Noticing that Gui Wan is no longer

Noticing that Gui Wan is no longer speaking, Lin Rui En focuses on stacking up the firewood, planning to roast the horse meat to eat, this is originally the warhorse that had accompanied him throughout the battlefields, now it is actually being used to feed them……just thinking about it, he turns his head, making direct contact with Gui Wan’s eyes which were carrying feelings of concern. Lin Rui En was a little startled, he was thinking too deep, to actually not be able to notice her closing in, in his moment of puzzlement, a pair of the most beautiful hands he had seen, lightly touches his left hand, originally wanting to avoid it, but not knowing why, in the end, he did not move the slightest bit as he stands there, allowing her to pull up his left sleeve.

Pulling up Lin Rui En’s sleeve, Gui Wan’s eyebrows deeply wrinkles, his left arm had a cut that opened up approximately half a foot of the arm, in the deepest area of the wound, one could even see the bone, a layer of ointment can be seen on top of it, the blood has also been stopped, but the horrible appearance of the wound was still able to startle her, deep inside, she felt that this wound, she may also need to bear half of the responsibility.

Raising her head to reveal a smile, Gui Wan quietly asks: “This wound, will it heal?”

Hearing the sincerity of her worries and remorse in her voice, Lin Rui En pulls down his sleeve, covering up that hideous wound, brightly speaking: “The bones have already been connected, nothing serious, it’ll be good after two days of recovery once I get back.”

Abruptly opening her eyes wide, Gui Wan looks at him as though she does not dare to believe it, a broken bone, and he is actually able to speak of it with such ease. Thinking for a moment, she walks up to the firewood and takes out two flat wood from the stack. Under the stunned eyes of Lin Rui En, she clips his arm between the pieces of wood. Lin Rui En was hit with the realisation, she is trying make a retainer for his left arm, in order to prevent the bone from misaligning. His heart is hit with a slight throb, as though warmth is slowly flowing out, spreading throughout his entire body.

Noting that there is no strips of cloth to bind the two pieces of wood together, Gui Wan was bit troubled, General Lin’s clothes were already in tatters, she cannot rip his up, nor can she rip through her own clothes either. Her thoughts takes a turn, and she reaches up to untie the silver ribbon that she had been wearing this entire time.

A faint light flashes from the silver, and her head of silky black hair falls down instantly. Lin Rui En felt as though his own heart slid down along with it, as though captivated, his movable right hand reaches out, lightly skimming through a few strands that descended towards the front, all of sudden, because his left arm feels the clamping force of the firewood, a faint yet lingering pain could be felt, in his surprise, his right hand immediately withdraws, his heart uncontrollably pounding.

Unable to detect anything unusual, Gui Wan finishes tying up, her face displaying a pleased smile, and her hand casually reaches up to gather her loose hair, from the corner of her eyes, she catches a glimpse of the mountain valley, which actually happens to have a small pond, upon seeing this, her heart jumps in joy, and she quickly hurries over to it. Lin Rui En sees this, and was rather puzzled, thinking of the weak state her body is in, he was just about to call out to her, when he sees that she is only kneeling down beside the pond, looking into the mirror-like water, she combs through her long locks, tidying up her appearance, Lin Rui En was rendered speechless for a moment, unable to hold back, he lets out a faint laughter.

