Aggregation is a central issue in fi

Aggregation is a central issue in financial re-
porting and to some extent is determined by mandated standards. Where a mandated
standard exists, however, considerable managerial discretion is often allowed in how the
standard is applied. We argue that, with respect to the number of segments firms report,
this was the case to a great extent under SFAS No. 14 and is so to a lesser extent under
the current SFAS No. 131. 1 We therefore exploit the change to SFAS No. 131 segment
reporting to examine two possible motives for discretionary nondisclosure (i.e., aggregation)
of segments under SFAS No. 14, namely, proprietary costs and agency costs.
Our investigation of segment reporting contributes to the empirical literature on discre-
tionary disclosure choices. Empirical tests of voluntary disclosure often aim to test the
predictions of theoretical models. The traditional motive offered by the literature to explain
nondisclosure in general (e.g., Verrecchia 1983) and aggregation of segments in particular
(e.g., Hayes and Lundholm 1996) is that disclosure reveals proprietary information. 2 This
motive is also the one most often put forward by managers. For instance, Ettredge et al.
(2002) report that 86 percent of the industrial firms that commented on the Exposure Draft
for SFAS No. 131 opposed the new standard on the grounds that ‘‘it would put them at
competitive disadvantage.’’ It is therefore not surprising that prior empirical studies focus
primarily on examining the proprietary costs of segment disclosure (e.g., Harris 1998;
Piotroski 2003; Botosan and Stanford 2005). These papers generally find evidence consis-
tent with disclosure being constrained by proprietary costs.
We argue that much of the prior evidence consistent with the proprietary cost hypothesis
is also consistent with an alternative ‘‘agency cost’’ hypothesis that posits disclosures are
withheld as a result of conflicts of interest between managers and shareholders. Neverthe-
less, prior segment reporting papers do not attempt to directly test whether managerial self-
interest plays a role in segment aggregation decisions. Even in the broader empirical dis-
closure literature, scant evidence exists on the agency cost motive for withholding
disclosure. 3
Segment reporting is potentially fertile ground for examining the impact of agency
conflicts on disclosure decisions. Prior research provides evidence that multi-segment firms
trade at a discount relative to stand-alone firms (the ‘‘diversification discount’’) and that
internal capital markets in firms with diversified LOB transfer funds across segments in a
suboptimal manner (e.g., Lang and Stulz 1994; Berger and Ofek 1995; Lamont 1997; Shin
and Stulz 1998). Moreover, Berger and Hann (2003) find that firms that started reporting
multiple segments (as opposed to one segment) when SFAS No. 131 came into effect
experienced an increase in their diversification discount in the year of the disclosure change.
If greater disclosure more fully reveals the extent of value-destruction at an underperforming
firm, then the potential for corporate governance and control mechanisms to discipline the
1 SFAS No. 14 is FASB Statement No. 14, Financial Reporting for Segments of a Business Enterprise (FASB
1976). SFAS No. 131 is FASB Statement No. 131, Disclosures about Segments of an Enterprise and Related
Information (FASB 1997).
2 Theory also suggests that under reasonably broad circumstances greater disclosure can result in capital market
benefits. Prior research finds evidence consistent with higher disclosure resulting in capital market benefits (see,
e.g., Sengupta 1998; Hail and Leuz 2006). Nevertheless, the evidence that increased disclosure creates a capital
market benefit remains controversial (see, e.g., Francis et al. 2006).
3 One exception is Boehmer and Ljungqvist (2004), who find that German firms are less likely to go public when
controlling shareholders enjoy large private benefits of control. Another exception is Leuz et al. (2006), who
find evidence suggesting that Securities and Exchange Commission deregistrations are often motivated by the
desire of controlling insiders to protect private control benefits and decrease outside scrutiny.Segment Profitability and the Proprietary and Agency Costs of Disclosure 871
The Accounting Review, July 2007
underperforming manager may increase. Consistent with this conjecture, Bens and Monahan
(2004) find that within a 17-year U.S. panel, firms with more disclosure experience smaller
diversification discounts. These findings together suggest that managers face potential costs
from segment disclosures that reveal underperformance associated with agency problems.
The primary purpose of this study is to provide evidence on this agency cost impact of
disclosure.
In particular, we study managers’ proprietary and agency cost motives to hide abnormal
segment profits, which we define as a segment’s rate of return relative to that of its industry.
Given the limited set of items that are disclosed in segment footnotes, we argue that segment
profitability is likely the most valuable piece of information managers might wish to with-
hold from competitors and investors. Managers face proprietary costs of segment disclosure
if the revelation of a segment that earns high abnormal profits attracts more competition
and, hence, reduces the segment’s abnormal profits. On the other hand, managers face
agency costs of segment disclosure if the revelation of a segment that earns low abnormal
profits reveals unresolved agency problems and ultimately leads to heightened external
monitoring. We therefore hypothesize that managers tend to withhold the segments with
relatively high (low) abnormal segment profits when the proprietary (agency) cost motive
dominates (hereafter, the proprietary (agency) cost motive hypothesis).
We test these two hypotheses using a sample of 796 firms (with 2,310 segments) that
report multiple segments based on SFAS No. 131 restated segment reporting for the year
prior to the adoption of SFAS No. 131 (hereafter, the lag adoption year). We hand-collect
restated SFAS No. 131 data from lag adoption year 10-Ks to compare the segment infor-
mation reported under the two reporting regimes for the same firm at the same point in
time. The restated SFAS No. 131 and historical SFAS No. 14 segment data allow us to
identify a set of ‘‘new’’ and ‘‘old’’ SFAS No. 131 segments and, hence, examine managers’
reporting choice at the segment level. The new segments consist of those that were previ-
ously aggregated under the old regime, presumably because of the relatively greater dis-
cretion afforded under SFAS No. 14 and the desire to obscure the performance of the
individual segments, whereas the old segments consist of those that were already reported
as separate LOB segments under the old standard. The proprietary (agency) cost motive
hypothesis therefore predicts that within the sample of firms in which the proprietary
(agency) cost motive dominates, the new segments tend to have higher (lower) abnormal
profits than the old segments.
