During early European and American

During early European and American exploration of the Great Plains, the region in which the Dust Bowl occurred was thought unsuitable for European-style agriculture; the region was known as the Great American Desert. The lack of surface water and timber made the region less attractive than other areas for pioneer settlement and agriculture.

Settlement was encouraged by the Homestead Act of 1862. With the end of the Civil War in 1865 and the completion of the First Transcontinental Railroad in 1869, waves of new immigrants arrived in the Great Plains, and cultivation increased significantly.[5][6] An unusually wet period in the Great Plains mistakenly led settlers and the federal government to believe that "rain follows the plow" (a popular phrase among real estate promoters) and that the climate of the region had changed permanently.[7] While initial agricultural endeavors were primarily cattle ranching, the impact on cattle herds from harsh winters beginning in 1886, a short drought in 1890, and general overgrazing, led to an expansion of land under cultivation.

Recognizing the challenge of cultivating marginal arid land, the United States government expanded on the 160 acres offered under the Homestead Act—granting 640 acres to homesteaders in western Nebraska under the Kinkaid Act (1904) and 320 elsewhere in the Great Plains under the Enlarged Homestead Act (1909). Waves of European settlers arrived in the plains at the beginning of the 20th century. A return of unusually wet weather seemingly confirmed a previously held opinion that the "formerly" semiarid area could support large-scale agriculture, which was readily enabled by technological improvements such as mechanized plowing and mechanized harvesting.

The combined impact of the Russian Revolution and World War I increased agricultural prices, which further encouraged farmers to dramatically increase cultivation. For example, in the Llano Estacado of eastern New Mexico and northwestern Texas, the area of farmland doubled between 1900 and 1920, then tripled again between 1925 and 1930.[8]

The favored agricultural methods of farmers during this period created the conditions for large scale erosion under certain environmental conditions.[1] The widespread conversion of the land by deep plowing and other soil preparation methods to enable agriculture virtually eliminated the native grasses which held the soil in place and helped retain moisture during dry periods. Furthermore, cotton farmers left fields bare over winter months, when winds in the High Plains are highest, and burned the stubble as a means to control weeds prior to planting, thus depriving the soil of organic nutrients and surface vegetation.

When severe drought struck the Great Plains region in the 1930s, it exposed the increased risk for erosion that was created by the farming practices in use at the time. The drought dried the topsoil and over time it became friable, reduced to a powdery consistency in some places. Without the indigenous grasses in place, the high winds that commonly occur on the plains were able to create the massive dust storms that marked the Dust Bowl period.[9]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในระหว่างการสำรวจยุโรปและอเมริกาเริ่มต้นของที่ราบที่ยิ่งใหญ่ในภูมิภาคซึ่งฝุ่นชามที่เกิดขึ้นเป็นความคิดที่ไม่เหมาะสมสำหรับการเกษตรสไตล์ยุโรป; ภูมิภาคเป็นที่รู้จักในทะเลทรายอเมริกันผู้ยิ่งใหญ่ ขาดน้ำผิวดินและไม้ที่ทำในภูมิภาคท​​ี่น่าสนใจน้อยกว่าพื้นที่อื่น ๆ สำหรับการตั้งถิ่นฐานของผู้บุกเบิกและการเกษตร.

