F 1 fAs if she’d lose her bearings

F 1 f
As if she’d lose her bearings that easily. She might have been insulted
if he wasn’t trying so hard.
Th ey entered a particularly long hallway, silent save for their footsteps.
Th ough the man grasping her arm was tall and fi t, she could see
nothing of the features concealed beneath his hood. Another tactic
meant to confuse and intimidate her. Th e black clothes were probably a
part of it, too. His head shifted in her direction, and Celaena fl ashed
him a grin. He looked forward again, his iron grip tightening.
It was fl attering, she supposed, even if she didn’t know what was happening,
or why he’d been waiting for her outside the mine shaft. After
a day of cleaving rock salt from the innards of the mountain, fi nding
him standing there with six guards hadn’t improved her mood.
But her ears had pricked when he’d introduced himself to her overseer
as Chaol Westfall, Captain of the Royal Guard, and suddenly,
the sky loomed, the mountains pushed from behind, and even the earth
swelled toward her knees. She hadn’t tasted fear in a while— hadn’t let
herself taste fear. When she awoke every morning, she repeated the
same words: I will not be afraid. For a year, those words had meant
the diff erence between breaking and bending; they had kept her from
shattering in the darkness of the mines. Not that she’d let the captain
know any of that.
Celaena examined the gloved hand holding her arm. Th e dark leather
almost matched the dirt on her skin.
She adjusted her torn and fi lthy tunic with her free hand and held in
her sigh. Entering the mines before sunrise and departing after dusk,
she rarely glimpsed the sun. She was frightfully pale beneath the dirt.
It was true that she had been attractive once, beautiful even, but—
well, it didn’t matter now, did it?
Th ey turned down another hallway, and she studied the stranger’s
fi nely crafted sword. Its shimmering pommel was shaped like an ea gle
midfl ight. Noticing her stare, his gloved hand descended to rest upon
its golden head. Another smile tugged at the corners of her lips.
“You’re a long way from Rifthold, Captain,” she said, clearing her
throat. “Did you come with the army I heard thumping around earlier?”
She peered into the darkness beneath his hood but saw nothing.
Still, she felt his eyes upon her face, judging, weighing, testing. She
stared right back. Th e Captain of the Royal Guard would be an interesting
opponent. Maybe even worthy of some eff ort on her part.
Finally, the man raised his sword hand, and the folds of his cloak
fell to conceal the blade. As his cloak shifted, she spied the gold wyvern
embroidered on his tunic. Th e royal seal.
“What do you care for the armies of Adarlan?” he replied. How
lovely it was to hear a voice like her own— cool and articulate— even if
he was a nasty brute!
“Nothing,” she said, shrugging. He let out a low growl of annoyance.
Oh, it’d be nice to see his blood spill across the marble. She’d lost
her temper once before— once, when her fi rst overseer chose the wrong
day to push her too hard. She still remembered the feeling of embedding
the pickax into his gut, and the stickiness of his blood on her
hands and face. She could disarm two of these guards in a heartbeat.
Would the captain fare better than her late overseer? Contemplating
the potential outcomes, she grinned at him again.
“Don’t you look at me like that,” he warned, and his hand drifted
back toward his sword. Celaena hid her smirk this time. Th ey passed
a series of wooden doors that she’d seen a few minutes ago. If she
wanted to escape, she simply had to turn left at the next hallway and
take the stairs down three fl ights. Th e only thing all the intended disorientation
had accomplished was to familiarize her with the building.
Idiots.
“Where are we going again?” she said sweetly, brushing a strand
of her matted hair from her face. When he didn’t reply, she clenched
her jaw.
Th e halls echoed too loudly for her to attack him without alerting
the whole building. She hadn’t seen where he’d put the key to her
irons, and the six guards who trailed them would be nuisances. Not to
mention the shackles.
Th ey entered a hallway hung with iron chandeliers. Outside the windows
lining the wall, night had fallen; lanterns kindled so bright they
off ered few shadows to hide in.
From the courtyard, she could hear the other slaves shuffl ing toward
the wooden building where they slept. Th e moans of agony amongst the
clank of chains made a chorus as familiar as the dreary work songs they
sang all day. Th e occasional solo of the whip added to the symphony of
brutality Adarlan had created for its greatest criminals, poorest citizens,
and latest conquests.
While some of the prisoners were people accused of attempting to
practice magic— not that they could, given that magic had vanished from
the kingdom— these days, more and more rebels arrived at Endovier.
Most were from Eyllwe, one of the last countries still fi ghting Adarlan’s
rule. But when she pestered them for news, many just stared at
her with empty eyes. Already broken. She shuddered to consider what
they’d endured at the hands of Adarlan’s forces. Some days, she wondered
if they would have been better off dying on the butchering blocks
instead. And if she might have been better off dying that night she’d
been betrayed and captured, too.
But she had other things to think about as they continued their
walk. Was she fi nally to be hanged? Sickness coiled in her stomach.
She was important enough to warrant an execution from the Captain
of the Royal Guard himself. But why bring her inside this building
fi rst?
At last, they stopped before a set of red-and-gold glass doors so
thick that she couldn’t see through them. Captain Westfall jerked his
chin at the two guards standing on either side of the doors, and they
stomped their spears in greeting.
Th e captain’s grip tightened until it hurt. He yanked Celaena closer,
but her feet seemed made of lead and she pulled against him. “You’d
rather stay in the mines?” he asked, sounding faintly amused.
“Perhaps if I were told what this was all about, I wouldn’t feel so
inclined to resist.”