Because the proprietary and agency cost motive hypotheses have opposite predictions
about the new and old segments’ abnormal profits, we partition our sample into two samples
such that one cost consideration is likely to dominate the other and we test each hypothesis
separately within each sample. Throughout the study, we refer to the set of firms for which
the agency cost motive is likely to dominate as the ‘‘AC motive sample’’ and to the set for
which the proprietary cost motive is likely to dominate as the ‘‘PC motive sample.’’ Then,
using a logit regression analysis, we test whether the new segments tend to have higher
(lower) abnormal segment profits than the old segments within the AC (PC) motive sample.
Our results are consistent with the agency cost hypothesis. Within the AC motive
sample, the new segments are associated with lower abnormal profits than the old segments,
suggesting that managers avoid revealing poorly performing segment information when
agency costs are the primary motive. We do not find evidence consistent with the proprietary
cost hypothesis. Finally, we perform various sensitivity tests to ensure that our inferences
are not affected by measurement error in our abnormal segment profit measures. Our in-
ferences are robust to these sensitivity tests.872 Berger and Hann
The Accounting Review, July 2007
Our results make two main contributions to the literature. First, the hand-collected
restated SFAS No. 131 segment data allow us to study managers’ reporting decisions at the
segment level using segment profitability, which is conceptually a more relevant measure
of the proprietary or agency costs of segment disclosure than the measures used in prior
studies. Specifically, we argue that it is how well a segment performs relative to its industry
that managers try to hide. Previous papers assume instead that segment aggregation aims
to hide the profitability of the industry that the segment operates in. We view such an
assumption as unrealistic because industry-wide information is likely already available to
both competitors and the market. Put differently, in studying managers’ motives to withhold
segment data, one needs to consider not only what managers want to hide, but also what
they can hide. If the information is already available to competitors and the market, then
there is no proprietary or agency cost of disclosing such information. Conceptually, neither
industry profits (Harris 1998; Botosan and Stanford 2005) nor firm-level profits (Piotroski
2003) serve to capture the underlying proprietary costs of segment disclosure as they are
likely already known by competitors. Therefore, segment profitability is a more relevant

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รวมเป็นปัญหากลางในเรื่อง financial-ปรับเปลี่ยน และ ในบางกรณีจะถูกกำหนด โดยมาตรฐานที่กำหนดไว้ ซึ่งการบังคับมีมาตรฐาน ไร พิจารณาบริหารจัดการมักจะได้ว่ามีใช้มาตรฐาน เราโต้แย้งที่ เกี่ยวกับหมายเลขของเซ็กเมนต์ firms รายงานซึ่งคนในระดับที่ดีภายใต้ SFAS หมายเลข 14 และเป็นขอบเขตที่น้อยกว่าภายใต้ปัจจุบัน SFAS หมายเลข 131 เราจึงใช้ให้เปลี่ยนเซ็กเมนต์ SFAS หมายเลข 131รายงานการตรวจสอบสนคำครหาได้สองสำหรับ nondisclosure discretionary (เช่น รวม)ของเซ็กเมนต์ภายใต้ SFAS No. 14 ได้แก่ กรรมสิทธิ์ต้นทุนและต้นทุนหน่วยงานของเราตรวจสอบรายงานส่วนสนับสนุนวรรณคดีประจักษ์บน discre-tionary เปิดเผยตัว ทดสอบผลของความสมัครใจเปิดเผยมักจะจุดมุ่งหมายเพื่อทดสอบการการคาดการณ์ของแบบจำลองทฤษฎี แรงจูงใจแบบดั้งเดิมที่นำเสนอ โดยเอกสารประกอบการอธิบายnondisclosure ทั่วไป (เช่น Verrecchia 1983) และรวมเซ็กเมนต์โดยเฉพาะ(เช่น สาปเฮย์สและ Lundholm 1996) เป็นที่เปิดเผยเปิดเผยข้อมูลที่เป็นกรรมสิทธิ์ 2 นี้แรงจูงใจคือยัง ได้บ่อยที่สุดที่นำ โดยผู้จัดการ เช่น Ettredge et al(2002) รายงานว่าร้อยละ 86 ของ firms อุตสาหกรรมที่ความเห็นเกี่ยวกับร่างแสงสำหรับมาตรฐานใหม่ตรงข้าม SFAS หมายเลข 131 ใน grounds ที่ '' จะย้ายที่ข้อเสียที่แข่งขัน '' มันมีจึงไม่น่าแปลกใจที่เน้นศึกษาทราบประจักษ์เป็นหลักในการตรวจสอบต้นทุนกรรมสิทธิ์ของเซ็กเมนต์ที่เปิดเผย (เช่น แฮ 1998Piotroski 2003 Botosan กสแตนฟอร์ดปี 2005) เหล่านี้โดยทั่วไปเอกสาร find หลักฐาน consis-เต็นท์ มีการเปิดเผยข้อมูลที่ถูกจำกัด โดยต้นทุนกรรมสิทธิ์เราโต้แย้งเท่าที่ทราบหลักฐานสอดคล้องกับสมมติฐานต้นทุนกรรมสิทธิ์ก็สอดคล้องกับสมมติฐานการสำรองนิ้วหน่วยต้นทุน '' ที่ posits มีการเปิดเผยข้อมูลหักจาก conflicts น่าสนใจระหว่างผู้จัดการและผู้ถือหุ้น Neverthe-น้อย เซ็กเมนต์ก่อนรายงานเอกสารไม่พยายามที่จะทดสอบโดยตรงว่าบริหารจัดการตนเองสนใจมีบทบาทในการตัดสินใจส่วนรวม แม้ในกว้างประจักษ์หรือไม่??