It was nearing midnight and the Pri

It was nearing midnight and the Prime Minister was sitting alone in his office, reading a long memo
that was slipping through his brain without leaving the slightest trace of meaning behind. He was
waiting for a call from the President of a far distant country, and between wondering when the
wretched man would telephone, and trying to suppress unpleasant memories of what had been a very
long, tiring, and difficult week, there was not much space in his head for anything else. The more he
attempted to focus on the print on the page before him, the more clearly the Prime Minister could see
the gloating face of one of his political opponents. This particular opponent had appeared on the news
that very day, not only to enumerate all the terrible things that had happened in the last week (as
though anyone needed reminding) but also to explain why each and every one of them was the
government's fault.

The Prime Minister's pulse quickened at the very thought of these accusations, for they were neither
fair nor true. How on earth was his government supposed to have stopped that bridge collapsing? It
was outrageous for anybody to suggest that they were not spending enough on bridges. The bridge
was fewer than ten years old, and the best experts were at a loss to explain why it had snapped cleanly
in two, sending a dozen cars into the watery depths of the river below. And how dare anyone suggest
that it was lack of policemen that had resulted in those two very nasty and well-publicized murders?
Or that the government should have somehow foreseen the freak hurricane in the West Country that
had caused so much damage to both people and property? And was it his fault that one of his Junior
Ministers, Herbert Chorley, had chosen this week to act so peculiarly that he was now going to be
spending a lot more time with his family?

"A grim mood has gripped the country," the opponent had concluded, barely concealing his own broad
grin.

And unfortunately, this was perfectly true. The Prime Minister felt it himself; people really did seem
more miserable than usual. Even the weather was dismal; all this chilly mist in the middle of July... It
wasn't right, it wasn't normal...

He turned over the second page of the memo, saw how much longer it went on, and gave it up as a bad
job. Stretching his arms above his head he looked around his office mournfully. It was a handsome
room, with a fine marble fireplace facing the long sash windows, firmly closed against the
unseasonable chill. With a slight shiver, the Prime Minister got up and moved over to the window,
looking out at the thin mist that was pressing itself against the glass. It was then, as he stood with his
back to the room, that he heard a soft cough behind him.

He froze, nose to nose with his own scared-looking reflection in the dark glass. He knew that cough.
He had heard it before. He turned very slowly to face the empty room. : ?

"Hello?" he said, trying to sound braver than he felt.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเดินเที่ยงคืน และนายกรัฐมนตรีนั่งอยู่คนเดียวในสำนักงานของเขา อ่านใบยาว
ที่ไม่ลื่นไถลผ่านสมองโดยไม่ต้องออกติดตามเพียงน้อยนิดความหมายเบื้องหลัง เขา
รอเรียกจากประธานาธิบดี ของประเทศอยู่ห่างไกล และสงสัยว่า เมื่อ
wretched คนจะโทรศัพท์ และพยายามระงับใจความทรงจำที่เคยมีมาก
ยาว โปรด และสัปดาห์ที่ยาก ก็ไม่มีพื้นที่มากในหัวของเขาสำหรับงานอย่างอื่น ยิ่งเขา
พยายามเน้นพิมพ์หน้าก่อนเขา ยิ่งชัดเจนนายกฯ เห็น
gloating ใบหน้าของฝ่ายตรงข้ามทางการเมืองของเขาได้ ฝ่ายตรงข้ามโดยเฉพาะนี้มีปรากฏในข่าว
วันมาก ไม่เพียงระบุสิ่งชั่วร้ายทั้งหมดที่เกิดในสัปดาห์ที่แล้ว (เป็น
แม้ว่าทุกคนต้องเตือน) แต่ ให้อธิบายเหตุผลแต่ละคนของพวกเขาถูก
บกพร่องของรัฐบาล