“You’ll fi nd out soon enough.” Her palms became sweaty. Yes, she
was going to die. It had come at last.
Th e doors groaned open to reveal a throne room. A glass chandelier
shaped like a grapevine occupied most of the ceiling, spitting seeds of
diamond fi re onto the windows along the far side of the room. Compared
to the bleakness outside those windows, the opulence felt like a
slap to the face. A reminder of how much they profi ted from her labor.
“In here,” the Captain of the Guard growled, and shoved her with
his free hand, fi nally releasing her. Celaena stumbled, her calloused feet
slipping on the smooth fl oor as she straightened herself. She looked
back to see another six guards appear.
Fourteen guards, plus the captain. Th e gold royal emblem embroidered
on the breast of black uniforms. Th ese were members of the Royal
Family’s personal guard: ruthless, lightning- swift soldiers trained from
birth to protect and kill. She swallowed tightly.
Lightheaded and im mensely heavy all at once, Celaena faced the
room. On an ornate redwood throne sat a handsome young man. Her
heart stopped as everyone bowed.
She was standing in front of the Crown Prince of Adarlan.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

F 1 fว่าเธอจะเสียปืนของเธอที่เดิน เธออาจได้รับ insultedถ้าเขาไม่ได้พยายามอย่างหนักเพื่อให้Th ey ป้อนความยาวโดยเฉพาะห้องโถง เงียบประหยัดในเท้าของพวกเขาTh ough คนเรียงแขนถูกสูง และไร้สาย t ที่เธอได้เห็นอะไรของปกปิดใต้กระโปรงหน้ารถของเขา อื่นแทหมาย ถึงสับสน และข่มขู่เธอ Th อีดำผ้าได้คงเป็นส่วนหนึ่งของมัน เกินไป หัวเปลี่ยนเธอทิศทาง และ ashed Celaena flเขารอบ ๆ การไร้ เขามองไปข้างหน้าอีก จับเหล็กเขาขันมันเป็น fl attering เธอควร แม้ว่าเธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหรือทำไมเขารอเธออยู่เพลาเหมือง หลังจากวัน cleaving เกลือสินเธาว์จากมิตรเครื่องในภูเขา nding ไร้สายเขาตั้งกับยามหกไม่ได้ปรับปรุงอารมณ์ของเธอแต่หูของเธอมี pricked เมื่อเขาได้แนะนำตัวเองไป overseer ของเธอเป็น Chaol Westfall กัปตันราช และ ก็ท้องฟ้า loomed ภูเขาผลักจากด้านหลัง และแม้กระทั่งโลกswelled ต่อหัวเข่าของเธอ เธอไม่ได้ลิ้มรสความกลัวในขณะซึ่งไม่ได้ให้ตัวเองลิ้มรสความกลัว เมื่อเธอตื่นขึ้นมาทุกเช้า เธอซ้ำคำเดียว: ฉันจะไม่กลัว สำหรับปี คำที่มีความหมายerence diff ระหว่างการตัด และ ดัด พวกเขาได้เก็บเธอจากซึ่งทำให้ป่นปี้ในความมืดของเหมืองแร่ ไม่ว่าเธอจะให้กัปตันทราบถึงที่Celaena ตรวจสอบมือ gloved ที่จับแขนของเธอ Th อีหนังสีดำเกือบตรงสิ่งสกปรกบนผิวของเธอเธอปรับปรุงเธอขาดและเอก lthy ไร้สาย ด้วยมือของเธอฟรี และจัดขึ้นในเธอแยกกัน ใส่ลูกระเบิดก่อนที่พระอาทิตย์ขึ้นและออกเดินทางหลังจากค่ำเธอไม่ค่อย glimpsed อาทิตย์ เธอซีด frightfully ใต้สกปรกมันเป็นความจริงว่า เธอได้น่าสนใจครั้ง สวยงาม แม้ แต่ตัวดี มันไม่ได้เรื่องเดี๋ยวนี้ ไม่มันTh ey เปิดลงห้องโถงอีก และเธอเรียนของคนแปลกหน้าเราเชี่ยวสายสลักดาบ Pommel พรายมีรูปร่างคล้าย gle มี eamidfl ight สังเกตเห็นเธอมอง มือ gloved ลงมาถึงพื้นเท้าหัวทองของมัน ยิ้มอีก tugged ที่มุมของริมฝีปากของเธอ"คุณทางไกลจาก