Turning back to continue stacking the firewood, he places the horse meat on top of the stack, opening up a lighter and starts a fire. Remembering that Gui Wan had slept an entire day without eating anything, he turns around, wanting to call out to her, yet in that short moment, he was unable to utter a word.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สังเกตเห็นว่า ไม่พูดหวาน Gui หลินรุ่ยน้ำเน้นซ้อนค่าฟืน ย่างเนื้อม้ากิน การวางแผนนี้เป็นครั้งแรก warhorse ที่มีมาพร้อมกับเขาตลอดการต่อสู้นี้ ตอนนี้จริง ๆ มีการใช้ตัวดึงข้อมูล... เพียงคิดว่า เขาเปิดศีรษะ การติดต่อโดยตรงกับตาหวาน Gui ซึ่งถูกถือครองความรู้สึกกังวล น้ำหลินรุ่ยเล็กน้อย startled เขาถูกคิดลึกเกินไป จะ ไม่สามารถสังเกตเห็นเธอปิด ใน puzzlement คู่มือสวยที่สุดที่เขาได้เห็น เวลาของเขาเบา ๆ สัมผัสมือซ้าย เดิม อยากหลีกเลี่ยงได้ แต่ไม่รู้ทำไม ในสุด เขาได้ย้ายบิตเพียงน้อยนิดเขายืนมี ให้เธอดึงแขนซ้ายของเขาดึงค่า En หลินรุ่ยแขน Gui Wan คิ้วลึกลดริ้วรอย แขนซ้ายของเขามีตัดที่เปิดประมาณครึ่งเท้าของแขน ในพื้นที่ลึกที่สุดของแผล หนึ่งสามารถมองเห็นกระดูก สามารถเห็นชั้นของลิปสติกด้าน หยุดเลือดยัง แต่ลักษณะของบาดแผลน่ากลัวยังคงสามารถหลอกเธอ ลึก เธอรู้สึกว่า แผลนี้ เธออาจจะต้องแบกรับความรับผิดชอบครึ่งหนึ่งยกศีรษะของเธอจะเปิดเผยรอยยิ้ม Gui Wan อย่างเงียบ ๆ ถาม: "แผลนี้ ก็มันหาย"ได้ยินความจริงใจของเธอกังวลและเลือดเย็นในเสียงของเธอ หลินรุ่ยน้ำดึงลงปืน ครอบคลุมแผลที่ hideous สดใสพูด: "แล้วมีการเชื่อมต่อกระดูก ไม่รุนแรง มันจะดีหลังจากสองวันของการกู้คืนเมื่อฉันกลับ"Abruptly opening her eyes wide, Gui Wan looks at him as though she does not dare to believe it, a broken bone, and he is actually able to speak of it with such ease. Thinking for a moment, she walks up to the firewood and takes out two flat wood from the stack. Under the stunned eyes of Lin Rui En, she clips his arm between the pieces of wood. Lin Rui En was hit with the realisation, she is trying make a retainer for his left arm, in order to prevent the bone from misaligning. His heart is hit with a slight throb, as though warmth is slowly flowing out, spreading throughout his entire body.Noting that there is no strips of cloth to bind the two pieces of wood together, Gui Wan was bit troubled, General Lin’s clothes were already in tatters, she cannot rip his up, nor can she rip through her own clothes either. Her thoughts takes a turn, and she reaches up to untie the silver ribbon that she had been wearing this entire time.A faint light flashes from the silver, and her head of silky black hair falls down instantly. Lin Rui En felt as though his own heart slid down along with it, as though captivated, his movable right hand reaches out, lightly skimming through a few strands that descended towards the front, all of sudden, because his left arm feels the clamping force of the firewood, a faint yet lingering pain could be felt, in his surprise, his right hand immediately withdraws, his heart uncontrollably pounding.Unable to detect anything unusual, Gui Wan finishes tying up, her face displaying a pleased smile, and her hand casually reaches up to gather her loose hair, from the corner of her eyes, she catches a glimpse of the mountain valley, which actually happens to have a small pond, upon seeing this, her heart jumps in joy, and she quickly hurries over to it. Lin Rui En sees this, and was rather puzzled, thinking of the weak state her body is in, he was just about to call out to her, when he sees that she is only kneeling down beside the pond, looking into the mirror-like water, she combs through her long locks, tidying up her appearance, Lin Rui En was rendered speechless for a moment, unable to hold back, he lets out a faint laughter.Turning back to continue stacking the firewood, he places the horse meat on top of the stack, opening up a lighter and starts a fire. Remembering that Gui Wan had slept an entire day without eating anything, he turns around, wanting to call out to her, yet in that short moment, he was unable to utter a word.