There were 2 tree stumps on the edg

There were 2 tree stumps on the edge of the lake, Kazuya sat down on one whilst the girl sat down on the other.

「…..now that I think about it. I never got your name, what should I call you?」

「Well…..it’s….uh…it’s…」

「Is something wrong?」

When Kazuya asks the girl for her name, she begins to panic for some reason.

「My name……..Iris. Please call me Iris.」

「Ok, Iris」

When Kazuya called the girl by her name, a vibrant smile appeared on the girls face as she seemed to be overcome with emotion.

「Well then, would you like to hear some stories?」

「Please」

Then, Kazuya began to read classic fairy tales from his previous world. Iris seemed completely engrossed in the stories.

「The stories onii-san tells me are interesting」

Seeing Iris’ smiling face made Kazuya happy, as he was the one who made her smile.

「……shall we go back soon?」

「Can’t I stay a little more, don’t you want me here?」

「Isn’t your body getting cold?」

「….then…..if I do this, it’s ok…」

Saying so, Iris descended from her tree stump. Walked over to Kazuya and sat on his knees embracing him.

…..this child is far too defenseless.

As Kazuya was surprised by Iris’ sudden behaviour, he became rigid.

「Ehehe…..it’s warm…」

Iris said so as she rubbed her cheeks against Kazuya’s chest.

「That’s good, my lady」

Kazuya jokes, his previous rigidness seemingly disappears as he strokes Iris’ blonde, silky hair.

「Mufuu….」

Iris narrows her eyes in pleasure.

Hmm, she seems to enjoy it, I guess i’ll keep doing it.

Time passes slowly as Kazuya and Iris stay like that for a while.