quickened ที่ชีพจรนายกรัฐมนตรีมากคิดว่า ข้อกล่าวหาเหล่านี้ สำหรับพวกเขาไม่
แฟร์ ไม่จริง วิธีบนดินถูกรัฐบาลของเขาควรจะหยุดที่สะพานยุบ มัน
มีแขกสำหรับใครแนะนำว่า พวกเขาถูกไม่ใช้จ่ายเพียงพอบนสะพาน สะพาน
ถูกน้อยกว่า 10 ปี และผู้เชี่ยวชาญสุดก็ขาดทุนจะอธิบายว่า ทำไมมันมีจัดชิดอย่างเรียบร้อย
2 ส่งรถโหลลงในน้ำความลึกของแม่น้ำด้านล่าง และวิธีกล้าใครแนะนำ
ก็ไม่มีตำรวจในพื้นที่ที่มีผลในการฆ่าคนเผยแพร่ห้องพัก และน่ารังเกียจมากที่สอง ?
หรือ ว่ารัฐบาลควรมีอย่างใด foreseen พายุเฮอริเคนประหลาดในประเทศตะวันตกที่
ได้เกิดความเสียหายมากทั้งคนและทรัพย์สิน และมันบกพร่องของเขาที่หนึ่งของห้องเขา
รัฐมนตรี เฮอร์เบิร์ต Chorley ได้เลือกสัปดาห์นี้ทำเพื่อศาสนาที่เขาเชื่อไปได้
ใช้เวลามากกับครอบครัว?

"อารมณ์น่ากลัวมี gripped ประเทศ ฝ่ายตรงข้ามได้สรุป แทบ concealing กว้างเขาเอง
รอบ ๆ ไร้การ

และอับ นี้คือความจริงอย่างสมบูรณ์แบบ นายกรัฐมนตรีรู้สึกว่าตัวเอง คนจริง ๆ ไม่ได้ดูเหมือน
อนาถมากขึ้นกว่าปกติ แม้มีแค่ ทั้งหมดนี้หนาวหมอกกลางกรกฎาคม... มัน
wasn ทีขวา มันไม่ได้ปกติ...

เขาเปิดไปหน้าที่สองของใบ เห็นจำนวนอีกต่อไป และให้ค่าเป็นเสีย
งาน ยืดแขนเหนือศีรษะของเขาเขามองรอบ ๆ สำนักงานของเขา mournfully ก็ยังหล่อ
ห้อง เตาผิงหินอ่อนดีหันหน้าไปทางหน้าต่าง sash หลังยาว ปิดอย่างแน่นหนากับการ
เย็น unseasonable ด้วยความเล็กน้อยศิวะ นายกรัฐมนตรีได้ขึ้น และย้ายผ่านหน้าต่าง,
มองเห็นที่หมอกบาง ๆ ที่ถูกกดตัวเองกับแก้ว ถูกแล้ว ขณะที่เขายืนเขา
กลับไปห้องพัก ได้ยินไออ่อนหลังเขา

เขา froze จมูกเพื่อจมูกกับสะท้อนตนกลัวมองในกระจกสีเข้ม เขารู้ว่าไอที่.
เขาได้ยินมาก่อน เขาเปิดช้ามากหน้าห้องว่างเปล่า : ?

