Cassava (Manihot esculenta Crantz)

Cassava (Manihot esculenta Crantz) is a major source of dietary energy for humans and domestic animals in many
tropical countries. However, consumption of cassava is limited by its characteristic content of cyanogenic glycosides.
The present work aimed to evaluate the toxic effects of ingestion of cassava leaves by goats for 30 consecutive days,
and to compare the results with the toxic effects of cyanide in goats, which have been described previously. Eight
Alpine cross-bred female goats were divided into two equal groups, and were treated with ground frozen cassava leaves
at a target dose of 6.0 mg hydrogen cyanide (HCN)/kg/day (treated animals), or with ground hay and water only
(control group) by gavage for 30 consecutive days. Blood samples were collected on days 0, 7, 15, 21, and 30 for
biochemical panel and cyanide determination. At the end of the experiment, fragments of pancreas, thyroid gland,
liver, kidney, lungs, heart, spleen, and the whole central nervous system were collected for histopathological
examination. Clinical signs were observed in all goats treated with cassava on the first day of the experiment. From the
second day the dose of cassava leaves was reduced to 4.5 mg HCN/kg/day. No changes were found in the blood
chemical panel. A mild increase in the number of resorption vacuoles in the thyroid follicular colloid, slight
vacuolation of periportal hepatocytes, and spongiosis of the mesencephalon were found in goats treated with cassava.
The pattern of lesions seen in the present goats was similar to what has been described previously in cyanide-dosed
goats. Thus, the toxic effects of the ingestion of cassava leaves by goats can be attributed to the action of cyanide
released from cyanogenic glycosides, and none of the effects was promoted by these glycosides directly.
Crown Copyright r 2009 Published by Elsevier GmbH. All rights reserved.
Keywords: Cyanogenic plants; Poisonous plants; Cyanide; Cassava; Manihot esculenta; Goats
Introduction
Cassava (Manihot esculenta Crantz) is a major source
of dietary energy for humans and domestic animals in
many tropical countries (Tewe, 1992). It is a

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันสำปะหลัง (Manihot esculenta Crantz) เป็นแหล่งสำคัญของพลังงานอาหารสำหรับมนุษย์และสัตว์มากมายประเทศร้อน อย่างไรก็ตาม การใช้มันสำปะหลังจะจำกัด โดยลักษณะเนื้อหาของ cyanogenic glycosidesงานนำเสนอที่มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินผลพิษของกินใบมันสำปะหลัง โดยแพะ 30 วันติดต่อกันและเปรียบเทียบผลลัพธ์กับผลพิษของไซยาไนด์ในแพะ ที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ แปดข้ามพันธุ์อัลไพน์แพะเพศหญิงถูกแบ่งออกเป็นสองเท่า และได้รับการรักษา ด้วยใบมันสำปะหลังดินแช่แข็งปริมาณเป้าหมาย ของ 6.0 มิลลิกรัมไฮโดรเจนไซยาไนด์ (HCN) กก./วัน (รักษาสัตว์), หรือพื้นหญ้าแห้งและน้ำ(กลุ่มควบคุม) โดยทางหลอดอาหารติดต่อกัน 30 วัน ตัวอย่างเลือดที่เก็บในวันที่ 0, 7, 15, 21 และ 30 สำหรับกำหนดแผงและไซยาไนด์ชีวเคมี เมื่อสิ้นสุดการทดลอง ชิ้นส่วนของตับอ่อน ต่อมไทรอยด์ตับ ไต ปอด หัวใจ ม้าม และระบบประสาทส่วนกลางทั้งหมดถูกรวบรวมสำหรับ histopathologicalตรวจสอบ อาการทางคลินิกที่พบในแพะทั้งหมดที่ปฏิบัติกับมันสำปะหลังในวันแรกของการทดลอง จากการวันที่สองใบยาของมันสำปะหลังลดลงถึง 4.5 มิลลิกรัม HCN ต่อกิโลกรัมต่อวัน มีการเปลี่ยนแปลงที่พบในเลือดแผงทางเคมี เป็นการเพิ่มจำนวนก็ vacuoles ในต่อมไทรอยด์มีคอลลอยด์เจาะ เล็กอ่อนvacuolation ของ periportal hepatocytes และ spongiosis ของ mesencephalon ที่พบในแพะที่ปฏิบัติกับมันสำปะหลังรูปแบบของโรคที่เห็นในปัจจุบันแพะก็คล้ายกับสิ่งที่ได้อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ในยาไซยาไนด์แพะ ดังนั้น ผลพิษของกินใบมันสำปะหลังโดยแพะอาจเป็นเพราะการกระทำของไซยาไนด์ออกจาก cyanogenic glycosides และไม่มีผลได้รับตำแหน่ง โดย glycosides เหล่านี้โดยตรงคราวน์ ลิขสิทธิ์ r 2009 เผยแพร่ โดย Elsevier GmbH สงวนลิขสิทธิ์คำสำคัญ: พืช Cyanogenic พืชพิษ ไซยาไนด์ มันสำปะหลัง Manihot esculenta แพะแนะนำมันสำปะหลัง (Manihot esculenta Crantz) เป็นแหล่งสำคัญพลังงานอาหารสำหรับมนุษย์และสัตว์ในประเทศร้อนมาก (Tewe, 1992) มันเป็นการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันสำปะหลัง (Manihot esculenta Crantz) เป็นแหล่งสำคัญของพลังงานอาหารสำหรับมนุษย์และสัตว์ในประเทศในหลาย
ประเทศในเขตร้อน อย่างไรก็ตามการบริโภคของมันสำปะหลังถูก จำกัด ด้วยเนื้อหาลักษณะของไกลโคไซด์ cyanogenic.
การทำงานในปัจจุบันมีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินความเป็นพิษจากการกลืนกินใบมันสำปะหลังโดยแพะเป็นเวลา 30 วันติดต่อกัน
และเพื่อเปรียบเทียบผลกับความเป็นพิษของไซยาไนด์ในแพะ ซึ่งได้รับการอธิบายไว้ก่อนหน้า แปด
อัลไพน์ข้ามพันธุ์แพะเพศหญิงถูกแบ่งออกเป็นสองกลุ่มเท่ากันและได้รับการรักษากับพื้นดินมันสำปะหลังแช่แข็งใบ
ที่มีปริมาณเป้าหมาย 6.0 มิลลิกรัมไฮโดรเจนไซยาไนด์ (HCN) / กก. / วัน (ได้รับการรักษาสัตว์) หรือหญ้าแห้งพื้นดินและน้ำเท่านั้น
(กลุ่มควบคุม) โดยติดชื้อนานเป็นเวลา 30 วันติดต่อกัน เก็บตัวอย่างเลือดในวันที่ 0, 7, 15, 21, และ 30 สำหรับ
แผงชีวเคมีและความมุ่งมั่นไซยาไนด์ ในตอนท้ายของการทดลองชิ้นส่วนของตับอ่อนต่อมไทรอยด์,
ตับ, ไต, ปอดหัวใจม้ามและระบบประสาทกลางทั้งหมดถูกเก็บไว้สำหรับทางจุลพยาธิวิทยา
การตรวจสอบ อาการทางคลินิกพบในแพะทั้งหมดรับการรักษาด้วยมันสำปะหลังในวันแรกของการทดลอง จาก
วันที่สองปริมาณของใบมันสำปะหลังลดลงเป็น 4.5 mg HCN / กิโลกรัม / วัน ไม่พบการเปลี่ยนแปลงในเลือด
แผงเคมี เพิ่มขึ้นเล็กน้อยจำนวน vacuoles สลายในคอลลอยด์ต่อมไทรอยด์ follicular, เล็กน้อย
vacuolation ของเซลล์ตับ periportal และ spongiosis ของ mesencephalon ถูกพบในแพะรับการรักษาด้วยมันสำปะหลัง.
รูปแบบของแผลที่เห็นในแพะปัจจุบันก็คล้ายกับสิ่งที่ได้รับการอธิบาย ก่อนหน้านี้ในไซยาไนด์ยา
แพะ ดังนั้นความเป็นพิษจากการกลืนกินใบมันสำปะหลังโดยแพะสามารถนำมาประกอบกับการกระทำของไซยาไนด์
ปล่อยออกมาจากไกลโคไซด์ cyanogenic และไม่มีผลกระทบที่ได้รับการส่งเสริมโดยไกลโคไซด์เหล่านี้ได้โดยตรง.