Rifthold กัปตัน เธอกล่าวว่า ล้างเธอคอ "ไม่ได้มากับกองทัพที่ผมได้ยิน thumping รอบก่อนหน้านี้"เธอ peered เข้าไปในความมืดใต้กระโปรงหน้ารถของเขา แต่เห็นอะไรยัง เธอรู้สึกว่าตาของเขาตามใบหน้า ตัดสิน ชั่ง ทดสอบ เธอเริ่มครับ Th อีกัปตันราชจะมีที่น่าสนใจฝ่ายตรงข้าม แม้บางทีน่า ort eff บางนางสุดท้าย คนยกมือดาบ และพับของฮูดตกลงมาปิดใบมีด เป็นฮูดเปลี่ยน เธอ spied ไวเวิร์นทองปักบนเสื้อคลุมของเขา Th อีรอยัลตรา"อะไรทำคุณดูแลกองทัพของ Adarlan " เขาตอบ วิธีน่ารักก็จะได้ยินเสียงเช่นตนเอง — เย็น และบอก — แม้ว่าเป็นเดรัจฉานน่ารังเกียจ"ไม่ เธอกล่าวว่า shrugging เขาให้ออก growl ต่ำของความรำคาญโอ้ มันจะดูเลือดของเขาหกข้ามหินอ่อนดี เธอได้หายไปอารมณ์ของเธอครั้งก่อน — ครั้ง เมื่อเธอไร้ rst overseer เลือกที่ไม่ถูกต้องวันที่จะผลักดันเธอหนักเกินไป เธอยังจำความรู้สึกของฝังpickax เข้าไปในลำไส้ของเขา และ stickiness เลือดของเขากับเธอมือและใบหน้า เธอสามารถอาวุธสองยามเหล่านี้ในการเต้นต้องกัปตันมีประสบการณ์ดีกว่า overseer ของเธอปลาย ใคร่ครวญผลอาจเกิดขึ้น เธอ grinned ที่เขาอีกครั้งเขา "ไม่คุณดูฉันเช่นนั้น เตือน และมือของเขาลอยกลับไปทางดาบ Celaena ซ่อนเธอเกเรเวลานี้ Ey Th ผ่านชุดประตูไม้ที่เธอได้เห็นไม่กี่นาทีที่ผ่านมา ถ้าเธอต้องการที่จะหลบหนี เธอก็มีให้เลี้ยวซ้ายที่ห้องโถงถัดไป และใช้บันไดลง 3 fl ights Th สิ่งเดียวอี disorientation วัตถุประสงค์ทั้งหมดก็ทำได้เพื่อเธอกับอาคารปัญญา"ที่เรากำลังอีกใช่ไหม" เธอบอกว่า เพราะ แปรงสาระการของผมของเธอขมวดจากใบหน้าของเธอ เมื่อเขาไม่ได้ตอบ เธอกัดขากรรไกรของเธอTh อีฮอลล์ได้พูดย้ำว่า สำหรับเธอโจมตีเขา โดยไม่มีการแจ้งเตือนอาคารทั้งหมด เธอไม่ได้เห็นที่เขาจะใส่คีย์เธอเตารีด และเจ้าหน้าที่ 6 ที่พวกเขา trailed จะ nuisances ไม่พูดบูมเมอแรงTh ey ป้อนห้องโถงที่แขวน ด้วยเหล็กโคมไฟระย้า นอกหน้าต่างซับผนัง ได้ตกลงคืน โคมไฟจุดสว่างดังนั้นพวกเขาปิด ered น้อยเงาซ่อนในจากโรงแรมคอร์ทยาร์ด เธออาจได้ยินอื่นทาส shuffl อิงไปทางอาคารไม้ที่พวกเขานอนหลับ Th อีเรมิ่ไดยิ้นทุกข์ทรมานท่ามกลางการclank ของโซ่ทำประสานเสียงคุ้นเคยที่เศร้าซึมงานเพลงพวกเขาร้องทุกวัน Th อีโซเป็นครั้งคราวของยัดเพิ่มซิมโฟนีของโหด Adarlan ได้สร้างสำหรับอาชญากรยิ่งใหญ่ที่สุด ประชาชนยากจนที่สุดและพิชิตดินแดนโดยล่าสุดขณะที่นักโทษบางคนที่ถูกกล่าวหาว่าพยายามฝึกมายากลเช่นพวกเขาได้ ระบุว่ามหัศจรรย์มีศาสดาจากราชอาณาจักร — วันนี้ กบฏ มากถึง Endovierส่วนใหญ่ได้จาก Eyllwe หนึ่งในสุดประเทศยังคงไร้ ghting Adarlan ของกฎการ แต่เมื่อเธอ pestered พวกเขาสำหรับข่าว หลายเพียงจ้องไปที่เธอ ด้วยตาเปล่า เสียแล้ว นาง shuddered พิจารณาอะไรพวกเขาก็ทนแต่กองทัพของ Adarlan บางวัน ที่เธอสงสัยว่าถ้าพวกเขาจะได้รับดีกว่าตายในบล็อก butcheringแทน และถ้าเธออาจได้รับดีกว่าปิดตาย คืนเธอถูกทรยศ และ จับ เกินไปแต่เธอมีสิ่งอื่น ๆ ที่คิดเป็นเขาของพวกเขาเดิน เธอถูก nally ไร้สายจะถูกแขวนคอ โรคคอยล์ในท้องของเธอเธอสำคัญเพียงพอที่จะรับประกันการดำเนินจากกัปตันพระเจ้าเอง แต่ทำไมนำเธอภายในอาคารนี้บริษัทอาร์เอสทีเน็ตในที่สุด พวกเขาหยุดก่อนชุดสีแดง และทองประตูกระจกดังนั้นหนาที่เธอไม่สามารถมองผ่านได้ กัปตัน Westfall jerked ของเขาชินที่ยามสองที่ยืนอยู่ด้านใดด้านหนึ่งของประตู และพวกเขาstomped หอกการทักทายจับกัปตัน Th