เอกสารประกอบการปิด หลักฐานไม่เพียงพออยู่ในแรงจูงใจต้นทุนหน่วยงานสำหรับหักณที่จ่ายเปิดเผย 3ส่วนรายงานมีพื้นดินอุดมสมบูรณ์อาจเพื่อตรวจสอบผลกระทบของหน่วยงานconflicts ในการตัดสินใจเปิดเผย วิจัยก่อนหน้านี้แสดงหลักฐานที่ firms แบบหลายส่วนค้าส่วนลดสัมพันธ์กับแบบสแตนด์อโลน firms ("diversification ลด") และที่ตลาดภายใน firms กับ diversified LOB โอนข้ามเซ็กเมนต์ในการสภาพลักษณะ (เช่น ลังและ Stulz 1994 เบอร์เกอร์และ Ofek 1995 Lamont 1997 ชินก Stulz 1998) นอกจากนี้ เบอร์เกอร์และ Hann (2003) find ที่ firms ที่เริ่มต้นรายงานหลายกลุ่ม (ตรงข้ามกับเซ็กเมนต์หนึ่ง) เมื่อ SFAS หมายเลข 131 มาผลมีประสบการณ์การเพิ่มส่วนลดของ diversification ในปีของการเปลี่ยนแปลงการเปิดเผยข้อมูลถ้าเปิดเผยมากขึ้นเต็มเผยขอบเขตของค่าทำลายล้างที่ผิดวิธีfirm แล้วเป็นองค์กรกำกับดูแลและควบคุมกลไกการวินัยในSFAS 1 หมายเลข 14 คือ 14 เลข งบ FASB รายงานทางการเงินสำหรับเซ็กเมนต์ของตัวธุรกิจองค์กร (FASB1976) . SFAS หมายเลข 131 เป็น FASB งบหมายเลข 131 การเปิดเผยข้อมูลเกี่ยวกับส่วนขององค์กรและที่เกี่ยวข้องการข้อมูล (FASB 1997)ทฤษฎีที่ 2 นอกจากนี้ยังแนะนำว่า ภายใต้สถานการณ์ที่สมเหตุสมผลกว้าง เปิดเผยมากขึ้นอาจส่งผลให้ตลาดทุนbenefits หลักฐานงานวิจัยก่อนหน้านี้ finds สอดคล้องกับการเปิดเผยข้อมูลสูงในตลาดทุน benefits (ดูเช่น Sengupta 1998 Hail ก Leuz 2006) อย่างไรก็ตาม หลักฐานที่เพิ่มเปิดเผยสร้างทุนbenefit ตลาดยังคงแย้ง (ดู เช่น Francis et al. 2006)3 ข้อยกเว้นหนึ่งคือ Boehmer และ Ljungqvist (2004), ที่ว่า firms เยอรมันมีแนวโน้มไปสาธารณะเมื่อ findผู้ถือหุ้นควบคุมกับ benefits ส่วนตัวขนาดใหญ่ของตัวควบคุม ข้อยกเว้นอื่นคือ Leuz et al. (2006), ที่find หลักฐานแนะนำว่า deregistrations ทรัพย์มักจะแรงจูงใจโดยการความปรารถนาของการควบคุมบุคคลภายในเพื่อป้องกันควบคุมส่วนตัว benefits และลดนอก scrutinyส่วน Profitability และฟทร์แวร์ และต้นทุนหน่วยงานเปิดเผย 871The Accounting Review, July 2007underperforming manager may increase. Consistent with this conjecture, Bens and Monahan(2004) find that within a 17-year U.S. panel, firms with more disclosure experience smallerdiversification discounts. These findings together suggest that managers face potential costsfrom segment disclosures that reveal underperformance associated with agency problems.The primary purpose of this study is to provide evidence on this agency cost impact ofdisclosure.In particular, we study managers’ proprietary and agency cost motives to hide abnormalsegment profits, which we define as a segment’s rate of return relative to that of its industry.Given the limited set of items that are disclosed in segment footnotes, we argue that segmentprofitability is likely the most valuable piece of information managers might wish to with-hold from competitors and investors. Managers face proprietary costs of segment disclosureif the revelation of a segment that earns high abnormal profits attracts more competitionand, hence, reduces the segment’s abnormal profits. On the other hand, managers faceagency costs of segment disclosure if the revelation of a segment that earns low abnormalprofits reveals unresolved agency problems and ultimately leads to heightened externalmonitoring. We therefore hypothesize that managers tend to withhold the segments withrelatively high (low) abnormal segment profits when the proprietary (agency) cost motiveกุมอำนาจ (โดย ฟทร์แวร์ (หน่วย) ต้นทุนสมมติฐานแรงจูงใจ)ทดสอบสมมุติฐานสองเหล่านี้ใช้ตัวอย่างของ firms 796 (กับเซ็กเมนต์ 2,310) ที่รายงานหลายกลุ่มตาม SFAS หมายเลข 131 ส่วนรายงานปีที่ปรับปรุงใหม่ก่อนที่จะรับบุตรบุญธรรมของ SFAS หมายเลข 131 (โดย ความล่าช้ายอมรับปี) เรารวบรวมมือปรับปรุงใหม่ข้อมูล SFAS หมายเลข 131 จากความล่าช้ายอมรับปี 10-Ks เปรียบเทียบ infor เซ็กเมนต์-mation รายงานภายใต้ระบอบรายงานสองสำหรับ firm เดียวกันที่จุดเดียวกันในเวลา ปรับปรุงใหม่ SFAS หมายเลข 131 และประวัติศาสตร์ 14 SFAS หมายเลขเซ็กเมนต์ข้อมูลให้เราระบุชุดของเซ็กเมนต์ SFAS หมายเลข 131 ''ใหม่ '' และ ''เก่า '' และ จึง ตรวจสอบของผู้จัดการเลือกรายงานในระดับส่วน เซ็กเมนต์ใหม่ที่ประกอบด้วยผู้ที่มี previ-ously รวมภายใต้ระบอบเก่า สันนิษฐานว่าเนื่องจากค่อนข้างสูงหรือไม่??