"ฮัลโหล" เขากล่าวว่า พยายามเสียง braver กว่าสักหลาดเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันก็ใกล้จะเที่ยงคืนและนายกรัฐมนตรีได้นั่งอยู่คนเดียวในห้องทำงานของเขาอ่านบันทึกยาว
ที่ได้รับการลื่นไถลผ่านสมองของเขาโดยไม่ต้องออกร่องรอยน้อยที่สุดของความหมายที่อยู่เบื้องหลัง เขาได้รับการ
รอคอยสำหรับการโทรจากประธานาธิบดีของประเทศที่ห่างไกลที่อยู่ห่างไกลและระหว่างสงสัยเมื่อ
คนชั่วร้ายจะโทรศัพท์ไปและพยายามที่จะปราบปรามความทรงจำที่ไม่เป็นที่พอใจในสิ่งที่ได้รับเป็นอย่างมาก
สัปดาห์ที่ยาวนานเหนื่อยและยากที่มีพื้นที่ไม่มาก ในหัวของเขาสำหรับสิ่งอื่น ยิ่งเขา
พยายามที่จะมุ่งเน้นไปที่การพิมพ์บนหน้าก่อนที่เขาที่ชัดเจนมากขึ้นนายกรัฐมนตรีได้เห็น
ใบหน้าที่มองด้วยความละโมบของหนึ่งในฝ่ายตรงข้ามทางการเมืองของเขา นี้โดยเฉพาะฝ่ายตรงข้ามได้ปรากฏในข่าว
วันนั้นไม่เพียง แต่จะแจกแจงทุกสิ่งเลวร้ายที่เกิดขึ้นในสัปดาห์ที่ผ่านมา (ตาม
แต่ทุกคนจำเป็นต้องเตือน) แต่ยังจะอธิบายว่าทำไมแต่ละคนและทุกหนึ่งของพวกเขาเป็น
ความผิดของรัฐบาลชีพจรนายกรัฐมนตรีเร่งที่ความคิดของข้อกล่าวหาเหล่านี้สำหรับพวกเขาไม่เป็นธรรมและไม่เป็นความจริง ว่าในโลกที่ถูกรัฐบาลของเขาควรจะได้หยุดสะพานที่ยุบ? มันเป็นอุกอาจสำหรับใครที่จะชี้ให้เห็นว่าพวกเขาไม่ได้ใช้จ่ายเพียงพอในสะพาน สะพานเป็นน้อยกว่าสิบปีและผู้เชี่ยวชาญที่ดีที่สุดอยู่ที่การสูญเสียที่จะอธิบายว่าทำไมมันได้ snapped เรียบร้อยในสองส่งโหลรถยนต์ในระดับความลึกของน้ำในแม่น้ำด้านล่าง และวิธีการที่ทุกคนกล้าที่แนะนำว่ามันคือการขาดของตำรวจที่ได้เกิดขึ้นในทั้งสองคดีฆาตกรรมที่น่ารังเกียจมากและเป็นที่ประชาสัมพันธ์? หรือว่ารัฐบาลควรจะมีการคาดการณ์อย่างใดพายุเฮอริเคนประหลาดในประเทศตะวันตกที่ได้ทำให้เกิดความเสียหายมากเพื่อให้ทั้งสองคนและ สถานที่ให้บริการ และมันเป็นความผิดของเขาที่หนึ่งของจูเนียร์ของเขารัฐมนตรีเฮอร์เบิร์ Chorley, ได้รับการแต่งตั้งในสัปดาห์นี้จะทำหน้าที่โดยเฉพาะเพื่อให้เขาได้รับในขณะนี้จะต้องใช้เวลามากขึ้นกับครอบครัวของเขา? "อารมณ์น่ากลัวมี gripped ประเทศ" ฝ่ายตรงข้ามได้ข้อสรุปแทบปกปิดกว้างของตัวเองยิ้มและขออภัยนี้เป็นความจริงอย่างสมบูรณ์แบบ นายกรัฐมนตรีรู้สึกว่ามันตัวเองคนจริงๆไม่ดูเหมือนมีความสุขมากขึ้นกว่าปกติ แม้สภาพอากาศที่เป็นกลุ้มใจ; ทั้งหมดนี้หมอกที่อากาศหนาวเย็นในช่วงกลางของเดือนกรกฎาคม ... มันไม่ถูกต้องมันก็ไม่ปกติ ... เขาหันไปหน้าสองของบันทึกเห็นว่านานมันผ่านไป และทำให้มันเป็นที่ไม่ดีงาน การยืดกล้ามเนื้อแขนของเขาเหนือหัวของเขาที่เขามองไปรอบ ๆ ห้องทำงานของเขาอย่างเศร้าโศก มันเป็นรูปหล่อห้องที่มีเตาผิงหินอ่อนที่ดีหันหน้าไปทางหน้าต่างบานเลื่อนยาวปิดแน่นกับเย็นไม่ถูกฤดูกาล ด้วยตัวสั่นเล็กน้อยที่นายกรัฐมนตรีลุกขึ้นและเดินไปที่หน้าต่างที่มองออกไปที่ทะเลหมอกบาง ๆ ที่ได้รับการกดตัวเองกับกระจก ตอนนั้นในขณะที่เขายืนอยู่กับเขากลับไปที่ห้องที่เขาได้ยินเสียงไออ่อนอยู่ข้างหลังเขาเขาแช่แข็งจมูกจมูกด้วยตัวเองสะท้อนกลัวมองของเขาในกระจกที่มืด เขารู้ว่าไอที่เขาเคยได้ยินมาก่อน เขาหันมาช้ามากที่จะเผชิญกับห้องที่ว่างเปล่า : "สวัสดี" เขากล่าวว่าพยายามที่จะเสียงกล้าหาญมากกว่าที่เขารู้สึกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันใกล้จะเที่ยงคืนแล้ว และนายกฯ นั่งอยู่คนเดียวใน office ของเขา อ่านยาวบันทึก
ที่ลื่นไถลผ่านสมองของเขาโดยไม่ทิ้งแม้แต่ร่องรอยของความหมาย . เขา
รอโทรศัพท์จากประธานาธิบดีของประเทศที่ห่างไกล และระหว่างสงสัยเมื่อ
ผู้ชายเลวๆ จะโทรศัพท์ และพยายามระงับความรู้สึกไม่จดจำสิ่งที่ได้รับมาก
ยาวเหนื่อย และ สัปดาห์ที่ยาก มันไม่มีพื้นที่มากในหัวของเขาอย่างอื่นอีก ยิ่งเขา
พยายามเน้นพิมพ์บนหน้าก่อนเขา อย่างชัดเจนมากขึ้น นายกรัฐมนตรีเห็น
ความสุขใบหน้าของหนึ่งในคู่แข่งทางการเมืองของเขา ฝ่ายตรงข้าม นี้โดยเฉพาะ มีปรากฏในข่าว
วันนั้นไม่เพียง แต่จะแจกแจงทั้งหมด สิ่งแย่ๆที่เกิดขึ้นในสัปดาห์สุดท้าย (
แต่ใครต้องการเตือน ) แต่ยังอธิบายว่าทำไมแต่ละคนและทุกหนึ่งของพวกเขาถูกผิด