อีรัดกุมกว่านี้จนกว่าจะเจ็บ เขา yanked Celaena ใกล้แต่เท้าของเธอดูเหมือนทำของลูกค้าเป้าหมาย และเธอดึงเขา "คุณจะค่อนข้าง อยู่ในเหมืองแร่ "เขาถาม เสียงรำไรเพลิดเพลิน"บางทีถ้าผมได้บอกสิ่งนี้คือทั้งหมดเกี่ยวกับ ไม่รู้สึกได้แนวโน้มที่จะต้านทาน""คุณจะไร้สาย nd ออกเร็วพอ" ปาล์มของเธอกลายเป็น sweaty ใช่ เธอกำลังจะตาย มันมีมาในที่สุดเปิดประตู e Th groaned เฉลยห้องบัลลังก์ มีโคมระย้าแก้วรูปเช่น grapevine การครอบครองส่วนใหญ่ของเพดาน ไปคายเมล็ดของเพชรไร้สายกำลังลง windows ตามด้านของห้อง การเปรียบเทียบการ bleakness นอกหน้าต่างเหล่านั้น ความมั่งคั่งที่รู้สึกเหมือนเป็นตบไปใบหน้า เตือนความจำเท่านั้นเท็ดรับจากแรงงานของเธอ"ที่นี่ กัปตันของยาม growled และ shoved เธอด้วยมือของเขาฟรี nally ไร้สายที่ปล่อยเธอไว้ Celaena stumbled เท้าของเธอ callousedลื่นไถลบน oor fl เรียบเป็นเธอ straightened ตัวเอง เธอมองกลับไปดูอีกหกยามปรากฏเจ้าหน้าที่สิบสี่ บวกกัปตัน Th อีทองสัญลักษณ์ราชปักบนเต้านมของเครื่องแบบสีดำ Th ความเร็วอยู่รอยัลเจ้าหน้าที่ส่วนตัวของครอบครัว: เหี้ยม ฟ้าผ่าสวิฟท์ทหารผ่านการฝึกอบรมจากเกิดการป้องกัน และฆ่า เธอกลืนกินอย่างใกล้ชิดMensely Lightheaded และ im หนักกัน Celaena ประสบการห้องพัก บนเรดวูดเป็นสม พระเสาร์เป็นหนุ่มหล่อ ของเธอหัวใจหยุดทุกคนลงเธอยืนหน้าเจ้าชาย Adarlan

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

F 1 F
ราวกับว่าเธอจะสูญเสียแบริ่งของเธอได้อย่างง่ายดาย เธออาจจะได้รับการดูถูก
ถ้าเขาไม่ได้พยายามอย่างหนัก
Th EY เข้าห้องโถงยาวโดยเฉพาะอย่างยิ่งเงียบบันทึกรอยเท้าของพวกเขา
อย่างละเอียด Th คนโลภแขนของเธอได้สูงและสามารถประกอบเธอจะได้เห็น
อะไรของคุณสมบัติที่ซ่อนอยู่ข้างใต้ เครื่องดูดควันของเขา กลยุทธ์อีกอย่างหนึ่ง
หมายถึงการสร้างความสับสนและข่มขู่เธอ th อีเสื้อผ้าสีดำอาจจะเป็น
ส่วนหนึ่งของมันเกินไป หัวของเขาเปลี่ยนไปในทิศทางของเธอและ Celaena fl ashed
เขายิ้ม เขามองไปข้างหน้าอีกครั้งจับเหล็กของเขากระชับ
มันถูก fl attering เธอควรแม้ว่าเธอไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้น
หรือทำไมเขาได้รับการรอเธอออกไปข้างนอกปล่องเหมือง หลังจาก
วันที่มีการฝ่าเกลือสินเธาว์จากอวัยวะภายในของภูเขา, FI nding
เขายืนอยู่ที่นั่นกับหกยามไม่ได้ดีขึ้นอารมณ์ของเธอ
แต่หูของเธอ pricked เมื่อเขาแนะนำตัวเองกับหัวหน้างานของเธอ
เป็น Chaol เวสท์, กัปตัน ราชองครักษ์และทันใดนั้น
ท้องฟ้าปรากฏภูเขาผลักจากด้านหลังและแม้กระทั่งโลก
เพิ่มขึ้นต่อหัวเข่าของเธอ เธอไม่ได้ลิ้มรสความกลัวในขณะที่สถานที่ไม่เคยปล่อยให้
ตัวเองได้ลิ้มรสความกลัว เมื่อเธอตื่นขึ้นมาทุกเช้าเธอซ้ำ
คำเดียวกัน: ผมจะไม่กลัว สำหรับปีคำพูดเหล่านั้นมีความหมาย
แตกต่างระหว่างการตั้งทำลายและดัด; พวกเขาได้ทำให้เธอ
แตกในความมืดของการทำเหมืองแร่ ไม่ว่าเธอต้องการให้กัปตัน
รู้ใด ๆ ที่
Celaena ตรวจสอบมือที่สวมถุงมือจับแขนของเธอ th อีหนังสีเข้ม
เกือบตรงกับสิ่งสกปรกบนผิวของเธอ
เธอตั้งเสื้อ lthy เธอฉีกขาดและไฟด้วยมือข้างที่ว่างของเธอและที่จัดขึ้นใน
ถอนหายใจของเธอ เข้าสู่การทำเหมืองแร่ก่อนพระอาทิตย์ขึ้นและแยกย้ายกันหลังจากพลบค่ำ
เธอไม่ค่อยเห็นดวงอาทิตย์ เธอเป็นคนที่น่าขนพองสยองเกล้าซีดใต้สิ่งสกปรก
มันเป็นความจริงที่ว่าเธอได้รับน่าสนใจครั้งเดียวที่สวยงามแม้กระทั่งปุ่ม
ดีก็ไม่ได้ว่าตอนนี้ไม่ได้?