-cretion นี่ SFAS หมายเลข 14 และความปรารถนาที่จะบดบังประสิทธิภาพของการแต่ละส่วน ในขณะที่เซ็กเมนต์เก่าประกอบด้วยผู้ที่มีรายงานแล้วเป็นเซ็กเมนต์ LOB แยกต่างหากภายใต้มาตรฐานเดิม ฟทร์แวร์ (หน่วย) ต้นทุนแรงจูงใจสมมติฐานจึงทำนายภายในตัวอย่างของ firms ที่ฟทร์แวร์แรงจูงใจต้นทุน (หน่วย) กุมอำนาจ เซ็กเมนต์ใหม่มักจะ มีสูงกว่า (ต่ำกว่า) ผิดปกติprofits กว่าเซ็กเมนต์เก่าเนื่องจากฟทร์แวร์และหน่วยงาน ต้นทุน สมมุติฐานแรงจูงใจมีการคาดการณ์ตรงข้ามabout the new and old segments’ abnormal profits, we partition our sample into two samplessuch that one cost consideration is likely to dominate the other and we test each hypothesisseparately within each sample. Throughout the study, we refer to the set of firms for whichthe agency cost motive is likely to dominate as the ‘‘AC motive sample’’ and to the set forwhich the proprietary cost motive is likely to dominate as the ‘‘PC motive sample.’’ Then,using a logit regression analysis, we test whether the new segments tend to have higher(lower) abnormal segment profits than the old segments within the AC (PC) motive sample.Our results are consistent with the agency cost hypothesis. Within the AC motivesample, the new segments are associated with lower abnormal profits than the old segments,suggesting that managers avoid revealing poorly performing segment information whenagency costs are the primary motive. We do not find evidence consistent with the proprietarycost hypothesis. Finally, we perform various sensitivity tests to ensure that our inferencesare not affected by measurement error in our abnormal segment profit measures. Our in-ferences are robust to these sensitivity tests.872 Berger and HannThe Accounting Review, July 2007Our results make two main contributions to the literature. First, the hand-collectedrestated SFAS No. 131 segment data allow us to study managers’ reporting decisions at theเซ็กเมนต์ระดับใช้เซ็ก profitability ซึ่งเป็นวัดที่เกี่ยวข้องกันทางแนวคิดต้นทุนฟทร์แวร์หรือตัวแทนของเซ็กเมนต์เปิดเผยมากกว่ามาตรการที่ใช้ก่อนการศึกษา Specifically เราโต้แย้งว่า มันเป็นวิธีที่ดีส่วนทำสัมพันธ์อุตสาหกรรมของที่ผู้บริหารพยายามซ่อน เอกสารก่อนหน้านี้แทนคิดว่า ส่วนรวมมีวัตถุประสงค์เมื่อต้องการซ่อน profitability ให้แบ่งส่วนการทำงาน เราดูเช่นการอัสสัมชัญเป็นไม่ได้เนื่องจากข้อมูลอุตสาหกรรมมีแนวโน้มแล้วพร้อมใช้งานทั้งคู่แข่งและตลาด ใส่แตก เรียนไม่สนคำครหาของผู้จัดการการหักณที่จ่ายเซ็กเมนต์ข้อมูล หนึ่งต้องพิจารณาไม่เพียงแต่ผู้บริหารที่ต้องการซ่อน แต่สิ่งพวกเขาสามารถซ่อน ถ้าข้อมูลที่มีอยู่แล้วคู่แข่งและตลาด แล้วไม่มีต้นทุนฟทร์แวร์หรือตัวแทนของการเปิดเผยข้อมูลได้ ทางแนวคิด ไม่profits อุตสาหกรรม (ห้อง 1998 Botosan และสแตนฟอร์ดปี 2005) หรือระดับ firm profits (Piotroskiบริการ 2003) จับต้นทุนอยู่ภายใต้กรรมสิทธิ์ของเซ็กเมนต์เปิดเผยพวกเขาเป็นมีแนวโน้มแล้วรู้จัก โดยคู่แข่ง ดังนั้น ส่วน profitability เป็นที่เกี่ยวข้องมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การรวมเป็นปัญหาสำคัญในอีกทางการเงิน
และการย้ายไปบ้างจะถูกกำหนดโดยมาตรฐานที่ได้รับคำสั่ง ที่ได้รับคำสั่ง
ที่มีอยู่มาตรฐาน แต่ดุลยพินิจในการบริหารจัดการมากที่ได้รับอนุญาตมักจะอยู่ในวิธีการ
มาตรฐานที่นำมาใช้ เรายืนยันว่าที่เกี่ยวกับจำนวนของกลุ่มรายงานไฟ RMS,
นี้คือกรณีที่ในระดับที่ดีภายใต้ SFAS ฉบับที่ 14 และเพื่อให้ระดับที่น้อยกว่าภายใต้
SFAS ปัจจุบันฉบับที่ 131 1 ดังนั้นเราจึงใช้ประโยชน์จากการเปลี่ยนแปลงที่จะ SFAS เลขที่ 131 ส่วน
การรายงานการตรวจสอบสองแรงจูงใจที่เป็นไปได้สำหรับการไม่เปิดเผยข้อมูลเกี่ยวกับการตัดสินใจ (เช่นการรวม)
ของกลุ่มภายใต้ SFAS ฉบับที่ 14 คือค่าใช้จ่ายและค่าใช้จ่ายที่เป็นกรรมสิทธิ์ของหน่วยงาน.
การสอบสวนของเราของการรายงานส่วนที่ก่อให้เกิดวรรณกรรมเชิงประจักษ์ใน discre-
ทางเลือกเปิดเผย tionary . การทดสอบเชิงประจักษ์ของการเปิดเผยข้อมูลโดยสมัครใจมักจะมุ่งมั่นที่จะทดสอบ
การคาดการณ์ของแบบจำลองทางทฤษฎี แรงจูงใจแบบดั้งเดิมที่นำเสนอโดยวรรณกรรมที่จะอธิบาย
ไม่เปิดเผยทั่วไป (เช่น Verrecchia 1983) และการรวมตัวของกลุ่มโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
(เช่นเฮย์สและ Lundholm 1996) คือการเปิดเผยข้อมูลที่แสดงให้เห็นข้อมูลที่เป็นกรรมสิทธิ์ 2 นี้
ยังเป็นแรงจูงใจหนึ่งที่ส่วนใหญ่มักจะวางอยู่ข้างหน้าโดยผู้จัดการ ยกตัวอย่างเช่น Ettredge et al.