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สังเกตเห็นว่ากุยวานพูดไม่หลิน Rui En มุ่งเน้นไปที่การซ้อนฟืนวางแผนที่จะย่างเนื้อม้าที่จะกินนี้เป็นครั้งแรกม้าศึกที่ได้มาพร้อมกับเขาตลอดสนามรบตอนนี้มันเป็นจริงถูกนำมาใช้เพื่อให้อาหารพวกเขา ...... เพียงแค่ความคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เขาหันหัวของเขาทำให้การติดต่อโดยตรงกับตากุย Wan ซึ่งกำลังแบกความรู้สึกของความกังวล หลิน Rui En เป็นตกใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เขาคิดลึกเกินไปจริงไม่สามารถที่จะสังเกตเห็นเธอปิดในในช่วงเวลาของเขางุนงงคู่ของมือที่สวยงามที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็นเบา ๆ สัมผัสมือซ้ายของเขา แต่เดิมที่ต้องการ จะหลีกเลี่ยงได้ แต่ไม่ทราบว่าทำไมในท้ายที่สุดเขาไม่ได้ย้ายไปนิดในขณะที่เขายืนอยู่ตรงนั้นปล่อยให้เธอดึงขึ้นที่แขนซ้ายของเขา. ดึงขึ้นที่แขนหลิน Rui En ของคิ้วกุย Wan ของลึกริ้วรอยแขนซ้ายของเขา ได้ตัดที่เปิดขึ้นประมาณครึ่งหนึ่งเท้าของแขนหนึ่งในพื้นที่ที่ลึกที่สุดของแผลหนึ่งยังจะได้เห็นกระดูกชั้นของครีมสามารถมองเห็นด้านบนของมันเลือดที่ได้รับการหยุดยัง แต่ . ลักษณะที่น่ากลัวของแผลก็ยังสามารถที่จะตกใจของเธอลึก ๆ ข้างในเธอรู้สึกว่าแผลนี้เธออาจต้องแบกรับครึ่งหนึ่งของความรับผิดชอบเพิ่มหัวของเธอเผยให้เห็นรอยยิ้มกุยWan เงียบ ๆ ถาม: "แผลนี้จะ หรือไม่รักษา "ได้ยินความจริงใจของความกังวลและความสำนึกผิดของเธอในเสียงของเธอหลินRui En ดึงแขนของเขาครอบคลุมถึงแผลที่น่าเกลียดสดใสพูด" กระดูกได้รับการเชื่อมต่อไม่มีอะไรร้ายแรงก็จะดีหลังจาก สองวันของการกู้คืนเมื่อฉันได้รับกลับ. "ทันทีที่เปิดตาของเธอกว้างกุยWan ลักษณะที่เขาราวกับว่าเธอไม่กล้าที่จะเชื่อว่ามันเป็นกระดูกหักและเขาก็เป็นจริงสามารถที่จะพูดถึงมันได้อย่างง่ายดายเช่น คิดสักครู่ที่เธอเดินขึ้นไปฟืนและใช้เวลาสองไม้แบนจากกอง ใต้ตาตะลึงของหลิน Rui ตัว, คลิปเธอแขนของเขาระหว่างชิ้นส่วนของไม้ หลิน Rui En ถูกตีด้วยความตระหนักที่เธอพยายามทำให้ยึดแขนซ้ายของเขาเพื่อที่จะป้องกันไม่ให้กระดูกจาก misaligning หัวใจของเขาถูกตีด้วยเต้นเล็กน้อยราวกับว่าความอบอุ่นจะค่อยๆไหลออกมาแพร่กระจายไปทั่วร่างกายทั้งหมดของเขา. สังเกตว่ามีแถบไม่มีผ้าผูกทั้งสองชิ้นส่วนของไม้ด้วยกันกุย Wan เป็นทุกข์บิตเสื้อผ้าหลินทั่วไปของถูก แล้วในผ้าขี้ริ้วเธอไม่สามารถฉีกขึ้นของเขาหรือเธอสามารถตัดผ่านเสื้อผ้าของเธอเองอย่างใดอย่างหนึ่ง ความคิดของเธอจะใช้เวลาเปิดและเธอถึงถึงแก้ริบบิ้นสีเงินที่เธอได้รับการสวมใส่ตลอดเวลานี้. กะพริบแสงสลัวจากเงินและหัวของผมสีดำเนียนของเธอลงไปทันที หลิน Rui En รู้สึกราวกับว่าหัวใจของเขาเองเลื่อนลงไปพร้อมกับมันราวกับว่าหลงรัก, มือขวาของเขาที่สามารถเคลื่อนย้ายถึงออกเบา ๆ skimming ผ่านเส้นไม่กี่คนที่สืบเชื้อสายมาไปทางด้านหน้าทั้งหมดในทันทีเพราะแขนซ้ายของเขารู้สึกแรงหนีบ ฟืนที่เป็นความเจ็บปวดลมยังอ้อยอิ่งอาจจะรู้สึกแปลกใจของเขามือขวาของเขาทันทีถอนหัวใจของเขาอย่างบ้าคลั่งห้ำหั่น. ไม่พบอะไรผิดปกติกุยวันเสร็จสิ้นการผูกขึ้นใบหน้าของเธอแสดงรอยยิ้มยินดีและมือของเธอ ลวกถึงถึงรวบรวมผมหลวมของเธอจากมุมของตาของเธอที่เธอจับเหลือบของภูเขาหุบเขาซึ่งเกิดขึ้นจริงจะมีบ่อขนาดเล็กเมื่อเห็นนี้หัวใจของเธอกระโดดในความสุขและเธอได้อย่างรวดเร็วรีบไป มัน. หลิน Rui En เห็นนี้และมันก็ค่อนข้างงงคิดของรัฐที่อ่อนแอร่างกายของเธออยู่ในเขาเป็นเพียงเกี่ยวกับการโทรออกไปของเธอเมื่อเขาเห็นว่าเธอเป็นเพียงคุกเข่าลงข้างบ่อมองเข้าไปในกระจกเหมือน น้ำเธอหวีผ่านล็อคยาวของเธอ, การจัดเก็บ up รูปร่างหน้าตาของเธอหลิน Rui En แสดงผลพูดสำหรับช่วงเวลาที่ไม่สามารถที่จะถือกลับเขาช่วยให้ออกหัวเราะลม. เลี้ยวกลับเพื่อดำเนินการต่อสุมฟืนเขาวางเนื้อม้าบน ด้านบนของกองเปิดขึ้นเบาและเริ่มไฟไหม้ ความทรงจำที่กุย Wan เคยนอนตลอดทั้งวันโดยไม่ต้องกินอะไรที่เขาหันไปรอบ ๆ ที่ต้องการที่จะเรียกออกไปเธอยังอยู่ในช่วงเวลาสั้น ๆ ที่เขาไม่สามารถที่จะพูดอะไร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สังเกตเห็นว่า กุ้ย วานไม่พูด หลินรุ่ยและมุ่งเน้นสุมฟืน การวางแผนเพื่อย่างเนื้อม้ากิน นี้เป็นเดิม คนแก่ที่ไปกับเขาทั่วสนามรบ ตอนนี้มันถูกใช้ในการฟีดของพวกเขา . . . . . . . แค่คิดเกี่ยวกับมัน เขาหันศีรษะของเขา ให้ติดต่อโดยตรง กับ GUI วานตาซึ่งแบกรับความรู้สึกกังวลหลินรุ่ยและค่อนข้างตกใจ เขาคิดอะไรลึกเกินไป จะไม่สามารถสังเกตเห็นการปิดเธอ ในช่วงเวลาแห่งความสับสน คู่ที่สวยที่สุดที่เขาเคยเห็นมือ แตะมือซ้ายของเขาเบาๆ เดิมต้องการที่จะหลีกเลี่ยงมัน แต่ไม่รู้ทำไม สุดท้ายเขา ไม่ขยับแม้เพียงนิดเดียว เขายืนอยู่ตรงนั้น ปล่อยให้เธอดึงแขนซ้ายของเขา .