การตั้งถิ่นฐานได้รับการสนับสนุนโดยอาศัยการกระทำของ 1862 กับการสิ้นสุดของสงครามกลางเมืองใน 1865 และความสมบูรณ์ของทางรถไฟข้ามทวีปเป็นครั้งแรกใน 1869 คลื่นผู้อพยพใหม่เข้ามาอยู่ในที่ราบที่ดีและการเพาะปลูกเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ[5] [6] ระยะเวลาเปียกผิดปกติในที่ราบที่ดีนำไปสู่​​ความผิดพลาดในการตั้งถิ่นฐานและรัฐบาลที่จะเชื่อว่า "ฝนดังนี้ไถ" (วลีที่นิยมในหมู่ส่งเสริมธุรกิจอสังหาริมทรัพย์) และที่สภาพภูมิอากาศในภูมิภาคท​​ี่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างถาวร [7] ในขณะที่ความพยายามครั้งแรกทางการเกษตรเป็นหลักวัว ranching ผลกระทบต่อฝูงวัวจากฤดูหนาวที่รุนแรงเริ่มต้นในปี 1886ภัยแล้งในระยะสั้น 1,890 และ overgrazing ทั่วไปนำไปสู่​​การขยายตัวของที่ดินภายใต้การเพาะปลูก.

ตระหนักถึงความท้าทายของการเพาะปลูกที่ดินแห้งแล้งร่อแร่,รัฐบาลของสหรัฐอเมริกาขยายตัว 160 เอเคอร์เสนอภายใต้ไร่โฉนดอนุญาต 640 เอเคอร์เพื่อ homesteaders ในเนบราสกาตะวันตกภายใต้ Kinkaid กระทำ (1904) และ 320 อื่น ๆ ในที่ราบที่ดีภายใต้การขยายไร่โฉนด (1909) คลื่นของการตั้งถิ่นฐานในยุโรปเข้ามาอยู่ในที่ราบที่จุดเริ่มต้นของศตวรรษที่ 20การกลับมาของสภาพอากาศที่เปียกชื้นผิดปกติท​​ี่ดูเหมือนจะได้รับการยืนยันความเห็นไว้ก่อนหน้านี้ว่า "ก่อน" พื้นที่แห้งแล้งจะสนับสนุนการเกษตรขนาดใหญ่ซึ่งถูกเปิดใช้งานอย่างง่ายดายโดยการปรับปรุงเทคโนโลยีเช่นการไถและเก็บเกี่ยวยานยนต์ยานยนต์.

ผลกระทบรวมของการปฏิวัติรัสเซีย และสงครามโลกครั้งที่ราคาสินค้าเกษตรที่เพิ่มขึ้น,ซึ่งเกษตรกรที่ได้รับการสนับสนุนต่อไปเพื่อการเพาะปลูกเพิ่มขึ้นอย่างมาก ตัวอย่างเช่นใน Llano Estacado ทางตะวันออกของใหม่เม็กซิโกและทางตะวันตกเฉียงเหนือเท็กซัสพื้นที่การเกษตรระหว่างสอง 1900 และ 1920, เท่าตัวแล้วอีกครั้งระหว่าง 1925 และ 1930. [8]

วิธีการได้รับการสนับสนุนทางการเกษตรของเกษตรกรในช่วงเวลานี้สร้างเงื่อนไขสำหรับการกัดเซาะขนาดใหญ่ภายใต้สภาพแวดล้อมบางอย่าง. [1] การแปลงอย่างแพร่หลายของที่ดินโดยการไถลึกและวิธีการเตรียมดินเพื่อให้การเกษตรแทบตัดหญ้าพื้นเมืองซึ่งถือดิน ในสถานที่และช่วยรักษาความชุ่มชื้นในช่วงระยะเวลาแห้ง ยิ่งไปกว่านั้นเกษตรกรฝ้ายซ้ายฟิลด์เปลือยในช่วงหลายเดือนฤดูหนาวเมื่อลมในที่ราบสูงสูงสุดและเผาตอซังเป็นวิธีการในการควบคุมวัชพืชก่อนที่จะมีการปลูกจึงพรากดินของสารอาหารอินทรีย์และพืชผักพื้นผิว.