「……」

「Kuchun!」

「…..do you want to return now?」

「…..okay」

Using Iris’ cute sneeze as a signal, Kazuya decides to return back.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีตอไม้ 2 ขอบของทะเลสาบ เซะนั่งลงในขณะที่หญิงสาวนั่งลงอีก「...หลังจากที่ฉันคิดเกี่ยวกับมัน ผมไม่เคยมีชื่อของคุณ สิ่งควรฉันเรียกคุณ? ร้านอาหาร「Well...เป็นร้านอาหาร.uh .it「Is สิ่งที่ผิดปกติ? ร้านอาหารเมื่อเซะขอหญิงสาวชื่อของเธอ เธอเริ่มวิตกด้วยเหตุผลบางอย่างชื่อ 「My ... ไอริส กรุณาติดต่อไอริส. ร้านอาหาร「Ok, Iris」เมื่อเซะเรียกหญิงสาว โดยชื่อของเธอ รอยยิ้มสดใสปรากฏบนใบหน้าหญิงเธอดูเหมือนจะเอาชนะด้วย「Well แล้ว คุณต้องการฟังเรื่องราวบางอย่าง? ร้านอาหาร「Please」แล้ว เซะเริ่มอ่านนิทานคลาสสิกจากโลกของเขาก่อนหน้านี้ ไอริสประจักษ์มุ่งมั่นเรื่องราวทั้งหมดเรื่องราวของ 「The onii ซังบอกคือ interesting」เห็นของไอริสยิ้มหน้าทำเซะมีความสุข เขาเป็นคนหนึ่งที่ทำให้เธอยิ้ม「...จะไปกลับเร็ว ๆ ? ร้านอาหาร「Can't อยู่เล็กน้อยที่เติม ไม่คุณต้องการให้ฉันนี่? ร้านอาหาร「Isn't ร่างกายของคุณได้รับเย็น? ร้านอาหาร「... แล้ว...ถ้าทำ ก็ ok...ร้านอาหารพูดได้ ไอริสสืบเชื้อสายจากเธอตอไม้ เดินผ่านไปเซะ และนั่งคุกเข่าลงกอดเขา... เด็ก.this อยู่ไกลเกินไปพึ่งขณะที่เซะรู้สึกประหลาดใจ พฤติกรรมของไอริสฉับพลันเขาก็แข็ง「Ehehe...เป็นอบอุ่น...ร้านอาหารกล่าวว่า Iris นั้นเป็นเธอลูบแก้มของเธอกับหน้าอกของเซะดีของ 「That, lady」 ของฉันเซะตลก rigidness ของเขาก่อนหน้านี้ดูเหมือนหายไปเป็นเขาลูบคลำผมสีบลอนด์ เนียนของไอริส「Mufuu...ร้านอาหารม่านตาแคบตาของเธอในความสุขอืมม เธอดูเหมือนจะสนุกกับมัน ผมคิดว่า ผมจะให้ทำมันเวลาผ่านไปอย่างช้า ๆ กับเซะและม่านตาอยู่เช่นนั้นชั่วขณะ「……」「Kuchun ! ร้านอาหาร「...คุณอยากกลับตอนนี้? ร้านอาหาร「... okay」ใช้ของไอริสน่ารักจามเป็นสัญญาณ เซะตัดสินกลับกลับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มี 2 ตอไม้อยู่บนขอบของทะเลสาบเขา Kazuya นั่งลงบนหนึ่งในขณะที่หญิงสาวนั่งลงในที่อื่น ๆ . 「 ... ..now ที่ฉันคิดเกี่ยวกับมัน ฉันไม่เคยมีชื่อของคุณสิ่งที่ฉันควรจะโทรหาคุณ? 」「ดี ... ..it ของ ... .uh ... มัน ... 」「สิ่งผิดปกติ? 」เมื่อ Kazuya ถามหญิงสาวที่ชื่อของเธอเธอเริ่มที่จะหวาดกลัวด้วยเหตุผลบางอย่าง. 「 ชื่อของฉัน ...... ..Iris โปรดโทรหาฉัน Iris. 」「ตกลง Iris 」เมื่อคาซึยะที่เรียกว่าสาวโดยใช้ชื่อของเธอมีรอยยิ้มที่สดใสปรากฏบนสาวเผชิญขณะที่เธอดูเหมือนจะเอาชนะด้วยอารมณ์ความรู้สึก. 「ดีแล้วที่คุณต้องการจะได้ยินเรื่องราวบางอย่าง? 」「」กรุณาจากนั้นคาซึยะเริ่มอ่านนิทานคลาสสิกจากโลกของเขาก่อนหน้า ไอริสดูเหมือนสมบูรณ์หมกมุ่นอยู่ในเรื่องราว. 「เรื่องราว Onii-San บอกฉันเป็นที่น่าสนใจ」เห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มไอริส 'ทำ Kazuya มีความสุขในขณะที่เขาเป็นคนหนึ่งที่ทำให้รอยยิ้มของเธอ. 