I am a movie fanatic. When friends

I am a movie fanatic. When friends want to know what picture won the Oscar in 1980 or who played the police chief in Jaws, they ask me. My friends, though, have stopped asking me if I want to go out to the movies. The problems in getting to the theater, the theater itself, and the behavior of some patrons are all reasons why I often wait for a movie to show up on TV.
First supporting paragraph
First of all, just getting to the theater presents difficulties. Leaving a home equipped with a TV and a video recorder isn't an attractive idea on a humid, cold, or rainy night. Even if the weather cooperates, there is still a thirty-minute drive to the theater down a congested highway, followed by the hassle of looking for a parking space. And then there are the lines. After hooking yourself to the end of a human chain, you worry about whether there will be enough tickets, whether you will get seats together, and whether many people will sneak into the line ahead of you.
Second supporting paragraph
Once you have made it to the box office and gotten your tickets, you are confronted with the problems of the theater itself. If you are in one of the run-down older theaters, you must adjust to the musty smell of seldom-cleaned carpets. Escaped springs lurk in the faded plush or cracked leather seats, and half the seats you sit in seem loose or tilted so that you sit at a strange angle. The newer twin and quad theaters offer their own problems. Sitting in an area only one-quarter the size of a regular theater, moviegoers often have to put up with the sound of the movie next door. This is especially jarring when the other movie involves racing cars or a karate war and you are trying to enjoy a quiet love story. And whether the theater is old or new, it will have floors that seem to be coated with rubber cement. By the end of a movie, shoes almost have to be pried off the floor because they have become sealed to a deadly compound of spilled soda, hardening bubble gum, and crushed Ju-Jubes.

Third supporting paragraph
Some of the patrons are even more of a problem than the theater itself. Little kids race up and down the aisles, usually in giggling packs. Teenagers try to impress their friends by talking back to the screen, whistling, and making what they consider to be hilarious noises. Adults act as if they were at home in their own living rooms and comment loudly on the ages of the stars or why movies aren't as good anymore. And people of all ages crinkle candy wrappers, stick gum on their seats, and drop popcorn tubs or cups of crushed ice and soda on the floor. They also cough and burp, squirm endlessly in their seats, file out for repeated trips to the rest rooms or concession stand, and elbow you out of the armrest on either side of your seat.
Concluding paragraph