Th EY หันไปตามทางเดินที่อื่นและเธอเรียนของคนแปลกหน้า
Fi ฝีมือ Nely ดาบ อานม้าส่องแสงของมันมีรูปร่างเหมือน EA GLE
midfl ight สังเกตเห็นจ้องมองเธอมือที่สวมถุงมือของเขาลงไปยังส่วนที่เหลือเมื่อ
หัวสีทอง รอยยิ้มก็ดึงที่มุมของริมฝีปากของเธอ
"คุณเป็นทางยาวจาก Rifthold กัปตัน" เธอกล่าวว่าเธอล้าง
คอ "คุณมาพร้อมกับกองทัพที่ฉันได้ยินเต้นรอบก่อนหน้านี้ได้หรือไม่"
เธอ peered เข้าไปในความมืดใต้กระโปรงหน้ารถของเขา แต่ไม่เห็นอะไร
แต่เธอรู้สึกว่าดวงตาของเขาเมื่อใบหน้าของเธอ, การตัดสิน, การชั่งน้ำหนักที่ทดสอบ เธอ
จ้องมองกลับมา th อีกัปตันราชองครักษ์จะเป็นที่น่าสนใจ
ของฝ่ายตรงข้าม แม้อาจจะคุ้มค่าของการดื่มเกลือแร่บาง EFF ในส่วนของเธอ
ในที่สุดชายคนนั้นยกมือขึ้นดาบของเขาและรอยพับของเสื้อคลุมของเขา
ลดลงเพื่อปกปิดใบมีด ในขณะที่เสื้อคลุมของเขาขยับตัวเธอสอดแนมทอง Wyvern
ปักบนเสื้อของเขา th อีหลวงประทับตรา
"สิ่งที่คุณดูแลกองทัพของ Adarlan?" เขาตอบว่า วิธี
ที่น่ารักมันก็จะได้ยินเสียงเหมือนเย็นแบนด์ของตนเองของเธอและ articulate- แม้ว่า
เขาเป็นสัตว์ที่น่ารังเกียจ!
"ไม่มีอะไร" เธอกล่าวว่ายัก เขาปล่อยให้ออกมาคำรามต่ำของความน่ารำคาญ
โอ้มันจะดีที่จะเห็นการรั่วไหลของเลือดของเขาข้ามหินอ่อน เธอจะสูญเสีย
อารมณ์ของเธอเคยมีมาก่อนครั้งเมื่อหัวหน้าสายแรกของเธอเลือกที่ไม่ถูกต้อง
วันที่จะผลักดันเธอยากเกินไป เธอยังจำความรู้สึกของการฝัง
พลั่วในลำไส้ของเขาและความหนืดของเลือดบนเขา
มือและใบหน้า เธอจะได้อาวุธสองยามเหล่านี้ในการเต้นของหัวใจ
กัปตันจะค่าโดยสารดีกว่าดูแลปลายของเธอ? ใคร่ครวญ
ผลลัพธ์ที่อาจเกิดที่เธอยิ้มมาที่เขาอีกครั้ง
"อย่าคุณมองฉันเช่นนั้น" เขาเตือนและมือของเขาลอย
กลับไปที่ดาบของเขา Celaena ซ่อนรอยยิ้มของเธอในครั้งนี้ Th EY ผ่าน
ชุดของประตูไม้ที่เธอเคยเห็นไม่กี่นาทีที่ผ่านมา ถ้าเธอ
ต้องการที่จะหลบหนีออกมาเธอก็ต้องเลี้ยวซ้ายที่ห้องโถงถัดไปและ
ใช้บันไดลงสาม ights ชั้น th E สิ่งเดียวที่ทุกสับสนตั้งใจ
ประสบความสำเร็จคือการทำความคุ้นเคยกับการสร้างของเธอ
โง่
"ที่เรากำลังจะไปอีกครั้งหรือไม่" เธอกล่าวหวานแปรงสาระ
ของผมสังกะตังเธอจากใบหน้าของเธอ เมื่อเขาไม่ตอบเธอกำแน่น
กรามของเธอ
Th อีห้องโถงสะท้อนเสียงดังเกินไปสำหรับเธอที่จะทำร้ายเขาโดยไม่ต้องแจ้ง
ทั้งอาคาร เธอไม่เคยเห็นที่เขาต้องการใส่กุญแจสำคัญในการที่เธอ
เตารีดและยามหกที่หายพวกเขาจะเป็นตัวแสบ ที่จะไม่
พูดถึงห่วง
Th EY เข้าห้องโถงแขวนกับโคมไฟระย้าเหล็ก นอกหน้าต่าง
บุผนังคืนได้ลดลง; โคมไฟจุดสว่างเพื่อที่พวกเขา
ออก ered ไม่กี่เงาที่จะซ่อนตัวอยู่ใน
ลานจากที่เธอสามารถได้ยินเสียงทาสอื่น ๆ shuffl ไอเอ็นจีที่มีต่อ
อาคารไม้ที่พวกเขานอนหลับ th อีครวญครางของความทุกข์ทรมานในระหว่างที่
ลากโซ่โซ่ที่ทำนักร้องเป็นที่คุ้นเคยเป็นเพลงทำงานน่าเบื่อที่พวกเขา
ร้องเพลงทุกวัน th อีเป็นครั้งคราวเดี่ยวของแส้ที่เพิ่มให้กับซิมโฟนีของ
ความโหดร้าย Adarlan ได้สร้างสำหรับอาชญากรที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของประชาชนที่ยากจนที่สุด
และพ่วงล่าสุด
ในขณะที่บางส่วนของนักโทษที่ถูกคนกล่าวหาว่าพยายามที่จะ
ปฏิบัติ Magic- ไม่ว่าพวกเขาจะได้รับวิเศษที่ ได้หายไปจาก
kingdom- วันนี้กบฏมากขึ้นเรื่อย ๆ มาถึงที่ Endovier
ส่วนใหญ่มาจาก Eyllwe ซึ่งเป็นหนึ่งในประเทศที่ผ่านมายังคง Fi ghting Adarlan ของ
กฎ แต่เมื่อเธอรบกวนพวกเขาสำหรับข่าวมากเพียงแค่จ้องที่
เธอด้วยสายตาว่างเปล่า เสียแล้ว เธอวิตกกังวลที่จะต้องพิจารณาสิ่งที่
พวกเขาต้องการทนอยู่ในมือของกองกำลัง Adarlan ของ บางวันเธอสงสัย
ว่าพวกเขาจะได้รับดีกว่าตายบนบล็อกแล่เนื้อ
แทน และถ้าเธออาจจะได้รับดีกว่าที่กำลังจะตายในคืนนั้นเธอก็
ถูกหักหลังและถูกจับได้อีกด้วย
แต่เธอก็มีสิ่งอื่น ๆ ที่จะคิดเกี่ยวกับการที่พวกเขาอย่างต่อเนื่องของพวกเขา
เดิน เธอถูกไฟ Nally จะต้องถูกแขวนคอ? เจ็บป่วยขดอยู่ในท้องของเธอ
เธอเป็นสิ่งที่สำคัญพอที่จะรับประกันการทำงานจากกัปตัน
ของราชองครักษ์ตัวเอง แต่ทำไมพาเธอเข้าไปในอาคาร
แรก Fi?