เมื่อเกิดภัยแล้ง ภูมิภาคท​​ี่ราบที่ดีในช่วงทศวรรษที่ 1930,เผยความเสี่ยงเพิ่มขึ้นสำหรับการกัดเซาะที่ถูกสร้างขึ้นโดยการทำฟาร์มในการใช้งานได้ตลอดเวลา ภัยแล้งดินแห้งและเมื่อเวลาผ่านไปมันก็กลายเป็นเปราะลดลงสอดคล้องแป้งในบางสถานที่ โดยไม่ต้องหญ้าพื้นเมืองในสถานที่ที่ลมที่มักเกิดขึ้นบนที่ราบมีความสามารถในการสร้างพายุฝุ่นขนาดใหญ่ที่ทำเครื่องหมายระยะเวลาฝุ่นชาม. [9]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงยุโรป และสหรัฐอเมริกาสำรวจราบดี ภูมิภาคชามฝุ่นละอองเกิดขึ้นถูกคิดไม่เหมาะสมกับสไตล์ยุโรปเกษตร ภูมิภาคถูกเรียกว่าเป็นทะเลทรายใหญ่อเมริกัน การขาดน้ำผิวดินและไม้ทำพื้นที่น่าสนใจน้อยกว่าพื้นที่อื่น ๆ สำหรับผู้บุกเบิกเกษตร

จ่ายเป็นกำลังใจ โดยพระราชบัญญัติโฮม 1862 กับการสิ้นสุดของสงครามกลางเมืองในปี 1865 และความสมบูรณ์ของรถไฟ Transcontinental แรกในงแมง คลื่นใหม่อพยพมาในราบดี และเพาะปลูกเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ[5][6] เป็นเวลาปกติเปียกในราบดีแสดงนำตั้งถิ่นฐานและรัฐบาลเชื่อว่า "ฝนตามคันไถ" (วลียอดนิยมระหว่างก่อทรัพย์) และ ที่มีการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศของภูมิภาคอย่างถาวร[7] ขณะเริ่มต้นความพยายามด้านการเกษตร หลักวัว ranching ฝูงวัวจากหนาวรุนแรงที่เริ่มต้นใน 1886 ผลกระทบต่อ ภัยแล้งสั้น ๆ ใน 1890 และ overgrazing ทั่วไป นำไปสู่การขยายดินแดนภายใต้ปลูก

ยอมรับความท้าทายในการเพาะปลูกที่ดินแห้งแล้งกำไร รัฐบาลสหรัฐอเมริกาขยายบนพื้นที่ 160 เสนอบัญญัติโฮม — สิทธิ 640 เอเคอร์เพื่อ homesteaders ในรัฐเนแบรสกาตะวันตก ตามพระราช บัญญัติ Kinkaid (1904) และ 320 อื่น ๆ ในราบดีภายใต้การขยายโฮมสเตดกระทำ (1909) คลื่นของยุโรปตั้งถิ่นฐานในราบมาถึงต้นศตวรรษ 20 ส่งคืนสภาพอากาศเปียกปกติดูเหมือนว่าจะยืนยันแสดงความคิดเห็นก่อนหน้านี้จัดขึ้นที่บริเวณ "ชื่อเดิม" semiarid สามารถสนับสนุนเกษตรขนาดใหญ่ ที่พร้อมเปิดใช้งาน โดยปรับปรุงเทคโนโลยีเช่นไถ mechanized mechanized เก็บเกี่ยว

ราคาเกษตร เพิ่มผลรวมของการปฏิวัติรัสเซียและสงครามโลก ซึ่งเพิ่มเติมสนับสนุนให้เกษตรกรเพาะปลูกที่เพิ่มขึ้นอย่างมาก สามตัว Estacado Llano อีสเทิร์นนิวเม็กซิโกและเทกซัสตะวันตกเฉียงเหนือ พื้นที่ของสองเท่าระหว่าง 1900 1920 ในแล้วเท่าอีกระหว่าง 1925 และ 1930[8]