ดึงขึ้นของหลินรุ่ยและแขนของ GUI วานคิ้วริ้วรอยลึก แขนซ้ายของเขามีแผลเปิดขึ้นมาประมาณครึ่งฟุต ของแขน ในพื้นที่ลึกของแผล หนึ่งอาจจะเห็นกระดูก ชั้นของขี้ผึ้งที่สามารถเห็นได้บนมัน เลือดได้หยุด แต่หน้าตาน่ากลัวของแผลก็ยังสามารถทำให้เธอตกใจ ลึกเข้าไปข้างใน เธอรู้สึกว่าแผลนี้เธออาจต้องแบกรับครึ่งหนึ่งของความรับผิดชอบ

ยกหัวของเธอที่จะเปิดเผยรอยยิ้ม กุ้ย วานเงียบๆถามต่อ " แผลนี้จะหาย ? "

ได้ยินความจริงใจของเธอกังวลและรู้สึกผิดในเสียงของเธอหลินรุ่ยและดึงลงแขนของเขา ปกปิดแผลน่าเกลียดที่สดใสพูด : " กระดูกได้ถูกเชื่อมต่อ ไม่มีอะไรร้ายแรงมันจะดีหลังจากวันของการกู้คืนเมื่อฉันกลับมาสอง "

เขาเปิดตาของเธอกว้าง , GUI วานมองเขาราวกับว่าเธอไม่กล้าที่จะเชื่อ กระดูกแตก และเขาก็สามารถพูดได้ อย่างง่ายดาย คิดสักครู่ เธอเดินเข้าไปหาฟืน และใช้ 2 ไม้แบนจากกอง . ภายใต้สายตาของหลินตะลึงรุยอ่าเธอก็ตัดแขนของเขาระหว่างชิ้นไม้ หลินรุ่ยและถูกตีด้วยความเข้าใจ เธอพยายามให้ยึดแขนซ้ายของเขา เพื่อที่จะป้องกันไม่ให้กระดูกจาก misaligning . หัวใจของเขาถูกตีด้วยอารมณ์เล็กน้อย ราวกับว่าความอบอุ่นค่อยๆไหลออก , กระจายทั่วทั้งร่างกายของเขา . . . . . .

สังเกตว่ามีแถบผ้าผูกชิ้นไม้ด้วยกันสองคน