(2002) รายงานว่าร้อยละ 86 ของ RMS ไฟอุตสาหกรรมที่แสดงความคิดเห็นในร่างมาตรฐาน
สำหรับ SFAS ฉบับที่ 131 ตรงข้ามกับมาตรฐานใหม่ในบริเวณที่ '' มันจะทำให้พวกเขา
เสียเปรียบในการแข่งขัน. '' มัน ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่การศึกษาเชิงประจักษ์ก่อนที่มุ่งเน้น
หลักในการตรวจสอบค่าใช้จ่ายที่เป็นกรรมสิทธิ์ของการเปิดเผยข้อมูลส่วน (เช่นแฮร์ริส 1998;
Piotroski 2003; Botosan และ Stanford 2005) เอกสารเหล่านี้โดยทั่วไป Fi ครั้งหลักฐานสอดคล้องกัน
เต็นท์ที่มีการเปิดเผยข้อมูลที่ถูก จำกัด โดยค่าใช้จ่ายที่เป็นกรรมสิทธิ์.
เรายืนยันว่ามากของหลักฐานก่อนสอดคล้องกับสมมติฐานค่าใช้จ่ายที่เป็นกรรมสิทธิ์
ยังสอดคล้องกับทางเลือก '' ค่าใช้จ่ายที่หน่วยงาน '' สมมติฐานที่ว่า posits การเปิดเผยข้อมูลจะถูก
ระงับการเป็น ผลมาจากความขัดแย้งทางผลประโยชน์ระหว่างผู้บริหารและผู้ถือหุ้น Neverthe-
น้อยส่วนก่อนเอกสารการรายงานไม่พยายามที่จะโดยตรงทดสอบว่าการบริหารจัดการด้วยตนเอง
ที่น่าสนใจมีบทบาทในส่วนการตัดสินใจรวมตัว แม้จะอยู่ในโรคเชิงประจักษ์ที่กว้าง
วรรณกรรมปิดหลักฐานขาดแคลนอยู่ในแรงจูงใจค่าใช้จ่ายหัก ณ ที่จ่ายสำหรับหน่วยงาน
การเปิดเผยข้อมูล 3
การรายงานส่วนงานเป็นดินอุดมสมบูรณ์ที่อาจเกิดขึ้นสำหรับการตรวจสอบผลกระทบของหน่วยงานการ
ขัดแย้งกับการตัดสินใจเปิดเผย การวิจัยก่อนที่มีหลักฐานว่าหลายส่วนไฟ RMS
การค้าที่เป็นญาติเหลือยืนอยู่คนเดียว RMS fi (สำหรับ '' ต่างๆส่วนลดไอออนบวกไฟ '') และ
ตลาดทุนภายใน RMS Fi สำหรับต่างๆ Fi เอ็ดโอนเงินลอบข้ามเซ็กเมนต์ใน
ลักษณะที่ก่อให้เกิดผลลัพธ์ (เช่น Lang และ Stulz 1994 เบอร์เกอร์และ Ofek 1995; มอนต์ 1997; ชิน
และ Stulz 1998) นอกจากนี้เบอร์เกอร์และ Hann (2003) ไฟครั้งที่ไฟ RMS ที่เริ่มต้นการรายงาน
หลายกลุ่ม (เมื่อเทียบกับส่วนหนึ่ง) เมื่อ SFAS เลขที่ 131 เข้ามา
มีประสบการณ์เพิ่มขึ้นในส่วนลดไอออนบวกต่างๆของพวกเขา Fi ในปีของการเปลี่ยนแปลงการเปิดเผยข้อมูล.
หากการเปิดเผยมากขึ้นมากขึ้น อย่างเต็มที่เผยให้เห็นขอบเขตของการทำลายค่าที่มีประสิทธิภาพต่ำ
Fi RM, แล้วที่มีศักยภาพสำหรับการกำกับดูแลกิจการและกลไกการควบคุมวินัย
1 SFAS ฉบับที่ 14 เป็นงบ FASB ฉบับที่ 14 การรายงานทางการเงินสำหรับกลุ่มขององค์กรธุรกิจ (FASB
1976) SFAS ฉบับที่ 131 เป็นงบ FASB ฉบับที่ 131, การเปิดเผยข้อมูลเกี่ยวกับส่วนขององค์กรและที่เกี่ยวข้อง
สารสนเทศ (FASB 1997).
2 ทฤษฎียังแสดงให้เห็นว่าภายใต้สถานการณ์ที่กว้างพอสมควรเปิดเผยมากขึ้นจะส่งผลให้ตลาดทุน
Fi Bene ทีเอส สายงานวิจัยก่อนหลักฐาน nds สอดคล้องกับการเปิดเผยข้อมูลที่สูงขึ้นส่งผลให้ในสายตลาดทุน Bene TS (ดู
เช่นกุ 1998; ลูกเห็บและ Leuz 2006) อย่างไรก็ตามหลักฐานที่เพิ่มขึ้นการเปิดเผยสร้างทุน
ทีตลาด Bene ไฟยังคงเป็นที่ถกเถียงกัน (ดูเช่นฟรานซิส et al. 2006).
3 หนึ่งเป็นข้อยกเว้น Boehmer และ Ljungqvist (2004) ซึ่ง fi nd ว่า Fi เยอรมัน RMS มีโอกาสน้อยที่จะไปสาธารณะเมื่อ
ควบคุม ผู้ถือหุ้นเพลิดเพลินกับ TS Bene Fi ส่วนตัวขนาดใหญ่ของการควบคุม ยกเว้นก็คือ Leuz และคณะ (2006) ที่
fi หลักฐานครั้งที่บอกว่า deregistrations กำกับหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์มีแรงจูงใจมักจะตาม
ความปรารถนาของการควบคุมภายในเพื่อป้องกันควบคุมส่วนตัว Bene TS fi และลดลงนอก tability Fi scrutiny.Segment Pro และค่าใช้จ่ายที่เป็นกรรมสิทธิ์และหน่วยงานของการเปิดเผยข้อมูล 871
ทบทวนบัญชีกรกฎาคม 2007
ผู้จัดการประสิทธิภาพต่ำอาจจะเพิ่มขึ้น สอดคล้องกับการคาดเดานี้ Bens และ Monahan
(2004) ไฟครั้งว่าภายใน 17 ปีแผงสหรัฐ RMS Fi ที่มีประสบการณ์การเปิดเผยมากขึ้นมีขนาดเล็ก
ส่วนลดไอออนบวกต่างๆ Fi ndings ไฟเหล่านี้ร่วมกันแสดงให้เห็นว่าผู้บริหารต้องเผชิญกับค่าใช้จ่ายที่อาจเกิดขึ้น
จากการเปิดเผยข้อมูลส่วนที่เปิดเผยผลประกอบที่เกี่ยวข้องกับปัญหาที่หน่วยงาน.