ที่สุดท้ายที่พวกเขาหยุดก่อนที่ชุดของประตูกระจกสีแดงและสีทองเพื่อให้
หนาว่าเธอไม่สามารถมองเห็นผ่านพวกเขา กัปตันเวสท์กระชากของเขา
คางที่ยามสองคนยืนอยู่บนด้านข้างของประตูทั้งสองและพวกเขา
กระทืบหอกของพวกเขาในการทักทาย
Th จับอีกัปตันแน่นจนเจ็บ เขากระชาก Celaena ใกล้ชิด
แต่เท้าของเธอดูเหมือนจะทำจากตะกั่วและเธอดึงกับเขา "คุณต้องการ
ที่ค่อนข้างอยู่ในเหมือง? "เขาถามเสียงแผ่วเบาขบขัน
"บางทีถ้าผมบอกว่าทั้งหมดนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับฉันจะไม่รู้สึก
โน้มเอียงที่จะต่อต้าน. "
"คุณจะ Fi nd ออกเร็วพอ . "ฝ่ามือของเธอกลายเป็นขับเหงื่อ ใช่เธอ
กำลังจะตาย มันได้มาที่สุดท้ายที่
ประตูอี Th ครวญครางเปิดออกเผยให้เห็นห้องบัลลังก์ โคมระย้าแก้ว
รูปร่างเหมือนองุ่นครอบครองส่วนใหญ่ของเพดานที่คายเมล็ด
Fi เพชรใหม่ลง windows พร้อมอีกฟากหนึ่งของห้อง เมื่อเทียบ
กับความเปล่าเปลี่ยวนอกหน้าต่างนั้นความมั่งคั่งรู้สึกเหมือน
ตบไปที่ใบหน้า เตือนความทรงจำว่าพวกเขา profi ted จากแรงงานของเธอ
"ในที่นี่" ผู้บัญชาการทหารรักษาคำรามและผลักเธอกับ
มือข้างที่ว่างของเขา Fi Nally ปล่อยเธอ Celaena สะดุดเท้าหยาบของเธอ
ลื่นไถลบน oor ชั้นเรียบขณะที่เธอยืดตัวเอง เธอมอง
กลับไปเห็นอีกหกยามปรากฏ
สิบสี่ยามบวกกัปตัน th อีสัญลักษณ์พระราชทองปัก
บนหน้าอกของเครื่องแบบสีดำ Th ESE เป็นสมาชิกของราช
รักษ์ส่วนตัวของครอบครัว: เหี้ยมทหารรวดเร็ว lightning- ผ่านการฝึกอบรมจาก
การเกิดการป้องกันและฆ่า เธอกลืนกินแน่น
lightheaded และ im mensely หนักทั้งหมดในครั้งเดียว Celaena ประสบ
ห้องพัก บนบัลลังก์เรดวู้ดหรูหรานั่งชายหนุ่มรูปหล่อ เธอ
หัวใจหยุดที่ทุกคนโค้งคำนับ
เธอเป็นคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าของมกุฎราชกุมารแห่ง Adarlan

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

F 1 f
ราวกับว่าเธอจะสูญเสียบางอย่างของเธอได้อย่างง่ายดาย เธออาจจะโดนดูถูก
ถ้าเขาไม่พยายามอย่างหนัก
th ey เข้าห้องโถงเป็นเวลานานโดยเฉพาะอย่างยิ่งช่วยเงียบเสียงฝีเท้าของพวกเขา ถึงแม้ว่าผู้ชาย
th คว้าแขนสูงและ Fi T , เธอเห็น
ไม่มีอะไรในคุณสมบัติซ่อนอยู่ใต้ฮู้ดของเขา รูปอื่น
หมายถึงการเกิดความสับสนและข่มขู่เธอ th e
เสื้อผ้าอาจจะดำเป็นส่วนหนึ่งของมันด้วย หัวของเขาเปลี่ยนไปในทิศทางที่เธอและ celaena FL Ashed
เขายิ้ม เขามองไปข้างหน้าอีกครั้ง เขาจับเหล็กขัน .
เป็น FL attering นางสมควร ถึงแม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมเขาถึงต้อง
หรือเฝ้ารอเธอนอกเพลาเหมือง หลังจาก
วัน cleaving เกลือจากเครื่องในของภูเขา ฟีหา
เขายืนอยู่ตรงนั้น ยามหกไม่ได้ดีขึ้นเธออารมณ์ .