「 ...... เราจะย้อนกลับไปเร็ว ๆ นี้? 」「 Can 'T ฉันอยู่น้อยมากคุณไม่ต้องการให้ฉันที่นี่? 」「ไม่ร่างกายของคุณได้รับความเย็น? 」「 ... จากนั้น ... หากว่าฉันทำเช่นนี้ก็ OK ... 」กล่าวว่าเพื่อให้ไอริสสืบเชื้อสายมาจากเธอ ตอไม้ เดินไปที่คาซึยะและนั่งอยู่บนหัวเข่าของเขากอดเขา. ... เด็ก ..this อยู่ไกลเกินไปที่พึ่ง. ในฐานะที่เป็นคาซึยะรู้สึกประหลาดใจโดยพฤติกรรมฉับพลันไอริส 'เขาก็กลายเป็นแข็ง. 「 ehehe ... ..it อบอุ่น ... 」ไอริสกล่าวว่าดังนั้นในขณะที่เธอ ลูบแก้มของเธอกับหน้าอกของคาซึยะของ. 「ที่ดี, ผู้หญิงของฉัน」ตลก Kazuya, rigidness เขาก่อนหน้านี้ดูเหมือนจะหายไปในขณะที่เขาจังหวะสีบลอนด์ผมนิ่ม Iris '. 「 Mufuu ... .' ไอริสแคบดวงตาของเธอในความสุข. อืมดูเหมือนเธอจะเพลิดเพลินไปกับ มันผมคิดว่าผมจะให้ทำมัน. เวลาผ่านไปช้าเป็นคาซึยะและไอริสอยู่อย่างนั้นในขณะที่. 「 ...... 」「 Kuchun! 」「 ... ..do คุณต้องการที่จะกลับมาในตอนนี้? 」「 ... ..okay 」ใช้ไอริส 'จามน่ารักเป็นสัญญาณ Kazuya ตัดสินใจที่จะกลับมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีต้นไม้ตอไม้บนขอบของทะเลสาบ คาซึยะ นั่งหนึ่งในขณะที่หญิงสาวนั่งลงบนอื่น ๆ「 . . . . . ตอนนี้ที่ผมคิดเกี่ยวกับมัน ผมไม่เคยได้รับชื่อของคุณ , ฉันควรจะเรียกคุณว่าอะไร ? 」「ดี. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 」「คืออะไร ? 」เมื่อคาซึยะถามเด็กหญิงชื่อของเธอ เธอเริ่มหวาดกลัวเพราะเหตุผลบางอย่าง「ชื่อของฉัน . . . . . ไอริส โปรดเรียกฉัน」 IRIS「โอเค ไอริส 」เมื่อคาซึยะเรียกเด็กผู้หญิงที่ชื่อของเธอ รอยยิ้มที่สดใสปรากฏบนใบหน้าสาวๆ ดูเหมือนเธอจะเอาชนะด้วยอารมณ์「แล้วคุณต้องการที่จะได้ยินเรื่องราวบางอย่าง ? 」「โปรด」แล้วคาซึยะเริ่มอ่านนิทานคลาสสิกจากโลกเดิมของเขา ไอริสดูสมบูรณ์หมกมุ่นอยู่ในเรื่อง「เรื่องโอนี่ซังบอกว่าจะ」น่าสนใจเห็นไอริส ' ยิ้มให้คาซึยะมีความสุข เขาเป็นคนที่ทำให้เธอยิ้ม「 . . . . . . . เราจะกลับไปเร็วๆนี้ 」「ฉันไม่อยู่เล็กน้อย เธอไม่ต้องการฉันที่นี่ ? 」「ไม่ใช่ร่างกายหนาว 」「แล้ว . . . . . . . . . . . . ถ้าฉันทำแบบนี้ มันก็โอเค . . . . . . . 」พูด ไอริส สืบเชื้อสายมาจากโคนต้นไม้ของเธอ คาซึยะเดินไปนั่งบนเข่าของเขา กอดเขา. . . . . เด็กคนนี้คือไกลเกินไปที่ป้องกันตัวเองไม่ได้เป็น คาซึยะรู้สึกประหลาดใจโดยพฤติกรรมทันที ไอริส ' เขาเริ่มแข็ง「 ehehe . . . . . มันอุ่น . . . . . . . 」ไอริสพูดขณะที่เธอลูบแก้มของเธอกับหน้าอกของ คาซูยะ「ดีแล้ว 」 เลดี้คาซึยะ jokes , ความเข้มงวดของเขาก่อนหน้านี้ ดูเหมือนจะหายไปในขณะที่เขาจังหวะ Iris ' ผมสีทองอ่อนนุ่ม. . . . . . . 」「 mufuuม่านตาแคบตาของเธอในความสุขอืม ดูเหมือนเธอจะสนุกกับมัน ผมจะทำมันเวลาผ่านไปช้าๆ เหมือนคาซึยะและม่านตาอยู่แบบนั้นสักพัก. . . . . . 」「「 kuchun ! 」「 . . . . . อยากกลับแล้วเหรอ 」. . . . . . โอเค」「ใช้ Iris ' น่ารักจามเป็นสัญญาณ คาซึยะตัดสินใจที่จะคืนกลับ