วัตถุประสงค์หลักของการศึกษาครั้งนี้คือการให้หลักฐานเกี่ยวกับผลกระทบค่าใช้จ่ายที่หน่วยงานนี้
เปิดเผย.
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเราศึกษาผู้จัดการ 'เป็นกรรมสิทธิ์และหน่วยงานแรงจูงใจค่าใช้จ่าย ที่จะซ่อนความผิดปกติ
ส่วนทีเอสสายอาชีพที่เราเด Fi ตะวันออกเฉียงเหนือเป็นอัตราส่วนของญาติกลับไปที่อุตสาหกรรม.
ให้ชุด จำกัด ของรายการที่ได้เปิดเผยไว้ในเชิงอรรถส่วนเรายืนยันว่าส่วน
tability สายอาชีพมีแนวโน้มชิ้นที่มีค่าที่สุดของผู้จัดการข้อมูลอาจ ต้องการที่จะปราศจาก
ถือจากคู่แข่งและนักลงทุน ผู้จัดการเผชิญกับค่าใช้จ่ายที่เป็นกรรมสิทธิ์ของการเปิดเผยข้อมูลส่วน
ถ้าการเปิดเผยของกลุ่มที่มีรายได้สูงทีเอสสายอาชีพที่ผิดปกติดึงดูดการแข่งขันมากขึ้น
และจึงลดไฟโปรผิดปกติส่วนของทีเอส ในทางตรงกันข้ามผู้จัดการเผชิญกับ
ค่าใช้จ่ายที่หน่วยงานของการเปิดเผยข้อมูลส่วนถ้าการเปิดเผยของกลุ่มที่มีรายได้ต่ำผิดปกติ
ไฟโปรทีเอสเผยให้เห็นปัญหาที่หน่วยงานได้รับการแก้ไขและในที่สุดนำไปสู่การมีความคิดริเริ่มภายนอก
ตรวจสอบ ดังนั้นเราจึงตั้งสมมติฐานว่าผู้บริหารมีแนวโน้มที่จะระงับการจ่ายส่วนที่มี
ค่อนข้างสูง (ต่ำ) ส่วนที่ผิดปกติทีเอสสายอาชีพเมื่อกรรมสิทธิ์ (หน่วย) แรงจูงใจค่าใช้จ่าย
dominates (ต่อกรรมสิทธิ์ (หน่วย) แรงจูงใจค่าใช้จ่ายสมมติฐาน).
เราจะทดสอบทั้งสองสมมติฐานโดยใช้กลุ่มตัวอย่าง 796 ไฟ RMS (กับ 2,310 ส่วน) ที่
รายงานหลายกลุ่มขึ้นอยู่กับ SFAS ฉบับที่ 131 ส่วนที่ปรับปรุงใหม่รายงานสำหรับปี
ก่อนที่จะมีการรับเลี้ยงบุตรบุญธรรมของ SFAS ฉบับที่ 131 (ต่อปียอมรับความล่าช้า) เรามือเก็บ
ปรับปรุงใหม่ SFAS ฉบับที่ 131 ข้อมูลจากการยอมรับความล่าช้าในปี 10 Ks เพื่อเปรียบเทียบส่วนสารสนเทศ
mation รายงานภายใต้ระบอบการปกครองที่สองสำหรับการรายงาน RM สายเดียวกันที่จุดเดียวกันใน
เวลา ปรับปรุงใหม่ SFAS ฉบับที่ 131 และประวัติศาสตร์ SFAS ฉบับที่ 14 ข้อมูลส่วนช่วยให้เราสามารถ
ระบุชุดของ '' ใหม่ '' และ '' เก่า '' SFAS เลขที่ 131 กลุ่มและด้วยเหตุนี้การตรวจสอบผู้จัดการ '
ทางเลือกการรายงานในระดับส่วน . กลุ่มใหม่ประกอบด้วยผู้ที่ถูกข้างต้นใน
การรวบรวมจริงจังภายใต้ระบอบการปกครองเก่าสันนิษฐานว่าเป็นเพราะของโรคค่อนข้างมากขึ้น
cretion afforded SFAS ภายใต้ฉบับที่ 14 และความปรารถนาที่จะปิดบังการปฏิบัติงานของ
ส่วนบุคคลในขณะที่กลุ่มเก่าประกอบด้วย ผู้ที่ได้รับรายงานแล้ว
ว่าเป็นกลุ่มลอบแยกต่างหากภายใต้มาตรฐานเดิม กรรมสิทธิ์ (หน่วย) แรงจูงใจค่าใช้จ่าย
สมมติฐานดังนั้นจึงคาดการณ์ว่าภายในตัวอย่างของ RMS Fi ซึ่งเป็นกรรมสิทธิ์
(หน่วย) dominates แรงจูงใจค่าใช้จ่ายส่วนใหม่มีแนวโน้มที่จะสูงขึ้น (ลดลง) ความผิดปกติของ
ทีเอสสายอาชีพกว่ากลุ่มเก่า.
