“Are you happy with a stir-fry? It’

“Are you happy with a stir-fry? It’s quick.”
“Stir-fry sounds good.” Christian grins, no doubt figuring out my ulterior motive for a
speedy meal.
“Have they worked for you long?”
“Taylor, four years, I think. Mrs. Jones about the same. Why didn’t you have any food
in the apartment?”
“You know why,” I murmur, flushing.
“It was you who left me,” he mutters disapprovingly.
“I know,” I reply in a small voice, not wanting that reminder.
We reach the checkout and silently stand in line.
If I hadn’t left, would he have offered the vanilla alternative? I wonder idly.
“Do you have anything to drink?” He pulls me back to the present.
“Beer . . . I think.”
“I’ll get some wine.”
Oh dear. I’m not sure what sort of wine is available in Ernie’s Supermarket. Christian
remerges empty handed, grimacing with a look of disgust.
“There’s a good liquor store next door,” I say quickly.
“I’ll see what they have.”
Maybe we should just go to his place, then we wouldn’t have all this hassle. I watch as
he strolls purposefully and with easy grace out of the door. Two women coming in stop and
stare. Oh yes, eye my Fifty Shades, I think despondently.
I want the memory of him in my bed, but he’s playing hard to get. Maybe I should, too.
My inner goddess nods frantically in agreement. And as I stand in line, we come up with
a plan. Hmm . . .
Christian carries the grocery bags into the apartment. He’s carried them as we’ve walked
back to the apartment from the store. He looks odd. Not his usual CEO demeanor at all.
“You look very—domestic.”
“No one has ever accused me of that before,” he says dryly. He places the bags on the
kitchen island. As I start to unload them, he takes out a bottle of white wine and searches
for a corkscrew.
“This place is still new to me. I think the opener is in that drawer there.” I point with
my chin.
This feels so . . . normal. Two people, getting to know each other, having a meal. Yet
it’s so strange. The fear that I’d always felt in his presence has gone. We’ve already done
so much together, I blush just thinking about it, and yet I hardly know him.
“What are you thinking about?” Christian interrupts my reverie as he shrugs out of his
pinstripe jacket and places it on the couch.
“How little I know you, really.”
He gazes at me and his eyes soften. “You know me better than anyone.”
“I don’t think that’s true.” Mrs. Robinson comes unbidden, and very unwelcome, into
my mind.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"คุณใจมีความสุขกับอาหารผัดหรือไม่ ได้อย่างรวดเร็ว""อาหารผัดเสียงดี" คริสเตียน grins, figuring ออกสำหรับฉันแอบมีข้อสงสัยการอาหารอย่างรวดเร็ว"พวกเขาทำงานสำหรับคุณนาน""เทย์เลอร์ สี่ปี คิด นางโจนส์กัน เหตุใดคุณจึงไม่มีอาหารใน""คุณรู้ว่าทำไม ฉันเมอร์เมอร์ ลบ"ก็คุณที่ทิ้งผม เขา mutters disapprovingly"ฉันรู้ว่า ฉันตอบในเสียงเล็ก อยากเตือนว่าไม่เราถึงเช็คเอาท์ และยืนอยู่เบื้องหลังในรายการถ้าไม่ได้ความ จะเขาได้เสนอทางเลือกวานิลลา ไม่ทราบเปล่า ๆ"มีอะไรดื่มไหม" เขาดึงฉันกลับปัจจุบัน"เบียร์... คิด""ฉันจะได้ไวน์บาง"โอ้ รัก ผมไม่แน่ใจอะไรคะไวน์อยู่ใน Supermarket ของเป็นพิเศษ คริสเตียนremerges ว่างเปล่ามอบ grimacing กับตาชัง"มีร้านเหล้าดีประตูถัดไป ฉันพูดอย่างรวดเร็ว"จะเห็นสิ่งที่พวกเขามีกัน"บางทีเราควรก็ไปกับเขา แล้วเราจะไม่ได้ยุ่งยากทั้งหมดนี้ ผมดูเป็นเขา strolls ทุก และ มีพระคุณกลายออกจากประตู ผู้หญิงทั้งสองมาหยุด และมอง โอ้ ใช่ ตาสีห้าสิบของฉัน ผมคิดว่า despondentlyต้องการหน่วยความจำของเขาในเตียงของฉัน แต่เขาจะเล่นยากไป บางทีฉันควร เกินไปเทพธิดาภายใน nods เมามันตกลง และเป็นฉันยืนในบรรทัด เรามาด้วยแผนการ อืมม...คริสเตียนนำถุงชำเป็นอพาร์ทเม้น เขาได้ดำเนินการไป ตามที่เราได้เดินกลับไปอพาร์ทเมนท์จากร้านค้า เขาดูแปลก ไม่เขาปกติ CEO กิริยาท่าทางที่ทั้งหมด"คุณดูมาก — ในประเทศ""ไม่มีใครได้เคยถูกกล่าวหาว่าฉันก่อน เขาบอก dryly เขาวางถุงในเกาะห้องครัว ขณะที่ฉันเริ่มที่จะปลดปล่อยพวกเขา เขาจะออกขวดไวน์ขาวและค้นหาสำหรับเหล็กไขจุกขวด"สถานที่แห่งนี้นั้นยังใหม่กับฉัน ผมคิดว่า เปิดที่อยู่ในลิ้นชักที่มี" ผมชี้ชิ้นของฉันนี้รู้สึกว่า...ปกติ สองคน การทำความรู้จักกัน มีอาหาร ยังให้แปลกได้ กลัวว่าฉันจะรู้สึกเสมอในสถานะของเขาได้หายไป เราได้ทำแล้วมากกัน ฉันหน้าแดงเพียงคิดเกี่ยวกับมัน และยัง ไม่ทราบเขา"คิดอะไรอยู่เกี่ยวกับ" คริสเตียนขัดจังหวะสบายของฉันเป็นเขาเทปซีดจากเขาเสื้อ pinstripe และวางไว้บนโซฟา"น้อยฉันนั้น คุณจริงๆ"เขา gazes ที และนุ่มตา "คุณรู้จักฉันดีกว่าใคร""ผมไม่คิดว่า เป็นจริง" นางโรบินสันมา unbidden และ ไม่มาก เป็นใจของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"คุณมีความสุขกับผัด? มันรวดเร็ว. "
"ผัดเสียงดี." คริสเตียนยิ้มไม่ต้องสงสัยเลยหาแรงจูงใจของฉันสำหรับ
อาหารอย่างรวดเร็ว.