ชื่นชอบวิธีการเกษตรของเกษตรกรในช่วงเวลานี้สร้างเงื่อนไขสำหรับการกัดเซาะขนาดใหญ่ภายใต้เงื่อนไขสิ่งแวดล้อม[1] การแปลงอย่างแพร่หลายของแผ่นดิน โดยไถลึกและวิธีอื่น ๆ การเตรียมดินเพื่อให้เกษตรแทบตัดหญ้าพื้นเมืองซึ่งดินที่จัดขึ้นในสถานที่ และช่วยรักษาความชุ่มชื้นแล้ง นอกจากนี้ ฝ้ายเกษตรกรซ้ายทุ่งหนาวเดือน เมื่อลมในราบสูงสูงที่สุด และเขียนตุ๊กตาเป็นวิธีควบคุมวัชพืชก่อนปลูก depriving ดินของสารอาหารอินทรีย์และพืชผิวดังนั้น

เมื่อภัยแล้งรุนแรงหลงภูมิภาครทราบในช่วงทศวรรษ 1930 มันเปิดเผยความเสี่ยงเพิ่มขึ้นสำหรับการกัดเซาะที่สร้าง โดยปฏิบัตินาใช้เวลา ฤดูแล้งแห้ง topsoil และช่วงเวลา เป็น friable ลดความสอดคล้องของทรายขาวละเอียดในบางสถาน ลมที่เกิดขึ้นทั่วไปบนราบสูงก็ไม่สามารถสร้างพายุฝุ่นขนาดใหญ่ที่ทำเครื่องหมายระยะฝุ่นชามไม่ มีหญ้าพื้นเมืองในสถานที่[9]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในระหว่างการสำรวจยุโรปและอเมริกาช่วงต้นของ Great Plains ที่พื้นที่ที่ฝุ่นโถบรรจุอาหารที่เกิดขึ้นก็คิดว่าไม่เหมาะสมสำหรับการทำเกษตรกรรมสไตล์แบบยุโรปเขตพื้นที่ที่เป็นที่รู้จักกันในชื่อว่า Great American ทะเลทราย การขาดของไม้สนและน้ำบนผิวจราจรทำให้เขตพื้นที่ที่น่าดึงดูดใจน้อยกว่าพื้นที่อื่นๆเพื่อการเกษตรและการชำระเงิน Pioneer .

การชำระเงินจะได้รับการส่งเสริมจากเคหสถานการกระทำของ 1862 พร้อมด้วยช่วงปลายของสงครามโลกครั้งที่พลเรือนในปี 1865 และการเป็นครั้งแรก transcontinental รถไฟใน 1869 คลื่นของผู้อพยพชาวใหม่มาถึงในที่ราบและพื้นที่การปลูกเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ[ 5 ],[ 6 ]ที่ผิดปกติเปียกชื้นเวลาในที่ราบโดยนำผู้ตั้งถิ่นฐานและที่รัฐบาลกลางจะเชื่อว่า"ฝนตกโดยไถ"(หนึ่งแห่งที่ได้รับความนิยมด้วยวลีในอสังหาริมทรัพย์ส่งเสริม)และที่ สภาพ อากาศของพื้นที่ได้มีการเปลี่ยนแปลงอย่างถาวร.[ 7 ]ครั้งแรกในขณะที่สินค้าเกษตรเป็นความพยายามเป็นสัตว์ฟาร์มปศุสัตว์ชนบท,ที่ส่งผลกระทบต่อสัตว์ฝูงวัวจากที่มี สภาพแวดล้อม ที่รุนแรงในช่วงฤดูหนาวต้น 1886 ,ภัย แล้งในระยะทางสั้นๆในปี 1890 และดังเช่นทั่วไปนำไปสู่การขยายตัวของดินตามการปลูก.