เนื่องจากค่าใช้จ่ายที่เป็นกรรมสิทธิ์และหน่วยงาน สมมติฐานแรงจูงใจมีการคาดการณ์ตรงข้าม
กับกลุ่มเก่าและใหม่ 'ผิดปกติทีเอสสายอาชีพเราแบ่งพาร์ติชันตัวอย่างของเราออกเป็นสองกลุ่มตัวอย่าง
ดังกล่าวว่าการพิจารณาค่าใช้จ่ายที่หนึ่งมีแนวโน้มที่จะครองอื่น ๆ และเราทดสอบสมมติฐานแต่ละ
แยกต่างหากภายในแต่ละตัวอย่าง ตลอดการศึกษาที่เราหมายถึงชุดของ RMS Fi ที่
แรงจูงใจค่าใช้จ่ายที่หน่วยงานมีแนวโน้มที่จะครองเป็น '' แรงจูงใจตัวอย่าง AC '' และชุดสำหรับ
ซึ่งแรงจูงใจค่าใช้จ่ายที่เป็นกรรมสิทธิ์มีแนวโน้มที่จะครองเป็น '' แรงจูงใจพีซี ตัวอย่าง. '' จากนั้น
ใช้การวิเคราะห์การถดถอยโลจิตเราทดสอบว่ากลุ่มใหม่มีแนวโน้มที่จะสูงขึ้น
(ลดลง) ส่วนที่ผิดปกติทีเอสสายอาชีพกว่ากลุ่มเก่าภายใน AC (PC) ตัวอย่างแรงจูงใจ.
ผลของเรามีความสอดคล้องกับสมมติฐานค่าใช้จ่ายในหน่วยงาน . ภายในแรงจูงใจ AC
ตัวอย่างกลุ่มใหม่ที่เกี่ยวข้องกับทีเอสสายอาชีพที่ผิดปกติต่ำกว่ากลุ่มเก่า
บอกว่าผู้จัดการหลีกเลี่ยงการเปิดเผยข้อมูลที่มีประสิทธิภาพต่ำส่วนเมื่อ
ค่าใช้จ่ายในหน่วยงานที่มีแรงจูงใจหลัก เราไม่ fi ครั้งที่สอดคล้องกับหลักฐานที่เป็นกรรมสิทธิ์ของ
สมมติฐานค่าใช้จ่าย สุดท้ายเราดำเนินการทดสอบความไวต่าง ๆ เพื่อให้แน่ใจว่าการหาข้อสรุปของเรา
จะไม่ได้รับผลกระทบจากข้อผิดพลาดในการวัดในส่วนที่ผิดปกติของเราโปรไฟเสื้อมาตรการ กับเรา
ferences จะมีประสิทธิภาพเพื่อความไวเหล่านี้ tests.872 เบอร์เกอร์และ Hann
ทบทวนบัญชีกรกฎาคม 2007
ผลของเราทำให้ทั้งสองมีส่วนร่วมหลักในวรรณคดี ก่อนที่มือเก็บ
ปรับปรุงใหม่ SFAS ฉบับที่ 131 ข้อมูลส่วนช่วยให้เราสามารถเรียนผู้จัดการการตัดสินใจการรายงานที่
ระดับส่วนที่ใช้ส่วน tability Fi โปรซึ่งเป็นแนวคิดที่เป็นมาตรการที่เกี่ยวข้องมากขึ้น
ของค่าใช้จ่ายที่เป็นกรรมสิทธิ์หรือหน่วยงานของการเปิดเผยข้อมูลส่วนกว่ามาตรการที่ใช้ในการ ก่อน
การศึกษา ที่ระบุไว้เองโดยเรายืนยันว่ามันเป็นวิธีที่ดีที่จะดำเนินการส่วนที่เกี่ยวข้องกับการอุตสาหกรรม
ที่ผู้จัดการพยายามที่จะซ่อน เอกสารก่อนหน้าสมมติแทนการรวมส่วนที่มีจุดมุ่งหมาย
ที่จะซ่อน tability สายอาชีพของอุตสาหกรรมที่ดำเนินงานในส่วน. เราดูเช่น
สมมติฐานเป็นไม่สมจริงเพราะข้อมูลของอุตสาหกรรมทั่วโลกมีแนวโน้มที่มีอยู่แล้วในการ
แข่งขันทั้งคู่และตลาด ใส่ที่แตกต่างกันในการศึกษาแรงจูงใจผู้จัดการที่จะระงับ
ข้อมูลส่วนหนึ่งต้องการที่จะต้องพิจารณาไม่เพียง แต่สิ่งที่ผู้จัดการต้องการที่จะซ่อน แต่ยังมีสิ่งที่
พวกเขาสามารถซ่อน หากข้อมูลที่มีอยู่แล้วกับคู่แข่งและตลาดแล้ว
ไม่มีค่าใช้จ่ายที่เป็นกรรมสิทธิ์หรือหน่วยงานที่รอการเปิดเผยข้อมูลดังกล่าว แนวคิดทั้ง
ไฟโปรทีเอสอุตสาหกรรม (แฮร์ริส 1998; Botosan และ Stanford 2005) หรือสาย RM-Fi ระดับทีเอสโปร (Piotroski
2003) ทำหน้าที่ในการจับภาพที่เป็นกรรมสิทธิ์ของค่าใช้จ่ายพื้นฐานของการเปิดเผยข้อมูลส่วนที่พวกเขามี
แนวโน้มที่จะเป็นที่รู้จักกันอยู่แล้วโดยคู่แข่ง ดังนั้นส่วน tability Fi Pro เป็นที่เกี่ยวข้องมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รวมเป็นปัญหาในส่วนกลาง จึง nancial Re -
porting และบางส่วนจะถูกกำหนดโดยการบังคับมาตรฐาน ที่บังคับ
มาตรฐานที่มีอยู่ แต่เพียงผู้เดียวที่ได้รับอนุญาตในการจัดการมากมักจะเป็นอย่างไร
มาตรฐานจะใช้ เรายืนยันว่า ส่วนจำนวนรายงานกลุ่มจึงตะกร้า ,
นี่เป็นกรณีในขอบเขตที่ดีภายใต้เกี่ยวกับ หมายเลข 14 และดังนั้นในระดับที่น้อยกว่าภายใต้
ปัจจุบันเกี่ยวกับหมายเลข 131 . 1 ดังนั้นเราจึงใช้ประโยชน์จากการเปลี่ยนแปลงเกี่ยวกับหมายเลข 131 ส่วน
รายงานเพื่อศึกษาแรงจูงใจที่เป็นไปได้สองประ nondisclosure ( เช่น การรวมตัวของกลุ่มใต้ )
เกี่ยวกับ หมายเลข 14 คือ ต้นทุนที่เป็นกรรมสิทธิ์และหน่วยงานต่างๆ ของ กลุ่ม
การสืบสวนรายงานการคาดการณ์เชิงวรรณกรรม discre -
tionary เปิดเผยตัวเลือกการทดสอบเชิงประจักษ์ของการเปิดเผยมักจะมุ่งมั่นที่จะทดสอบ
การคาดการณ์ของแบบจำลองทางทฤษฎี แรงจูงใจแบบดั้งเดิมที่นำเสนอโดยวรรณกรรมอธิบาย
nondisclosure ในทั่วไป ( เช่น verrecchia 1983 ) และการรวมตัวของกลุ่มโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
( เช่น Hayes และลันด์โฮล์ม 1996 ) คือ การเปิดเผยข้อมูลที่เป็นกรรมสิทธิ์ . 2 แรงจูงใจนี้
ยังเป็นหนึ่งส่วนใหญ่มักจะใส่ไปข้างหน้าโดยผู้จัดการตัวอย่าง ettredge et al .