"มีพวกเขาทำงานให้กับคุณนานไหม?"
"เทย์เลอร์, สี่ปีผมคิดว่า นางโจนส์เรื่องเดียวกัน ทำไมคุณไม่ได้มีอาหารใด ๆ
ในพาร์ทเมนท์ได้หรือไม่ "
"คุณรู้ไหมว่าทำไม" ฉันบ่น, ล้าง.
"มันเป็นคุณที่เหลือฉัน" เขาพึมพำ disapprovingly.
"ฉันรู้" ผมตอบเสียงขนาดเล็กไม่ อยากเตือนว่า.
เราถึงการชำระเงินและเงียบยืนอยู่ในเส้น.
ถ้าผมไม่ได้ทิ้งเขาจะได้นำเสนอทางเลือกที่วานิลลา? ฉันสงสัยเฉย.
"คุณมีอะไรที่จะดื่มได้หรือ" เขาดึงฉันกลับมาถึงปัจจุบัน.
"เบียร์ . . ผมคิดว่า. "
"ฉันจะได้รับไวน์บาง."
โอ้ที่รัก ผมไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ประเภทของไวน์ที่มีอยู่ในซูเปอร์มาร์เก็ตของเออร์นี่ คริสเตียน
remerges มือเปล่า, grimacing กับรูปลักษณ์ของความรังเกียจ.
"มีร้านขายเหล้าที่ดีประตูถัดไปคือ" ผมพูดได้อย่างรวดเร็ว.
"ฉันจะเห็นสิ่งที่พวกเขามี."
บางทีเราก็ควรจะไปที่สถานที่ของเขาแล้วเราจะไม่ มีความยุ่งยากทั้งหมดนี้ ฉันดูเป็น
เขาเดินเล่นเด็ดเดี่ยวและด้วยความสง่างามง่ายออกจากประตู ผู้หญิงสองคนมาหยุดและ
จ้องมอง โอ้ใช่ตาห้าสิบ Shades ของฉันฉันคิดว่า despondently.
ฉันต้องการความทรงจำของเขาในเตียงของฉัน แต่เขาก็เล่นยากที่จะได้รับ บางทีฉันควรจะเกินไป.
เทพธิดาภายในของฉันพยักหน้าเมามันในสัญญา และในขณะที่ผมยืนอยู่ในสายเรามากับ
แผน อืม . .
คริสเตียนพกถุงของชำเข้าไปในอพาร์ตเมนต์ เขาพาพวกเขาที่เราได้เดิน
กลับไปที่อพาร์ทเมนจากร้านค้า เขาดูแปลก ไม่ประพฤติซีอีโอตามปกติของเขาที่ทุกคน.
"คุณมองมากในประเทศ."
"ไม่มีใครได้เคยกล่าวหาว่าฉันว่าก่อน" เขากล่าว dryly เขาวางกระเป๋าบน
เกาะห้องครัว ขณะที่ผมเริ่มต้นที่จะปลดปล่อยพวกเขาจะออกขวดไวน์ขาวและการค้นหา
สำหรับเกลียว.
"สถานที่แห่งนี้ยังใหม่กับผม ผมคิดว่าที่เปิดอยู่ในลิ้นชักมีที่. "ผมชี้กับ
คางของฉัน.
นี้รู้สึก . . ปกติ คนสองคนที่ได้รับรู้ซึ่งกันและกันมีอาหาร แต่
มันเป็นเรื่องแปลก กลัวว่าผมจะรู้สึกเสมอในการปรากฏตัวของเขาได้หายไป เราได้ทำมาแล้ว
มากร่วมกันฉันอายเพียงแค่ความคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และยังฉันแทบจะไม่รู้จักเขา.