ชีพจรของรัฐบาล นายกรัฐมนตรีเร็วที่ความคิดของข้อกล่าวหาเหล่านี้ สำหรับพวกเขาทั้ง
ยุติธรรมหรือ จริง วิธีบนโลก คือ รัฐบาลต้องหยุดที่สะพานยุบ ? มัน
อุกอาจสำหรับใครที่จะชี้ให้เห็นว่าพวกเขาไม่ได้ใช้เพียงพอบนสะพาน สะพาน
ได้น้อยกว่า 10 ปี และผู้เชี่ยวชาญที่ดีที่สุดในการสูญเสียที่จะอธิบายว่าทำไมมันได้หมดหมดจด
2 โหล ส่งรถในระดับความลึกน้ำของแม่น้ำด้านล่าง กล้าดียังไงมาแนะนำ
ใครมันไม่มีตำรวจที่ทำให้สองคนนี้เลวมาก และรวมทั้งการเผยแพร่หรือไม่ ?
หรือรัฐบาลควรได้เห็นตัวประหลาดพายุเฮอริเคนในประเทศตะวันตกที่
ได้เกิดความเสียหายมากกับทั้งบุคคลและทรัพย์สิน และมันคือความผิดของเขาที่เป็นรุ่นน้อง
รัฐมนตรี เฮอร์เบิร์ต Chorley , เลือกในสัปดาห์นี้เพื่อทำตัวอย่างแปลกประหลาดที่เขาต้อง
การใช้จ่ายมากเวลากับครอบครัวของเขา

" อารมณ์เศร้าได้ยึดประเทศ " ฝ่ายตรงข้ามได้ข้อสรุปแทบปกปิดยิ้มกว้าง
ของเขาเอง

และขออภัยนี้เป็นอย่างดีจริง นายกรัฐมนตรีรู้สึกเอง คนไม่ได้ดู
ทุกข์มากขึ้นกว่าปกติ แม้อากาศหนาวเย็น หมอกอึมครึม ทั้งหมดนี้ในกลางเดือนกรกฎาคม . . . . . . .
มันไม่ถูกต้อง มันไม่ปกติ . . . . . . .

เขาพลิกหน้าของบันทึก เห็นแล้วมัน และให้มันขึ้นเป็นไม่ดี

ยืดแขนเหนือศีรษะ เขามองไปรอบๆห้องทำงานของเขาเศร้าสร้อย . มันคือห้องที่หล่อ
, กับปรับหินอ่อนเตาผิงซึ่ง Windows สายสะพายยาวแน่นปิดกับ
ชิล ซึ่งไม่เหมาะกับฤดูกาล . กับสั่นเล็กน้อย นายกรัฐมนตรีได้ขึ้นและย้ายไปที่หน้าต่าง
มองไปที่บางหมอกที่ถูกกดตัวเองกับกระจก มัน แล้ว ขณะที่เขายืนอยู่กับ
กลับห้อง เขาได้ยินเสียงไอเบาๆอยู่ข้างหลังเขา

เขา froze , จมูกเพื่อจมูกของเขาเองกลัวมองภาพสะท้อนในกระจกมืด เขารู้ว่าไอ
เขาเคยได้ยินมันมาก่อน เขาเปิดช้ามาก ถึงหน้าห้องที่ว่าง : ?

" สวัสดี ? " เขากล่าวว่าพยายามที่จะเสียงกล้ากว่า

เขารู้สึกยังไง