analyses, we defined ‘‘binge drinki

analyses, we defined ‘‘binge drinking’’ as consumption of
five or more drinks per day (70 g of alcohol), following the
definition used by the United States Behavioral Risk Factor
Surveillance System study [50, 51]. For ease of comparison,
analyses of the primary measure of risk (lifetime weekly
alcohol consumption) were conducted using categories
from an earlier similar study of pancreatic cancer and
alcohol consumption [16]. For other categories of alcohol
consumption, weekly alcohol consumption was categorized
into quartiles based on the frequency distribution among the
controls. Because binge drinking was determined separately
from usual drinking patterns, individuals who were characterized
as binge drinkers were distributed across the range
of quartiles of typical drinking patterns. For example, some
binge drinkers who on occasion drank five or more drinks
per day were included in lower quartiles of overall alcohol
consumption based upon the average number of drinks
typically consumed per week.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิเคราะห์ เรากำหนด ''ดื่มสุราดื่ม '' เป็นปริมาณการใช้เครื่องดื่มห้า หรือมากกว่าต่อวัน (70 กรัมของแอลกอฮอล์), ต่อไปนี้คำจำกัดความที่ใช้โดยสหรัฐอเมริกาพฤติกรรมปัจจัยเสี่ยงเฝ้าระวังระบบการศึกษา [50, 51] สำหรับความง่ายในการเปรียบเทียบวิเคราะห์หลักวัดความเสี่ยง (อายุการใช้งานทุกสัปดาห์แอลกอฮอล์) ได้ดำเนินการโดยใช้หมวดหมู่จากก่อนหน้านี้คล้ายศึกษาโรคมะเร็งตับอ่อน และแอลกอฮอล์ [16] สำหรับประเภทของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์อื่น ๆมีแบ่งปริมาณ แอลกอฮอล์ทุกสัปดาห์เป็น quartiles ตามการกระจายความถี่ในการควบคุม เนื่องจากดื่มสุราดื่มกำหนดแยกต่างหากจากปกติดื่มรูป บุคคลที่มีลักษณะเป็นดื่มสุรา ดื่มได้กระจายช่วงของ quartiles ของรูปแบบการดื่มทั่วไป ตัวอย่าง บางดื่มดื่มสุราที่ดื่มเครื่องดื่มห้า หรือมากกว่าในบางโอกาสต่อวันรวมอยู่ใน quartiles ล่างของแอลกอฮอล์ทั้งหมดปริมาณการใช้ขึ้นอยู่กับจำนวนเฉลี่ยของเครื่องดื่มโดยทั่วไปใช้ต่อสัปดาห์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิเคราะห์เรากำหนดไว้ '' การดื่มสุราดื่ม ''
ขณะที่การบริโภคของห้าหรือมากกว่าเครื่องดื่มต่อวัน(70 กรัมของแอลกอฮอล์)
ตามคำนิยามที่ใช้โดยสหรัฐอเมริกากับพฤติกรรมความเสี่ยงปัจจัยการศึกษาระบบเฝ้าระวัง
[50, 51] เพื่อความสะดวกในการเปรียบเทียบการวิเคราะห์ตัวชี้วัดหลักของความเสี่ยง(อายุการใช้งานรายสัปดาห์บริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์) ได้รับการดำเนินการโดยใช้ประเภทจากก่อนหน้านี้ที่คล้ายกันของการศึกษาโรคมะเร็งตับอ่อนและบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์[16] สำหรับประเภทอื่น ๆ ของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์การบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์รายสัปดาห์บริโภคถูกแบ่งออกเป็นควอไทล์อยู่บนพื้นฐานของการแจกแจงความถี่ในหมู่ที่ควบคุม เพราะดื่มเหล้าเมามายถูกกำหนดแยกต่างหากจากรูปแบบการดื่มปกติบุคคลที่มีลักษณะเป็นนักดื่มสุรามีการกระจายในช่วงของควอไทล์ของรูปแบบการดื่มทั่วไป ตัวอย่างเช่นบางดื่มการดื่มสุราที่ดื่มในโอกาสที่ห้าหรือมากกว่าเครื่องดื่มต่อวันถูกรวมอยู่ในควอไทล์ที่ลดลงของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์โดยรวมปริมาณการใช้ขึ้นอยู่กับค่าเฉลี่ยของจำนวนเครื่องดื่มที่บริโภคโดยทั่วไปต่อสัปดาห์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิเคราะห์ เรานิยาม ' ดื่ม ' ' เป็น 'binge การบริโภค
5 หรือมากกว่าเครื่องดื่มต่อวัน ( 70 กรัมของแอลกอฮอล์ ) ต่อไปนี้
นิยามที่ใช้โดยสหรัฐอเมริกาด้านการศึกษาระบบเฝ้าระวังพฤติกรรมเสี่ยง
[ 50 , 51 ) เพื่อความสะดวกในการเปรียบเทียบ ,
วิเคราะห์วัดหลักของความเสี่ยงในการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ทุกสัปดาห์

ชีวิต ) การทดลองใช้ประเภทจากก่อนหน้านี้ที่คล้ายกันการศึกษาของโรคมะเร็งตับอ่อนและ
แอลกอฮอล์ [ 16 ] สำหรับประเภทอื่น ๆของแอลกอฮอล์
, การบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ต่อสัปดาห์แบ่ง
เป็นคว ไทล ขึ้นอยู่กับความถี่ของ
การควบคุม เพราะการดื่มสุรามากเกินไป จึงตัดสินใจแยกกัน
จากรูปแบบการดื่มปกติ บุคคลที่มีลักษณะ
เช่นการดื่มสุราดื่มกระจายอยู่ในช่วง
ของคว ไทลรูปแบบการดื่มโดยทั่วไป ตัวอย่างเช่นบาง
การดื่มในโอกาสที่ดื่ม 5 หรือมากกว่าเครื่องดื่ม
ต่อวันรวมในการลดคว ไทลแอลกอฮอล์
โดยรวมตามจำนวนเครื่องดื่ม
มักจะบริโภคต่อสัปดาห์