แต่หูของเธอได้เห็นตอนที่เขาแนะนำตัวเองกับเธอเสียหลาย
เป็น chaol Westfall กัปตันของราชองครักษ์ และจู่ๆ
ฟ้ารออยู่ เขาผลักจากด้านหลัง และแม้แต่โลก
บวมทางเข่าของเธอ เธอไม่ได้ลิ้มรสความกลัวในขณะ - ไม่ยอมให้
เองรสชาติของความกลัว เมื่อเธอตื่นขึ้นทุกๆเช้าเธอย้ำคำเดิม
: ผมจะไม่กลัว สำหรับปี , คำเหล่านั้นได้ตั้งใจ
erence diff ระหว่างการทำลายและการดัด พวกเขาได้ทำให้เธอ
ป่นปี้ในความมืดของเหมือง ไม่ เธอจะปล่อยให้กัปตัน

รู้ใดๆ celaena ตรวจสอบมือ gloved จับแขนเธอ th e
หนังสีเข้มเกือบตรงกับสิ่งสกปรกบนผิวของเธอ
เธอปรับของเธอฉีกขาดและสาย lthy Tunic กับมือฟรีและจัดขึ้นใน
เฮ้อเธอ เข้าเหมืองก่อนพระอาทิตย์ขึ้น แล้วออกเดินทางหลังจากที่มืด ,
เธอแทบมองผ่านๆ ดวงอาทิตย์ เธอดูน่ากลัวหน้าซีดอยู่ใต้ดิน .
มันเป็นเรื่องจริง ที่เธอเคยมีเสน่ห์เมื่อ สวยงาม แม้ แต่ -
เอ่อ มันไม่สำคัญเลยใช่ไหม
th ey เปิดลงเดินอีก เธอศึกษาคนอื่น
สร้างขึ้น nely สายดาบ มันส่องแสงเป็นรูปเหมือนพระครู ea GLE
midfl ight . สังเกตสายตาเธอ มือ gloved ของเขาลงมาเหลือเมื่อ
หัวสีทองของ ยิ้มอีก tugged ที่มุมริมฝีปาก
" เธอไกลจาก rifthold , กัปตัน , " เธอกล่าว , กระแอมให้เธอ

" เธอมากับกองทัพฉันได้ยินเสียงดังมาจากรอบก่อน "
เธอเหลือบมองเข้าไปในความมืดใต้ฮูดของเขา แต่เห็นไม่มีอะไร .
ยัง เธอรู้สึกว่าดวงตาของเขาบนใบหน้าของเธอดู เครื่องชั่ง ทดสอบ เธอ
จ้องกลับมา th e หัวหน้าราชองครักษ์จะเป็นคู่แข่งที่น่าสนใจ

บางทีอาจจะคุ้มค่าของเอฟส่งออกในส่วนของเธอ .
ในที่สุด ชายหนุ่มยกดาบในมือของเขา และพับของเสื้อคลุมของเขาปกปิด
ตกใบ เป็นเสื้อคลุมที่วาดเธอมองเห็นพวกไวเวิร์นทอง
ปักบนเสื้อของเขา พระราชลัญจกร TH E .
" สิ่งที่คุณดูแลกองทัพ adarlan ? " เขาตอบ วิธีการ
น่ารักมันฟังเหมือนเสียงของเธอเอง - เย็นและชัดเจนแม้
เขาเป็นคนน่ารังเกียจ
" ไม่มีอะไร " เธอกล่าวๆ . เขาปล่อยออกมาคำรามต่ำ ด้วยความรำคาญ
โอ้ , มันจะดีที่จะเห็นเลือดทะลักข้ามหินอ่อน เธอจะสูญเสีย
นางอารมณ์มาก่อนเมื่อตอนที่เธอ RST fi เสียหลายเลือกวันผิด
ดันเธอมากเกินไป เธอยังคงจำความรู้สึกของการฝังตัว
พลั่วในท้องของเขา และความหนืดของเลือดของเขาที่เธอ
มือและใบหน้า เธอสามารถปลดอาวุธของทหารเหล่านี้สองชั่วอึดใจ
จะกัปตันค่าโดยสารได้ดีกว่าหัวหน้าสายของเธอ ซอฟต์แวร์
ผลลัพธ์ที่อาจเกิดขึ้น เธอเลยด้วย
ที่เขาอีกครั้ง" อย่ามองฉันแบบนี้ " เขาเตือน มือของเขาลอย
กลับไปทางดาบของเขา celaena ซ่อนยิ้มของเธอในครั้งนี้ th ey ผ่าน
ชุดของประตูไม้ที่เธอเห็นเมื่อครู่ ถ้าเธอ
อยากหนี เธอเพียงแค่ต้องเลี้ยวซ้ายตรงทางเดินข้างและ
ลงบันไดสาม FL ights . th e อย่างเดียว ทั้งหมดตั้งใจเลอะเลือน
ได้ทำเพื่อทำความคุ้นเคยกับอาคาร .
.
