ทำให้รู้สึกแบบในอดีต intelligibility สั้น ๆ การเล่าเรื่องวรรณกรรม ที่ฟัง และอ่านเรื่องราวได้ดีบอกว่า แผนที่เหมาะสม ค้างกัน หรือว่าเรื่องราวที่ยัง ถ้ารุ่นเดียวกันที่ทำให้รู้สึก และ w นับเป็นเรื่องลักษณะ narratives ทั้งวรรณคดี และประวัติศาสตร์ แยกความแตกต่างระหว่างพวกเขาแล้ว ต้องไม่ดูเหมือนจะ เป็นเรื่องทฤษฎีด่วน ในทำนองเดียวกัน theorists มายืนยันในความสำคัญในข้อความที่ไม่ใช่วรรณกรรม - ว่าบัญชีของ Freud เขากรณี psychoanalytic หรืออาร์กิวเมนต์ปรัชญาการทำงาน-อุปกรณ์ rhetorical เช่นเทียบ ซึ่งมีการคิดการประกอบการ แต่ได้มักจะถูกพิจารณาประดับเพียงอย่างเดียวในอื่น ๆ ทุกประการ ในการแสดง วิธีคิดว่า รูปร่างตัวเลข rhetorical ในประการอื่น ๆ เช่น theorists สาธิต literariness มีประสิทธิภาพในการทำงานในข้อความที่คาดคะเนไม่วรรณคดี complicating ดังนั้น ความแตกต่างระหว่างการไม่วรรณคดีและวรรณกรรม แต่ความจริง l ที่อธิบายสถานการณ์นี้ โดยการพูดการค้นพบ literariness ของปรากฏการณ์ไม่ใช่วรรณกรรมหมายถึงแนวคิดของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สิ่งที่ส่วนใหญ่ก็เรียกว่าการเป็นแบบวรรณคดีวรรณกรรมของปรากฏการณ์ที่ไม่ใช่ ประสิทธิมักจะคิดว่าจะเป็นวรรณกรรมที่เปิดออกมาเป็นสิ่งสำคัญที่จะวาทกรรมที่ไม่ใช่วรรณกรรมและการปฏิบัติเป็นอย่างดี สำหรับการอภิปรายเช่นธรรมชาติของความเข้าใจประวัติศาสตร์มีการดำเนินการเป็นรูปแบบสิ่งที่มีส่วนเกี่ยวข้องในการทำความเข้าใจเรื่อง ประวัติศาสตร์ลักษณะไม่ได้ผลิตคำอธิบายที่เป็นเหมือนคำอธิบายการคาดการณ์ของว​​ิทยาศาสตร์ที่พวกเขาไม่สามารถแสดงให้เห็นว่าเมื่อ X และ Y Z จำเป็นต้องเกิดขึ้นที่จะเกิดขึ้น สิ่งที่พวกเขาทำ แต่คือการแสดงให้เห็นว่าสิ่งหนึ่งที่นำไปสู่​​อีกวิธีสงครามโลกครั้งที่มาจะทำลายออกไม่ได้ว่าทำไมมันจะต้องเกิดขึ้น รูปแบบสำหรับคำอธิบายประวัติศาสตร์จึงเป็นตรรกะของเรื่องราว: วิธีเป็นเรื่องที่แสดงให้เห็นว่าบางสิ่งบางอย่างที่จะเกิดขึ้นมา การเชื่อมต่อสถานการณ์เริ่มต้นการพัฒนาและผลในทางที่ทำให้รู้สึกแบบจำลองสำหรับความเข้าใจประวัติศาสตร์ในระยะสั้นคือการเล่าเรื่องวรรณกรรม เราที่ได้ยินและอ่านเรื่องราวดีที่บอกว่าพล็อตที่ทำให้ความรู้สึก แฮงค์กันหรือไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ยังไม่สมบูรณ์ ถ้ารุ​​่นเดียวกันของสิ่งที่ทำให้ความรู้สึกและจำนวนน้ำหนักเป็นเรื่องลักษณะของเรื่องเล่าทั้งวรรณกรรมและประวัติศาสตร์ แล้วแยกความแตกต่างระหว่างพวกเขาไม่จำเป็นต้องดูเหมือนว่าทฤษฎีเร่งด่วน เหมือนกับ ทฤษฎีได้มายืนยันในความสำคัญใน