การตระหนักถึงความท้าทายในการบ่มเพาะความแห้งแล้งร่อแร่รัฐบาลสหรัฐอเมริกาขยายตัวใน 160 เอเคอร์จัดให้บริการตามที่พระราชบัญญัติ Homestead - 640 เอเคอร์เพื่อ homesteaders ในตะวันตกเนแบรสกาตามที่พระราชบัญญัติ kinkaid ( 1904 )และ 320 ในที่อื่นๆในที่ที่ดีเยี่ยมที่ราบตามที่ขยาย Homestead ( 1909 ) คลื่นของผู้ตั้งถิ่นฐานชาวยุโรปมาถึงในที่ราบที่ตอนต้นของศตวรรษที่ 20กลับไปที่ผิดปกติของ สภาพ อากาศที่เปียกชื้นลักษณะคล้ายได้รับการยืนยันความเห็นเดิมที่จัดขึ้นที่"พื้นที่ก่อนหน้านี้" semiarid ที่ไม่สามารถสนับสนุนการเกษตรขนาดใหญ่ที่มีการเปิดใช้โดยการปรับปรุงเทคโนโลยีเช่นการเก็บเกี่ยวผลผลิตและเครื่องจักรกลเครื่องจักรกลไถพรวน.

ส่งผลกระทบต่อรวมกันแล้วของการปฏิวัติรัสเซียและโลกสงครามก็เพิ่มขึ้นราคาสินค้าเกษตรอย่างง่ายดายซึ่งการส่งเสริมให้เกษตรกรปลูกพืชเพื่อเพิ่มขึ้นอย่างมาก ตัวอย่างเช่นใน llano estacado ของ New Mexico ทางตะวันออกและตะวันตกเฉียงเหนือ, Texas พื้นที่ที่เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าของพื้นที่การเกษตรระหว่างปี 1900 และ 1920 แล้วอีกก้าวอีกครั้งในระหว่างปี 1925 และ 1930 .[ 8 ]

ได้รับความนิยมสินค้าเกษตรของเกษตรกรในช่วงเวลาที่สร้างเงื่อนไขสำหรับขนาดใหญ่การกัดกร่อนตามเงื่อนไข สภาพแวดล้อม บางอย่าง.[ 1 ]ได้อย่างกว้างขวางการแปลงของที่ดินลึกโดยไถพรวนดินและอื่นๆการเตรียมการวิธีที่จะเปิดใช้งานการเกษตรทุกชนิดถูกทำลายคนพื้นเมืองหญ้าซึ่งจัดขึ้นที่ดินในที่และช่วยรักษาความชุ่มชื้นให้แห้งในระหว่างช่วงเวลา. ยิ่งไปกว่านั้นผ้าฝ้ายเกษตรกรด้านซ้ายฟิลด์คลอดบุตรในช่วงเดือนของฤดูหนาวเมื่อลมแรงในระดับสูงที่ราบมีสูงที่สุดและเผาขนเส้นสั้นที่ซึ่งเป็นการแสดงถึงการควบคุมวัชพืชก่อนที่จะปลูกทำให้สูญเสียที่ดินของพันธุ์ไม้บนพื้นผิวและสารอาหารอินทรีย์.

เมื่อปัญหา ภัย แล้งอย่างรุนแรงขึ้นที่ดีเยี่ยมที่ราบพื้นที่ในช่วงทศวรรษที่ 1930 sเผยว่าความเสี่ยงเพิ่มขึ้นสำหรับการกัดกร่อนที่ถูกสร้างขึ้นโดยการปฏิบัติการทำนาที่ใช้ในเวลาที่ ภัย แล้งที่มีหน้าดินแห้งและเมื่อเวลาผ่านนั้นก็กลายเป็นร่วนปนทรายลดลงถึงความสอดคล้องเป็นแป้งบางแห่ง ไม่มีหญ้าพื้นเมืองในที่ลมแรงสูงที่มักเกิดขึ้นในที่ราบสามารถที่จะสร้างเกิดพายุฝนฟ้าคะนองฝุ่นขนาดใหญ่ที่ทำเครื่องหมายฝุ่นโถบรรจุอาหารช่วงเวลา[ 9 ]