" จะไปไหนอีกล่ะ " เธอกล่าวอย่างอ่อนโยน แปรงเส้นผมสังกะตัง
ของเธอจากใบหน้าของเธอ เมื่อเขาไม่ตอบ เธอกำ

e Th ขากรรไกรของเธอ ห้องโถงสะท้อนเสียงดังเกินไปสำหรับเธอที่จะจู่โจมเขาโดยไม่ได้แจ้ง
ทั้งตึก เธอไม่เห็นว่าเขาจะให้กุญแจโซ่ตรวนของเธอ
,และหกยามที่สะกดรอยตามพวกเขาจะ nuisances . ไม่ต้องพูดถึงไง
.
th ey เข้าห้องโถงแขวนระย้าด้วยเหล็ก ภายนอกหน้าต่าง
บุผนัง , กลางคืนได้ลดลง ; โคมไฟจุดสดใสดังนั้นพวกเขา
ปิดเรด ไม่เงาซ่อนใน .
จากลาน เธอสามารถได้ยินเสียงอื่น ๆที่มีทาส shuffl ไอเอ็นจี
อาคารไม้ที่พวกเขาหลับ TH E ของความทรมานท่ามกลาง
.เสียงอึกทึกของโซ่ที่ทำครับเป็นเพลงที่พวกเขาคุ้นเคย เช่น งานน่าเบื่อ
ร้องทั้งวัน th e เป็นครั้งคราวเดี่ยวของหวดเพิ่มให้กับซิมโฟนี
โหด adarlan ได้สร้างอาชญากรที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของผู้นำ ประชาชน และ ชัยชนะล่าสุด
.
ในขณะที่บางส่วนของนักโทษถูกคนกล่าวหาว่าพยายาม

ฝึกมายากล - ไม่ พวกเขาสามารถ ระบุว่าเวทมนตร์ได้หายไปจาก
อาณาจักร - วันเหล่านี้มากขึ้นและกบฏมาถึง endovier .
ส่วนใหญ่จาก eyllwe หนึ่งในประเทศล่าสุดยังคงฟี ghting กฎ adarlan อยู่

แต่เมื่อเธอตื้อให้ข่าวมากมาย แค่จ้อง
เธอด้วยสายตาที่ว่างเปล่า พังแล้ว เธอตัวสั่นเทาเมื่อพิจารณาสิ่งที่
จะทน ในมือของ adarlan ของหน่วย บางวันเธอสงสัย
ถ้าพวกเขาจะได้รับดีกว่าตายในการสังหารโหดบล็อก
แทน และถ้าเธอจะได้รับดีกว่าตายในคืนนั้นเธอ
ถูกหักหลังและถูกจับด้วย .
แต่เธอมีเรื่องอื่นที่ต้องคิดเกี่ยวกับเมื่อพวกเขายังคงเดินของตัวเอง

นางฟีแนลลี่ถูกแขวนคอ ความเจ็บไข้ม้วนในท้อง
เธอ มีความสำคัญพอที่จะรับประกันการจากกัปตัน
ขององครักษ์เองแต่ทำไมต้องพาเธอเข้าไปข้างในตึกนี้
RST fi ?
ในที่สุดก็หยุด ก่อนที่ชุดของประตูสีแดงและทองแก้วดังนั้น
หนาที่เธอไม่สามารถมองผ่านพวกเขา กัปตัน Westfall กระชากคาง
ที่การ์ดสองคนที่ยืนอยู่อีกฝั่งของประตู และพวกเขา
กระทืบหอกของตนเองในการอวยพร .
จับ th e กัปตันแน่นจนเจ็บ เขากระชาก celaena ใกล้
แต่เท้าของเธอดูเหมือนจะทำจากตะกั่ว และไปสู้กับเขาได้ " คุณ
ค่อนข้างอยู่ในเหมือง ? " เขาถาม น้ำเสียงแผ่วเบาขบขัน .
" บางทีถ้าผมบอกอะไรเรื่องทั้งหมดนี้ ผมไม่ได้รู้สึกดี
เอียงเพื่อต่อต้าน "
" คุณจะ fi nd ในไม่ช้า เธอกลายเป็น " ปาล์มขับเหงื่อ ใช่ เธอ
กำลังจะตาย มันก็มาจนได้
E TH ประตูครางเปิดเผย ในห้องบัลลังก์โคมระย้าแก้ว
รูปร่างเหมือนต้นองุ่นครอบครองมากที่สุดของเพดาน คายเมล็ด
เพชร Fi Re บนหน้าต่างริมอีกด้านของห้อง เทียบกับยะเยือกนอกหน้าต่าง

, ความอุดมสมบูรณ์เหมือนตบที่ใบหน้า เตือนของวิธีการมากที่พวกเขา Profi เท็ดจากแรงงานของเธอ .
" ที่นี่ " หัวหน้าผู้คุมร้อง และก็ผลักเธอกับ
มือฟรีของเขาฟีแนลลี่ปล่อยเธอ celaena สะดุด เธอกล่าว เท้า
ลื่นไถลบนเกี่ยวกับ FL เรียบตรงเป็นเธอเอง เธอดู
กลับมาเจออีกหกคนปรากฏ
ทหารสิบสี่ บวกกับกัปตัน th e ทองพระราชสัญลักษณ์ปัก
บนอกเครื่องแบบสีดำ ที่พวกสมาชิกขององครักษ์หลวง
ครอบครัว : อำมหิต , ฟ้าผ่ารวดเร็วผ่านการฝึกอบรมจาก
- ทหารกำเนิดปกป้องและฆ่า เธอกลืนเข้าไปจนแน่น และผม mensely
เวียนหัวหนักทันที celaena เผชิญ
ห้อง บนบัลลังก์ Redwood หรูหรานั่งหนุ่มน้อยรูปหล่อ หัวใจเธอหยุดเมื่อทุกคนคำนับ
.
เธอยืนอยู่ในด้านหน้าขององค์รัชทายาทแห่ง adarlan .