texts- ที่ไม่ใช่วรรณกรรมไม่ว่าจะเป็นบัญ​​ชีของฟรอยด์ในกรณีที่จิตของเขาหรือการทำงานของปรัชญาอาร์กิวเมนต์ของอุปกรณ์โวหารเช่นอุปมาซึ่งได้รับการคิดว่าสิ่งสำคัญที่จะวรรณคดี แต่ได้รับมักจะถือว่าเป็นไม้ประดับอย่างหมดจดในอื่น ๆ ประเภทของวาทกรรม ในการแสดงให้เห็นว่าวาทศิลป์รูปร่างตัวเลขคิดในวาทกรรมอื่น ๆ เช่นทฤษฎีแสดงให้เห็นถึงการเป็นแบบวรรณคดีที่มีประสิทธิภาพในการทำงานในตำราที่คาดคะเนที่ไม่ใช่วรรณกรรมจึงแทรกซ้อนความแตกต่างระหว่างวรรณกรรมและไม่ใช่วรรณกรรม แต่ความจริงที่ว่าลิตรอธิบายสถานการณ์นี้โดยการพูดของการค้นพบของการเป็นแบบวรรณคดีของปรากฏการณ์ที่ไม่วรรณกรรมบ่งชี้ว่าความคิดของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อะไรส่วนใหญ่ก็เรียกว่า literariness ไม่ใช่ปรากฏการณ์ทางวรรณกรรม คุณภาพมักจะคิดว่าเป็นวรรณกรรมเป็นสิ่งสำคัญที่จะไม่วรรณกรรมวาทกรรมและการปฏิบัติเป็นอย่างดี ตัวอย่างการสนทนาของธรรมชาติของความเข้าใจทางประวัติศาสตร์ได้เอาเป็นแบบอย่างสิ่งที่เกี่ยวข้องในความเข้าใจเรื่องลักษณะนักประวัติศาสตร์ไม่ผลิตคำอธิบายที่เป็นเหมือนคำอธิบายแบบวิทยาศาสตร์ : พวกเขาไม่สามารถแสดงให้เห็นว่าเมื่อ x และ y เกิดขึ้น Z จะเกิดขึ้นง่ายๆ สิ่งที่พวกเขาทำ แต่จะแสดงวิธีการที่นำมาซึ่งอีกสิ่งหนึ่ง ว่าสงครามโลกครั้งที่หนึ่งมาแบ่งออก ไม่ใช่ ทำไมมันต้องเกิดขึ้น แบบจำลองคำอธิบายทางประวัติศาสตร์ จึงเป็นตรรกะของเรื่อง :อย่างเรื่อง แสดงให้เห็นว่า อะไรก็เกิดขึ้นได้ เชื่อมต่อสถานการณ์ที่เริ่มต้นพัฒนา และมีผลในทางที่ทำให้รูปแบบการเข้าใจประวัติศาสตร์ ในสั้น เป็นวรรณกรรมเรื่อง เราได้ยินและอ่านเรื่องราวที่ดีที่บอกได้ว่า จุดที่ทำให้ความรู้สึก เข้าด้วยกัน หรือ ว่าเรื่องยังไม่เสร็จสิ้นถ้ารุ่นเดียวกัน สิ่งที่ทำให้ความรู้สึกและ W นับเป็นเรื่องลักษณะทั้งวรรณกรรมและประวัติศาสตร์เรื่องเล่า . แล้วความแตกต่างระหว่างพวกเขาไม่ต้องดูเรื่องทฤษฎี ด่วน ในทํานองเดียวกันนักทฤษฎีมายืนยันในความสำคัญในข้อความ - วรรณกรรมไม่ว่าฟรอยด์จิตวิเคราะห์ของเขา หรืองานบัญชี กรณีของการโต้แย้งเชิงปรัชญาของอุปกรณ์ที่ใช้ เช่น อุปมา ซึ่งมีความคิดที่สำคัญของวรรณกรรม แต่มักจะมีการพิจารณาหมดจดประดับในประเภทอื่น ๆของวาทกรรม .แสดงให้เห็นว่าตัวเลขในการคิดในรูปวาทกรรมอื่น ๆเช่น นักแสดง literariness ที่มีประสิทธิภาพในการทำงานในที่คาดคะเนไม่ใช่วรรณกรรมจึงแทรกซ้อนความแตกต่างระหว่างวรรณกรรมและไม่ใช่วรรณกรรม แต่ความจริงที่ฉันอธิบายสถานการณ์นี้โดยการพูดของการค้นพบของ literariness ปรากฏการณ์วรรณกรรมไม่บ่งชี้ว่า ความคิดของ