Immediately after starting each yea

Immediately after starting each year of sugarcane observations, the SWCs were 0.192m3
m−3 (corresponding to 96.0mm when converted to water depth), 0.139m3 m−3 (69.6 mm),
and 0.214m3 m−3 (107.0 mm) in 1997, 1998, and 1999, respectively. The SWC gradually
decreased toward the end of the dry season. Irrigation and small amounts of rainfall
accounted for the temporary rises during this period. At the end of the dry season, the
SWC reached 0.109m3 m−3 (54.7 mm) on 8 April 1998, 0.116m3 m−3 (58.1 mm) on 21
March 1999, and 0.140m3 m−3 (70.0 mm) on 30 March 2000. The values of 0.109 and
0.116m3 m−3 observed in 1998 and 1999, respectively, were very close to the limit of
plant-extractable soil water (0.112m3 m−3) for sandy loam (Burman and Pochop, 1994).
In the rainy season, SWC fluctuation depended largely on rainfall. The peak SWC of about
0.35m3 m−3 observed in all 3 years was assumed to be saturation. Consecutive dry days
during the rainy season resulted in rapid decreases in SWC, apparently leading to a decrease
in Kc as described below.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทันทีหลังจากเริ่มต้นปีละอ้อยสังเกต SWCs ถูก 0.192m3m−3 (ที่สอดคล้องกับ 96.0 มม.เมื่อแปลงลึก), 0.139m3 m−3 (69.6 มิลลิเมตร),และ 0.214m3 m−3 (107.0 mm) ในปี 1997, 1998, 1999 ตามลำดับ SWC ค่อย ๆลดลงไปทางส่วนท้ายของฤดูแล้ง ชลประทานและปริมาณน้ำฝนจำนวนน้อยคิดเพิ่มขึ้นชั่วคราวในช่วงเวลานี้ เมื่อสิ้นสุดฤดูแล้ง การSWC ถึง 0.109m3 m−3 (54.7 มิลลิเมตร) ในวันที่ 8 1998 เมษายน 0.116m3 m−3 (58.1 มิลลิเมตร) ใน 21เดือนมีนาคมปี 1999 และ 0.140m3 m−3 (70.0 mm) บน 30 2000 มีนาคม ค่าของ 0.109 และm−3 0.116m3 ในปี 1998 และ 1999 ตามลำดับ ถูกมากใกล้กับข้อจำกัดของน้ำดินพืช extractable (0.112m3 m−3) สำหรับทราย loam (พม่าและ Pochop, 1994)ในฤดูฝน SWC ผันผวนขึ้นอยู่กับส่วนใหญ่ปริมาณน้ำฝน สูงสุดประมาณ SWCm−3 0.35m3 ใน 3 ปีทั้งหมดถูกสันนิษฐานจะ เข้ม โซนเวลาแห้งในช่วงฤดูฝนส่งผลให้ลดลงอย่างรวดเร็วใน SWC นำลดลงเห็นได้ชัดใน Kc ตามที่อธิบายไว้ด้านล่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทันทีหลังจากที่เริ่มต้นในแต่ละปีของการสังเกตอ้อย SWCs เป็น 0.192m3
ม. 3 (ตรงกับ 96.0mm เมื่อแปลงเป็นความลึกของน้ำ) 0.139m3 ของ m-3 (69.6 มิลลิเมตร)
และ 0.214m3 ของ m-3 (107.0 มิลลิเมตร) ปี 1997 ปี 1998 และปี 1999 ตามลำดับ SWC ค่อย ๆ
ลดลงในช่วงปลายฤดูแล้ง
ชลประทานและขนาดเล็กจำนวนปริมาณน้ำฝนคิดเป็นเพิ่มขึ้นชั่วคราวในช่วงเวลานี้ ในตอนท้ายของฤดูแล้งที่
SWC ถึง 0.109m3 ของ m-3 (54.7 มิลลิเมตร) ที่ 8 เมษายน 1998 0.116m3 ของ m-3 (58.1 มิลลิเมตร) เมื่อวันที่ 21
เดือนมีนาคมปี 1999 และ 0.140m3 ของ m-3 (70.0 มิลลิเมตร) ใน 30 มีนาคม 2000 ค่า 0.109 และ
0.116m3 ม. 3 พบว่าในปี 1998 และปี 1999 ตามลำดับได้ใกล้เคียงมากถึงขีด จำกัด
ของน้ำในดินที่สกัดจากพืช(0.112m3 ม-3) สำหรับดินร่วนปนทราย (พม่าและ Pochop 1994 ).
ในฤดูฝน SWC ความผันผวนขึ้นอยู่กับปริมาณน้ำฝนส่วนใหญ่ใน ยอด SWC ประมาณ
0.35m3 ม. 3 ตั้งข้อสังเกตในทุก 3 ปีที่ได้รับการสันนิษฐานว่าจะเป็นความอิ่มตัว ติดต่อกันเป็นวันที่แห้งในช่วงฤดูฝนมีผลในการลดลงอย่างรวดเร็วใน SWC เห็นได้ชัดที่นำไปสู่การลดลงในKc ตามที่อธิบายไว้ด้านล่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทันทีหลังจากที่เริ่มต้นในแต่ละปีของอ้อยสังเกต , swcs เป็น 0.192m3
m − 3 ( สอดคล้องกับ 96.0mm เมื่อแปลงความลึกของน้ำ ) 0.139m3 m − 3 ( 69.6 mM ) และ m − 3 , 0.214m3
( 107.0 มม. ) ในปี 1997 , 1998 และ 1999 ตามลำดับ SWC ค่อยๆ
ลดลงในช่วงปลายของฤดู ชลประทานและจำนวนเงินขนาดเล็กของฝน
เป็นสัดส่วนที่เพิ่มขึ้นชั่วคราวในช่วงระยะเวลานี้ในตอนท้ายของฤดูกาลแห้ง
SWC ถึง 0.109m3 m − 3 ( เดือนมิลลิเมตร ) เมื่อวันที่ 8 เมษายน 1998 0.116m3 m − 3 ( พืชผลมม. ) ในวันที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2542 และ 0.140m3
, m − 3 ( 70.0 มม. ) ในวันที่ 30 มีนาคม 2000 เท่ากับ 0.109 และ
0.116m3 m − 3 ) ในปี 1998 และ 1999 ตามลำดับอยู่ใกล้กับขีด จำกัด ของ ดิน น้ำ พืช สกัด
( 0.112m3 m − 3 ) ร่วนปนทราย ( พม่า และ pochop , 1994 ) .
ในฤดูฝนSWC ความผันผวนขึ้นอยู่กับส่วนใหญ่เกี่ยวกับปริมาณฝน จุดสูงสุดของ 0.35m3 SWC
m − 3 ) ทั้งหมด 3 ปี ถือว่ามีความอิ่มตัว วันติดต่อกัน แห้ง
ในช่วงฤดูฝน ส่งผลอย่างรวดเร็วลดลงใน SWC apparently นำลดลง
ใน KC ตามที่อธิบายไว้ด้านล่าง