After arriving home from the movies one night, I decided that I was not going to be a moviegoer anymore. I was tired of the problems involved in getting to the movies and dealing with the theater itself and some of the patrons. The next day I arranged to have cable TV service installed in my home. I may now see movies a bit later than other people, but I'll be more relaxed watching box office hits in the comfort of my own living room.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันเป็นคนที่คลั่งไคล้ภาพยนตร์ เมื่อเพื่อนต้องการทราบว่ารูปภาพใดชนะ Oscar 1980 หรือที่เล่นหัวหน้าตำรวจใน Jaws พวกเขาถามฉัน เพื่อนของฉัน แม้ว่า หยุดถามฉันว่า ต้องไปออกภาพยนตร์ ปัญหาในการเดินทางไปโรงละคร โรงละครเอง และพฤติกรรมของลูกค้าบางเหตุผลทั้งหมดที่ทำไมฉันมักรอภาพยนตร์แสดงบนโทรทัศน์ได้ย่อหน้าแรกสนับสนุน เดินทางไปโรงละครครั้งแรกของทั้งหมด แสดงความยากลำบาก ออกจากบ้านพร้อมทีวีและวีดีโอที่ไม่ได้ความคิดที่น่าสนใจในคืนชื้น เย็น หรือฝน แม้ว่าสภาพอากาศจับมือ ยังมีสามสิบนาทีไปโรงละครลงทางหลวง congested ตาม ด้วยไม่ต้องยุ่งยากหาที่จอด แล้ว มีบรรทัด หลังสะดวกตัวเองของโซ่มนุษย์ คุณกังวลว่าจะมีตั๋วเพียงพอ ไม่ว่าคุณจะได้รับที่นั่งด้วยกัน และว่าที่หลายคนจะแอบบรรทัดอย่างย่อหน้าที่สองสนับสนุน Once you have made it to the box office and gotten your tickets, you are confronted with the problems of the theater itself. If you are in one of the run-down older theaters, you must adjust to the musty smell of seldom-cleaned carpets. Escaped springs lurk in the faded plush or cracked leather seats, and half the seats you sit in seem loose or tilted so that you sit at a strange angle. The newer twin and quad theaters offer their own problems. Sitting in an area only one-quarter the size of a regular theater, moviegoers often have to put up with the sound of the movie next door. This is especially jarring when the other movie involves racing cars or a karate war and you are trying to enjoy a quiet love story. And whether the theater is old or new, it will have floors that seem to be coated with rubber cement. By the end of a movie, shoes almost have to be pried off the floor because they have become sealed to a deadly compound of spilled soda, hardening bubble gum, and crushed Ju-Jubes.Third supporting paragraph Some of the patrons are even more of a problem than the theater itself. Little kids race up and down the aisles, usually in giggling packs. Teenagers try to impress their friends by talking back to the screen, whistling, and making what they consider to be hilarious noises. Adults act as if they were at home in their own living rooms and comment loudly on the ages of the stars or why movies aren't as good anymore. And people of all ages crinkle candy wrappers, stick gum on their seats, and drop popcorn tubs or cups of crushed ice and soda on the floor. They also cough and burp, squirm endlessly in their seats, file out for repeated trips to the rest rooms or concession stand, and elbow you out of the armrest on either side of your seat.Concluding paragraph After arriving home from the movies one night, I decided that I was not going to be a moviegoer anymore. I was tired of the problems involved in getting to the movies and dealing with the theater itself and some of the patrons. The next day I arranged to have cable TV service installed in my home. I may now see movies a bit later than other people, but I'll be more relaxed watching box office hits in the comfort of my own living room.