The disasters of the past years in

The disasters of the past years in different high risk industries (e.g. aviation, offshore, nuclear) push for a
moment of reflexivity about learning from accidents. In the aftermath of these events, one wonders
whether learning from accidents remains a viable endeavour for companies and states or whether
recurring technological disasters such as these seriously and definitely undermine any attempt to prove
the feasibility of learning. Progress has certainly been made in the past, but apparently not enough so to
be able to reach the highest safety levels, even in systems with dedicated resources. As a result of the
current situation, some have been able to argue that ‘we don’t learn about disasters’. Although appealing
and right, this is a very generic statement. There are many studies addressing aspects of learning from
accidents which are in a position to bring insights about the drawbacks of learning. But this wealth of
research is also part of the problem. When one wants to step back and to look broadly at the topic, to
understand the reason why ‘we don’t learn’, one is left with a fragmented scientific literature covering
a very large spectrum of interests and views on the subject. This paper tackles this problem by first
designing a framework to organise the diversity of studies and second, by extracting four lessons on
learning from accidents, putting together for this purpose works in psychology, sociology and political
science.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภัยพิบัติของปีที่ผ่านมาในอุตสาหกรรมที่มีความเสี่ยงสูงที่แตกต่างกัน (เช่นการบินต่างประเทศนิวเคลียร์)
ผลักดันสำหรับช่วงเวลาของreflexivity เกี่ยวกับการเรียนจากการเกิดอุบัติเหตุ ในผลพวงของเหตุการณ์เหล่านี้หนึ่งสิ่งมหัศจรรย์ว่าการเรียนรู้จากการเกิดอุบัติเหตุยังคงเป็นความพยายามที่ทำงานได้สำหรับ บริษัท และรัฐหรือไม่ว่าภัยพิบัติที่เกิดขึ้นทางด้านเทคโนโลยีเช่นนี้อย่างจริงจังและแน่นอนบ่อนทำลายความพยายามที่จะพิสูจน์ใดๆ ที่ความเป็นไปได้ของการเรียนรู้ ความคืบหน้าได้รับอย่างแน่นอนที่เกิดขึ้นในอดีตที่ผ่านมาเห็นได้ชัด แต่ไม่เพียงพอที่จะสามารถไปถึงระดับสูงสุดด้านความปลอดภัยแม้จะอยู่ในระบบที่มีการทุ่มเททรัพยากร ในฐานะที่เป็นผลมาจากสถานการณ์ในปัจจุบันบางส่วนที่ได้รับสามารถที่จะยืนยันว่าเราไม่ได้เรียนรู้เกี่ยวกับภัยพิบัติ ' แม้ว่าที่น่าสนใจและขวานี้เป็นคำสั่งทั่วไปมาก มีการศึกษาจำนวนมากที่อยู่ในด้านของการเรียนรู้จากการที่มีการเกิดอุบัติเหตุซึ่งอยู่ในตำแหน่งที่จะนำข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับข้อบกพร่องของการเรียนรู้ แต่ความมั่งคั่งของนี้การวิจัยยังเป็นส่วนหนึ่งของปัญหา เมื่อใครอยากที่จะย้อนกลับไปและจะมองไปในวงกว้างในหัวข้อที่จะเข้าใจเหตุผลว่าทำไมเราไม่ได้เรียนรู้'หนึ่งถูกทิ้งไว้กับวรรณกรรมทางวิทยาศาสตร์การกระจายตัวครอบคลุมคลื่นความถี่ที่มีขนาดใหญ่มากของผลประโยชน์และมุมมองเกี่ยวกับเรื่องนี้ กระดาษนี้โหม่งปัญหานี้ด้วยการออกแบบกรอบในการจัดระเบียบความหลากหลายของการศึกษาและครั้งที่สองโดยแยกสี่บทเรียนในการเรียนรู้จากการเกิดอุบัติเหตุการวางร่วมกันเพื่อจุดประสงค์นี้ทำงานในด้านจิตวิทยาสังคมวิทยาและการเมืองวิทยาศาสตร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลของปีที่ผ่านมาในอุตสาหกรรมมีความเสี่ยงสูงที่แตกต่างกัน ( เช่นการบิน , ต่างประเทศ , นิวเคลียร์ ) ผลักดันให้
reflexivity เกี่ยวกับช่วงเวลาของการเรียนรู้จากการเกิดอุบัติเหตุ ในผลพวงของเหตุการณ์เหล่านี้ หนึ่งสิ่งมหัศจรรย์
ไม่ว่าการเรียนรู้จากอุบัติเหตุยังคงพยายามวางอนาคตสำหรับ บริษัท และรัฐ หรือว่า
ภัยเทคโนโลยีที่เกิดขึ้น เช่น เหล่านี้อย่างจริงจัง และต้องทำลายความพยายามใด ๆเพื่อพิสูจน์
ความเป็นไปได้ของการเรียนรู้ ความคืบหน้าก็เกิดขึ้นในอดีต แต่ดูเหมือนไม่เพียงพอดังนั้น

สามารถไปถึงระดับความปลอดภัยสูงสุดแม้ในระบบที่มีทุ่มเททรัพยากร ผลของ
สถานการณ์ปัจจุบันบางคนได้รับสามารถที่จะยืนยันว่าเราไม่ได้เรียนเรื่องภัยพิบัติ " แม้ว่าดูด
และนี้เป็นข้อความทั่วไปมาก . มีหลายการศึกษาที่อยู่ในลักษณะของการเรียนรู้จาก
อุบัติเหตุซึ่งอยู่ในฐานะที่จะให้ข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับข้อเสียของการเรียนรู้ แต่ความมั่งคั่งของ
การวิจัยเป็นส่วนหนึ่งของปัญหา เมื่อหนึ่งต้องการที่จะย้อนกลับไปและดูรูปในหัวข้อ

เข้าใจเหตุผลว่าทำไมเราไม่เรียนรู้ หนึ่งคือซ้ายกับแยกส่วนวิทยาศาสตร์วรรณคดี
ขนาดใหญ่มากครอบคลุมสเปกตรัมของผลประโยชน์และความคิดเห็นในเรื่อง กระดาษนี้โหม่งปัญหานี้โดยครั้งแรก
การออกแบบกรอบการจัดระเบียบความหลากหลายของการศึกษาและประการที่สองโดยการแยก 4 บทเรียน
การเรียนรู้จากอุบัติเหตุ ใส่กันเพื่อจุดประสงค์นี้ทำงานในจิตวิทยาสังคมวิทยาและรัฐศาสตร์