Madame Loisel looked old now. She h

Madame Loisel looked old now. She had become like all the other strong, hard, coarse women of poor households. Her hair was badly done, her skirts were awry, her hands were red. She spoke in a shrill voice, and the water slopped all over the floor when she scrubbed it. But sometimes, when her husband was at the office, she sat down by the window and thought of that evening long ago, of the ball at which she had been so beautiful and so much admire.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Loisel มาดามดูเก่าทันที เธอได้กลายเป็นเหมือนทั้งหมดอื่น ๆ แข็งแรง แข็ง หยาบผู้หญิงของครัวเรือนยากจน ไม่ดีทำผม กระโปรงของเธอถูกผิด มือของเธอมีสีแดง เธอพูดเสียงร้อง และน้ำ slopped ทั่วพื้นเมื่อเธอ scrubbed แต่บางครั้ง เมื่อสามีของเธอที่สำนักงาน เธอนั่งลง โดยคิดว่าเย็นนานมา และหน้าต่างของลูกซึ่งเธอได้สวยและ admire มาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มาดาม Loisel มองเก่าตอนนี้ เธอได้กลายเป็นเหมือนคนอื่น ๆ ที่แข็งแกร่งยากที่ผู้หญิงหยาบของครัวเรือนยากจน ผมของเธอก็ทำไม่ดี, กระโปรงของเธอถูกเบี้ยวมือข​​องเธอเป็นสีแดง เธอพูดด้วยเสียงโหยหวนและน้ำ slopped ทั่วพื้นเมื่อเธอขัดมัน แต่บางครั้งเมื่อสามีของเธอเป็นที่สำนักงานเธอนั่งลงที่ริมหน้าต่างและคิดว่าในเย็นวันนั้นนานที่ผ่านมาของลูกที่เธอได้รับเพื่อให้สวยงามและชื่นชมมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มาดาม loisel ดูเก่าแล้ว เธอได้กลายเป็นเหมือนทั้งหมดอื่น ๆ แข็งแรง หนัก หยาบ หญิงของครัวเรือนยากจน ผมเลวแล้วกระโปรงของเธอบิดเบี้ยว มือของเธอยังแดงเลย เธอพูดด้วยเสียงโหยหวน และน้ำ slopped ทั่วพื้นเมื่อเธอขัดมัน แต่บางครั้ง เมื่อสามีของเธออยู่ที่ออฟฟิศ เธอนั่งริมหน้าต่าง และความคิดที่เย็นนาน ของลูก ซึ่งเธอได้รับแล้วสวยมากชื่นชม