"สิ่งที่คุณกำลังคิดเกี่ยวกับ?" คริสเตียนขัดจังหวะภวังค์ของฉันในขณะที่เขายักไหล่ของเขาออกจาก
แจ็คเก็ตลายและสถานที่มันอยู่บนโซฟา
"เล็ก ๆ น้อย ๆ ฉันรู้ว่าคุณจริงๆ."
เขาจ้องที่ผมและตาของเขานุ่ม "คุณรู้จักผมดีกว่าใคร."
"ผมไม่คิดว่าเป็นความจริง." นางโรบินสันมาไม่ได้รับคำขอร้องและไม่พอใจมากเข้าไปใน
ใจของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" คุณมีความสุขกับผัด ? มันรวดเร็ว . "
" ผัดดี คริสเตียน grins ไม่ต้องสงสัยเลยว่าแรงจูงใจของฉันสำหรับ
กาก
รวดเร็ว . " พวกเขาทำงานสำหรับคุณ ? "
" เทย์เลอร์ สี่ปี ฉันคิดว่านะ คุณนายโจนส์เหมือนกัน ทำไมคุณไม่
อาหารใด ๆ ในอพาร์ตเมนต์ "
" รู้มั้ยทำไม " ฉันพึมพำด้วย .
" คุณต่างหากที่ทิ้งฉัน " เขากระซิบ disapprovingly .
" ฉันก็รู้" ผมตอบกลับด้วยเสียงเล็ก ๆ ที่ไม่อยากจะเตือนว่า .
เราเข้าถึงเงินและเงียบยืนในบรรทัด .
ถ้าชั้นไม่ไป เขาจะได้เสนอวานิลลาทางเลือก ? ผมสงสัยอย่างเกียจคร้าน .
" มีเครื่องดื่มมั้ย ? " เขาดึงฉันกลับมาสู่ปัจจุบัน .
" เบียร์ " . . . . . . . ฉันคิดว่า "
" ผมจะเอาไวน์ "
โอ้ที่รัก ผมไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ประเภทของไวน์ที่มีอยู่ในเออร์นี่ของซูเปอร์มาร์เก็ต คริสเตียน
remerges มือเปล่า หน้าตาบูดบึ้ง มีลักษณะที่น่ารังเกียจ .
" มีร้านเหล้าข้างบ้าน " ฉันพูดอย่างรวดเร็ว .
" ฉันจะเห็นสิ่งที่พวกเขามี . "
บางทีเราควรจะไปที่สถานที่ของเขา แล้วเราก็จะไม่ต้องทั้งหมดนี้รบกวน ผมดู
เขาเดินเล่นตั้งใจและง่ายเกรซออกจากประตู หญิงสองคนมาหยุด
จ้อง โอ้ ใช่ ตาของฉันห้าสิบ Shades , ฉันคิดว่า despondently .
ฉันต้องการให้ความทรงจำของเขาในเตียงของฉัน แต่เขากำลังเล่นยากที่จะได้รับ บางทีฉันควรจะ เกินไป
เทพธิดาภายในของฉันพยักหน้าอย่างเห็นด้วย และที่ผมยืน พวกเรามากับ
วางแผน อืม . . . . . . . . . .
คริสเตียนถือถุงของชำในอพาร์ทเมนท์ เขาแบกไปเท่าที่เราเดิน
อพาร์ทเม้นจากร้าน เขาดูแปลกๆ ไม่ใช่ของเขาปกติ CEO พฤติการณ์ทั้งหมด .
" คุณดูมากในประเทศ"
" ไม่มีใครเคยกล่าวหาผมก่อน " เขากล่าวอย่างแห้งๆ . เขาวางกระเป๋าบน
เกาะห้องครัว เมื่อผมเริ่มที่จะขายพวกเขา เขาเอาขวดไวน์ขาวและการค้นหาสำหรับเหล็กไขจุก
.
" สถานที่นี้ยังใหม่อยู่เลย ฉันคิดว่า ที่เปิดอยู่ในลิ้นชักนั่น " ผมชี้ด้วย

คางของฉัน นี้รู้สึก . . . . . . . ปกติ สอง คน ได้รู้จักกับแต่ละอื่น ๆ ที่มีอาหาร เลย
มันแปลกมาก ความกลัวที่ผมรู้สึกในการแสดงตนของเขาได้หายไป เราได้ทำ
มากด้วยกัน ผมหน้าแดง แค่คิดเกี่ยวกับมัน แต่ผมแทบไม่รู้จักเขาเลย .
" คุณกำลังคิดอะไรอยู่ ? " คริสเตียน ขัดจังหวะภวังค์ของฉันเขา shrugs ออกจากเสื้อของเขาใช้เดือนนี้
และสถานที่บนโซฟา . .
" ผมรู้น้อยแค่ไหนคุณจริงๆ "
เขาชื่นชอบในผมและตาของเขาดู" คุณรู้จักผมดีกว่าใคร "
" ผมไม่คิดว่าเป็นเรื่องจริง คุณนายโรบินสันมา ไม่ได้บังคับ และไม่พอใจมาก เข้าไปในจิตของฉัน