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันคลั่งภาพยนตร์ เมื่อเพื่อนต้องการที่จะรู้ว่าสิ่งที่ได้รับรางวัลภาพออสการ์ในปี 1980 หรือผู้ที่เล่นหัวหน้าตำรวจในขากรรไกรที่พวกเขาถามฉัน เพื่อนของฉัน แต่ได้หยุดถามฉันว่าฉันต้องการที่จะออกไปดูหนัง ปัญหาที่เกิดขึ้นในการเดินทางไปยังโรงละครโรงละครของตัวเองและพฤติกรรมของลูกค้าบางส่วนที่มีเหตุผลว่าทำไมผมมักจะรอสำหรับภาพยนตร์ที่จะแสดงขึ้นบนหน้าจอทีวี. ครั้งแรกที่สนับสนุนวรรคแรกของทั้งหมดเพียงการไปที่โรงละครที่มีการจัดความยากลำบาก ออกจากบ้านพร้อมกับทีวีและบันทึกวิดีโอไม่ได้เป็นความคิดที่น่าสนใจบนชื้นเย็นหรือกลางคืนที่ฝนตก แม้ว่าสภาพอากาศให้ความร่วมมือยังมีไดรฟ์สามสิบนาทีลงไปที่โรงละครทางหลวงแออัดตามด้วยความยุ่งยากของการมองหาพื้นที่จอดรถที่ แล้วมีเส้น หลังจาก hooking ตัวเองไปยังจุดสิ้นสุดของห่วงโซ่ของมนุษย์ที่คุณกังวลเกี่ยวกับว่าจะมีตั๋วเพียงพอไม่ว่าคุณจะได้รับที่นั่งด้วยกันและไม่ว่าหลายคนจะแอบเข้าไปในเส้นข้างหน้าของคุณ. ประการที่สองการสนับสนุนวรรคเมื่อคุณได้ทำให้มันไปบ็อกซ์ออฟฟิศและอากาศตั๋วของคุณ, คุณกำลังเผชิญหน้ากับปัญหาของโรงละครของตัวเอง ถ้าคุณอยู่ในหนึ่งวิ่งลงโรงภาพยนตร์เก่าที่คุณจะต้องปรับให้เข้ากับกลิ่นเหม็นอับของไม่ค่อยทำความสะอาดพรม น้ำพุหนีแฝงตัวอยู่ในตุ๊กตาจางหายหรือแตกเบาะหนังและครึ่งหนึ่งของที่นั่งคุณนั่งอยู่ในดูเหมือนหลวมหรือเอียงเพื่อให้คุณนั่งอยู่ที่มุมแปลก คู่ใหม่และโรงละครรูปสี่เหลี่ยมมีปัญหาของตัวเอง นั่งอยู่ในพื้นที่เพียงหนึ่งในสี่ของขนาดของโรงละครที่ปกติมักจะมีหนังที่จะนำขึ้นกับเสียงของประตูถัดไปหนังเรื่องนี้ นี้เป็นที่สั่นสะเทือนโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อภาพยนตร์เรื่องอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับรถแข่งหรือสงครามคาราเต้และคุณกำลังพยายามที่จะเพลิดเพลินไปกับเรื่องราวความรักที่เงียบสงบ และไม่ว่าจะเป็นโรงละครเก่าหรือใหม่ก็จะมีชั้นที่ดูเหมือนจะเคลือบด้วยยางปูนซีเมนต์ ในตอนท้ายของหนังรองเท้าเกือบจะต้องมีการงัดออกจากพื้นเพราะพวกเขาได้กลายเป็นที่ปิดผนึกเพื่อสารประกอบร้ายแรงของโซดาที่หกรั่วไหลแข็งเหงือกฟองและบด Ju-Jubes. สามสนับสนุนวรรคบางส่วนของลูกค้าที่มีมากยิ่งขึ้นของปัญหาที่เกิดขึ้นกว่าโรงละครของตัวเอง เด็กน้อยการแข่งขันขึ้นและลงทางเดินมักจะอยู่ในแพ็คหัวเราะคิกคัก วัยรุ่นพยายามที่จะสร้างความประทับใจให้เพื่อนของพวกเขาโดยการพูดคุยกลับไปที่หน้าจอผิวปากและทำให้สิ่งที่พวกเขาคิดว่าจะเป็นเสียงเฮฮา ผู้ใหญ่ทำราวกับว่าพวกเขาอยู่ที่บ้านในห้องนั่งเล่นของตัวเองและแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเสียงดังวัยของดาวหรือทำไมหนังไม่ดีอีกต่อไป และผู้คนทุกเพศทุกวัยย่นห่อลูกอมติดเหงือกในที่นั่งของตนและวางอ่างข้าวโพดคั่วหรือถ้วยน้ำแข็งบดและโซดาอยู่บนพื้น พวกเขายังมีอาการไอและเรอดิ้นอย่างไม่มีที่สิ้นสุดในที่นั่งของพวกเขายื่นออกมาสำหรับการเดินทางซ้ำไปที่ห้องส่วนที่เหลือหรือยอมทนและข้อศอกคุณออกจากที่วางแขนด้านข้างของที่นั่งของคุณอย่างใดอย่างหนึ่ง. สรุปวรรคหลังจากที่มาถึงบ้านจากภาพยนตร์คืนหนึ่งผมตัดสินใจว่าผมไม่ได้ไปได้ดูภาพยนตร์อีกต่อไป ผมเหนื่อยปัญหาที่เกี่ยวข้องในการดูหนังและการจัดการกับโรงละครของตัวเองและบางส่วนของลูกค้า วันรุ่งขึ้นฉันจัดให้มีบริการเคเบิลทีวีที่ติดตั้งในบ้านของฉัน ตอนนี้ผมอาจจะดูหนังน้อยกว่าคนอื่น ๆ แต่ฉันจะผ่อนคลายมากขึ้นดูบ็อกซ์ออฟฟิศฮิตในความสะดวกสบายของห้องนั่งเล่นของตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมดูหนังคนคลั่ง เมื่อเพื่อนๆ ต้องการที่จะรู้ว่าสิ่งที่ภาพชนะออสการ์ในปี 1980 หรือคนที่เล่นเป็นหัวหน้าตำรวจในขากรรไกร , พวกเขาถามฉัน เพื่อนๆ จะได้หยุดถามฉันว่าถ้าฉันต้องการจะออกไปดูหนัง ปัญหาในการไปโรงภาพยนตร์ โรงละครเอง และพฤติกรรมของลูกค้าทั้งหมดเป็นเหตุผลที่ผมมักจะรอสำหรับภาพยนตร์ที่จะแสดงบนทีวี .