( 2002 ) รายงานว่า ร้อยละ 86 ของอุตสาหกรรมจึง RMS ที่ความเห็นเกี่ยวกับร่างแสงสำหรับเกี่ยวกับหมายเลข 131
เทียบมาตรฐานใหม่ในบริเวณที่ ' ' จะใส่ที่
เสียเปรียบแข่งขัน ' ' จึงไม่น่าแปลกใจว่า ก่อนโฟกัส
หลักในการศึกษาเชิงประจักษ์การตรวจสอบค่าใช้จ่ายที่เป็นกรรมสิทธิ์ของการเปิดเผยส่วนแฮร์ริส 1998 ;
( เช่นpiotroski 2003 ; และ botosan Stanford 2005 ) เอกสารและหลักฐานเหล่านี้โดยทั่วไปจึง consis -
เต็นท์กับการเปิดเผยข้อมูลที่ถูกกำหนดโดยเจ้าของทุน
เราเถียงว่า ส่วนมากก่อนที่หลักฐานที่สอดคล้องกับต้นทุน ซึ่งสอดคล้องกับสมมติฐาน
เป็นทางเลือก 'agency ' ต้นทุน ' ' ไว้ว่า การเปิดเผยข้อมูลที่เป็น posits
ระงับผลของคอนflหรือผลประโยชน์ระหว่างผู้บริหาร และผู้ถือหุ้น neverthe -
น้อยลง ส่วนก่อนรายงานเอกสารไม่พยายามโดยตรงเพื่อทดสอบว่าบริหารตนเอง
สนใจบทบาทในการตัดสินใจของกลุ่ม แม้ในมุมกว้างเชิงประจักษ์จาก
ปิดวรรณกรรม หลักฐานขาดแคลนที่มีอยู่แรงจูงใจต้นทุนหน่วยงานหัก
เปิดเผย 3
ส่วนการรายงานอาจพื้นดินอุดมสมบูรณ์สำหรับการตรวจสอบผลกระทบของการตัดสินใจfl
con หรือการเปิดเผย วิจัยนี้มีหลักฐานที่หลายส่วนจึง RMS
ค้าที่เหลือจึงสัมพันธ์กับแบบ RMS ( ' 'diversi จึงบวกส่วนลด ' ' ) และที่
ภายในตลาดทุนในเรื จึงมี DIVERSI จึงเอ็ดลูกเทนนิสโอนเงินข้ามเซ็กเมนต์ในลักษณะ suboptimal
( เช่นภาษาและ stulz 1994 ; Berger และ ofek 1995 ; Lamont 1997 ; ชิน
stulz และ 1998 ) นอกจากนี้ เบอร์เกอร์ และแฮน ( 2003 ) จึง ND ที่ถ่ายทอด RMS ที่เริ่มรายงาน
ส่วนต่างๆ ( เป็นนอกคอกหนึ่งส่วน ) เมื่อเกี่ยวกับ หมายเลข 131 มีผลบังคับใช้
มีประสบการณ์เพิ่มขึ้นใน DIVERSI จึงบวกส่วนลดในปีการเปลี่ยนแปลง
เปิดเผยถ้ามากกว่าการเปิดเผยอย่างเต็มที่แสดงให้เห็นขอบเขตของการทำลายคุณค่าที่ underperforming
จึง RM แล้วเกิดธรรมาภิบาล และกลไกการควบคุมวินัย
1 เกี่ยวกับ หมายเลข 14 เป็นแถลงการณ์ FASB หมายเลข 14 รายงานทางการเงินสำหรับกลุ่มขององค์กรธุรกิจ ( FASB
1976 ) เกี่ยวกับหมายเลข 131 เป็น FASB งบไม่ 131 , การเปิดเผยข้อมูลเกี่ยวกับกลุ่มขององค์กรที่เกี่ยวข้องกับ
ข้อมูล ( FASB 1997 ) . ทฤษฎี
2 นอกจากนี้ยังชี้ให้เห็นว่าภายใต้สถานการณ์ที่เหมาะสมมากกว่าการเปิดเผยในวงกว้างสามารถส่งผลให้ตลาดทุนครับ TS ก่อน
จึงวิจัยจึงสอดคล้องกับ NDS หลักฐานที่สูงส่งผลให้ตลาดทุนเปิดเผยดีจึง TS ( ดู
เช่น เซนคุปตา 1998 ; ลูกเห็บ และ leuz 2006 ) อย่างไรก็ตาม หลักฐานที่เพิ่มขึ้นการสร้างทุน
ตลาดดีจึงไม่ยังคงโต้เถียง ( ดู เช่น ฟรานซิส et al . 2006 )
3 ข้อยกเว้นหนึ่งคือ โบ เมอร์ และ ljungqvist ( 2004 ) ที่ถ่ายทอด ND ที่เยอรมัน RMS จึงมีโอกาสน้อยที่จะไปสาธารณะเมื่อ
การควบคุมผู้ถือหุ้นเพลิดเพลินกับ TS จึงดีส่วนตัวขนาดใหญ่ของการควบคุม ข้อยกเว้นหนึ่งคือ leuz et al . ( 2006 ) ,