มงกุฎลิขสิทธิ์ R 2009 จัดทำโดย Elsevier GmbH สงวนลิขสิทธิ์.
คำสำคัญ: พืช Cyanogenic; พืชที่เป็นพิษ; ไซยาไนด์; มันสำปะหลัง; Manihot esculenta; แพะ
บทนำ
มันสำปะหลัง (Manihot esculenta Crantz) เป็นแหล่งสำคัญ
ของพลังงานอาหารสำหรับมนุษย์และสัตว์ในประเทศใน
ประเทศเขตร้อนหลายคน (เทเลลิงค์, 1992) มันคือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันสำปะหลัง ( มันสำปะหลังเพิ่มเป็นแหล่งสำคัญของพลังงานอาหารสำหรับมนุษย์และสัตว์ในประเทศมากมายประเทศเขตร้อน อย่างไรก็ตาม การบริโภคมันสำปะหลังจะถูก จำกัด โดยเนื้อหาลักษณะของบัญชีระหว่างกาล .งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพิษของการกลืนกินใบมันสำปะหลัง โดยแพะ 30 วันติดต่อกันและเปรียบเทียบผลลัพธ์กับพิษของไซยาไนด์ในแพะที่ได้อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ แปดอัลไพน์ ลูกผสม แพะตัวเมีย แบ่งเป็น 2 กลุ่มเท่ากัน และได้รับการรักษาด้วยใบมันสำปะหลังบดแช่แข็งที่เป็นเป้าหมายปริมาณไฮโดรเจนไซยาไนด์ ( กรดไฮโดรไซยานิก ) 6.0 มก. / กก. / วัน ( รักษาสัตว์ ) หรือด้วยหญ้าแห้งและน้ำ เพียงดิน( กลุ่มควบคุม ) โดย gavage 30 วันติดต่อกัน การเก็บตัวอย่างเลือดในวันที่ 0 , 7 , 15 , 21 และ 30 สำหรับแผงทางชีวเคมีและปริมาณไซยาไนด์ เมื่อสิ้นสุดการทดลอง การกระจายตัวของตับอ่อน , ต่อมไทรอยด์ ,ตับ ไต ปอด หัวใจ ม้าม และทั้งระบบประสาท ศึกษาด้านการศึกษาสอบ อาการทางคลินิกที่พบในแพะที่ได้รับมันในวันแรกของการทดลอง จากวันที่สอง ขนาดของใบมันสำปะหลังลดลงถึง 4.5 กรดไฮโดรไซยานิกมิลลิกรัม / กิโลกรัม / วัน ไม่มีการเปลี่ยนแปลงที่พบในเลือดแผงเคมี เพิ่มขึ้นเล็กน้อยในจํานวนสลาย แวคิวโอลในต่อมไทรอยด์คอลลอยด์เล็กน้อยเซลล์ของ periportal เซลล์ตับ และ spongiosis ของเมเซนเซฟาลถูกพบในแพะที่ได้รับการรักษาด้วยมันสำปะหลังรูปแบบของแผลที่เห็นในปัจจุบันมีแพะที่ได้รับการอธิบายโดยวางยาไซยาไนด์แพะ ดังนั้น พิษของการกลืนกินใบมันสำปะหลัง โดยแพะสามารถสามารถเกิดจากการกระทำของไซยาไนด์ออกจากบัญชีระหว่างกาล และไม่มีผลกระทบที่ได้รับการส่งเสริมโดยไกลเหล่านี้โดยตรงมงกุฎลิขสิทธิ์ตีพิมพ์โดยเอลส์ GMBH R 2009 สงวนลิขสิทธิ์คำสำคัญ : พืชสารจำพวกไซยาโนเจนนิคกลัย พืชมีพิษ ; ไซยาไนด์ มันสำปะหลัง , มันสำปะหลัง , แพะแนะนำมันสำปะหลัง ( มันสำปะหลังเพิ่มเป็นแหล่งหลักของการบริโภคพลังงานสำหรับมนุษย์และสัตว์ในประเทศในประเทศเขตร้อนมาก ( tewe , 1992 ) มันคือ