สนับสนุนย่อหน้าแรกครั้งแรกของทั้งหมด แค่โรงละครแสดงความยากลำบาก ออกจากบ้านพร้อมทีวีและบันทึกวิดีโอ ไม่ใช่ความคิดที่น่าสนใจบน ชื้น เย็น หรือกลางคืนฝนตก แม้ว่าสภาพอากาศที่ให้ความร่วมมือ มี 30 นาทีไปยังโรงละครลงทางหลวงที่แออัดตามรบกวนหาที่จอดรถ และก็มีเส้นหลังจากที่เอาตัวเองไปยังจุดสิ้นสุดของห่วงโซ่มนุษย์ เธอกังวลว่า จะมีตั๋ว พอ ไม่ว่าคุณจะได้นั่งด้วยกัน และไม่ว่าหลายคนจะแอบเข้าไปในแถวหน้า ย่อหน้าที่สองสนับสนุน

เมื่อคุณได้ทำมันในบ็อกซ์ออฟฟิศและได้รับตั๋วของคุณคุณจะเผชิญกับ ปัญหาของโรงละครนั่นเองหากคุณเป็นหนึ่งในชนโรงเก่า คุณต้องปรับตัวให้เข้ากับกลิ่นสาบของไม่ค่อยได้ทำความสะอาดพรม หนีสปริงแฝงตัวในชุดตุ๊กตา หรือแตก เบาะหนัง และครึ่งหนึ่งของที่นั่งได้นั่งดูหลวม หรือเอียงเพื่อให้คุณนั่งในมุมแปลกๆ ใหม่กว่า แฝด และโรงภาพยนตร์ Quad เสนอปัญหาของพวกเขาเอง นั่งอยู่ในพื้นที่เพียงหนึ่งในสี่ของขนาดของโรงหนังปกติผู้ชมมักจะต้องทนกับเสียงของภาพยนตร์ประตูถัดไป นี้คือโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่สั่นสะเทือนเมื่อภาพยนตร์อื่น ๆที่เกี่ยวข้องกับรถแข่ง หรือ คาราเต้ สงคราม และคุณพยายามที่จะเพลิดเพลินไปกับเรื่องราวความรักที่เงียบ และไม่ว่าโรงหนังเก่า หรือใหม่ มันจะมีพื้นที่ดูเหมือนจะถูกเคลือบด้วยซีเมนต์ยาง ในตอนท้ายของภาพยนตร์รองเท้าเกือบต้องงัดจากพื้นเพราะพวกเขาได้กลายเป็นผนึกสารมรณะของหกโซดาแข็ง หมากฝรั่ง และจู jubes แหลก


บางย่อหน้าที่สามสนับสนุนของลูกค้ามีมากขึ้นของปัญหามากกว่าที่โรงละครนั่นเอง เด็กแข่งขึ้นและลงช่องปกติ กิ๊กแพ็ค วัยรุ่นพยายามที่จะสร้างความประทับใจให้เพื่อนของพวกเขาโดยการพูดกลับหน้าจอเสียงผิวปาก และทำสิ่งที่พวกเขาพิจารณาที่จะเฮฮาเสียงดัง ผู้ใหญ่ทำ เหมือนกับอยู่ที่บ้านพวกเขาในห้องนั่งเล่นของพวกเขาเองและความคิดเห็นที่ดังๆในยุคของดาว หรือ ทำไมหนังไม่ดีอีกต่อไป และคนทุกวัยย่นห่อขนม ติดหมากฝรั่งบนที่นั่งของพวกเขาและวางข้าวโพดคั่วอ่างหรือถ้วยของน้ำแข็งและโซดาไว้บนพื้น พวกเขายังไอและเรอ